ကားဆရာႀကီးWHOနဲ႔ ဒီကေန႔ရဲလတ္သားမဂၤလာေဆာင္မွာ ေတြ႔ပါတယ္။ကိုုယ္႔blog မွာေရးထားတဲ႔အေႀကာင္းေတြဟာtrue facts နဲ႔ fiction ေပါင္းစပ္
ေရးတာၿဖစ္တဲ႔အေႀကာင္းေၿပာၿပီးပါၿပီ။ ေရဒီေယတာမပါတဲ႔ၿဖစ္စဥ္အမွန္ကဒီလိုုဒီလိုုပါ။ ေမ်ာက္ၿဖဴစိုုးၿမင္႔ကိုုWHO ကကားတစ္စီး၀ယ္ေပးလိုုက္တယ္။ေမ်ာက္ၿဖဴကလည္းအဲဒီကားကိုုသူတစ္ခါမွ မေမာင္းဘူး၊ဒရုုိင္ဘာနဲ႔ပဲလႊဲထားတာ။ ေမ်ာက္ၿဖဴစီးေနတုုံးထုုံးစံအတိုုင္းပြဲစားက၀ယ္ေရာင္းကိုုၿမတ္ေနၿပီၿပန္ေရာင္း
ဖိုု႔ဆြယ္တာေပါ႔။ ေမ်ာက္ၿဖဴကလည္းကားကိုုႀကည္႔ေတာင္မႀကည္႔ဘူး။WHOကိုုေရာင္းခိုုင္းလိုုက္ေတာ႔WHO ကပဲဦးစီးေရာင္းရတာေပါ႔။ ၀ယ္သူကိုုစက္ႏိွဳးၿပေနတုုံး heat ကတက္လာေကာ။ဒါနဲ႔ WHO ကေရွ႔ဖုုံးဖြင္႔ မသိမသာႀကည္႔ေတာ႔ air con ေရဒီေယတာကပန္ကာမရွိေတာ႔ဘူး။ဒါနဲ႔စက္ပိတ္ထားလိုုက္ၿပီး မနက္ႀကေငြေခ်ႀကမယ္ဆိုုၿပီး trick လုုပ္ရေတာ႔တာေပါ႔။
၀ယ္သူကိုုမနက္ၾကထပ္သြားၿပေတာ႔ air con ကိုုခဏပဲဖြင္႔ၿပတယ္။ဒါနဲ႔ေငြေခ်ၿပီးေတာ႔ေမ်ာက္ၿဖဴကိုုေၿပာၿပလိုုက္တယ္။ေမ်ာက္ၿဖဴစစ္ႀကည္႔ေတာ႔သူဒရုုိင္ဘာက
ပန္ကာတစ္လုုံးၿဖဳတ္ေရာင္းစားထားတာ။ ဒါေပမဲ႔ WHO ကပြဲစားပီပီအရႊီးေကာင္းေတာ႔ ဘာၿပသာနာမွမၿဖစ္ပဲအေရာင္းအ၀ယ္တဲ႔သြားတယ္။ေမ်ာက္ၿဖဴလည္း mech 72 အုုပ္စုုကိုု one table ေကြ်းလိုုက္ရတယ္။(ေမာင္တိုု္င္ပင္မပါပါ) အဲေတာ႔ WHO ဟာMech 72 သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္ ကားနဲ႔ပတ္သက္လာရင္အားကိုုးရပါတယ္။ သူဆီကသတင္းရတာကေတာ႔ကားနဲ႔ပတ္သက္လာရင္အလိမ္အေကာက္ေတြမ်ားေနေႀကာင္းသတိေပးပါတယ္။ ဘတ္တာေတြ ကိုုႀကည္႔ ရင္ အသိခင္မင္းရင္းႏွီးသူေတြကပဲဘတ္တာၿဖစ္တဲ႔အတြက္သတိထားဖိုု႔သူကေၿပာပါတယ္။ တစိမ္းဆိုုရင္လူေတြကသတိထားေပမဲ႔ လူရင္းဆိုုရင္နဲနဲေပါ႔တာေပါ႔ေလ။ ယခုုေနမွာ ကားေစ်းကခန္႔မွန္းရေတာ္ေတာ္ခက္တယ္၊ သူကအမွန္အကန္ေရာင္းေစ်းကိုုေၿပာႏိုုင္တယ္။အ၀ယ္မွားႏိုုင္တယ္ေလ၊ကားေစ်းကကေမာက္ကမၿဖစ္ေနတာမဟုုတ္လား။
ဒါနဲ႔မဂၤလာေဆာင္မွာၿမဘူးနဲ႔ဘဏ္ေတြအေႀကာင္းေၿပာၿဖစ္ႀကတယ္။ တစ္ေန႔က UMFCCI က Programme Advisor Prof: Lex Rieffel နဲ႔ေဆြးေႏြးခဲ႔တာေတြ
သူကိုုေၿပာၿပလိုုက္တယ္။လြန္ခဲ႔တဲ႔အပတ္က ဗဟုုိဘဏ္ကအတိုုးႏွဳန္းခ်လိုုက္တဲ႔အေႀကာင္းေရာက္သြားေတာ႔ ဒုုတိယအႀကိမ္ ရုုတ္တရက္ခ်လိုုက္တာဟာ ေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔လိုု ဘဏ္လုုပ္ငန္းခ်ည္းသက္သက္လုုပ္တဲ႔သူေတြအဖိုု႔ေတာ္ေတာ္ကေသာင္းကနင္းၿဖစ္သြားပါတယ္။ မတ္လ၃၁အထိလုုပ္ငန္းprojection ကဆြဲ
ထားၿပီးသားဆိုုေတာ႔ အကုုန္ၿပန္တြက္ခ်က္လ်ာထားရတာေပါ႔။ အတိုုးႏွဳန္းေလ်ာ႔သြားတာေကာင္းတယ္၊ အာရွေဒသအတြင္းမွာ ၿမန္မာႏိုုင္ငံကအတိုုးႏွဳန္းမ်ားေန
တယ္။သူမ်ားႏိုုင္ငံကေငြေတြလာထည္႔ထားႏိုုင္တယ္ဆိုုတဲ႔အယူအဆေႀကာင္႔လည္းအတိုုးႏွဳန္းေလ်ာ႔ တာကိုုႀကိဳက္ႀကတာပါ။ဒါကေယဘူယ်အၿမင္-- Prof Lex
Rieffel ကေတာ႔အဲလိုုမၿမင္ဘူး။ တရုုတ္စီးပြားေရးတရွိန္ ထိုုး တိုုးတက္လာတဲ႔အခ်ိန္၊ဗီယက္နမ္ စီးပြားေရးတက္လာတဲ႔ အခ်ိန္ ေတြတုုံးက ဘဏ္အတိုုးႏွဳန္းက high interest rate မွာပါတဲ႔။ high interest rate မွာ စီးပြားေရးတိုုးတက္ေအာင္လုုပ္ ဖိုု႔အေၿခအေနအေပးဆုုံးပဲတ႔႔ဲ။ ဒါသူေၿပာသြားတာ။ ဘဏ္ေတြကိုုႀကည္႔ရင္အပ္ေငြ deposit ေတြမ်ားေနၿပီးလူေတြဟာ စီးပြားေရးမလုုပ္ေတာ႔ပဲဘဏ္ေတြမွာ လာ လာ ထားေနတာေႀကာင္႔ ဘဏ္တိုုးေတြ
ေလ ွ်ာ႔ပစ္ရတယ္လိုု႔ ဆိုုပါတယ္။ေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔ဘဏ္ဟာ အပ္ေငြ deposit ရေအာင္မနည္းကိုုစည္းရုုံးေနရပါတယ္။ loan deposit ratio က ၈၀% ထက္မေက်ာ္ရတဲ႔အတြက္ ခိုုင္မာတဲ႔ေခ်းေငြၿဖစ္ေသာ္လည္း မေခ်းႏုုိင္ပါဘူး ခင္ဗ်ာ။ ။အဲေတာ႔ deposit အပ္ေငြကိုုခ်ိန္ဆေနရပါတယ္။ ေမာင္တိုုင္ပင္ တိုု႔ကဘဏ္ လုုပ္ငန္းကိုုပဲသက္သက္လုုပ္တာေလ။
Prof Lex Rieffel ကိုုေမာင္တိုုင္ပင္အလြန္သိခ်င္တဲ႔ ေမးခြန္းတစ္ခုု ေမး ခဲ႔ပါ တယ္။ အေမရိကမွာ ၿဖစ္ေစ၊ ဂ်ပန္မွာ ၿဖစ္ေစ၊ ဥေရာပမွာ ၿဖစ္ေစ၊ အာဆီယံမွာ ၿဖစ္ေစ banker ေတြဟာတၿခားစီးပြားေရးလုုပ္ငန္းေတြလုုပ္ကိုုင္ႏိုုင္ပါသလား၊ သိုု႔မဟုုတ္ စီးပြားေရးလုုပ္ေနသူေတြဟာ banker ၿဖစ္ခြင္ရရွိပါသလားဆိုုတဲ႔ေမး
ခြန္းေလးပါ။ သူအေၿဖက ရွင္းပါတယ္ ” No ” တဲ႔။ banker ေတြကိုု တၿခားစီးပြားေရးလုုပ္ကိုုင္ခြင္႔ မၿပဳပါဘူးတဲ႔။ banker ဟာ banker only ပါပဲ။ ေမာင္တိုုင္ပင္ ဟာဒီအခ်က္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ယ ပက္လက္ တစ္ေယာက္ကိုုေမးႀကည္႔ေတာ႔လည္းဟုုတ္ပါတယ္တဲ႔။ ေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔ ႏုုိင္ငံမွာဘာေႀကာင္႔စီး
ပြားေရးသမားေတြ banker ၿဖစ္လာပါသလဲ ? ဘာေႀကာင္႔ အတိုုးႏွုုန္းေတြ ႏွစ္ႀကိမ္ဆက္တိုုက္နီးပါး ခ် ရပါသလဲ ? ေမာင္တိုုင္ပင္ မေၿဖႏိုုင္ပါဘူး၊ Prof Lex Rieffel လည္းမေၿဖႏိုုင္ပါဘူး၊ပုုခုုံးပဲတြန္႔ၿပပါတယ္။
HAPPY NEW YEAR !
