စာေရးသူ လက္ရွိအလုပ္လုပ္ေနေသာဘဏ္ ႏွင္႔ စာေရးသူ တို႔ အၾကားေရစက္ေတာ္ေတာ္ ဆုံတယ္ လို႔ ေၿပာခ်င္ပါတယ္။ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ အင္ဂ်င္နီယာ ေပါက္စဘ၀ ကဒီ ဘဏ္ဟာရုံးနဲ႔ နီးနီးမွာ ရွိေနတဲ႔ အတြက္ အစိုးရေငြစုဘဏ္ မွာ စုေဆာင္းထားတဲ႔ေငြေတြ ကို ထုတ္ၿပီး ဒီဘဏ္ ကို
ေၿပာင္း စာ ရင္းဖြင္႔ ခဲ႔ပါတယ္။ ေငြထုတ္ေငြသြင္း ၂လ ၃ လေလာက္ လုပ္ခဲ႔ ပါတယ္။ တစ္ခုေသာလ ရက္လည္းမမွတ္ မိေတာ႔ပါ။ ၅ိတန္ ၁၀၀အုပ္တစ္အုပ္ကို စာေရးသူေငြစာရင္းထဲ သြင္းဖို႔ေကာင္တာမွာ ေပးသြင္း လိုက္ပါတယ္။တာ၀န္ရွိသူက လက္နဲ႔ေငြ ကိုေရတြက္ေနရင္း ဘတ္ကနဲ၅ိတန္ေငြစကၠဴတစ္ရြက္ ကို ဆြဲထုတ္ၿပီး စုတ္ေနလို႔ လဲေပးပါဆိုၿပီး ေၿပာပါတယ္။စာေရးသူၾကည္႔ လိုက္ ေတာ႔ ၅ိတန္ေငြစကၠဴ ဟာဆိုးဆိုး၀ါး၀ါးၾကီး ေဟာင္းႏြမ္း စုတ္ၿပဲေနတာမဟုတ္ပါဘူး။နံပါတ္ လည္းမပ်က္ေသးပါဘူး။ အစိုးရဘဏ္ ကပဲ လခအၿဖစ္ ထုတ္ေပးလိုက္တာပါ။ ဒါနဲ႔ လဲစရာလည္းေငြပိုပါမလာတဲ႔အတြက္ န့ံပါတ္မပ်က္ေသးပါဘူး။ဒီပိုက္ဆံကလည္း အစိုးရဘဏ္ကပဲထုတ္ေပးလိုက္တာပါ ဆိုၿပီးေစာဒကတက္ ၾကည့္ေတာ႔ ေငြေရတဲ႔သူ ကလက္ခံေပးခ်င္သလိုလိုပါပဲ။ ဒါေပမဲ႔ ေဘးနားကႏွဳတ္သီးေကာင္းေကာင္းနဲ႔ မိန္းမ တစ္ေယာက္က ကြ်န္မတို႔ဘဏ္ ကေငြအစုတ္ေတြလဲေပးေနတဲ႔ဘဏ္မဟုတ္ဘူး၊လက္မခံႏုိင္ဘူး၊ ဆိုၿပီးမေခ်မငံေၿပာပါေလေရာ။ စာေရးသူစိတ္ထဲမွာ ေထာင္းကနဲၿဖစ္သြားေပမဲ႔ စကားနဲရန္စဲၿပန္လွန္ေၿပာမေနေတာ႔ပါဘူး။၅ိ တန္ေငြစကၠဴအစုတ္ကေလး အိတ္ထဲထည္႔ ၊ေငြစုစာအုပ္ ကိုၿပန္ယူၿပီး ဘဏ္ကထြက္လာခဲ႔ ပါတယ္။
