အေခ်ာင္သမားစိတ္ဓါတ္

ၿမန္မာမ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္ေတြအေခ်ာင္သမားစိတ္ဓါတ္မေမြးမိၾကဖို႔
အလြန္အေရးၾကီးပါတယ္။တစ္ႏွစ္ကစင္ကာပူကိုခဏသြားလည္ေတာ႔ ခ်န္ဂီ ေလဆိပ္မွာေတြ႔ရတာေလးေဖါက္သည္ခ်
ခ်င္ပါတယ္။ေလယာဥ္တစ္စီးတည္းစီးလာတဲ႔ ၿမန္မာအမ်ဳိးသမီးငယ္ေလး(ေက်ာင္းလာတက္
တာနဲ႔တူပါတယ္) တစ္ဦး immigration ေရွ့မွာ ေလယာဥ္ခရီးသည္ေတြအားလုံးတန္းစီဖို႔လုပ္
ေနတုံးအမ်ဳိးသမီးငယ္ေလးဟာၾကားၿဖတ္၀င္လိုက္ပါတယ္။
အမွန္ေတာ႔ခေလးမေလးဟာ လူလယ္လုပ္ၿပီးၾကားၿဖတ္၀င္တာေတာ႔မဟုတ္ပါ။ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေယာင္နနၿဖစ္ေနၿပီး
လူေတြတန္းစီးေနတာေတြ႔ေတာ႔ ၾကား၀င္ၿပီးေတာ႔စီလိုက္တာနဲ႔တူပါတယ္။အနားမွာရွိတဲ႔
လုံၿခံဳေရးကသူမကိုဆြဲထုတ္ၿပီးစာေရးသူေနာက္ကုိလာပို႔ပါတယ္။
ခေလးမေလးကေၾကာက္
ေနတာနဲ႔ ႏုိင္ငံၿခားမွာ ဒီလိုပဲတန္းစီရတယ္။immigration ေကာင္တာေရွ့မွာ ၀ိုင္းအုံေနလို႔
မရဘူး၊ အ၀ါလိုင္းမွာရပ္ေန အန္ကယ္ကိုစစ္ၿပီးမွသမီးလာရပ္ ၿပီးမွပတ္စ္ပို႔ၿပလို႔မွာရတယ္။ ခေလးမေလးကၿမန္မာလိုပဲေအာင္းေမ႔ ေနတဲ႔ပံုစံံပဲ။

ၿမန္မာမွာဆိုရင္ေတာ႔ဒီလိုမ်ဳိးတန္းမစီပဲ ၾကား၀င္ရင္ခေလးမေလးၿဖစ္တာကတေၾကာင္း၊ေအာ္
သူတစ္ေယာက္ေရွ႔ က၀င္သြားလို႔ဘာမွမၿဖစ္ပါဘူးေလ ဆိုၿပီးဘယ္သူကမွေၿပာမွာမဟုတ္ဘူး။
စင္ကာပူ၊မေလးရွား ဘာလုပခ်င္ခ်င္အကုန္တန္းစီၾကရပါတယ္။စည္းကမး္ရွိရပါတယ္။ စည္းကမ္းရွိတဲ႔ စင္ကာပူက ပင္နီစူလာ ပလာဇာ မွာ toilets ေတြဟာ အၿခား plaza နဲ႔ shopping mall ေတြ ရဲ့ toilets ေတြနဲ႔ ဆိုရင္ အရမ္းကြာတာပဲ။ ကြမး္ေသြးေတြ၊ေဆးလိပ္
တိုေတြ နဲ႔ညစ္ပတ္ေနတာပဲ၊ ဂ်ာနယ္တစ္ခုမွာေရးထားတာဖတ္လိုက္ရတယ္။ ၿမန္မာက သြားတဲ႔သူေတြက ရွက္ၾကတယ္။ စင္ကာပူမွာရွိေနတဲ႔ ၿမန္မာေတြကေတာ႔ ရုိးေနလို႔လားမသိ ဘာမွ ေၿပာသံေတာ႔မၾကားရဘူး။

စင္ကာပူမွာ အေခ်ာင္၀င္္လုပ္လို႔ မရဘူး။ ရန္ကုန္မွာ ႀကီးႀကီးငယ္ငယ္ အေခ်ာင္သမား
စိတ္ရွိတဲ႔သူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားရွိတယ္။ ႏိုင္ငံႀကီးသားမဟုတ္ၾကဘူး။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ကမာရြတ္ မီးပိြဳင္႔ rush hour မွာအေခ်ာင္သမားစိတ္ရွိတဲ႔သူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတြ႔ရပါတယ္။
တန္းအရွည္ႀကီးကားေတြစီေနရင္တစ္ဖက္ယာဥ္ေက်ာကေမာင္းသြားၿပီးေရွ႔ေရာက္မွ အခ်က္ၿပမီးအတင္းၿပကာတန္းစီထားတဲ႔ယာဥ္ေက်ာထဲအတင္း၀င္ေတာ႔
တာပါပဲ။ စိတ္ဆပ္တဲ႔သူနဲ႔ေတြ႔ရင္ ၀င္ခြင္႔မေပးရင္ ယာဥ္တိုက္မႈၿဖစ္ေရာ။ ဒါေပမဲ႔ ၿမန္မာေတြ
ကသည္းခံၾကတယ္ဗ်။ အေလွ်ာ႔ေပးလိုက္တဲ႔ကားကမ်ားပါတယ္။အလားတူေရႊဂုန္တိုင္မီးပိြဳင္႔
တို႔ဘာတို႔မွာလည္းေတြ႔ရတတ္တယ္။