Saturday, December 31, 2011
Thursday, December 22, 2011
ကားဆရာႀကီး WHO
သူငယ္ခ်င္းသိန္းေအာင္ကေတာ႔ေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔အထဲမွာstory tellerပဲ။ဒါေႀကာင္႔စင္ကာပူလာရင္သူနဲ႔မ
ၿပတ္ေတြဖိုု႔႔ခ်ိန္းရတယ္။ေက်ာင္းတုုံးကသူငယ္ခ်င္းေတြအေႀကာင္း၊ထူးၿခားတဲ႔အၿဖစ္အပ်က္ေတြအေႀကာင္း
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွတ္မိတယ္။လူနံမည္ေနရပ္ေဒသအကုုန္မွတ္မိေနတယ္။ေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔ထက္ငယ္ေသးလိုုေပါ႔ေလ။
ေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔ အရြယ္မ်ားေရာက္ရင္မိန္းမနံမည္ေတာင္ေမ႔မွာေသခ်ာတယ္။ ခုုတေလာသိန္းေအာင္ ေၿပာတဲ႔ story
aတြအေႀကာင္းေရးလိုုက္ေတာ႔ ဥာဏ္၀င္းေရႊကFace bookမွာcomment ေရးလာတယ္။
ဒါနဲ႔ေၿပာရအုုံးမယ္။ Mech 72 သူငယ္ခ်င္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက Face book မွာ
account ေတြ အသီးသီး ရွိႀကေတာ႔အဆက္အသြယ္ကသိပ္မၿပတ္ႀကဘူး။ဒါေႀကာင္႔ေမာင္တိုုင္ပင္လည္းမိုုးလင္းရင္တစ္
ႀကိမ္၊ညအိပ္ရာမ၀င္မီတစ္ႀကိမ္ေတာ႔ Face book ကိုု၀င္ႀကည္႔ၿဖစ္တယ္။ စင္ကာပူမွာ ၀န္ႀကီးေတြေတာင္
Face Book Account ရွိ ႀကတယ္။နံမည္ရင္းနဲ႔ပဲ။ ရာထူးႀကေတာ႔ ႏုုိင္ငံေရးသမား (politician)တဲ႔။
၀န္ႀကီး လိုုမေရးႀကဘူး။
စင္ကာပူမွာတေလာကMRT ရထားလိုုင္းပ်က္သြားေတာ႔ေန႔စဥ္ရထားစီးခရီးသည္ေတြေတာ္ေတာ္ဒုုကၡ
ေရာက္သြားႀကတယ္။စင္ကာပူအတိုုင္းအတာနဲ႔ေပါ႔ေလ။ ေမာင္တိုုင္ပင္ တိုု႔ အတြက္ကေတာ႔ ပ်င္းေတာင္
ပ်င္းေသး---- စင္ကာပူ Transport Minister Mr Lui Tuck Yew ရဲ့ Face Book ကိုု၀င္ႀကည္႔ၿဖစ္တယ္။
ၿပည္သူေတြနဲ႔သူနဲ႔အေမးအေၿဖလုုပ္ထားႀကတယ္။ေအာ္တိုု႔လူႀကီးေတြလည္း Face book ၀င္ထားႀကရင္
ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲလိုု႔ေတာ႔စဥ္းစားမိသား--ဒါေပမဲ႔ ၿမန္မာကFace Book users ေတြဟာစည္းကမ္းသိပ္
မရွိႀကေသးဘူး။ ေမာင္တိုုင္ပင္လည္း ဘဏ္ကုုိ Face Book account ယူခိုုင္းထားၿပီး၀န္ထမ္းေတြကိုု
account အသီးသီး ဖြင္႔ ခိုုင္းထားတယ္။ Face book ေပၚမွာကိုုယ္ဘဏ္ခြဲအေႀကာင္းတင္ႀကေဆြးေႏြးႀကဖိုု႔မွာထားတယ္။
MD ဆီလည္းစာေရးလိုု႔ရတယ္။ ၀န္ထမ္းအခ်င္းခ်င္းလည္းေရးႀကတယ္။ မႏၱေလးေဆးေက်ာင္း က
Rector Prof: Than Winလည္းသူ႔ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ Face book မွာအၿပန္အလွန္ဖလုွယ္ႀကတယ္။
တကယ္အားရဖိုု႔ေကာင္းတယ္။
ေမာင္တိုုင္ပင္လည္းဟိုုေရာက္ဒီေရာက္ေရာက္ကုုန္ၿပီ၊လိုုရင္းမေရာက္ေတာ႔ဘူး။ Face Book ေပၚ မွာ
ဥာဏ္၀င္းေရႊ က WHO ကိုု၀မ္နင္ေပးထားတယ္။story teller သိန္းေအာင္က ေမာင္တိုုင္ပင္ကိုု WHO
ရဲ႔ stories ေတြေၿပာထားတယ္ဆိုုတဲ႔အေႀကာင္း၀မ္နင္ေပးတာပါ။ ေမာင္တိုုင္ပင္ဘယ္လုုပ္ရဲပါ႔မလဲ။ WHO
ဆိုုတာေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔ Mech 72 ကသူငယ္ခ်င္းေတြ အားလုုံးကေလးစားႀကရတဲ႔သူ--ေမာ္ေတာ္ကား
နဲ႔ပတ္သက္လာရင္ဆရာတစ္ဆူပါပဲ။ေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔ ကား၀ယ္ခ်င္ရင္ၿဖစ္ၿဖစ္ ေရာင္းခ်င္ရင္ၿဖစ္ၿဖစ္ WHO က
ဆရာႀကီးပဲ။သူလက္သူ႔ေၿခအကုုန္လႊဲ လိုု႔ ရတယ္။ေမာင္တိုုင္ပင္ေတာင္ စင္ကာပူမလာခင္ Myanmar Mini
ေလးကိုုေရာင္းေပးဖိုု႔လႊဲထားခဲ႔ရတယ္။သူကိုုအားကိုုးၿပီး၀ယ္ေရာင္းလုုပ္လိုုက္ရင္ မၿမတ္မရွိဘူး။ သူနဲ႔ဆက္သြယ္
တဲ႔Mech 72 သူငယ္ခ်င္းတိုုင္းၿမတ္ႀကတာခ်ည္းပဲ။
ဒါေလာက္အားကိုုးရတဲ႔သူငယ္ခ်င္း၊ကားနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ဘယ္ကားဘယ္လိုုအေၿခအေနရွိတယ္။ကြက္
ေပ်ာက္ကားလား၊ၿပန္ေရာင္းရင္အၿမန္ထြက္မွာ လား၊ ဘယ္အေရာင္ကသခင္ခ်စ္တယ္ဘယ္အေရာင္က
ၿပန္ေရာင္းရင္ အေရာင္းသြက္တယ္။သူအကုုန္သိတယ္။ဒါေမာင္တိုုင္ပင္ တိုုအားလုုံးသိထားတာ။
သိန္းေအာင္ေၿပာတာက WHO ကသူစီးဖိုု႔ ကားတစ္စီး၀ယ္ေရာ၊ဘယ္ကားမ်ိဳးလဲေတာ႔ ေမာင္တိုုင္ပင္မသိဘူး၊
ေခတ္မီကားပဲဆိုုပါေတာ႔။ ကားကိုုသူကေတာ္ေတာ္ႀကိဳက္တယ္။ဖင္ၿပန္ေခါင္းၿပန္
ႀကည္႔တာေပါ့။ ကားအေႀကာင္းကို A to Z နားလည္ေနတဲ႔ဆရာႀကီးကိုုး။ သိန္းေအာင္ေၿပာတာကေတာ႔
WHO ၀ယ္လိုုက္ေရာ။အိမ္ကိုုၿပန္ေမာင္းသြားေတာ႔ အိုုေက ပဲ။အိမ္ေရာက္ေတာ႔မွ စက္ဖုုံးဖြင္႔ႀကည္႔ေတာ႔
ေရဒီေယတာ မပါဘူးၿဖစ္ေနတယ္တဲ႔။ ဟ ဘာၿဖစ္လိုု႔လဲ၊ ေရဒီေယတာ မပါရင္ အင္ဂ်င္ပူၿပီးဘယ္ေမာင္း
လိုု႔ရမွာလဲ လိုု႔ေမးေတာ႔ အဲကြန္းအတြက္ေရဒီေယတာ၊ သူ မပါတာကိုုသူသတိမထားလိုုက္မိဘူးတဲ႔။အဲေတာ႔
သိန္းေအာင္က ကားနဲ႔ကြ်မ္းက်င္တဲ႔ဆရာႀကီး အိမ္ေရာက္မွ ေရဒီေယတာမပါတာသိလိုုက္ရတယ္ လိုု႔
ေမာင္တိုုင္ပင္ တိုု႕ကိုုေၿပာၿပတာပါ။
WHO ေရ--စိတ္မရွိနဲ႔ကြာ၊ ငါ mini မေရာင္းေပးမွာစိုုးလိုု႔ မေရးပဲေနမလိုု႔ ပဲကြာ၊ ဥာဏ္၀င္းေရႊ ကအတင္း
ေရးခိုုင္းေန လိုု႔--- အားကိုုးပါတယ္။နဲနဲ ပဲဖဲ႔ တာပါ။
Merry Christmas and A very Happy New Year to you all!
ၿပတ္ေတြဖိုု႔႔ခ်ိန္းရတယ္။ေက်ာင္းတုုံးကသူငယ္ခ်င္းေတြအေႀကာင္း၊ထူးၿခားတဲ႔အၿဖစ္အပ်က္ေတြအေႀကာင္း
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွတ္မိတယ္။လူနံမည္ေနရပ္ေဒသအကုုန္မွတ္မိေနတယ္။ေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔ထက္ငယ္ေသးလိုုေပါ႔ေလ။
ေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔ အရြယ္မ်ားေရာက္ရင္မိန္းမနံမည္ေတာင္ေမ႔မွာေသခ်ာတယ္။ ခုုတေလာသိန္းေအာင္ ေၿပာတဲ႔ story
aတြအေႀကာင္းေရးလိုုက္ေတာ႔ ဥာဏ္၀င္းေရႊကFace bookမွာcomment ေရးလာတယ္။