ဒီကိစၥေလးဟာအမွတ္ မထင္ပါ။ စိတ္ထဲမွာ ေတာ႔႔ တ ႏွံု႔ နုံ႔ ၿဖစ္ေနၿပီးေနာက္တစ္ေန႔မွာ ဘဏ္ကိုသြားၿပီးေငြ ၁၀၀ ပဲ ခ်န္ အားလုံးထုတ္ လိုက္ပါတယ္။ၿပီးေတာ႔ ရုိးမဘဏ္ သို႔ ခ်ီတယ္သြားၿပီး ခ်က္ခ်င္း စာရင္းဖြင္႔ ေငြေတြအပ္ လိုက္ပါတယ္။အဲဒီအခ်ိန္ ကရုိးမဘဏ္ဆိုတာ ရွန္းရွန္းေတာက္ေနခ်ိန္ ဘဏ္ ရဲ႔ service က အရမ္း ေကာင္း ေတာ႔ အားရေက်နပ္မိပါတယ္။ ဘဏ္ေဟာင္း ကေငြစုစာအုပ္နဲ႔ ၅ိ တန္ ကိုညွပ္ၿပီး အ၀တ္ဘီရုိထဲမွာ သိမ္း ထား လိုက္ပါတယ္။တကယ္ေတာ႔ဒီကိစၥဟာေမ႔ေပ်ာက္ေနပါၿပီ။ ဒါေပမဲ႔စာေရးသူ ကို ဒီ ဘဏ္မွာ မန္ေနဂ်င္းဒါရုိက္တာ အၿဖစ္ တာ၀န္ေပးခံ ရေတာ႔ ခ်က္ခ်င္းပဲဒီကိစၥဟာေခါင္းထဲမွာ ေပၚလာပါတယ္။ကံၾကမၼာရဲ႔ ဆန္းက်ယ္မႈကို လည္းအံ႔ၾသမိခဲ႔ပါတယ္။ဘဏ္က၀န္ထမး္တစ္ေယာက္ က Customer ေပၚမွာဆက္ဆံလိုက္ တဲ႔ အၿပဳအမူဟာဘယ္ေလာက္တာသြား
သလဲဆိုတာစာေရးသူ သိ လိုက္ ရတာၿဖစ္ပါတယ္။ဒီၿဖစ္ပ်က္ခဲ႔တဲ႔ ကိစၥကို သူငယ္ခ်င္း ၂ဦး ၃ဦးေလာက္ ကိုေတာ႔ ရင္ဖြင္႔တဲ႔ အေနနဲ႔ ေၿပာမိပါတယ္။ ဘဏ္ကိုေရာက္ တုိင္း လို လုိပဲ စာေရးသူကိုမေခ်မငံဆက္ဆံခံရတဲ႔ banking hall ေရွ႔ ၿဖတ္ေလွ်ာက္ မိရင္ ဒီအၿဖစ္အပ်က္ ကို သတိရမိပါတယ္။
စာေရးသူဟာမွန္တာ ကို၀န္ခံ ရရင္ဘဏ္ လုပ္ငန္း ကိုကြ်မ္း က်င္သူ တစ္ဦး ေတာ႔ မဟုတ္ပါ။ဘဏ္မွာ တာ၀န္ယူရ ၿပီ ဆိုရင္ပဲ ဘဏ္ႏွုင္႔ ပတ္သက္ၿပီး ေလ႔ လာစရာရွိတာေတြေလ႔ လာ၊ဖတ္စရာစာအုပ္ေတြ ကို ဖတ္၊မွတ္၊ ေမး၊ လုပ္သင္႔ တာေတြ လုပ္ခဲ႔ပါတယ္။ ၄-၅ လေလာက္ၾကမွဘဏ္ လုပ္ငန္းအေၾကာင္းနည္းနည္းပဲ သိတာပါ။ စာေရးသူ အေတြ႔ အၾကဳံရွိတဲ႔Management ပုံစံအတုိင္းဘဏ္ ကိုေၿပာင္းလဲအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ႔တဲ႔ေနာက္ ၀န္ထမ္းေတြနဲ႔ လည္းရင္းႏီွိးမႈ ရခဲ႔ပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႔ လုပ္ငန္းေပၚမွာ ထားရွိတဲ႔အေတြးအေခၚကိုေၿပာင္းလဲေစႏုိင္ခဲ႔ပါတယ္။ တကယ္ေတာ႔ဘဏ္တစ္ခုမွာ လုံၿခဳံမႈဟာအေရးၾကီး ဆုံးပါ။ လုံၿခဳံမႈ ၿပီး ရင္ ၀န္ေဆာင္မႈအေကာင္းဆုံးေပးႏုိင္ဖို႔ပါ။ သူတို႔ ကို customer ေတြကိုဘယ္လိုအေကာင္းဆုံး၀န္ေဆာင္မႈေပးႏိုင္မလဲဆိုတာစဥ္းစားခိုင္းပါတယ္။