ေနာက္တစ္ေနရာ က နာနတ္ေတာမီးပိြဳင္႔ အစြန္ဆုံးယာဥ္ေက်ာကိုနာနတ္ေတာဖက္ေကြ႔ဖို့
လမ္းေပးထားတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဘတ္စ္ကားေတြကေကြ႔ဖို႔လုပ္ထားတဲ႔ ယာဥ္ေက်ာကေနမီး
ပိြဳင္႔မီးနီကိုေစာင္႔ေနေတာ႔ ေကြ႔ခ်င္တဲ႔ကားေတြကမေကြ႔ႏိုင္ေတာ႔ဘူး။ေစာင္႔ေနရေရာ။ လြန္
ခဲ႔ေသာႏွစ္ တစ္ႏွစ္က ယာဥ္ထိန္းတစ္ေယာက္ေကြ႔ရမဲ႔ လိုင္း၀င္လာတဲ႔ဘတ္စ္ကားေတြကို
၀ီစီမႈတ္ၿပီးနာနတ္ေတာလမ္းဘက္ေကြ႔ခိုင္းတာကိုၾကံဳရဘူးတယ္။
ဘတ္စ္ကားေတြမွာေနာက္
နားက်က်ကားေတြကယာဥ္ေက်ာထဲအတင္း၀င္ၾကေတာ႔တာေပါ႔။ ေရွ႔ေရာက္ေနတဲ႔ ယာဥ္ေတြ
ကေတာ႔ဘတ္စ္လမ္းေႀကာင္းမဟုတ္ေပမဲ႔ေကြ႔လိုက္ရေတာ႔တာေပါ႔။

ဒါေပမဲ႔ ဒီယာဥ္ထိန္း ကို ေနာက္ပုိင္းုမေတြ႔ေတာ႔ဘူး။ မွန္တာလုပ္လို႔ထင္တယ္။ အမ်ားမိုးခါးေရမေသာက္လို႔လားမသိပါ။ ဘတ္စ္ေတြကို lesson ေပးခဲ႔တဲ႔သူ႔ကို အထက္ကလူ
ေတြကၿပန္ lesson ေပးလိုက္တယ္နဲ႔တူတာပဲ။ ယာဥ္စည္းကမ္းထိန္းသိမ္းေရးေကာ္မီတီအေန
နဲ႔ ဒီလိုအေခ်ာင္သမားစိတ္ဓါတ္နဲ႔ၿပဳမူတဲ႔ ယာဥ္ေတြကိုေခ်ာင္းဖမ္းသင္႔ပါတယ္။ ေတြ႔ပါတယ္၊
ေကြ႔ရမဲ႔လမ္းေၾကာင္းေပၚၿဖတ္ေမာင္းမိတဲ႔ ကားေတြ၊ မီးနီမီး၀ါၿဖတ္တဲ႔ကားေတြကို ေခြးေတြစာကေလး ဖမ္းစားဖို႔ေခ်ာင္းေနသလိုမ်ဳိးေခ်ာင္းဖမ္းေနၾကတာကို။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ေပၚ
ကားေမာင္းၾကတဲ႔သူတိုင္းေတြ႔ၾကပါတယ္။အမွန္ေတာ႔
ယာဥ္ထိန္းေတြဟာဒီလိုအေခ်ာင္သမား
စိတ္ဓါတ္နဲ႔ ယာဥ္ေက်ာထဲၿဖတ္၀င္တာ၊ ဖြင္႔ေပးထားတဲ႔ယာဥ္ေက်ာေပၚ ပိတ္ေစာင္႔တဲ႔ ဘတ္စ္ကားေတြကို ေခ်ာင္းဖမ္းဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ ဒီလိုစည္းကမ္းေဖါက္ဖ်က္တဲ႔ယာဥ္ေတြဟာ ၿမန္မာလူငယ္ေတြအေခ်ာင္သမားစိတ္ဓါတ္ၿဖစ္ေပၚေအာင္လုပ္တဲ႔အတြက္ ပိုအၿပစ္ႀကီးတယ္လို႔ထင္ပါတယ္။

လူငယ္ေတြအေခ်ာင္သမားစိတ္ဓါတ္ေဖ်ာက္ၾကရေအာင္လား ?ႏုိင္ငံၿခားေရာက္လို႔ အက်င္႔ပါသြားရင္ေတာ္ေတာ္ ရွက္စရာေကာင္းပါတယ္။အမ်ား မိုးခါးေရမေသာက္တဲ႔
အထဲမွာပါေအာင္လုပ္ယူၿပီး ၿမန္မာ ၿဖစ္ရတာကိုဂုဏ္ယူစမး္ပါ။

အမ်ားမိုးခါးေရမေသာက္သူ

လူ့ေလာကမွာ စိတ္ရႈပ္စရာေတြအမ်ားႀကီးပါ။ တရားရစရာေတြလည္းေတြ႔ပါရဲ့။တစ္ခါတစ္ရံစာေရးသူေတြးမိတယ္။ ၿမန္မာႏုိင္ငံမွာလူေတြဘာေၾကာင္႔ဒီေလာက္ၿဗမၼာစိုတရား မရွိၾကေတာ့ပဲ အက်င္႔ပ်က္ေနၾကတာလဲ။ ၀န္ထမ္းေလာကမွာဆို ပိုဆိုးေနတယ္။ ကိုယ္တိုင္အစိုးရ
၀န္ထမ္းၿဖစ္ေပမဲ႔ အေၾကာင္းေပၚလို္ ရုံးေတြ ဌာနေတြကိုသြားၿပီး ၀န္ထမ္းေတြ နဲ့ဆက္ဆံရမယ္ဆုိ ရင္ေတာ္ေတာ္္ ေၾကာက္တယ္။ ကိုယ္သြားလိုတဲ႔ရုံး
ရဲ့အၾကီးအကဲဆီ ဖုန္းဆက္ၿပီးသြားရင္ရမယ္ဆိုတာသိပါတယ္။ ဒီလိုမ်ဳိးလုပ္ရတယ္ဆိုတာမ်ဳိးကိုမလုပ္ခ်င္တာပါ။ဒါေပမဲ႔ဒီကေန႔ဒါမ်ဳိးပဲ
လုပ္ေနရတာပဲမဟုတ္လား၊ ရုံးေတြနဲ႔ ဆက္ဆံခ်င္ရင္ အသိအရင္ရွာရတယ္၊ ဒါမွအဆင္ေခ်ာမယ္၊မရွိရင္တစ္ဆင္႔
ၿပီးတစ္ဆင္႔ အသိရွာရတယ္။ ဂ၇၀ ပစၥည္း ေလးတစ္ခုခုလည္းယူသြားရတယ္။
ကိုယ္တို့အလုပ္စ၀င္ခါစကရုံးေတြကိုသြားရင္ေၿပေၿပၿပစ္ၿပစ္ဆက္ဆံတာ
ကိုၾကဳံ ရလို့ ရုံးၿပင္ကႏၷားသြားရတာဟာစိတ္အေႏွာက္အရွက္
မၿဖစ္တာကေတာ့အမွန္ပါပဲ။ကိုယ္႔ဆီလာလည္းေခ်ာေခ်ာေမာေမာပဲလုပ္ေပးလိုက္တာပဲ။
ဒီလိုအက်င့္ပ်က္တာဟာလုပ္ခ လစာေပၚ လုံး၀မူုတည္ပါတယ္လို႔ေၿပာရင္ ၁၀၀ ရာခိုင္ႏွဳန္းမ မွန္ပါဘူး။ လုပ္ခလစာနည္းေပမဲ့ ကိုယ္တာ၀န္ကိုယ္ေက်ၿပြန္ေအာင္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့
၀န္ထမ္းေတြလည္းအမ်ားၾကီးေတြ႔ဘူးပါတယ္။ ကိုယ္က်င့္တရားသိကၡာနဲ႔ ဆိုင္တယ္လို့ထင္ပါတယ္။