ဒါနဲ႔ေၿပာရအုုံးမယ္။ Mech 72 သူငယ္ခ်င္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက Face book မွာ
account ေတြ အသီးသီး ရွိႀကေတာ႔အဆက္အသြယ္ကသိပ္မၿပတ္ႀကဘူး။ဒါေႀကာင္႔ေမာင္တိုုင္ပင္လည္းမိုုးလင္းရင္တစ္
ႀကိမ္၊ညအိပ္ရာမ၀င္မီတစ္ႀကိမ္ေတာ႔ Face book ကိုု၀င္ႀကည္႔ၿဖစ္တယ္။ စင္ကာပူမွာ ၀န္ႀကီးေတြေတာင္
Face Book Account ရွိ ႀကတယ္။နံမည္ရင္းနဲ႔ပဲ။ ရာထူးႀကေတာ႔ ႏုုိင္ငံေရးသမား (politician)တဲ႔။
၀န္ႀကီး လိုုမေရးႀကဘူး။
စင္ကာပူမွာတေလာကMRT ရထားလိုုင္းပ်က္သြားေတာ႔ေန႔စဥ္ရထားစီးခရီးသည္ေတြေတာ္ေတာ္ဒုုကၡ
ေရာက္သြားႀကတယ္။စင္ကာပူအတိုုင္းအတာနဲ႔ေပါ႔ေလ။ ေမာင္တိုုင္ပင္ တိုု႔ အတြက္ကေတာ႔ ပ်င္းေတာင္
ပ်င္းေသး---- စင္ကာပူ Transport Minister Mr Lui Tuck Yew ရဲ့ Face Book ကိုု၀င္ႀကည္႔ၿဖစ္တယ္။
ၿပည္သူေတြနဲ႔သူနဲ႔အေမးအေၿဖလုုပ္ထားႀကတယ္။ေအာ္တိုု႔လူႀကီးေတြလည္း Face book ၀င္ထားႀကရင္
ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲလိုု႔ေတာ႔စဥ္းစားမိသား--ဒါေပမဲ႔ ၿမန္မာကFace Book users ေတြဟာစည္းကမ္းသိပ္
မရွိႀကေသးဘူး။ ေမာင္တိုုင္ပင္လည္း ဘဏ္ကုုိ Face Book account ယူခိုုင္းထားၿပီး၀န္ထမ္းေတြကိုု
account အသီးသီး ဖြင္႔ ခိုုင္းထားတယ္။ Face book ေပၚမွာကိုုယ္ဘဏ္ခြဲအေႀကာင္းတင္ႀကေဆြးေႏြးႀကဖိုု႔မွာထားတယ္။
MD ဆီလည္းစာေရးလိုု႔ရတယ္။ ၀န္ထမ္းအခ်င္းခ်င္းလည္းေရးႀကတယ္။ မႏၱေလးေဆးေက်ာင္း က
Rector Prof: Than Winလည္းသူ႔ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ Face book မွာအၿပန္အလွန္ဖလုွယ္ႀကတယ္။
တကယ္အားရဖိုု႔ေကာင္းတယ္။
ေမာင္တိုုင္ပင္လည္းဟိုုေရာက္ဒီေရာက္ေရာက္ကုုန္ၿပီ၊လိုုရင္းမေရာက္ေတာ႔ဘူး။ Face Book ေပၚ မွာ
ဥာဏ္၀င္းေရႊ က WHO ကိုု၀မ္နင္ေပးထားတယ္။story teller သိန္းေအာင္က ေမာင္တိုုင္ပင္ကိုု WHO
ရဲ႔ stories ေတြေၿပာထားတယ္ဆိုုတဲ႔အေႀကာင္း၀မ္နင္ေပးတာပါ။ ေမာင္တိုုင္ပင္ဘယ္လုုပ္ရဲပါ႔မလဲ။ WHO
ဆိုုတာေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔ Mech 72 ကသူငယ္ခ်င္းေတြ အားလုုံးကေလးစားႀကရတဲ႔သူ--ေမာ္ေတာ္ကား
နဲ႔ပတ္သက္လာရင္ဆရာတစ္ဆူပါပဲ။ေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔ ကား၀ယ္ခ်င္ရင္ၿဖစ္ၿဖစ္ ေရာင္းခ်င္ရင္ၿဖစ္ၿဖစ္ WHO က
ဆရာႀကီးပဲ။သူလက္သူ႔ေၿခအကုုန္လႊဲ လိုု႔ ရတယ္။ေမာင္တိုုင္ပင္ေတာင္ စင္ကာပူမလာခင္ Myanmar Mini
ေလးကိုုေရာင္းေပးဖိုု႔လႊဲထားခဲ႔ရတယ္။သူကိုုအားကိုုးၿပီး၀ယ္ေရာင္းလုုပ္လိုုက္ရင္ မၿမတ္မရွိဘူး။ သူနဲ႔ဆက္သြယ္
တဲ႔Mech 72 သူငယ္ခ်င္းတိုုင္းၿမတ္ႀကတာခ်ည္းပဲ။
ဒါေလာက္အားကိုုးရတဲ႔သူငယ္ခ်င္း၊ကားနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ဘယ္ကားဘယ္လိုုအေၿခအေနရွိတယ္။ကြက္
ေပ်ာက္ကားလား၊ၿပန္ေရာင္းရင္အၿမန္ထြက္မွာ လား၊ ဘယ္အေရာင္ကသခင္ခ်စ္တယ္ဘယ္အေရာင္က
ၿပန္ေရာင္းရင္ အေရာင္းသြက္တယ္။သူအကုုန္သိတယ္။ဒါေမာင္တိုုင္ပင္ တိုုအားလုုံးသိထားတာ။
သိန္းေအာင္ေၿပာတာက WHO ကသူစီးဖိုု႔ ကားတစ္စီး၀ယ္ေရာ၊ဘယ္ကားမ်ိဳးလဲေတာ႔ ေမာင္တိုုင္ပင္မသိဘူး၊
ေခတ္မီကားပဲဆိုုပါေတာ႔။ ကားကိုုသူကေတာ္ေတာ္ႀကိဳက္တယ္။ဖင္ၿပန္ေခါင္းၿပန္
ႀကည္႔တာေပါ့။ ကားအေႀကာင္းကို A to Z နားလည္ေနတဲ႔ဆရာႀကီးကိုုး။ သိန္းေအာင္ေၿပာတာကေတာ႔
WHO ၀ယ္လိုုက္ေရာ။အိမ္ကိုုၿပန္ေမာင္းသြားေတာ႔ အိုုေက ပဲ။အိမ္ေရာက္ေတာ႔မွ စက္ဖုုံးဖြင္႔ႀကည္႔ေတာ႔
ေရဒီေယတာ မပါဘူးၿဖစ္ေနတယ္တဲ႔။ ဟ ဘာၿဖစ္လိုု႔လဲ၊ ေရဒီေယတာ မပါရင္ အင္ဂ်င္ပူၿပီးဘယ္ေမာင္း
လိုု႔ရမွာလဲ လိုု႔ေမးေတာ႔ အဲကြန္းအတြက္ေရဒီေယတာ၊ သူ မပါတာကိုုသူသတိမထားလိုုက္မိဘူးတဲ႔။အဲေတာ႔
သိန္းေအာင္က ကားနဲ႔ကြ်မ္းက်င္တဲ႔ဆရာႀကီး အိမ္ေရာက္မွ ေရဒီေယတာမပါတာသိလိုုက္ရတယ္ လိုု႔
ေမာင္တိုုင္ပင္ တိုု႕ကိုုေၿပာၿပတာပါ။
WHO ေရ--စိတ္မရွိနဲ႔ကြာ၊ ငါ mini မေရာင္းေပးမွာစိုုးလိုု႔ မေရးပဲေနမလိုု႔ ပဲကြာ၊ ဥာဏ္၀င္းေရႊ ကအတင္း
ေရးခိုုင္းေန လိုု႔--- အားကိုုးပါတယ္။နဲနဲ ပဲဖဲ႔ တာပါ။
Merry Christmas and A very Happy New Year to you all!
Monday, December 19, 2011
မေတြ႔တာႀကာၿပီကိုုး
ေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔အသက္ေတြရလာေတာ႔ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေတြ႔ခ်င္ႀကတယ္၊ေရွးၿဖစ္ေဟာင္းေႏွာင္းၿဖစ္ေတြေၿပာၿပီးအသစ္တစ္ခါၿပန္ၿဖစ္ကာရီႀကဟားႀကရတယ္၊ဒါေတြဟာလည္းအသက္ရွည္ေဆးေတြပါပဲ။ေမာင္တိုုင္ပင္
စင္ကာပူေရာက္ေတာ႔ဥာဏ္၀င္းေရႊကဖုုံးဆက္တယ္၊ တိုု႔ဆုုံႀကမယ္လိုု႔ေၿပာေတာ႔” လုုပ္ေလ၊စေနတနဂၤေႏြ
ဆိုုအေတာ္ပဲ”လိုု႔ေၿပာ လိုုက္တယ္။ဒီႀကားထဲၿမန္မာၿပည္ကသိန္းေအာင္ၿပန္ေရာက္လာေတာ႔ဖုုံးဆက္ၿပန္ေရာ၊”တိုုတစ္ေတြေတြ႔မယ္၊
ဥာဏ္၀င္းေရႊနဲ႔ေၿပာထားတယ္” လိုု႔ေၿပာ လိုုက္ရတယ္။
၁၇ ရက္ေန႔စေနေန႔ Clementi West Coast က hawker centre မွာ ၆း၃၀ မွာ ဆုုံႀကမယ္လိုု႔ ခ်ိန္း လိုုက္ႀကတယ္။ ဥာဏ္၀င္းေရႊ နဲ႔ Clementi MRT ဘတ္စ္ဂိတ္မွာ ခ်ိန္းတယ္။၊သိန္းေအာင္ ကအရင္ေရာက္ေနတယ္။ ခဏေနေတာ႔ ေလေႀကာင္ ကားေမာင္းေရာက္လာေရာ။ hawker centre ေရာက္ေတာ႔သန္႔စင္ ကိုုဖုုံးဆက္ရတယ္။၊ ေနာက္တင္ေမာင္သန္း လာတယ္။ Oliver ႀကီးလွမ္းေခၚလိုုက္တယ္။ေနာက္ခင္ေမာင္ဦး( ၀ူဖန္)ပါေရာက္ခ်လာတယ္။ ခင္ေမာင္ဦး ကရန္ကုုန္ ကေရာက္ေနတာ။ ထုုံးစံအတိုုင္းသန္႔စင္က red wine တစ္ပုုလင္းယူလာတယ္။ အဲဒီေန႔ က ဘီယာေတာင္မ