စာေရးသူတို႔ငယ္ငယ္ တခ်ိန္တုံးကအမ်ား ေအာ႔ႏွ လံုးနာခဲ႔ၾကတဲ႔ ပပက စာေရးမေတြအေၾကာင္းသူတို႔ ကိုေၿပာၿပ ခဲ႔ ရတယ္။
ဘဏ္မွာေငြထုတ္ရင္ဘယ္ေလာက္ၾကာသလဲ၊ ေငြသြင္းရင္ဘယ္ေလာက္ၾကာသလဲ၊ ဒါေတြကိုေလ႔လာခိုင္းပါတယ္။သူမ်ားဘဏ္ေတြကို တေစ႔တေစာင္း သြားၾကည္႔ ခိုင္းပါတယ္။ လက္ေတြ႔ လုပ္ေနတာေတြဆင္းၾကည္႔ၿပီး ဒါကိုဒီ လို လုပ္လုိက္ ရင္ဘယ္လိုအခ်ိန္သက္သာသြားမလဲ၊
management ကဘာေတြၿဖည္႔ဆည္းေပးရမလဲ၊တစ္ရက္ေလာက္ ႏွစ္ ရက္ေလာက္သူတို႔ လုပ္ငန္းေတြ ဆင္းၾကည္႔ေဆြးေႏြး ၾကည္႔ လိုက္တဲ႔ အခါ ၀န္ထမ္း အခ်ုဳိ႔ ရဲ႔ လုပ္ခ်င္ ကိုင္ခ်င္စိတ္ေတြကိုေတြ႔ လာရပါတယ္။ေငြသြင္းေငြထုတ္ အခိ်န္ ဟာစာေရးသူ ကို သူတို႔ ေစာေစာပိုင္းကေၿပာေနတဲ႔ ၁၅မိနစ္ ကေန ၂-၃မိနစ္အထိၿဖစ္သြားတာ ကိုေတြ႔ ရပါတယ္။ Bankng Hall ထဲမွာ ေငြလာသြင္းသူေတြ၊ေငြ လာထုတ္သူေတြ ကို လုိက္ေမးၾကည္တဲ႔ အခါ၂- ၃ မိနစ္ပဲၾကာပါတယ္ ဆိုတဲ႔ အေၿဖ ကိုပဲရ ခဲ႔ပါတယ္။
စာေရးသူဟာဘဏ္၀န္ထမ္းေတြကို၀န္ေဆာင္မႈေကာင္းေအာင္ေပးဖို႔ စည္းရုံးပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔စာေရးသူၾကဳံခဲ႔ ရတဲ႔ အၿဖစ္ အပ်က္ကို ၀န္ထမ္းေတြကို ၿပန္မေၿပာခဲ႔ပါဘူး။ ခုမွ သာအေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္ လို႔ေၿပာရတာပါ။ ဒါကလည္း အဓိက ေၿပာခ်င္တာမဟုတ္ပါ။ အဓိကေၿပာခ်င္တာက ဒီကေန႔ အခ်ိန္ အခါ မွာ အမ်ားၿပည္သူေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေနရတဲ႔ ၀န္ထမ္းေတြရဲ့ စိတ္ေနသေဘာထားေတြ ၿပဳၿပင္ ေၿပာင္လဲခ်ိန္ တန္ေနပါၿပီ ဆိုတာေၿပာခ်င္တာပါ။