တေလာက blog တစ္ခုထဲ ၀င္ၾကည္႔ခဲ႔ပါတယ္။blog ပိုင္ရွင္က သူ အၾကည္ညိဳဆုံး ပုဂၢိဳလ္မ်ားစာရင္း မွာ(၁)ဗုဒၵၿမတ္စြာဘုရားသခင္၊(၂) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊
(၃) အမ်ားမိုးခါးေရမေသာက္သူ လ့ုိေဖၚၿပထားတာကိုဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလး ခါးသီးတဲ႔ အေတြ႔အၾကံဳေတြရွိခဲ့ဘူးတယ္နဲ႔တူပါတယ္။ စာေရးသူစိတ္၀င္စားတာက အမ်ားမိုးခါးေရမေသာက္သူ လို႔ဆိုထားတာကိုပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း
ကဲ့သို့ၾကည္ညိဳတယ္ လို႔ ႏွဳိင္းထား သလိုပါပဲ။ ဘုရား နဲေတာ႔ ဂုိဏ္းသင္႔မွာစိုးလို႔ မႏွဳိင္းသင္႔ပါဘူး။အမ်ားမိုးခါးေရကိုမေသာက္သူေတာ္ေတာ္ရွားပါလိမ့္မယ္ထင္တယ္။
မ်ားမ်ားေသာက္တာနဲ႔ အာစြတ္ရုံေလာက္ေသာက္တာ ေတာ႔ကြာပါမယ္။ ဒါေၾကာင္႔
မင္းေကာမေသာက္ဘူးလားလို႔ ကိုယ္႔ကို ကိုယ္ေတာင္မေမးရဲေလာက္ေအာင္ပါပဲ။
ဒါေပမဲ႔ ေလာကႀကီးမွာရွိလိမ့္မယ္ လို့ယုံၾကည္ပါတယ္။

အလယ္အလတ္လူတန္းစား ပညာတတ္လူငယ္ေတြအတြက္ capacity building ကို ၿမွင္႔တင္ရာမွာ ေနရာတစ္ခုကပါေနတဲ႔ ရန္ကုန္က Egress အဖြဲ့ အစည္းဟာ ‌ေအာင္ေအာင္ၿမင္ၿမင္ သင္တန္း ေတြေပးေနတာကိုေတြ႔ ရပါတယ္။ က်ေနာ္ထင္တယ္၊လူငယ္ေတြရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာတိုးတက္မႈရွိေအာင္ေလ႔က်င္႔ေပးတာ ေတြအၿပင္စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အရည္အေသြးတိုးတက္လာေအာင္ လုပ္္
ဖို့ ေလ႔က်င့္ေပးမႈ အစီအမံတစ္္ခုမ်ားလိုေနၿပီလား မသိပါ။ အမ်ားမိုးခါးေရမေသာက္ပဲ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းကိုၾက့ံၾကံ့ခံႏိုင္ဖို႔ေလ။ ကိုယ္လုပ္ေပးလိုက္လို႔တစ္ဖက္သား
စိတ္ခ်မ္းသာသြားတာကိုၿမင္ေတြ႔ရၿပီး ကိုယ္႔စိတ္ထဲမွာ ပီတိၿဖစ္ရတဲ႔ခံစားခ်က္မ်ဳိးခံစားနားလည္
တတ္ဖို႔ပါ။ ကိုရီးယား ဒရာမာဇာတ္လမ္းတခ်ိဳ႔ မွာေတာင္တစ္ခါတစ္ရံၾကည္႔မိလိုက္သလိုပါပဲ။

ဒါေပမဲ႔ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းကလည္းတားလို႔မရဘူးဗ်။ လူေတြကလည္းရုံးၿပင္ကႏၷားက၀န္ထမ္းေတြကို္ုခ်ဥ္းကပ္ၿပီဆိုရင္ ဂ၇၀ ေလးေတာ႔ယူလာၾကတာပဲ။ အထက္ကလူေတြကလည္း မင္းတို႔မရစ္ၾကနဲ႔ လုပ္ေပးကိုင္ေပးလိုက္၊ ၿမန္မာပီပီ သဒၵါတရားေၾကာင္႔ သူတိုကသဒၵါလို႔ေပးရင္ေတာ႔ယူ လို႔
ဆိုေတာ႔ ဒါက အက်င္႔ပါလာၿပီး လူတုိင္းစိတ္ထဲမွာ သူေတာ႔ တစ္ခုခုေတာ႔ေပးရမွာပဲလို႔ ယူဆၿပီး ေပးတဲ႔ အက်င္႔ ယူတဲ႔ အက်င္႔ေတြကိုေဖ်ာက္မ ရႏိုင္ၿဖစ္ေနၾကေတာ႔တာပါပဲ။

ေဟ့ေကာင္- ပီတိကထမင္းစားသလိုစားလို႔ရတာမဟုတ္ဘူးကြ - လို႔ေတာင္ၿပန္ေၿပာခံရမလား
မသိဘူး။ဘာအလုပ္ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ကိုယ္႔အလုပ္ကိုဂုဏ္ယူတတ္ဖို႔လိုပါတယ္။အမ်ားမိုးခါးေရ
မေသာက္ဖို႔ လုပ္ၾကပါ။ ဒီကေန႔လူငယ္ေတြအဖို႔ ၿပင္မယ္ ေလ႔က်င္႔မယ္ ဆိုရင္ရပါေသးတယ္။
ဒီကေန႔ ကိုယ္႔ႏိုင္ငံ ကလူငယ္ေတြစိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာအေတြးအေခၚေတြတိုးတက္မွ ေနာင္အႏွစ္ ၂၀ ၃၀ ၾကရင္ corruption free ႏုိင္ငံအၿဖစ္ေရာက္မွာပါ။