ေသာက္ၿဖစ္ဘူး။ ဟိုုအေႀကာင္းဒီအေႀကာင္းေရာက္တတ္ရာရာေၿပာႀကရင္းေမာင္တိုုင္ပင္ blog မွာ သိန္းေအာင္ကိုုဖဲ႔ထားတဲ႔႔အေႀကာင္းေရာက္သြာ.တယ္။ ေကာ္ႀကီးကဆဲတာေပါ႔၊ ငါ႔ boss သာဗမာလိုုဖတ္တတ္ရင္ငါအလုုပ္ၿပဳတ္ၿပီတဲ႔၊ေတာ္ေတာ္သနားသြားတယ္၊ဘာေရးထားလဲဆိုုေတာ႔ စင္ကာပူမွာသိန္းေအာင္ကေန႔လည္ ထမင္းစားခ်ိန္ဆိုုရင္east coast လိုုေနရာမ်ဳိးသြား၊ အလားကားရတဲ႔ ကားပတ္ကင္မွာ ကားထိုုးၿပီး ေန႔ခင္း
တေရးတေမာအိ္ပ္ တတ္တယ္ ဆိုုတာေလေႀကာင္ဥာဏ္၀င္းေရႊကေၿပာၿပတာဆိုုေတာ႔ ေကာ္ႀကီး က ဒီအပတ္ငါသူ႔အေႀကာင္းေတြေၿပာ
မယ္၊ မင္းေသခ်ာေရးရမယ္ဆိုုၿပီးေၿပာတယ္။ေကာ္ႀကီးေၿပာတဲ႔ ဇာတ္လမ္းေလးကဒီလိုု---
သူငယ္ခ်င္းတိုု႔မွတ္မိႀကမွာပါ။တိုု႔ RIT ေအာင္သိပၺံ စားေသာက္ဆိုုင္ပိုုင္ရွင္ရဲ႔တူမ ပုုံ႔႔ပုု႔ံ ဆိုုတဲ႔ ၉ တန္းေက်ာင္သူေလးရွိတယ္။ RIT ေက်ာင္းသားႀကီးေတြက
ေကာင္မေလးေတာ္လွေတာ႔ခေလးေပမဲ႔နဲနဲေတာ႔ ႀကံႀကတာေပါ႔ေလ။ ကိုုယ္တိုု႔သူငယ္ခ်င္းေမာင္ညြန္႔ကသခၤ်ာသင္ေပးတယ္၊ႀကံႀကိတ္တဲ႔အထဲမွာ
ေလေႀကာင္လည္းပါတယ္။မႀကာခဏဆိုုင္ ကိုုအေႀကာင္းရွာသြား ေကာင္မေလးစာလိုုက္ႏုုိင္လား၊ငါသင္ေပးမယ္ဘာညာနဲ႔ လူႀကီးပိုုး ပိုုးတာေပါ႔ေလ။ RIT ေက်ာင္းၿပီးသြားေတာ႔ဒီအေႀကာင္းအရာေလးဟာဇာတ္လမ္းေလးအၿဖစ္က်န္ခဲ႔ေပမဲ႔ ေလေႀကာင္ရဲ႔ႏွလံုုးသားတစ္ေနရာမွာေတာ႔ေကာင္မေလးက
ပုုန္းခိုုေနဆဲပဲ။
ဘ၀ဆိုုတာဆန္းက်ယ္တယ္ေလ၊ေလေႀကာင္တစ္ေယာက္ဟိုုေရာက္ဒီေရာက္နဲ႔အိမ္ေထာင္က်---သား ၂ ေယာက္ရ---တိုုင္းတစ္ပါးမွာပဲ
အနာေႀကေနေတာ႔ဗမာၿပည္ကလြမ္းစရာေတြ၊အသဲႏွလုုံးေဒါင္႔မွာ ေနရာေပးထားတဲ႔သူေတြကိုုေမ႔သြားၿပီေပါ႔။အလုုပ္ကပင္စင္ယူၿပီးတဲ႔ေနာက္
ပိုုင္းဗမာကိုုအေႀကာင္းမရွိအေႀကာင္းရွာခဏခဏၿပန္လာတယ္၊ စင္ကာပူသူသူ႔မိန္းမကလည္းဗမာၿပည္တုုံးကသူ႔ဇာတ္လမ္းေတြရွိေကာင္းရွိ ႏုုိင္ လိမ္႔မယ္ လိုု႔ထင္ေပမဲ႔ႀကာလာေတာ႔ ေလေႀကာင္ အေႀကာင္းသိၿပီးသိပ္မေၿပာေတာ႔ဘူး၊ လႊတ္ ထား လိုုက္တယ္။ၿမန္မာၿပည္ေရာက္တုုန္းတစ္ရက္တိတ္တိတ္ေလး RIT ကိုုလြမ္းလိုု႔ဆိုုၿပီး ၾကိဳ႔ကုုန္းကိုုတစ္ေယာက္တည္းထြက္လာတယ္။ main assembly hall, 1-3-3 lecture hall,1-2-5 lecture hall ေတြ
ေလ ွ်ာက္ႀကည္႔ၿပီးစားေသာက္ဆိုုင္ေတြဖက္ဆင္းလာတယ္။ေႏြေအးတိုု႔၊ ေအာင္သိပၺံ တိုု႔ေတြ႔တာေပါ႔။ ငယ္ငယ္တုုံးကအခိ်န္အေတာ္ၿဖဳန္းခဲ႔တဲ႔
စားေသာက္ဆိုုင္ေတြ--ေအာင္သိပၺံေရာက္ေတာ႔မေမ ွ်ာ္လင္႔ပဲ ေလေႀကာင္တစ္ေယာက္ရင္ေတြအရမ္းကိုုခုုန္သြားၿပီးအသဲႏွလုုံးတစ္ေနရာမွာ ရွိေနဆဲ ပုုံ႔ပုုံ႔ေလးကိုုသြားေတ႔ြလိုုက္တယ္၊ပုုံ႔ပုုံ႔ေလးေတာ႔မဟုုတ္ေတာ႔ဘူး၊ဖက္တီးဘုုတ္ပြႀကီးပုုံ႔ပုုံ႔ၿဖစ္ေနၿပီ။ ေလေႀကာင္လည္း၀မ္းသာအားရနဲ႔”ပုုံ႔ပုုံ႔မဟုုတ္လား၊နင္္ငါကိုုမွတ္မိ လား”လိုု႔ေမးလိုုက္ေတာ႔ေကာင္မေလးက ေႀကာင္ၾကည္႔ေနၿပီးေခါင္းခါၿပတယ္။
ဒါနဲ႔ေကာင္မေလးဦးေလးကထြက္လာေရာ၊ ဥာဏ္၀င္းေရ ႊခမ်ာသူရဲ႔ trade mark ပုုံစံအတိုုင္းလက္ေတြကားလိုုက္ေၿမွာက္လိုုက္နဲ႔စကားေၿပာေတာ႔မွ ပုုံ႔ပုုံ႔ က” ဟာမွတ္မိၿပီ၊ကိုုဥာဏ္၀င္းေရႊႀကီး” လိုု႔ေၿပာလိုုက္ေတာ႔တယ္။ ဥာဏ္၀င္းေရႊမွာ ကိုုယ္ပိုုင္ trade mark ရွိတယ္။စကားေၿပာရင္လက္ကိုု
ေဘးကားလိုုက္ေၿမွာက္လိုုက္နဲ႔ အားရပါးရေၿပာတတ္တယ္။ RIT ကအႏွစ္၃၀ေက်ာ္ကြဲကြာသြားတဲ႔ ေလေႀကာင္ကိုုသူ႔ trade mark ၿမင္မွပဲ ေကာင္မေလးက မွတ္မိေတာ႔တယ္။ဒါကဥာဏ္၀င္းေရႊအေႀကာင္း ေကာ္ႀကီး သိန္းေအာင္ေၿပာၿပတာ။ သူငယ္ခ်င္းတိုု႔ ---ဒီတခါဥာဏ္၀င္းေရႊေတြ႔ ရင္သတိထားႀကည္႔ၾက၊ အက်င္႔ကမေပ်ာက္ေသးဘူး။
အဲဒီေန႔ကေထြရာေလးပါးေလ ွ်ာက္ေၿပာလိုုက္ႀကတာစုုံေနတာပါပဲ။ တင္ေမာင္သန္းကမေက်နပ္ဘူး၊ေမာင္တိုုင္ပင္ပထမႏွစ္မွာ
ၿမန္မာစာtutorialလုုပ္ေတာ႔ grade 2 ပဲရတယ္၊ ၿမန္မာစာဆရာဦးတင္၀င္းက” မ်ဳိးဦးရယ္၊မင္းအေဖကၿမန္မာစာပါေမာကၡ၊မင္းလုုပ္တာမင္းအေဖေတာ႔မ်က္ႏွာပ်က္ပါၿပီ” လိုု႔ tutorial မွာေၿပာတာကိုုမေရးလိုု႔တဲ႔၊---ေရးလိုုက္ပါၿပီ မေတာ္လုုိက္္ရတဲ႔ေယာက္ဖႀကီးတင္ေမာင္သန္းရယ္---WHO စကားလုုံးနဲ႔ ေၿပာရရင္ ဒီအခ်ိန္ ရွက္ေႀကာကၿပတ္ေနပါၿပီ၊ကိုုယ္တိုု႔ေတြ အမ်ားဆုုံးႀကားရတာကေတာ႔ Oliver ႀကီး lecture နားေထာင္ရတာပါ၊ Oliver က ေက်ာင္းတုုံးကတင္ေမာင္သန္းနဲ႔ တစ္ ခန္းတည္း--အခန္းေဖၚေလ။ ခင္ေမာင္ဦး ကိုုေကာင္းေကာင္းဖဲ႔တာေပါ႔။ခင္ေမာင္ဦးကေရတပ္က ၀တ္စုုံအၿဖဴနဲ႔ဆိုုရင္ ၀င္းဦးလားမွတ္ရတယ္။ေက်ာင္းမွာကတည္းႏုုႏုုလွလွႀကြႀကြေလးေနတပ္ထိုုင္တတ္တယ္၊ အခုုဆုုံႀကေတာ႔ေတာ္ေတာ္အရင္တြယ္တာပဲ။သူကိုု Oliver ကဖဲ႔ လိုု႔ေကာင္းတယ္ေလ၊သူအရပ္ဖက္ေၿပာင္းေတာ႔ ၿမစ္ဆုုံ၀န္ႀကီးဌာနမွာလုုပ္ခဲ႔တာကိုုး၊သူအဲဒီကပင္စင္ယူခဲ႔တာ။
သူငယ္ခ်င္းေတြေတြ႔ခ်ိန္မွာအၿခားသူငယ္ခ်င္းေတြအေႀကာင္းအခ်င္းခ်င္းေၿပာႀကေတာ႔ the world is small ဆိုုတာမွန္ၿပန္ေရာ၊ သန္႔စင္ေယာက္ဖက ေမာင္တိုုင္ပင္မိတ္ေဆြ ေသာ္တာပုုၿဖစ္ေနေရာ၊ ေမာင္တိုုင္ပင္နဲ႔ေသာ္တာပုု က RIT မွာ တင္းနစ္ရုုိက္ဖက္--ေနာက္သူကေလတပ္ထဲေရာက္သြားေရာ။ ရန္ကုုန္မွာေသာ္တာပုုနဲ႔ေတြ႔ေတာ႔စင္ကာပူမွာသူ႔မရီးရွိေႀကာင္းပဲေၿပာေတာ႔သတိမထားမိႀကဘူး။
Oliver ရဲ႔ဒႆနကဆန္းတယ္၊သူအၿမဲေၿပာတာကသူမွာသူခႏၶာကိုုယ္ကမဟုုတ္တဲ႔ပစၥည္း ၃ မ်ုဳိးရွိတယ္တဲ႔၊
မ်က္ေစ႔ lensထည္႔ထားတယ္၊ႏွလုုံးေသြးေႀကာမွာ stant ၂ေခ်ာင္းထည္႔ထားတယ္၊ pace makerတတ္ထား
တယ္တဲ႔၊ သူႀကည္႔ရတာပုုံမွန္လူေကာင္း အတိုုင္းပါပဲ။အဲဒီေန႔ကည ၁၁ နာရီထိုုးမွာအတင္းစကားၿဖတ္ခဲ႔ႀက
ရတယ္၊
သိန္းေအာင္ေရ--ေက်နပ္လိမ္႔မယ္ထင္တယ္ေနာ္၊ ကိုုယ္႔ အတြက္ကုုန္ႀကမ္းေတြရွားပါးလာၿပီ၊ေတြ႔ ႀကအုုံးမယ္။
Thursday, December 15, 2011
စင္္ကာပူလိုုၿဖစ္ခ်င္ရင္
သမၼတႀကီးကေတာ႔စင္ကာပူလိုုၿဖစ္ေအာင္ လုုပ္ လိုု႔လမ္းညႊန္ထားၿပီ။ေမာင္တိုုင္ပင္ဒီတစ္ေခါက္စင္ကာပူ
ေရာက္ေတာ႔တစ္ခါမွမေရာက္ဘူးေသးတဲ႔ ICA မွာ long visit သြားေလ ွ်ာက္တယ္။ စင္ကာပူကိုုစာလာသင္