ဒီ ေန႔ ေခတ္ က ဗ်ာ၊ ေငြေပးလည္းေကာင္းေကာင္းမြန္ အဆက္အဆံမခံရပါဘူး၊ ၀န္ထမ္းေတြစိတ္ထဲမွာ နင္တို႔တင္ေငြေပးေနတာမဟုတ္ဘူး၊ အားလုံးေပးေနတာ၊လုပ္စရာရွိတာကို ဦးစားမေပးဘူး။ အမ်ားတန္းတူပဲလုပ္ေပးမယ္။ ၾကိဳက္ ၾကိဳက္ မၾကိဳက္ ၾကိဳက္ ဂရုမစိုက္ဆိုတဲ႔ အခ်ဳိး မ်ဳိးဗ်။ ေစတနာ ဆိုတာေတာ္ေတာ္ေခါင္းပါးေနပါၿပီဗ်ာ။ အစိုးရဌာနေတြ ကို မၾကာခဏသြားရတဲ႔လုပ္ငန္းရွင္ တစ္ဦး
ကညည္းတြားဘူးပါတယ္။ဒီအၿဖစ္မ်ဳိးစာေရးသူလက္ေတြ႔ ၾကဳံဘူးပါတယ္။ ယခင္လုပ္ခဲ႔တဲ႔ဌာန ကဦးစီးအရာရွိတစ္ဦး အေပါက္ ကအလြန္ဆိုုးၿပီးအမ်ဳိးမ်ဳိးရစ္ေနေသာေၾကာင္႔ လုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦးအေပၚတက္လာကာ လာတိုင္ဘူးပါတယ္။ ေငြ ၈၀၀၀ စာရြက္ေတြၾကားထဲ
ထည္႔ ေပးလိုက္လည္း ရစ္တာပါပဲဗ်ာ တဲ႔၊ ဒါနဲ႔ပဲ ကိုယ္ထက္ၾကီးတဲ႔သူတင္ၿပၿပီးေနရာေရႊ႔
ေပးလိုက္ရဘူးတယ္။ ဒီ လိုလူမ်ဳိးေတြက ပီတိ ဆိုတာ မခံစားတတ္ဘူး သူေတြ။ ဘယ္လိုေၿပာေၿပာ မရဘူး။
သူလိုခ်င္တာကိုေခ်ာေခ်ာေမာေမာ လုပ္ေပးလိုက္ၿခင္းၿဖင္႔သူ၏ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ကိုကိုယ္ ရယူလိုက္ပါ
အထက္ပါစကားစုေလး ကစာေရးသူအာေဘာ္ မဟုတ္ပါ။ေဒၚတင္ မိုးလြင္ရဲ႔ ဘဏ္ က၀န္ထမ္း ေတြကို လာေရာက္ သင္ တန္း ပို႔ခ်ခဲ႔စဥ္ က power point ထိုးၿပခဲ႔တဲ႔ သခၤဏ္းစာထဲက power point အခ်ပ္ ကို စာေရးသူလိုခ်င္တဲ႔ ပုံစံကို ၿပင္ ၿပီးၿပန္ေရးထားတာပါ။ စာေရးသူရဲ႔ ၀န္ထမး္ေတြကိုအၿမဲေၿပာေလ႔ ရွိတာကေတာ႔ ပီတိ ကို ခံစားတတ္ ၾကပါ။ အဲဒီ လိုေၿပာတာထက္စာရင္ ဒီလိုေၿပာတာက ပိုထိမိတယ္ ထင္ လို႔ ၿပင္ လိုက္တာပါ။