အေမြမီေၿမး ႏွင္ အေမြမမီေၿမး

ၿမန္မာဓေလ႔ထုံးတမ္းဥပေဒအရ ေၿမးမ်ားအေမြဆက္ခံေရးတြင္ အေမြမီေၿမးႏွင္႔အေမြမမီေၿမးဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳး ရွိေၾကာင္း သိရသည္။ အေမြမီေၿမးဆိုသည္မွာ ၄င္းတို႔၏ မိဘမ်ားသည္ ဘိုးဘြားမ်ားေသဆုံးၿပီး ေနာက္မွ ေသဆုံးၾကေသာေၾကာင္႔ အေမြမီေၿမး ဟုေခၚပါသည္။

အေမြမမီေၿမးဆိုသည္မွာ ၄င္းတုိ႔၏မိဘမ်ားသည္ ဘိုးဘြားတစ္ေယာက္ၿဖစ္ေစ၊ ႏွစ္ေယာက္စလုံးၿဖစ္ေစ မေသမီ ေရွးဦးစြာ ေသဆုံးၾကေသာေၾကာင္႔ အေမြမမီေၿမး ဟုေခၚဆိုေၾကာင္းသိရပါသည္။

အေမြမီေၿမးသည္ ၄င္းတို႔၏ဦးႀကီး၊ ဦးေလး၊ အေဒၚစသည္႔ေဆြမ်ဳိးမ်ားႏွင္႔ၿပိဳင္၍ ဘိုးဘြားမ်ား အေမြဆက္ခံပိုင္ခြင္႔ မရွိေပ။

အေမြမမီေၿမးမွာမူယင္းကဲ႔သို႔ေဆြမ်ိဳးမ်ားႏွင္႔ၿပိဳင္၍ အေမြကိုဆက္ခံပိုင္ခြင္႔ရွိေၾကာင္းၿမန္မာဓေလ့ထုံးတမ္း ဥပေဒ မ်ားတြင္ေဖၚၿပထားသည္။

လူ႔ဘ၀၏ ၆ ပုံ ၁ ပုံ

တစ္ခါက နာမည္ၾကီး တကၠသိုလ္မွ ဆရာတစ္ဦးသည္ ေခ်ာင္က်ေသာ ရြာတစ္ရြာသို႔
သြားေရာက္ လည္ပတ္ခဲ့သည္။ ရြာသို႔ေရာက္ေသာ္ ေလွတစီးငွားျပီး
ျမစ္တစ္ေလွ်ာက္ လည္ပတ္ခဲ့သည္။ ေလွစတင္ထြက္ေသာအခါ ဆရာက ေလွသမားအား......
" ခင္ဗ်ား သခ်ာၤေဗဒတတ္သလား"
" ကြ်န္ေတာ္ မတတ္ပါဘူး"
"ရူပေဗဒ တတ္သလား"
"ဒါလဲ မတတ္ပါဘူး"
"ဒါဆိုရင္ ခင္ဗ်ား ကြန္ျပဴတာသံုးတတ္သလား"
"စိတ္မေကာင္းပါဘူး...ဒါလဲ ကြ်န္ေတာ္မတတ္ပါဘူး"
ဆရာမွာ ေခါင္းခါျပီး "သခ်ာၤမတတ္ရင္ လူ႔ဘ၀ရဲ႔ ၆ပံု၂ပံုကို
ခင္ဗ်ားဆံုးရွံဳးမယ္"
"ရူပေဗဒ မတတ္ရင္ လူ႔ဘ၀ရဲ႔ ၆ပံု၁ပံုကို ဆံုးရွဳံးမယ္"
"ကြန္ျပဴတာ မတတ္ရင္ လူ႔ဘ၀ရဲ႔ ၆ပံု၁ပံုကို ဆံုး႐ႈံးမယ္..ခင္ဗ်ားရဲ႔ ဘ၀
၆ပံု၄ပံုဟာ ဆံုး႐ႈံးသြားျပီပဲ"

ထိုခဏအတြင္း ရာသီဥတု ေျပာင္းျပီး ေကာင္းကင္တြင္ တိမ္ညိဳမ်ား တက္လာသည္။
မၾကာမီ မိုးသက္ေလျပင္း က်ေရာက္ေတာ့မည္။ ထိုအခါ ေလွသမားက ဆရာအား " ခင္ဗ်ား
ေရကူးတတ္သလား" ဟုေမးလိုက္သည္။ ဆရာက ခဏမွ် ဆံြအျပီး "ကြ်န္ေတာ္
မကူးတတ္ဘူး။ တစ္ခါမွ မသင္ဖူးဘူး" ဟုျပန္ေျဖေလသည္။
ေလွသမားမွာ ေခါင္းကိုသြင္သြင္ ရမ္းျပီး.." ဒါဆိုရင္ ခင္ဗ်ားရဲ႔ဘ၀
၆ပံုစလံုးဟာ ဆံုး႐ႈံးရေတာ့မယ္" ဟု ျပန္ေျဖခဲ့သည္။

လူတေယာက္ဟာ ကိုယ့္ရဲ႔ အဆင့္အတန္း ကိုယ့္ရဲ႔ စံခ်ိန္နဲ႔
အျခားလူတစ္ေယာက္ကို သြားတိုင္းတာလို႔ မရပါဘူး။ ပံုျပင္ထဲက ဆရာဟာ
ပညာရွင္တစ္ဦးပါ။ သူ႔ဘ၀မွာသခ်ာၤ၊ ရူပ၊ ကြန္ျပဴတာ ပညာေတြသာ
အေရးၾကီးတယ္လို႔ ထင္ေနသူပါ။ ဒီပညာေတြသာ မတတ္ရင္ လူ႔ဘ၀ဟာ
အဓိပၸါယ္မဲ့ျပီလို႔ ထင္ေနသူပါ။ ဒါဟာ ပညာရွင္ေတြရဲ႔ အယူအဆပါ။
ေလွသမားအတြက္ကေတာ့ သူ႔အတြက္ ဒီပညာ မတတ္လဲ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ အေရးၾကီးတာက
သူ႔အတြက္ "ရွင္သန္" ဖို႔ အားအင္ေတြ ရွိေနဖို႔ပဲ။ ဒါေပမဲ့ အေရးၾကံဳလာတဲ့
အခ်ိန္မွာ ဆရာတတ္ထားတဲ့ ပညာဟာ ဘာမွ အသံုးမ၀င္ခဲ့ဘူး။ ေလွေမွာက္သြားရင္
ေရကူးတတ္တဲ့ လူသာ အသက္ရွင္ခြင့္ရမွာပါ။