သူေတြအလုုပ္လာလုုပ္သူေတြမွီခိုုသူေတြအကုုန္ေရာက္ဘူးႀကမွာ ပါ။ICA ရဲ႔ အရွည္ကThe Immigration and Checkpoints Authority ပါ။
ေမာင္တိုုင္ပင္ ေၿမးဆီလာတိုုင္း ဗီဇာေလ ွ်ာက္ေလ ွ်ာက္ေနရတာအလုုပ္ရႈပ္လိုု႔
long term multiple journey visa ယူထားလိုုက္တာ။
ICAရက္ခ်ိန္းရတဲ႔ေန႔ အိမ္က ၇း၃၀ေလာက္ကတည္းကထြက္လာတာ။ICA ေရာက္ေတာ႔ နံနက္ ၈ နာရီ ထိုုးခါနီးေနၿပီ၊
ရုုံးထဲကိုု၀င္ဖိုု႔တန္းစီေနတဲ႔ လူတန္းႀကီးေနာက္မွာ၀င္စီ လိုုက္တယ္။ ၈နာရီ ေဒါင္္ကနဲထိုုးတာနဲ႔ဖြင္႔ လိုုက္ေတာ႔တာပါပဲ။
ဘယ္ေန႔လာ process လုုပ္ခ်င္တယ္ဆိုုတာ on line ကေနႀကိဳတင္ေလ ွ်ာက္လႊာတင္ရတယ္။ ကိုုယ္ႀကိဳက္တဲ႔
ရက္မရရင္အဆင္ေၿပတဲ႔ ရက္ကိုုယူလိုုက္လိုု႔ရတယ္။ ရက္ခ်ိန္းေကာ အခ်ိန္ေကာ ေပးထားတယ္၊မွီေအာင္သြားရတယ္။မိမိသ
ေဘာနဲ႔ေကာက္သြားလိုု႔မရဘူး။ print ထုုတ္ထားတဲ႔စာရြက္ပါယူသြားရတယ္။ထိပ္မွာ ဘားကုုတ္ ပါတယ္။
ရုုံးထဲ၀င္သြားၿပီးဘားကုုတ္ကိုု scan လုုပ္လိုုက္ရင္ဘယ္ေကာင္တာသြားရမယ္၊အဲဒီေန႔အတြက္ serial no
ကဘယ္ေလာက္ဆိုုတာတခါတည္းထြက္လာတယ္။ေကာင္တာက ၂၇၊ အထပ္က ၄ ထပ္၊ အဲေတာ႔ ၄ ထပ္ကိုုတက္သြားၿပီး
ကိုုယ္ဆက္သြယ္ရမဲ႔ေကာင္တာေရွ့ကခုုံေတြမွာသြားထိုုင္ေနလိုုက္တယ္။ ခဏေနေတာ႔သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ေကာင္းတဲ႔ chime
သံထြက္လာတဲ႔အခါႀကည္႔လိုုက္ေတာ႔ ကိုုယ္႔နံပါတ္ ကမွိတ္တုုတ္မွိတ္တုုတ္ၿဖစ္ေနၿပီ။ေကာင္တာ ၂၇ ေရွ႔က
ကုုလားထိုုင္မွာထိုုင္ၿပီီးဂြတ္ေမာနင္းလုုပ္ လိုုက္တယ္။ကိုုယ္႔ကိုုေပးထားတဲ႔စာရြက္မွာဘာယူလာရမလဲဆိုုတာ
check list ရွိၿပီးသား၊ ကိုုယ္႔အပိုုင္းကတစ္ခုုၿပီးတစ္ခုုထုုတ္ေပးလိုုက္တာ အိုုေက ပဲ။sponsor ၿဖစ္တဲ႔သမီးအ
ပိုုင္းေရာက္ေတာ႔ရြာေတြလည္ကုုန္ေရာ။CPF, income tax, appointment letter,bank statement
အကုုန္ၿပရတယ္။ေယာက္်ားရဲ႔ CPF ကအစ bank statement အဆုုံးအကုုန္ၿပရတယ္။မူရင္းနဲ႔တိုုက္ ေကာ္ပီ
ေတြယူထားနဲ႔ ရွင္းလိုုက္တာ သမီး CPF ေရာက္ေတာ႔ ရႈပ္ေတာ႔တာပါပဲ။ သမီးကအလုုပ္အမ်ိဳးမ်ဳိးေၿပာင္းထားေတာ႔ရႈပ္တယ္၊
သူကိုုနားလည္ေအာင္ရွင္းၿပရတယ္။ကိုုယ္၀န္ယူထားၿပီး self employed အလုုပ္လုုပ္ထားေတာ႔ CPF မွာအလုုပ္ရွင္ကေနသြင္းထား
တာမဟုုတ္ သူဖါသာသြင္းတာကိုုး၊၊သားမက္ appointment letter မွာ တခါရစ္တယ္။ သမီး ကအလုုပ္ကေန ေရာက္လာၿပီးလာရွင္းေတာ႔ၿပီးသြားေရာ။
သားမက္ကေတာ႔ appointment letter က confidential သူ႔အတြက္ေပးတာမ်ဳိးၿဖစ္ေနတယ္။ Letter head နဲ႔ signed sealed
လုုပ္ထားတာမ်ဳိးၿဖစ္ရမယ္ဆိုုေတာ႔ သားမက္ဆီဆက္ရေတာ႔တာေပါ႔။ သားမက္ကလည္းဒီကေန႔မွ အလုုပ္ကမ်ားေနေတာ႔မလာႏိုုင္ဘူး၊ဒါနဲ႔
သူအလုုပ္ရွိတဲ႔ IMMကိုုေၿပးရေရာ။ ေကာင္တာကစာေရးကသူ ၂ နာရီ - ၃ နာရီအထိ lunch break ယူမယ္ဆိုုေတာ႔အ
ေၿပးအလႊားသြားရတာ။
ၿမန္မာပါတဲ႔။ဒီေလာက္အရစ္ခံရတာေလာက္ေတာ႔ ပ်င္းေတာင္ပ်င္းေသး။ ေမာင္တိုုင္ပင္လည္း lunch ကိုု
ကမန္းကတမ္းစားၿပီး ICA ကိုုၿပန္လာေပမဲ႔ယူလာတဲ႔စာရြက္ ကိုုေကာ္ပီ ကကူးရအုုံးမယ္။ ICA building ထဲ
ေရာက္ေတာ႔ photo copy ကူးတဲ႔ေနရာမွာ လူအေယာက္ ၂၀ ေလာက္တန္းစီေနေတာ႔ ေမာင္တိုုင္ပင္ ခမ်ာ
”ေသဟ” ဆိုုၿပီး နဖူးရုုိက္ လိုုက္မိေတာ႔တယ္။ နာရီက ၂၀ မိနစ္ပဲက်န္ေတာ႔တယ္။ တစ္ေယာက္ ၁မိနစ္ပဲထားအုုံးဘယ္
လိုုမွ မမီေတာ႔ဘူး လိုု႔စိတ္ေလ်ာ႔လိုုက္မိေတာ႔တယ္။ အမယ္ လူတန္းႀကီးေရြ႔တာက
ေတာ္ေတာ္ၿမန္သား။ ကူးတဲ႔စက္ေရွ႔ေရာက္ေတာ႔ ဒါေႀကာင္႔ ၿမန္တာကိုုးလိုု႔သိ လိုုက္ရေတာ႔တယ္။ ကူးမဲ႔စာ
ရြက္ကိုုပင္ၿဖဳတ္၊ အေပၚ က tray မွာ စီထပ္လိုုက္တယ္၊ print ကိုု တစ္ရြက္ ပဲ ဆိုုရင္ ၁ ကိုုႏွိပ္လိုုက္တယ္
။ေဗ်ာကနဲကူးၿပီးသားေလးေတြထြက္လာတယ္။ေကာင္တာ ၂၇ ေရွ႔ေရာက္ေတာ႔ ၅ မိနစ္ လိုုေသး၊ စာေရးမလည္း
ၿမန္ၿမန္စစ္ၿပီး အရာရွိဆီသြားၿပေတာ႔ အရာရွိက lunch break ယူသြားတယ္တဲ႔။ ေသဟဲ႔နႏၵိယ ေမာင္တိုုင္ပင္
ေစာင္႔ေပအုုံးေတာ႔ ၃ နာရီ ထိ၊
ေမာင္တိုုင္ပင္လည္းစိတ္ကိုုဒုုံးဒုုံးခ်ၿပီးကုုလားထိုုင္ေပၚမွာ မိုုးကုုတ္ဓမၼံရံသီဆရာေတာ္ဦးသုုနႏၵရဲ႔ တရားေခြ ၁ နာရီေလာက္ေတာ႔ နာ ႏုုိင္တယ္ဆိုုၿပီးေမွးေနလိုုက္တာေပါ႔။ Sydney 2008 နံပါတ္ ၁၀ ကိုုနားေထာင္တရားနာေနလိုုက္တာ၊ တရား
သာၿပီးသြားတယ္။ ေကာင္တာ ၂၇ က စာေရးမ မေလးသူေဒၚဂ်ုဴႏိုု ကေရာက္မလာေသးဘူး။၃နာရီခြဲခါနီး
ေလာက္ေတာ႔ေရာက္ လာပါတယ္။ထုုံးစံအတိုုင္း ဟိုုလွည္႔ဒီလွည္႔ လုုပ္၊ ေမာင္တိုုင္ပင္ case ကိုုင္ၿပီး အရာရွိ
ဆီ၀င္သြားပါေလေရာ။ၿပန္ထြက္လာေတာ႔ တခါၿပန္စစ္၊သူ႔ေကာင္တာေပၚမွာ scanner ေသးေသးေလး၊ ဘား
ကုုတ္ဖတ္တဲ႔ scanner လက္ေဗြႏိုုပ္တဲ႔ စက္၊ကြန္ပ်ဴတာ အကုုန္ရွိတယ္။ ေမာင္တိုုင္ပင္ on line ကေနေရး
သြင္းထားတဲ႔ ကိုုယ္ေရးအခ်က္အလက္ ကိုုသိခ်င္ရင္ ဘားကုုတ္ scanner နဲ႔ေတ႔လိုုက္ရင္ ကြန္ပ်ဴတာ စကရင္ မွာ
ေမာင္တိုုင္ပင္အေႀကာင္းေပၚေနၿပီ။ လိမ္လိုု႔ မရဘူး။ေမာင္တိုုင္ပင္စင္ကာပူ ကိုု ဘယ္ႏွစ္ခါက္ေလာက္ ၀င္ လိုုက္ ထြက္ လိုုက္ လုုပ္ေနသလဲဆိုုတာအကုုန္ေပၚေနတယ္။ scanner ေသးေသးေလးနဲ႔ ေမာင္တိုုင္ပင္ ဓါတ္ပုုံကိုု ကူးတယ္၊ၿပီးေတာ႔
ဓါတ္ပုုံၿပန္ေပးတယ္။သြားေပေတာ႔ ICA ရဲ႔data base ထဲမွာ ေမာင္တိုုင္ပင္ ကိုုယ္ေရးရာဇ၀င္ ေရာက္သြားၿပီ။
လက္ေဗြ ႏိုုပ္တာလည္းလက္ကိုုမွင္မေပေတာ႔ဘူး၊ စကရင္ေပၚမွာ လက္မ ကိုု roll လုုပ္လိုုက္တာနဲ႔ လက္ေဗြကေပၚသြားၿပီကိုုး။
၃နာရီ၄၅မိနစ္ေလာက္မွာ ေဒၚဂ်ဴႏိုု က ေကာင္တာ ၂၀ကိုုသြားပါ။၄း၁၅ မွာ အိုုင္စီကတ္ၿပားထုုတ္ေပးပါ လိမ္႔မယ္လိုု႔႔