စာေရးသူတို႔ဘဏ္က new recruits ေတြကို ဘဏ္ လုပ္ငန္းဆိုင္ရာအေၿခခံသင္တန္းေပးေနေတာ႔ တစ္ လက္စထဲ ေဒၚတင္မိုးလြင္ ရဲ႔ မ်က္ႏွာ ေပးသင္တန္း (personal grooming) ကို ပါတခါ တည္း ထည္႔သြင္းေရးဆြဲခိုင္း လိုက္ပါတယ္။၃ရက္သင္ေပးခုိင္းပါတယ္။ေဒၚတင္ မိုးလြင္ရဲ႔သင္တန္း ကိုေနာက္ ကေနတက္နားေထာင္ လိုက္ေတာ႔ မိမိ လုပ္တာမွန္သြားတယ္ဆိုတာ သင္တန္း ပို႔ ခ် ခ်က္ၾကားလိုက္ ေတြ႔ လိုက္ ရတာနဲ႔သိ လိုက္ ရပါၿပီ။
ၿမန္မာေတြမ်ားမ်ားရွိတဲ႔ ဘန္ေကာက္၊စင္ကာပူသံရုံး ကသံရုံး၀န္ထမ္းေတြ လည္း အဲဒီႏုိင္ငံေတြ မေစလွႊတ္ခင္ ေဒၚတင္မိုးလြင္ သင္တန္း ကို တက္သင္႔မလား လို႔စဥ္း စားၾကည္႔ ၾက ပါ။ အဲဒီႏုိင္ငံသံရုံး ကဗီဇာ၊အခြန္တာ၀န္ယူတဲ႔ ၀န္ထမ္းေတြ အေပါက္ ဆိုးတယ္၊ အခြန္
ေဆာင္ခ်င္ရင္ မနက္အေစာၾကီး ထ တန္းစီ ရတယ္ ဆိုတာေတြၾကားေနရေတာ႔ဒီသံရုံး၀န္ထမ္းေတြဟာ ၿမန္မာႏုိင္ငံက၀န္ထမ္းေတြလို လစာနည္း လို႔ ဆိုတဲ႔အေၾကာင္းၿပခ်က္နဲ႔ေတာ႔မခိုင္လုံပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔ေဒၚလာနည္း နည္းပဲရ လို႔ လို႔မ်ားေၿပာခ်င္ေနလားမသိပါ။အခြန္ေဆာင္သူေတြမနက္ေစာေစာတန္းမစီး ရေအာင္ ဘယ္ လို လုပ္ရင္ ရမယ္ ဆိုတာေလာက္ ကိုေတာင္လက္ေတြ႔ ဆင္းမၾကည္႔၊ မစဥ္းစားခ်င္တဲ႔ သံရုံး က တာ၀န္ရွိသူေတြ ကိုဘယ္ လိုေၿပာရပါ႔။အဲဒီ ႏုိင္ငံမွာ ေနတဲ႔ ၿမန္မာၿပည္သူမ်ား က တိုးတက္တဲ႔ ႏုိင္ငံေတြ ရဲ႔ လုပ္ ထား ကိုင္ ထားတဲ႔စနစ္ေတြကိုေတြ႔ေလေလ ၿမန္မာသံရုံး ကသက္ ဆိုင္သူေတြကို ဆဲခ်င္ေလေလ ၿဖစ္ေနတာမဆန္းပါ။အမွန္ေတာ႔ လုပ္နည္းစနစ္ကိုၿပင္ၿပီး ဘယ္လို ၿမန္ေအာင္သြက္ေအာင္ လုပ္ေပးသင္႔သလဲဆိုတဲ႔စဥ္းစားခ်က္သာလိုတာပါ။ စဥ္းစားရန္ပ်က္ကြက္ ၿခင္း၊ လုပ္ရန္ပ်က္ကြက္ၿခင္း၊ေတြေၾကာင္႔ ၿပည္သူေတြဒဏ္ခတ္တာမခံရပါေစႏွုင္႔။ဒါေပမဲ႔ သူတို႔စိတ္ ထဲမွာ မင္းတုိ ႔ဒါ မလုပ္ရင္မရဘူး မဟုတ္ လား၊ မနက္ေစာေစာထေပါ႔၊ အေပါက္ ဆိုးဆိုး နဲ႔ ဆက္ဆံတာ ခ ံေပါ႔။ မင္းတို႔ အတြက္နဲ႔ တို႔ အလုပ္ရႈပ္ရတာ။ ဟုမ်ားေၿပာခ်င္ေနမလား မသိပါ။ tax payer မ်ားဟု မၿမင္သေရြ႔ ၊ဒီ၀န္ထမ္းေတြ ပီတိ ဆိုတာ မခံစားတတ္သေရြ႔ ဒီလူေတြခံေပေတာ႔။ ၿမန္မာ ကၿပည္သူေတြကေတာ႔ဒါမ်ဳိး ရုိးေနေပမဲ႔ ဟိုႏုိင္ငံေတြမွအေနၾကာေနသူေတြကေတာ႔ အၿမဲပဲဆဲခ်င္ေနၾကမွာမဆန္းလွပါ။