တပါးသူကို အထင္မေသးပါနဲ႔။
"ငါ"ဆိုတဲ့ ကိုယ့္စံႏူန္းနဲ႔ အမွားအမွန္ကို မခဲြျခားပါနဲ႔။
ဟိုလူမွာ ထီထြင္ဥာဏ္မရွိဘူး ဒါေပမဲ့ သူဟာ ရိုးသားတယ္ မေကာင္းတာကို
မၾကံစည္တတ္ဘူး။ ဒီလူဟာ အေျပာအဆို မတတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူဟာ အလုပ္ကို
ၾကိဳးစားတယ္။ ေျဖာင့္မတ္တယ္။ မခုိမကပ္ဘူး။ ငါရဲ႔ "အရည္အခ်င္း" သူ႔မွာ
မရွိသလို သူ႔ရဲ့ "အရည္အခ်င္း"လဲ ငါ့မွာ မရွိဘူး ဆိုတာကို ဘယ္ေတာ့မွ
မေမ့ပါနဲ႔

ကိုယ္ယံုၾကည္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ သင့္ျမတ္ေအာင္ေနထိုင္ႏိုင္ဖို႔
ၾကိဳးစားပါ။
ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္မွာ ကိုယ္နဲ႔သေဘာထားခ်င္း တိုက္ဆိုင္သူနဲ႔ ဆံုဖို႔ဆိုတာ
မလြယ္လွဘူး။

ဆန္အရည္အေသြးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးဘာမွမလုပ္ၾကေသးဘူး

၂၀၀၉ခုႏွစ္ မိုးစပါးစိုက္ပ်ဳိးထြက္ရွိမႈသတင္းေတြဟာတစ္ႏုိင္ငံလုံးအတိုင္းအတာနဲ႔ ေၿပာရရင္ေကာင္းမဲ႔ လကၡဏာ ပါပဲ။ ဒီႏွစ္ကေတာ႔လယ္သမားေတြအတြက္ေရႊေခတ္လား၊ ကုန္သည္ ေတြအတြက္ေရႊေခတ္လား ဆိုတာ မွန္းရ ခက္ပါတယ္။နွစ္ေယာက္လုံးအက်ဳိးရွိဖို႔လိုပါတယ္။ ဆန္ကုန္သည္ေတြကေတာ႔ ၿပည္တြင္းဆန္ေစ်း တက္သြားရင္ အိတ္စပို႔ ပိတ္လိုက္မွာကို စိုးရိမ္ေနၾကေတာ႔ တစ္ေယာက္ေယာက္ကေဖါက္လိုက္မွာကို ကာကြယ္ တဲ႔အေနနဲ႔ အေရာင္းအ၀ယ္ကိုထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းေလးလုပ္ေနၾကတယ္လို႔သတင္းၾကားရ ပါတယ္။ ဒီလို စိုးရိမ္ မႈေတြ ဟာလည္း အရင္ကၿဖစ္ခဲ႔ဘူးေတာ႔စိုးရိမ္မယ္ဆိုရင္လည္း စိုးရိမ္စရာပါ။ ဒါေပမဲ႔ ဒီအခ်ိန္မွာ မၿဖစ္သင္႔ေတာ႔ ပါဘူး။ တိုင္းၿပည္မွာ ဘယ္ေလာက္ထြက္မယ္၊ ဘယ္ေလာက္စားမယ္၊ ဘယ္ေလာက္ပို႔ႏိုင္မယ္ ဆိုတာအေတြ႔ အၾကဳံ အရခန္႔မွန္းတြက္ခ်က္လို႔ရ ေနၿပီပဲ။ ၿပည္တြင္းဆန္ေစ်းတက္မွာကို စိုးရိမ္ၿပီးပိတ္လိုက္ ဖြင္႔လိုက္ဆို တဲ႔ ေခတ္ က က်န္ခဲ႔ပါၿပီ။

ဆန္စပါး အထူးၿပဳဦးေဆာင္ကုမၸဏီေတြ ဖြဲ႔စည္းေဆာင္ရြက္ခြင္႔ၿပဳတယ္ဆိုတာဟာလည္း သူ႔ေဒသ နဲ႔သူတာ၀န္ယူ လုပ္ ကိုင္သြားၾကမွာကိုယုံၾကည္လို႔ ဒီလိုအခင္းအက်င္းေတြ လုပ္ခြင္႔ၿပဳခဲ႔တာပဲ မဟုတ္ပါလား။ ကုန္စည္စီးဆင္းမႈ ဟာလည္း ဆန္လိုေဒသနဲ႔ ဆန္ပိုေဒသေတြအတြင္း ဟန္ခ်က္ညီညီ နဲ႔ သဟဇာတ ၿဖစ္သြားေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရ မွာက ဒီဆန္စပါးအထူးၿပဳ ဦးေဆာင္ကုမၸဏီေတြပဲ လုပ္ရမွာမဟုတ္ပါလား။ ညီညြတ္မွ်တသြက္လက္တဲ႔ supply chain mechanism ကုိ တည္ေဆာက္လုပ္ကိုင္သြားရမွာၿဖစ္ပါတယ္။ ဒီကုမၸဏီေတြဟာဆန္စပါး လုပ္ငန္း ကို ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ထြက္စပါးသီးႏွံကစလုပ္ၾကကိုင္ၾကေတာ႔မွာၿဖစ္လို႔ ၀ယ္လိုအားေရာင္းလိုအား မွ်ေခ် ကို တည္တည္ ၿငိမ္ၿငိမ္ ထိန္းသိမ္းသြားႏုိင္မွာၿဖစ္ပါတယ္။

ဒီအခ်ိန္မွာဘယ္ႏုိင္ငံကေတာ႔ ဆန္ဘယ္လို၀ယ္မယ္၊ ဘယ္ႏိုင္ငံကေရာင္းမယ္ဆိုတဲ႔ကမၻာဆန္ေစ်းကြက္သတင္း ေတြပလူပ်ံေအာင္ ထြက္ေပၚလာလွ်က္ရွိတယ္ဆိိုတာ ေကာမာစ္ဂ်ာနယ္ မွန္မွန္ဖတ္ရင္သိႏုိင္ပါတယ္။