ေၿ႔ပာၿပီးေမာင္တိုုင္ပင္ case ဖိုုင္ႀကီးကိုုေပး လိုုက္ပါတယ္။ ေမာင္တိုုင္ပင္လည္းေရွ႔ မွာပုုပုု၀၀နီနီ၀ါ၀ါငယ္ငယ္ႀကီးႀကီး သူသူငါငါ ကဒ္
ၿပားလာထုုတ္ႀကတာကိုု မ်က္ေစ႔ေဒါက္ေထာက္ပဲႀကည္႔ၿပီးအခ်ိန္ၿဖဳန္းလိုုက္ ေနလိုုက္ေတာ႔တယ္။ ၄း၂၀ နာရီေလာက္မွ ကိုုယ္ ကိုုေခၚတယ္။
ကဒ္ၿပား ထုုတ္ေပးတဲ႔ အရာရွိ မ ကေဖၚေဖၚေရြေရြ ပါပဲ။ “ကဒ္က ၀၀၁ ဆိုုေတာ႔ အန္ကယ္ ၈ နာရီကေရာက္ေနတာပဲ
လိုု႔ေမးေတာ႔ ဟုုတ္တယ္ documents နဲ႔ပတ္သက္လိုု႔ လိုုအပ္ခ်က္ေလးေတြရွိ လိုု႔ လိုု႔ပဲေၿပာ လိုုက္ေတာ႕တယ္။
၈နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေစာင္႔ေနရလိုု႔ အားနာတဲ႔သေဘာ နဲ႔ေၿပာတာထင္ပါတယ္။
အမယ္ေလးဒါေလးမ်ား ပ်င္းေတာင္ပ်င္းေသးတယ္လိုု႔ ၿပန္ေၿပာလိုုက္ရမွာ။ နာတိုု႔လည္းနင္တိုု႔လိုုၿဖစ္ေတာ႔
မွာ၊-----
သမၼတႀကီးကိုုေၿပာခ်င္တာကရထားေတြ၊ကားလမ္းေတြ၊ တိုုက္ေတြတာေတြ၊မိုုးပ်ံတံတားေတြထားပါအုုံး၊စင္ကာပူမွာလိုု ပဲ
၂၄နာရီ အင္တာနက္အခ်ိန္မေရြးရေအာင္လုုပ္ဖိုု႔ လိုုပါတယ္။ၿပည္တြင္းမွာအင္တာနက္ဘယ္ေနရာမွာမဆိုုရေအာင္လုုပ္ေပးမွေခတ္မီနည္း
ပညာေတြအသုုံးခ်လာႏိုုင္မွာပါ။ တစ္ေန႔ကအာဆီယံအစည္းအေ၀းမွာေတာ႔ေၿပာသြားပါတယ္။ ေၿပာလိုုက္ရင္ေတာ႔ မစားရ၀ခမန္းပါ။ၿမန္မာဆက္သြယ္ေရးကေတာ႔ ႀသ ခ်ေလာက္ပါတယ္။ပညာရွင္ လည္းမေမြးထားတတ္၊ပုုဂၢလိကဖက္ကလူေတြကိုု
တခါလာလည္းခိုုင္းလိုုက္ရင္ဒီလူေတြပဲ၊သူတိုု႔ရဲ႔ capacity ေတြ performance ေတြဘယ္လိုုရွိတယ္ဆိုုတာ
သိေနၿပီပဲ။အင္မတန္စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းတဲ႔အေၿခအေနမ်ိဳးေလ။ outsourcing ကိုုႏိုုင္ငံၿခားကယူမွပဲဒီအပိုုင္းေတြမွာ
တက္လာမွာပါ။BHG လိုု hacker group ေတြကရန္ေတာင္ေကာင္းေကာင္းမကာကြယ္ႏိုုင္ေသး--- IT sector
ကလူေတြေခၚ အလုုပ္ရုုံေဆြးေႏြးပြဲ တစ္ခုု လုုပ္၊ ငါတ ို႔ ႏုိင္ငံ ကိုု စင္ကာပူလိုုၿဖစ္ေအာင္လုုပ္ခ်င္တယ္၊
ဘာ လုုပ္သင္႔သလဲေၿပာႀက။ အခုုေတာ႔မဟုုတ္ေပါင္ဗ်ာ---တခါလာလည္း ဒီလူေတြပဲ၊ cronies ေတြပဲ။ အစြမ္းအစရွိတဲ႔ လူအသစ္ေတြရွာ
ႀကပါအုုံး လိုု႔ ပဲေၿပာခ်င္တယ္။
ေနာက္တစ္ခုုကစင္ကာပူကၿမန္မာသံရုုံးကိုု ၿမန္မာေတြအခြန္ေဆာင္ခ်င္ရင္၊ဘာလုုပ္ခ်င္ခ်င္
သံရုုံးကိုုမလာပဲ on line ကလုုပ္လိုု႔ ရေအာင္လုုပ္ခိုုင္းပါ။စင္ကာပူလိုုၿဖစ္ခ်င္ရင္သူတိုု႔အရင္စမ္းလုုပ္ႀကည္႔ ရမွာပါ။
ဒီ စင္ကာပူ network ႀကီးထဲမွာ ရွိေနတာ၊ infrastructure ကရွိေနၿပီ။ဘာလဲ--သံရုုံးက သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ ခိုုးမွာ စိုုး လိုု႔ လား ? ဒါမွမဟုုတ္ၿမန္မာေတြသံရုုံးကိုုလာရမွ အႀကံအဖန္ လုုပ္ လိုု႔ရမွာ မိုု႔ လား ? ေခတ္ေၿပာင္းေနၿပီေလ-----
ေရာက္ေတာ႔တစ္ခါမွမေရာက္ဘူးေသးတဲ႔ ICA မွာ long visit သြားေလ ွ်ာက္တယ္။ စင္ကာပူကိုုစာလာသင္
သူေတြအလုုပ္လာလုုပ္သူေတြမွီခိုုသူေတြအကုုန္ေရာက္ဘူးႀကမွာ ပါ။ICA ရဲ႔ အရွည္ကThe Immigration and Checkpoints Authority ပါ။
ေမာင္တိုုင္ပင္ ေၿမးဆီလာတိုုင္း ဗီဇာေလ ွ်ာက္ေလ ွ်ာက္ေနရတာအလုုပ္ရႈပ္လိုု႔
long term multiple journey visa ယူထားလိုုက္တာ။
ICAရက္ခ်ိန္းရတဲ႔ေန႔ အိမ္က ၇း၃၀ေလာက္ကတည္းကထြက္လာတာ။ICA ေရာက္ေတာ႔ နံနက္ ၈ နာရီ ထိုုးခါနီးေနၿပီ၊
ရုုံးထဲကိုု၀င္ဖိုု႔တန္းစီေနတဲ႔ လူတန္းႀကီးေနာက္မွာ၀င္စီ လိုုက္တယ္။ ၈နာရီ ေဒါင္္ကနဲထိုုးတာနဲ႔ဖြင္႔ လိုုက္ေတာ႔တာပါပဲ။
ဘယ္ေန႔လာ process လုုပ္ခ်င္တယ္ဆိုုတာ on line ကေနႀကိဳတင္ေလ ွ်ာက္လႊာတင္ရတယ္။ ကိုုယ္ႀကိဳက္တဲ႔
ရက္မရရင္အဆင္ေၿပတဲ႔ ရက္ကိုုယူလိုုက္လိုု႔ရတယ္။ ရက္ခ်ိန္းေကာ အခ်ိန္ေကာ ေပးထားတယ္၊မွီေအာင္သြားရတယ္။မိမိသ
ေဘာနဲ႔ေကာက္သြားလိုု႔မရဘူး။ print ထုုတ္ထားတဲ႔စာရြက္ပါယူသြားရတယ္။ထိပ္မွာ ဘားကုုတ္ ပါတယ္။
ရုုံးထဲ၀င္သြားၿပီးဘားကုုတ္ကိုု scan လုုပ္လိုုက္ရင္ဘယ္ေကာင္တာသြားရမယ္၊အဲဒီေန႔အတြက္ serial no
ကဘယ္ေလာက္ဆိုုတာတခါတည္းထြက္လာတယ္။ေကာင္တာက ၂၇၊ အထပ္က ၄ ထပ္၊ အဲေတာ႔ ၄ ထပ္ကိုုတက္သြားၿပီး
ကိုုယ္ဆက္သြယ္ရမဲ႔ေကာင္တာေရွ့ကခုုံေတြမွာသြားထိုုင္ေနလိုုက္တယ္။ ခဏေနေတာ႔သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ေကာင္းတဲ႔ chime
သံထြက္လာတဲ႔အခါႀကည္႔လိုုက္ေတာ႔ ကိုုယ္႔နံပါတ္ ကမွိတ္တုုတ္မွိတ္တုုတ္ၿဖစ္ေနၿပီ။ေကာင္တာ ၂၇ ေရွ႔က
ကုုလားထိုုင္မွာထိုုင္ၿပီီးဂြတ္ေမာနင္းလုုပ္ လိုုက္တယ္။ကိုုယ္႔ကိုုေပးထားတဲ႔စာရြက္မွာဘာယူလာရမလဲဆိုုတာ
check list ရွိၿပီးသား၊ ကိုုယ္႔အပိုုင္းကတစ္ခုုၿပီးတစ္ခုုထုုတ္ေပးလိုုက္တာ အိုုေက ပဲ။sponsor ၿဖစ္တဲ႔သမီးအ
ပိုုင္းေရာက္ေတာ႔ရြာေတြလည္ကုုန္ေရာ။CPF, income tax, appointment letter,bank statement
အကုုန္ၿပရတယ္။ေယာက္်ားရဲ႔ CPF ကအစ bank statement အဆုုံးအကုုန္ၿပရတယ္။မူရင္းနဲ႔တိုုက္ ေကာ္ပီ
ေတြယူထားနဲ႔ ရွင္းလိုုက္တာ သမီး CPF ေရာက္ေတာ႔ ရႈပ္ေတာ႔တာပါပဲ။ သမီးကအလုုပ္အမ်ိဳးမ်ဳိးေၿပာင္းထားေတာ႔ရႈပ္တယ္၊
သူကိုုနားလည္ေအာင္ရွင္းၿပရတယ္။ကိုုယ္၀န္ယူထားၿပီး self employed အလုုပ္လုုပ္ထားေတာ႔ CPF မွာအလုုပ္ရွင္ကေနသြင္းထား
တာမဟုုတ္ သူဖါသာသြင္းတာကိုုး၊၊သားမက္ appointment letter မွာ တခါရစ္တယ္။ သမီး ကအလုုပ္ကေန ေရာက္လာၿပီးလာရွင္းေတာ႔ၿပီးသြားေရာ။
သားမက္ကေတာ႔ appointment letter က confidential သူ႔အတြက္ေပးတာမ်ဳိးၿဖစ္ေနတယ္။ Letter head နဲ႔ signed sealed
လုုပ္ထားတာမ်ဳိးၿဖစ္ရမယ္ဆိုုေတာ႔ သားမက္ဆီဆက္ရေတာ႔တာေပါ႔။ သားမက္ကလည္းဒီကေန႔မွ အလုုပ္ကမ်ားေနေတာ႔မလာႏိုုင္ဘူး၊ဒါနဲ႔
သူအလုုပ္ရွိတဲ႔ IMMကိုုေၿပးရေရာ။ ေကာင္တာကစာေရးကသူ ၂ နာရီ - ၃ နာရီအထိ lunch break ယူမယ္ဆိုုေတာ႔အ
ေၿပးအလႊားသြားရတာ။