ၿပည္သူေတြနဲ႔ဆက္ဆံမႈမ်ားတဲ႔ဌာနတိုင္း (ႏုိင္ငံၿခားေရး/ဘန္ေကာက္၊စင္ကာပူ) ၀န္ထမ္းေတြကို ပီတိခံစားတတ္ေအာင္ အၾကီး အကဲေတြက လုပ္ ၾကပါ။ ဆင္းၾကည္႔ ၾကပါ။သူလိုခ်င္တာကို လုပ္ေပး လိုက္လို႔ သူ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ တာမ်ဳိး ကိုမိမိ လည္းခံစားတတ္ေအာင္ လုပ္ပါ။
ေနာက္တစ္ခု၊ လြန္ခဲ႔ေသာ ၃ -၄ ရက္က ထူး ကဖြင္႔ထားတဲ႔ ဓါတ္ဆီဆိုင္မွာ ဒီဇယ္သြားထည္႔ပါတယ္။ အမ်ဳိးသမီးငယ္ေလးတစ္ဦးက ကားနားကပ္ လာၿပီးဘယ္ေလာက္ထည္႔မွာ လဲ ရွင္ ဟုလာေမးပါတယ္။ ကားေပၚက ကိုယ္ဆင္းစရာမလိုပါ။ၿပန္အမး္ ရမဲ႔ေငြ ကို လည္း တိိတိက်က် ၿပန္အမ္းပါတယ္။ ၿဖတ္ေၿပာ ရအုံးမယ္၊ ေနာက္ရက္အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုနဲ႔ဆိုင္တဲ႔ ဆီဆိုင္ ကိုလမ္းၾကဳံလို႔ ၀င္ထည္႔ေတာ႔ေငြ ၁၀၀ က်ပ္တန္ မရွိ လို႔ ေနာက္ ရက္မွ ယူပါ လို႔ ေၿပာတယ္။ မတူတာကိုေၿပာတာပါ။ ဒါနဲ႔ ဆက္ေၿပာရရင္ဆီဂိတ္ ကို ၾကည္႔ လိုက္ေတာ ခါ တိုင္း အစိုးရဆိုင္မွာ ထည္႔ ရင္ ထည္႔ေနၾကအမွတ္ ထက္ သိသိ သာသာေက်ာ္ေနေတာ႔ ဒရုိင္ဘာေကာ၊စာေရးသူေကာ တစ္သံတည္းထြက္ လာတယ္။ အစိုးရဆိုင္ ကေကာင္ေတြ ဆီ
ခိုးတာေသခ်ာေနတာေပါ႔။ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြအခ်င္းခ်င္းေတြ႔ေတာ႔ ဒီ အေၾကာင္း ေၿပာမိေတာ အရင္ က အစိုးရ ဆိုင္ ကေကာင္ေတြ၊ တရား၀င္ ပန္႔နဲ႔ ေရာင္း တဲ႔ေကာင္ေတြ ဆီခိုးတယ္ ဆိုတာေသခ်ာေနတာပါပဲ။ရွက္တတ္ရင္ မ်က္ႏွာ ဒါး ပါးပါး ေလးနဲ႔ လွီးပစ္ဆို႔ေကာင္းပါတယ္။