ႏုိင္ငံတကာ ဆန္ပြဲစားေတြကလည္းဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ေၿခခ်င္းလိမ္ေနၾကပါၿပီ။ ၂၅မွတ္ခ်င္းတူတူ ၿမန္မာ႔ဆန္ဟာ ထုိင္း၊ဗီယက္နမ္၊အိႏၵိယ၊ ဆန္ေတြနဲ႔ ယွဥ္ရင္ ဘာေၾကာင္႔ယခင္ကထက္ဒါေလာက္ေစ်းကြာၿခားရတာလဲ၊ ၿမန္မာ ဆန္ကုန္သည္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဒီႏွစ္ထဲမွာ ကမၻာကိုေၿခဆန္႔ခဲ့ ၾကၿပီးပါၿပီ။ ပြဲစားကုမၸဏီေတြ ဆန္တစ္ တန္ ေပၚမွာ ဘယ္ေလာက္စားၾကတယ္ဆိုတာခန္႔မွန္းလို႔ရၿပီလို႔ထင္ပါတယ္။

အရည္အေသြးကိုမွန္မွန္ကန္ကန္လုပ္ၿပီးကမၻာဆန္ေစ်းကြက္မွာ ၿမန္မာ႔ ဆန္နံမည္ၿပန္ယူၾကရေအာင္။ အေၿခ အေနအရကေတာ႔ ၿမန္မာဟာ ၂၅မွတ္ဆန္ကိုပဲ ပို႔ေနရအုံးမွာပါ။ တေလာကဂ်ာနယ္တစ္ခုမွာ ေပါင္းဆန္ ၂၅မွတ္ ကို ၿပည္ပတင္ပို႔မယ္္ဆိုၿပီး ေဖၚၿပထားတာ ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ ေပါင္းဆန္လုပ္လိုက္ၿပီဆိုရင္ အက်ဳိးအေၾက အေတာ္နည္းပါတယ္၊ ၂၅မွတ္ဆိုရင္ေရာစရာ ေပါင္းဆန္ကြဲရဖို႔ ေတာ္ေတာ္ခက္ပါလိမ္႔မယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ေပါင္းဆန္ဆိုရင္ ၁၀မွတ္ ေလာက္ပဲၾကိတ္ပါတယ္။ ၂၅မွတ္ဆိုတာဆန္ကြဲ ဘီ ၂၃၄ က ၂၅%၊ ဘီ ၁၂ က ၁၅% အားလုံးေပါင္းရင္ ၄၀% ေလာက္ပါ။ head rice recovery ၃၅%ေလာက္ရရင္ ၂၅မွတ္အတြက္ recovery ေကာင္းတယ္ လို႔ေၿပာရ ပါ တယ္။ ေပါင္းဆန္ၾကိတ္ရင္ head rice recovery က ၅၀%ေက်ာ္ေလာက္ရပါတယ္။ head rice နဲ႔ whole kernel ေတြမ်ားေနၿပီးေရာစရာ ဆန္ကြဲမရွိေတာ႔ ၁၀မွတ္ဆန္ေလာက္ ၿဖစ္သြားတာေပါ႔။ ဒါေၾကာင္႔ ေပါင္းဆန္ လုပ္ရင္တန္းၿမင္႔ spec ပဲရမွာၿဖစ္ပါတယ္။

ၿပည္တြင္းမွာလည္းလယ္ယာထြက္ကုန္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ အရင္က ပဲမ်ဳိးစုံလုပ္ေနတဲ႔ကုန္သည္ ေတြကပဲမ်ဳိးစုံ လုပ္ရတာေငြရင္းမ်ားၿပီး ေစ်းအတက္အက်က ခန္႔မွန္းရခက္တာနဲ႔ ဆန္ကိုေၿပာင္းလုပ္ကိုင္ ဖို႔တာ စူေနတဲ႔ ကုန္သည္ကတာစူေနပါၿပီ။ကုန္သည္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႔စိတ္ဘ၀င္မွာ ႏုိင္ငံေတာ္အေနနဲ႔ ဆန္ုကိုလြတ္ လြတ္ လပ္လပ္လုပ္္ကိုင္ခြင္႔ေပးၿပီလို႔မွတ္ယူလာၾကတဲ႔အတြက္ ဆန္ေရာင္း၀ယ္ေရး အေပၚမွာစိတ္၀င္စား လာၾကတာ မဆန္းပါဘူး။

လြန္ခဲ႔ေသာ ၄၇ႏွစ္ ၁၉၆၂ခုႏွစ္ ကႏုိင္ငံေတာ္ေကာင္ပဲသီးႏွံေရာင္း၀ယ္ေရးအဖြဲ႔ မွ အေရွဖ်ားတိုင္းၿပည္မ်ား သို႔ေစလႊတ္ခဲ႔သည္႔ ဆန္အမ်ဳိးအစာသတ္မွတ္ၿခင္း၊ စစ္ေဆးၿခင္းႏွင္႔အဆင္႔အတန္း ၿမင္႔ေသာဆန္မ်ား ပိုမုိ တင္ပို႔ေရာင္းခ်ႏိုင္ေရးအတြက္ေစ်းကြက္မ်ားရွာေဖြေလ႔လာေရး မစ္ရွင္အဖြဲ႔အစီရင္စာ ကိုစာေရးသူ ေလ႔လာ ဖတ္ရႈေတာ႔လြန္ခဲ႔ေသာ ႏွစ္၄၀ ေက်ာ္ကာလကတည္းက ၿမန္မာဆန္ကို ယိုးဒယားဆန္နဲ႔ ကမၻာဆန္ေစ်းကြက္မွာ ယွဥ္ၿပိဳင္ေရာင္းခ် တဲ႔အခါမွာ ၿမန္မာဆန္မ်ားရဲ႔ အားနည္္းခ်က္မ်ားကို စူးစမ္းေလ႔လာေဖၚထုတ္ခဲ႔တဲ႔ မစ္ရွင္ရဲ့ အစီရင္ခံစာၿဖစ္ပါတယ္။

စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ေကာင္းတာက မစ္ရွင္၏အစီရင္ခံစာထဲမွာ ေဖၚၿပခဲ႔တဲ႔ ၿမန္မာ႔ဆန္ရဲ႔ အားနည္းခ်က္ ေတြဟာ ယေန႔တိုင္ရွိေနဆဲ အရည္အေသြးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ေၿဖရွင္းေနရဆဲ ၿဖစ္ေနတာကိုေတြ႔ ရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ေဟာင္ေကာင္မွာရွိတဲ႔ကုန္သည္ေတြနဲ႔ မစ္ရွင္အဖြဲ႔၀င္ေတြနဲ႔ေဆြးေႏြးတဲ႔အခါ ေဟာင္ေကာင္က ကုန္သည္ေတြက ၿမန္မာဆန္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေအာက္ပါအခ်က္ေတြ ကိုေထာက္ၿပေၿပာဆိုခဲ႔ၾကပါတယ္။

• ယိုးဒယားဆန္နဲ႔ယွဥ္ရင္ ၿမန္မာဆန္ဟာဆန္လုံးညီညာမႈမရွိၿခင္း၊
• ၿမန္မာဆန္ဟာဆန္ေရာင္ေမွးမိွန္ၿပီးဖြဲမ်ားကပ္ေနၿခင္း၊
• ၿမန္မာဆန္မ်ားမွာ စံနမူနာဆန္ႏွင္႔တင္ပို႔သည္႔ဆန္ မ်ားႏွင္႔ ကိုက္ညီမႈမရွိၿခင္း၊

သေဘၤာတင္ခလည္း ယိုးဒယားထက္ ၃ဆေလာက္ႀကီးၿမင္႔ေၾကာင္း ေထာက္ၿပခဲ႔ပါတယ္။ စင္ကာပူေရာက္ေတာ႔ လည္းကုန္သည္ေတြက ၿမန္မာငကြ်ဲ ၁၅ မွတ္ဆန္ထဲမွာ မီးဒုံးဆန္ေတြေရာပါေနေၾကာင္း တိုတုိေၿပာရရင္ ၿမန္မာ ဆန္အရည္အေသြးဟာ ယိုးဒယားဆန္နဲ႔ယွဥ္ေရာင္းရင္ အၿမဲတန္းေစ်းနည္းေနမယ္ ဆိုတဲ႔အခ်က္ပါပဲ။ စာေရးသူ တို႔ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ လုံးလုံးပါးစပ္က ပဲအရည္အေသြးတိုးတက္ေအာင္လုပ္ၾကပါ လုပ္ၾကပါ ေၿပာေနေပမဲ႔ လက္ေတြ႔ မွာေတာ႔ လြန္ခဲ႔ တဲ႔ ၄၂ ႏွစ္က အတိုင္းပါပဲဆိုတာလက္ေတြ႔မွာ ၿမင္ေနရပါၿပီ။

သမီးသိၿပီၿဖစ္ေသာအမ်ားႀကီးေမာတဲ႔သားသမီးေဇာ

တစ္ေလာက စင္ကာပူမွာရွိေနတဲ႔သမီးဆီက အီးေမလ္တစ္ေစာင္ရတယ္။ သူတို့လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ေနာင္ႏွစ္ ေဖေဖၚ၀ါရီ မွာေမြးလာမဲ႔ ခေလးအတြက္ ခေလးတင္ တြန္းလွည္း၊ ႏို႔ဘူး၊ ႏို႔ဘူးပိုးသတ္ေဆး၊ စတဲ႔ခေလး အသုံးအေဆာင္ပစၥညး္ေတြ၀ယ္လိုက္တာ ေဒၚလာေတာ္ေတာ္ကုန္သြားတယ္ ဆိုတဲ႔အေၾကာင္း ဖေအဆီကို အီးေမလ္ပို႔လိုက္တာပါ။ ၀ယ္တဲ႔ပစၥည္းေတြအေၾကာင္း ေဖၚၿပထားတဲ႔ ၀က္ဘ္ဆိုက္ကိုေတာင္ ပို႔လိုက္ေသးတယ္။ သမီးက အေဖသြန္သင္ ဆုံးမတဲ႔အတုိင္း ေနတတ္ေတာ႔ စနစ္တက်လုပ္တတ္ကိုင္တတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ မွန္တာေၿပာရရင္ ရွပ္ပလာၿဖစ္ေန ဆဲပါ။ ဘာပဲေၿပာေၿပာ ဒီလိုစနစ္တက်လုပ္တတ္ကိုင္တတ္တဲ႔အတြက္ စာေရးသူရင္ထဲမွာေက်နပ္မိပါတယ္။

စာေရးသူစဥ္းစားမိတယ္။ သမီးကသူ႔ခေလးကို သူတတ္ႏိုင္သမွ်အေကာင္းဆုံးေတြပဲၿဖစ္ေစခ်င္ေတာ႔ ပိုက္ဆံကိုစနစ္တက်စု၊ စင္ကာပူမွာေမြး၊ (ဖေအကိုဒုကၡ မေပးခ်င္တာ လည္းပါတယ္) ခေလးအတြက္လိုမဲ႔ ပစၥည္းေတြႀကိဳတင္၀ယ္၊ ဒါေတြဟာ မိဘမၿဖစ္ေသးေပမဲ႔ ဗိုက္ထဲကခေလးအတြက္ ေမတၱာေစတနာေတြပါ။ စာေရးသူတို႔လင္မယားကေတာ႔ သူ႔ကိုမေမြးစဥ္ကေကာ၊ ေမြးတုံးကာလမွာေကာ၊ ေမြးၿပီး တဲ႔ေနာက္ပိုင္းမွာေကာ၊ ဒီလုိမစဥ္းခဲ႔မိတာကေတာ႔အမွန္ပါ၊ တစ္ခုေတာ႔ရွိတယ္။ ခေလးကိုထိုးရမဲ႔ ကာကြယ္ေဆးေတြကိုေတာ႔ စနစ္တက် မွတ္သားၿပီးအခ်ိန္ မွန္မွန္ထိုးေပးခဲ႔ပါတယ္။ ခေလးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ႔မွတ္တမ္း စာအုပ္ေလးလည္းထားရွိခဲ႔ပါတယ္။ ဘယ္ေန႔ကဘာေဆးထိုးတယ္၊အေလးခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္၊ အားလုံးမွတ္သားထားခဲ႔ပါတယ္။ အိမ္အႀကိမ္ ႀကိမ္ ေၿပာင္းခဲ႔ရေတာ႔ ေသတၱာတစ္ခုခုထဲမွာေတာ႔ ရွိေနပါလိမ့္မယ္
ထင္တယ္။