ၿမန္မာပါတဲ႔။ဒီေလာက္အရစ္ခံရတာေလာက္ေတာ႔ ပ်င္းေတာင္ပ်င္းေသး။ ေမာင္တိုုင္ပင္လည္း lunch ကိုု
ကမန္းကတမ္းစားၿပီး ICA ကိုုၿပန္လာေပမဲ႔ယူလာတဲ႔စာရြက္ ကိုုေကာ္ပီ ကကူးရအုုံးမယ္။ ICA building ထဲ
ေရာက္ေတာ႔ photo copy ကူးတဲ႔ေနရာမွာ လူအေယာက္ ၂၀ ေလာက္တန္းစီေနေတာ႔ ေမာင္တိုုင္ပင္ ခမ်ာ
”ေသဟ” ဆိုုၿပီး နဖူးရုုိက္ လိုုက္မိေတာ႔တယ္။ နာရီက ၂၀ မိနစ္ပဲက်န္ေတာ႔တယ္။ တစ္ေယာက္ ၁မိနစ္ပဲထားအုုံးဘယ္
လိုုမွ မမီေတာ႔ဘူး လိုု႔စိတ္ေလ်ာ႔လိုုက္မိေတာ႔တယ္။ အမယ္ လူတန္းႀကီးေရြ႔တာက
ေတာ္ေတာ္ၿမန္သား။ ကူးတဲ႔စက္ေရွ႔ေရာက္ေတာ႔ ဒါေႀကာင္႔ ၿမန္တာကိုုးလိုု႔သိ လိုုက္ရေတာ႔တယ္။ ကူးမဲ႔စာ
ရြက္ကိုုပင္ၿဖဳတ္၊ အေပၚ က tray မွာ စီထပ္လိုုက္တယ္၊ print ကိုု တစ္ရြက္ ပဲ ဆိုုရင္ ၁ ကိုုႏွိပ္လိုုက္တယ္
။ေဗ်ာကနဲကူးၿပီးသားေလးေတြထြက္လာတယ္။ေကာင္တာ ၂၇ ေရွ႔ေရာက္ေတာ႔ ၅ မိနစ္ လိုုေသး၊ စာေရးမလည္း
ၿမန္ၿမန္စစ္ၿပီး အရာရွိဆီသြားၿပေတာ႔ အရာရွိက lunch break ယူသြားတယ္တဲ႔။ ေသဟဲ႔နႏၵိယ ေမာင္တိုုင္ပင္
ေစာင္႔ေပအုုံးေတာ႔ ၃ နာရီ ထိ၊
ေမာင္တိုုင္ပင္လည္းစိတ္ကိုုဒုုံးဒုုံးခ်ၿပီးကုုလားထိုုင္ေပၚမွာ မိုုးကုုတ္ဓမၼံရံသီဆရာေတာ္ဦးသုုနႏၵရဲ႔ တရားေခြ ၁ နာရီေလာက္ေတာ႔ နာ ႏုုိင္တယ္ဆိုုၿပီးေမွးေနလိုုက္တာေပါ႔။ Sydney 2008 နံပါတ္ ၁၀ ကိုုနားေထာင္တရားနာေနလိုုက္တာ၊ တရား
သာၿပီးသြားတယ္။ ေကာင္တာ ၂၇ က စာေရးမ မေလးသူေဒၚဂ်ုဴႏိုု ကေရာက္မလာေသးဘူး။၃နာရီခြဲခါနီး
ေလာက္ေတာ႔ေရာက္ လာပါတယ္။ထုုံးစံအတိုုင္း ဟိုုလွည္႔ဒီလွည္႔ လုုပ္၊ ေမာင္တိုုင္ပင္ case ကိုုင္ၿပီး အရာရွိ
ဆီ၀င္သြားပါေလေရာ။ၿပန္ထြက္လာေတာ႔ တခါၿပန္စစ္၊သူ႔ေကာင္တာေပၚမွာ scanner ေသးေသးေလး၊ ဘား
ကုုတ္ဖတ္တဲ႔ scanner လက္ေဗြႏိုုပ္တဲ႔ စက္၊ကြန္ပ်ဴတာ အကုုန္ရွိတယ္။ ေမာင္တိုုင္ပင္ on line ကေနေရး
သြင္းထားတဲ႔ ကိုုယ္ေရးအခ်က္အလက္ ကိုုသိခ်င္ရင္ ဘားကုုတ္ scanner နဲ႔ေတ႔လိုုက္ရင္ ကြန္ပ်ဴတာ စကရင္ မွာ
ေမာင္တိုုင္ပင္အေႀကာင္းေပၚေနၿပီ။ လိမ္လိုု႔ မရဘူး။ေမာင္တိုုင္ပင္စင္ကာပူ ကိုု ဘယ္ႏွစ္ခါက္ေလာက္ ၀င္ လိုုက္ ထြက္ လိုုက္ လုုပ္ေနသလဲဆိုုတာအကုုန္ေပၚေနတယ္။ scanner ေသးေသးေလးနဲ႔ ေမာင္တိုုင္ပင္ ဓါတ္ပုုံကိုု ကူးတယ္၊ၿပီးေတာ႔
ဓါတ္ပုုံၿပန္ေပးတယ္။သြားေပေတာ႔ ICA ရဲ႔data base ထဲမွာ ေမာင္တိုုင္ပင္ ကိုုယ္ေရးရာဇ၀င္ ေရာက္သြားၿပီ။
လက္ေဗြ ႏိုုပ္တာလည္းလက္ကိုုမွင္မေပေတာ႔ဘူး၊ စကရင္ေပၚမွာ လက္မ ကိုု roll လုုပ္လိုုက္တာနဲ႔ လက္ေဗြကေပၚသြားၿပီကိုုး။
၃နာရီ၄၅မိနစ္ေလာက္မွာ ေဒၚဂ်ဴႏိုု က ေကာင္တာ ၂၀ကိုုသြားပါ။၄း၁၅ မွာ အိုုင္စီကတ္ၿပားထုုတ္ေပးပါ လိမ္႔မယ္လိုု႔႔
ေၿ႔ပာၿပီးေမာင္တိုုင္ပင္ case ဖိုုင္ႀကီးကိုုေပး လိုုက္ပါတယ္။ ေမာင္တိုုင္ပင္လည္းေရွ႔ မွာပုုပုု၀၀နီနီ၀ါ၀ါငယ္ငယ္ႀကီးႀကီး သူသူငါငါ ကဒ္
ၿပားလာထုုတ္ႀကတာကိုု မ်က္ေစ႔ေဒါက္ေထာက္ပဲႀကည္႔ၿပီးအခ်ိန္ၿဖဳန္းလိုုက္ ေနလိုုက္ေတာ႔တယ္။ ၄း၂၀ နာရီေလာက္မွ ကိုုယ္ ကိုုေခၚတယ္။
ကဒ္ၿပား ထုုတ္ေပးတဲ႔ အရာရွိ မ ကေဖၚေဖၚေရြေရြ ပါပဲ။ “ကဒ္က ၀၀၁ ဆိုုေတာ႔ အန္ကယ္ ၈ နာရီကေရာက္ေနတာပဲ
လိုု႔ေမးေတာ႔ ဟုုတ္တယ္ documents နဲ႔ပတ္သက္လိုု႔ လိုုအပ္ခ်က္ေလးေတြရွိ လိုု႔ လိုု႔ပဲေၿပာ လိုုက္ေတာ႕တယ္။
၈နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေစာင္႔ေနရလိုု႔ အားနာတဲ႔သေဘာ နဲ႔ေၿပာတာထင္ပါတယ္။
အမယ္ေလးဒါေလးမ်ား ပ်င္းေတာင္ပ်င္းေသးတယ္လိုု႔ ၿပန္ေၿပာလိုုက္ရမွာ။ နာတိုု႔လည္းနင္တိုု႔လိုုၿဖစ္ေတာ႔
မွာ၊-----
သမၼတႀကီးကိုုေၿပာခ်င္တာကရထားေတြ၊ကားလမ္းေတြ၊ တိုုက္ေတြတာေတြ၊မိုုးပ်ံတံတားေတြထားပါအုုံး၊စင္ကာပူမွာလိုု ပဲ
၂၄နာရီ အင္တာနက္အခ်ိန္မေရြးရေအာင္လုုပ္ဖိုု႔ လိုုပါတယ္။ၿပည္တြင္းမွာအင္တာနက္ဘယ္ေနရာမွာမဆိုုရေအာင္လုုပ္ေပးမွေခတ္မီနည္း
ပညာေတြအသုုံးခ်လာႏိုုင္မွာပါ။ တစ္ေန႔ကအာဆီယံအစည္းအေ၀းမွာေတာ႔ေၿပာသြားပါတယ္။ ေၿပာလိုုက္ရင္ေတာ႔ မစားရ၀ခမန္းပါ။ၿမန္မာဆက္သြယ္ေရးကေတာ႔ ႀသ ခ်ေလာက္ပါတယ္။ပညာရွင္ လည္းမေမြးထားတတ္၊ပုုဂၢလိကဖက္ကလူေတြကိုု
တခါလာလည္းခိုုင္းလိုုက္ရင္ဒီလူေတြပဲ၊သူတိုု႔ရဲ႔ capacity ေတြ performance ေတြဘယ္လိုုရွိတယ္ဆိုုတာ
သိေနၿပီပဲ။အင္မတန္စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းတဲ႔အေၿခအေနမ်ိဳးေလ။ outsourcing ကိုုႏိုုင္ငံၿခားကယူမွပဲဒီအပိုုင္းေတြမွာ
တက္လာမွာပါ။BHG လိုု hacker group ေတြကရန္ေတာင္ေကာင္းေကာင္းမကာကြယ္ႏိုုင္ေသး--- IT sector
ကလူေတြေခၚ အလုုပ္ရုုံေဆြးေႏြးပြဲ တစ္ခုု လုုပ္၊ ငါတ ို႔ ႏုိင္ငံ ကိုု စင္ကာပူလိုုၿဖစ္ေအာင္လုုပ္ခ်င္တယ္၊
ဘာ လုုပ္သင္႔သလဲေၿပာႀက။ အခုုေတာ႔မဟုုတ္ေပါင္ဗ်ာ---တခါလာလည္း ဒီလူေတြပဲ၊ cronies ေတြပဲ။ အစြမ္းအစရွိတဲ႔ လူအသစ္ေတြရွာ
ႀကပါအုုံး လိုု႔ ပဲေၿပာခ်င္တယ္။
ေနာက္တစ္ခုုကစင္ကာပူကၿမန္မာသံရုုံးကိုု ၿမန္မာေတြအခြန္ေဆာင္ခ်င္ရင္၊ဘာလုုပ္ခ်င္ခ်င္
သံရုုံးကိုုမလာပဲ on line ကလုုပ္လိုု႔ ရေအာင္လုုပ္ခိုုင္းပါ။စင္ကာပူလိုုၿဖစ္ခ်င္ရင္သူတိုု႔အရင္စမ္းလုုပ္ႀကည္႔ ရမွာပါ။
ဒီ စင္ကာပူ network ႀကီးထဲမွာ ရွိေနတာ၊ infrastructure ကရွိေနၿပီ။ဘာလဲ--သံရုုံးက သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ ခိုုးမွာ စိုုး လိုု႔ လား ? ဒါမွမဟုုတ္ၿမန္မာေတြသံရုုံးကိုုလာရမွ အႀကံအဖန္ လုုပ္ လိုု႔ရမွာ မိုု႔ လား ? ေခတ္ေၿပာင္းေနၿပီေလ-----
Thursday, December 1, 2011
ေမြးဖြားၿခင္းမွ သည္ေသဆုံးၿခင္း
၁၉၇၇ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ(၁)ရက္ေန႔၊ ရန္ကုန္ ဒပ္ဖရင္ေဆးရုံမွာ ေမာင္တိုင္ပင္ရဲ႔တစ္ဦးတည္းေသာသမီး ကို ေမြး