အဲဒီအခိ်န္တုံးကဘာစဥ္းစားမိခဲ႔သလဲဆိုေတာ႔ေအာ္ငါတို႔မိဘေတြဟာေရွးက်ေတာ႔ ငါတို႔ကို ဒီလိုကာကြယ္ေဆး ေတြႀကိဳတင္ထိုးရေကာင္မွန္းမသိၾကဘူး၊ ခေလးရဲ့ ဘ၀တစ္သက္တာ က်န္းမာေရး စိတ္ေအးႏုိင္ေအာင္ လုပ္ဖို႔ဆိုတာက က်န္းမာေရးအသိပညာလည္း ၿပည္႔စုံဖို႔လိုပါတယ္လို႔ အေတြးေပၚခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုံးက အာလ္ထရာေဆာင္း ဆိုတာမေပၚေသးေတာ႔ ဘာေလးေမြးမယ္ဆိုတာ ေတာင္ႀကိဳတင္မသိခဲ႔ရဘူး။ သမီးအေမေကာ၊ စာေရးသူေကာ၊ ႀကိဳတင္ၿပီး ႏုိ႔ဘူး၀ယ္တာ၊ အႏွီး၀ယ္တာေတြ လုပ္ဖို႔ေခါင္းထဲမွာမရွိၾကဘူး။ သမီးေမြးေတာ႔ ဒပ္ဖရင္မွာ၊ မိန္းမအစ္ကို္ က ဆရာ၀န္ဆိုေတာ႔ ေမြးခန္းထဲ၀င္လို႔ရတယ္။ ေခတ္တစ္ပတ္ ၿပန္လည္တယ္လို႔ဆိုရမယ္။ အခုလည္း ဘႀကီး ကတူမကိုစိတ္ပူလို႔ထင္ပါရဲ့။ ေမြးခ်ိန္နဲ႔ကိုက္ၿပီး အဂၤလန္ကေန စင္ကာပူကိုလာအုံးမယ္။ အခန္းၿပင္မွာေစာင္႔ေနတဲ႔ စာေရးသူကေမြးခန္းထဲမွာ ဇနီးလုပ္သူ ဗိုက္နာလြန္းလို႔ ေအာ္ဟစ္ညည္းတြားေနတာကို အတိုင္းသားၾကားေနရတယ္။ ဇနီးရွိတုံးက သူေအာ္ခဲ႔တဲ႔အေၾကာင္းကို ၿပန္ၿပန္ေၿပာၿပီး စ ေတာ႔သူ မေအာ္ပါဘူးလိုေၿပာတယ္္။ အတင္းၿငင္းတယ္။

ဒါနဲ႔ခဏေနေတာ႔ ခေလးငိုသံၾကားရၿပီး ေယာက္ဖ ေမြးခန္းထဲကထြက္လာၿပီး မိန္ခေလး လို႔ေၿပာတယ္။ စာေရးသူစိတ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္သြားတယ္။ ကိုယ္ကသမီး လိုခ်င္တာကိုး။ သမီးကေတာ႔ ေဆးပညာတိုးတက္လာတာေၾကာင္႔ ကိုယ္၀န္ ၅ ၆ လမွာပဲ ေယာက်ၤားေလး ဆိုတာသိခဲ႔ရတယ္။ သားမက္ကေ တာ႔ ေယာက်ၤားေလး လိုခ်င္တာ ဆိုေတ႔ာ ႀကိတ္ေပ်ာ္ေနတာေပါ႔။ သမီးကအေဖလိုပဲ မိန္းခေလး လိုခ်င္တာေလ။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ လည္းေနေရာ သူ႔သားမွ သားၿဖစ္ေနၿပန္ေရာ။ သားသမီးဟာ မိန္းမၿဖစ္ၿဖစ္ ေယာက်ၤားၿဖစ္ၿဖစ္ သားသမီးပါပဲ။ ခေလးေတြထားတဲ႔ အခန္းထဲ ေယာက္ဖနဲ႔ အတူသြားၾကည္႔ေတာ႔ သမီးကအိပ္ေနၿပီ။ ခ်က္ၾကိဳးၿဖတ္ထားရာက က်န္တဲ႔ ခ်က္နဲ႔ Babyခင္လွရီ လက္မွာပတ္ပတ္တဲ႔ အ၀တ္ေလးကို သမီး record book မွာ သိမ္းထားတယ္။ယေန႔ ၂၁ရာစုမွာေတာ႔ ခေလးအသုံးအေဆာင္ပစၥည္းေတြ ေစ်းကြက္ေတြမွာအၿပိဳင္အဆိုင္၀ယ္လို႔ရေနပါၿပီ။ ေနရာတကာမွာ သူ႔ခေလးအတြက္ အေကာင္းဆုံးၿဖစ္ေစခ်င္တဲ႔ သမီးကေတာ႔ ရန္ကုန္ခဏၿပန္လာတုံးကေတာင္ ခေလးအတြက္ပစၥည္းေတြ၀ယ္ၿပီး ေသတၱာတစ္လုံးန႔့ဲ သယ္သြားေသးတယ္။ အမ်ားႀကီးေမာတဲ႔ သားသမီးေဇာေလ။ ေခတ္ေတြတိုးတက္လာတာ နဲ႔အမွ် အေကာင္းဆုံးရုပ္၀တၱဴ ပစၥည္းေတြနဲ႔ သားသမီးေတြကို ဆင္ခ်င္တာမိဖေတြရဲ႔ ေစတနာပါ။ ရုပ္၀တၱဴပစၥည္း ေတြေပါမ်ားတဲ႔ဒီေခတ္မွာေတာ႔ ပိုက္ဆံတတ္ႏိုင္ရင္ ခေလးအတြက္ လိုခ်င္တဲ႔ ရုပ္၀တၱဴပစၥည္းေတြ ကို၀ယ္သုံးႏိုင္ၾကပါတယ္။ စာေရးသူတို႔ေခတ္တုံးကေတာ႔ ရုပ္၀တၱဴပစၥည္းေတြ ဒီကေန႔ေခတ္ေလာက ္မတိုးတက္ေပမဲ႔ သားသမီးအေပၚမွာထားတဲ႔ ေမတၱာေစတနာ ကေတာ႔ ဒီကေန႔ေခတ္မွာရွိေနတာထက္ေတာ႔ မေလွ်ာ့ပါဘူး။