ဖြားခဲ႔ပါတယ္၊အဲဒီအခ်ိန္ကေမာင္တိုင္ပင္တုိ႔ဇနီးေမာင္ႏွံဟာေယာကၡမေတြနဲ႔ပဲေနတုံးပါ။အခုေခတ္လိုultra sound လည္းမရွိေတာ႔ဘာေလးေမြးမယ္မွန္းေတာင္မသိရဘူး။ ဇနီးဗိုက္ကိုသူတို႔ဖက္ကအမ်ဳိးေတာ္တဲ႔ သားဖြားမီးယပ္ဆရာ၀န္မႀကီးေဒၚ Barbra ဆီမွာ အပ္ထားတာပါ။ ဇနီးသည္အစ္ကိုကဆရာ၀န္ပါ။အေဖကလည္းအရုိးအထူးကုပါရဂူဆိုေတာ႔ ေဆးရုံေတြနဲ႔မစိမ္းလွပါ။ ဇနီးဗိုက္နာေတာ႔ဒပ္ဖရင္ကိုေယာကၡမဖီးယက္ကားေလးနဲ႔ေၿပးရတာေပါ႔။ညေန၆နာရီေလာက္ကဗိုက္နာ လိုက္တာဇနီးသည္
ခမ်ာေအာ္ေနရရွာတယ္။ေမြးခန္းထဲကိုဆရာ၀န္အစ္ကိုက ၀င္လို႔ရတယ္။ ေမြးခန္းအ၀ခပ္လွမ္းလွမ္းကေနစိုးရိမ္ပူပန္စြာနဲ႔ေစာင္႔
ေနရတဲ႔ ေယာက္ဖဆီကို သူညီမ အေၿခအေနဘယ္လိုရွိတယ္ဆိုတာအစ္ကိုဆရာ၀န္ကတစ္ခါေလာက္ပဲလာေၿပာႏိုင္တယ္။ဇနီး
သည္ေအာ္သံပဲႀကားေနရတယ္။နပ္စ္ေတြကလည္း အနာသက္သာေအာင္ေအာ္သာေအာ္ဆိုၿပီး ေၿပာေနသံႀကားတယ္။ ၇နာရီ ၃၁ မိနစ္ႀကေတာ႔ခေလးငို သံ ႀကားရေရာ။ ေယာက္ဖကခြဲခန္း၀တ္စုံနဲ႔ ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးထြက္ လာၿပီး မိန္းခေလး ၇ ေပါင္နဲ႔ ဘယ္နွစ္ေအာင္စ
လို႔ိုေၿပာလို္က္ေတာ႔ မိဘ တိုင္းခံစားရသလိုပဲ၊ ဘယ္လိုမွ မေဖၚၿပတတ္တဲ႔ပီတိ ကိုခံစားလိုက္ရပါေတာ႔တယ္။ေမာင္တိုင္ပင္ကသမီးပဲ လိုခ်င္ေနတာေလ၊ သူ႔အေမလည္းတူတူပဲ၊ ခေလးကိုမေတြ႔ေသးဘူး၊ရင္ေတာ႔ေတာ္ေတာ္ခုန္ေနတယ္။ ဂနာရီခဲြေလာက္ထင္တယ္။ အခန္းဘက္ေရႊ႔ေတာ႔အေမကို ပဲေတြ႔ရတယ္။ခေလးကိုမေတြ႔ရေသးဘူး။ ဇနီးသည္ကိုေတြ႔ေတာ႔ပင္ပမ္းေနပုံရေပမဲ႔ရႊင္ လန္းေက်နပ္ ေနတဲ႔မ်က္ႏွာနဲ႔မိန္းခေလးဆိုၿပီးဂုဏ္ယူစြာေၿပာလိုက္ပါတယ္။သမီးနဲ႔ ေရွဆင္႔ေနာက္ဆင္႔ေမြးတဲေကာင္ေလး
မိဘေတြလည္းရွိေနတယ္။သမီးနဲ႔ မိနစ္ပဲၿခားမယ္။ ေနာင္ေတာ႔ ဇနီးနဲ႔ မႀကာမႀကာေတြ႔ေပမဲ႔ အခုမေတြ႔တာေတာ္ေတာ္ ႀကာသြားၿပီ။ ေမာင္တိုင္ပင္တို႔ ၂ ေယာက္လုံးကမိန္းခေလးလိုခ်င္တာေလ။ေယာက္ဖေရာက္လာၿပီး“လာခေလးသြားႀကည္႔မယ္ “ ဆိုေတာ႔မွန္ခန္းကေနပဲႀကည္႔ရတယ္။အဲဒီအခ်ိန္က ေဆးရုံေတြဟာအဆင္႔အတန္းရွိပါေသးတယ္။စနစ္လည္းက်ေသးတယ္။ သမီးေလးကအိပ္ေနတယ္။မ်က္ႏွာႀကည္႔ရတာအေဖနဲ႔တူသလိုပဲ။ နပ္စ္ကလည္းအေဖတူသမီးလို႔ဆိုလိုက္ေတာ႔ရင္ထဲမွာေၿပာမၿပတတ္
ေလာက္ေအာင္ပီတိၿဖစ္မိပါတယ္။ည ၁၀နာရီ ၁၁ နာရီ ေလာက္သမီးေယာက္ဖႏွစ္ေယာက္ကားေမာင္းၿပီးအိမ္ၿပန္လာႀကေတာ႔
လမ္းမွာ ေယာက္ဖကသူ႔ညီမ မေမြးခင္ေအာ္ဟစ္ေနတာကိုၿပန္ေၿပာင္းေၿပာ ရီႀကတာေပါ႔။ ေနာက္ပိုင္းဇနီး ကို ၿပန္ၿပန္ စ ရင္ သူမေအာ္ပါဘူး လို႔ အတင္းၿငင္းတယ္။
ေယာကၡမေတြကမအိပ္ေသးဘူး၊သတင္းေစာင္႔ေနႀကတာ။ မိန္းခေလးလို႔ေၿပာလိုက္ေတာ႔ ေယာကၡမ က ဘယ္သူနဲ႔တူလဲေမးတယ္။ “အေဖနဲ႔တူတယ္“လို႔ေၿပာေတာ႔သူတိုအားလုံးက၀ိုင္းရီႀကတယ္။သမီးေလးေဆးရုံကေရာက္ လာေတာ႔ အိမ္မွာ ရွိတဲ႔ သူေတြရဲ႔
အသည္းၿဖစ္ေနတာေပါ႔။ သမီး ၉ လ လည္းရေရာသူ႔ ဘႀကီး ဆရာ၀န္ ကအဂၤလန္ကိုေၿပာင္းသြားပါတယ္။ သူကိုယ္တိုင္ေမြးေပးခဲ႔ ရလို႔နဲ႔ တူတယ္။ သမီး ရဲ႔ ဘႀကီး က သမီး ကိုေတာ္ေတာ္ ခ်စ္ရွာတယ္။ ဒီသမီး ကေနာင္ အႏွစ္ ၃၀ေက်ာ္ႀကာတဲ႔အခါမွာ သူ႔အေဖ အတြက္ ခ်စ္စရာအေကာင္းဆုံးေၿမးေလးတစ္ေယာက္ကို ေမြးေပးလိမ္႔မယ္ လို႔မထင္ခဲ႔ မိဘူး။
၁၉၉၃ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ (၇)ရက္ ည ရး၃၀နာရီ ေမာင္တိုင္ပင္ တို႔မိသားစုအတြက္ ကမၻာႀကီးတစ္ ခုလုံးၿပိဳလဲခဲ႔တဲ႔ေန႔ လို႔ ဆိုရင္မမွားပါဘူး။စမ္းေခ်ာင္းကြ်န္းေတာေက်ာင္းလမ္း က တိုက္ခန္း ကို ၁၉၉၃ ခုႏွစ္မွာ ေမာင္တိုင္ပင္တို႔ မိသား
စုေၿပာင္းလာခဲ႔ပါတယ္။ေမာင္တိုင္ပင္ ဘက္ကေၿမတစ္ကြက္ေရာင္း လိုက္တာနဲ႔ အေမ က သားသမီး ၃ ဦး ကိုအေမြေပး
ေတာ႔ အဲဒီတိုက္ခန္းကို၀ယ္ လိုက္ႏုိင္တာပါ။ ေနတာ ၂ လေလာက္ပဲရွိပါအုံးမယ္။ အဲဒီေန႔ည ၇နာရီခြဲေလာက္
ေမာင္တိုင္ပင္နဲ႔ ဇနီးသည္ ၂ ဦးတည္းညစာ စားေနႀကတုံး ဘာမေၿပာညာမေၿပာနဲ႔ကုလားထိုင္ေပၚကေန၀ုန္း
ကနဲ သူရဲ႔ ညာ ဘက္ေဘးကို လဲႀကသြားပါေရာ။ ေမာင္တိုင္ပင္မွာ ဆြဲခ်ိန္ေတာင္ မရ လိုက္ဘူး။အဲဒီအခ်ိန္မွာ သမီး ကအေပၚထပ္ ထပ္ခိုးမွာ အိမ္ကေကာင္မေလးနဲ႔ အတူစာက်က္ေနႀကတယ္။ေမာင္တိုင္ပင္ လည္းေအာ္
ၿပီးဘာ လုပ္ရမွန္းမသိၿဖစ္ေနတုံး ေအာက္အခန္း ကိုအကူအညီေတာင္းေတာ႔ အားလုံးတက္ လာႀကတယ္။ေဆးရုံ ပို႔မယ္ ဆိုၿပီး ေမာင္တိုင္ပင္ ကားထားတဲ႔ မႀကီးႀကီး လမ္း က cousin အိမ္ ကိုေၿပးတာဘိနပ္ေတာင္မပါဘူး။
ရင္ထဲမွာ လည္းဗေလာင္ဆူေနၿပီ။ ေမာင္တိုင္ပင္ cousin နဲ႔ သားေတြ လိုက္ ခ်လာႀကတယ္။
တိုက္ခန္းေရာက္ေတာ႔အပၚကို အေၿပးတက္ၿပီးဇနီးသည္ ကိုေပြ႔ ခ်ကာ ကားေပၚတင္ၿပီး အေနာက္ ပိုင္းေဆးရုံ
ကိုဒလၾကမ္းေမာင္းသြားႀကပါတယ္။ cousin ကေမာင္တိုင္ပင္တို႔ family doctor ကို ဖုံးဆက္ ေပးေတာ႔ ခ်က္ ခ်င္းပဲ သူတို႔ လိုက္ခ် လာတယ္။ေယာကၡမေတြညီမေတြ လည္း လိုက္ခ် လာႀကတယ္။ ဇနီးသည္ရဲ႔ မ်က္ေစ႔သူငယ္အိမ္ ကိုတာ၀န္က် ဆရာ၀န္မ ကၿဖဲႀကည္႔ ၿပီး မရေတာ႔ ဘူး လို႔ေၿပာ ပါတယ္။ အမွန္ကေတာ႔ ဦးေႏွာက္ေရအိတ္ေပါက္သြားတယ္ ဆိုတာကုလားထိုင္ေပၚကက်သြားကတဲ႔ ကအသက္ ကမရွိႏိုင္ေတာ႔ဘူး။ဒါ က second attack ေလ။သူခမ်ာ first attack တုံးကလည္းေတာ္ေတာ္ခံ လိုက္ရတယ္။ ေဆးရုံမွာ တစ္ လေလာက္ႀကာတယ္။ေဆးရုံ မွာ ေရခဲတိုက္ေရာက္တဲ႔ အထိ ဇနီးသည္ ကိုကိုယ္တိုင္ပို႔ခဲ႔ ၿပီး ဇနီး သည္ ၿခံဳေနၾကအညာေစာင္အနီေလး ကို အမွတ္တရၿပန္ယူလာခဲ႔တယ္။
အယူမသည္းပဲအိမ္မွာေသခ်ာသိမ္းထားခဲ႔တယ္။ တိုက္ခန္းမွာ က်န္ခဲ႔ တဲ႔ သမီး ကို cousin ကေယာကမေတြဆီ ပို႔ လုိက္ေတာ႔ ေယာၡကမ အိမ္ ကိုပဲ လိုက္သြားရတာေပါ႔။ ေရာက္တာနဲ႔ ေယာကၡမေတြကဒီအိမ္ ကို ေၿပာင္း လာဖို႔ေၿပာပါတယ္။ သမီး နဲ႔ အေဖ ၂ ေယာက္တည္း ရွိ ခ်ိန္ႀကေတာ႔ သမီး ကအေဖ ေနာက္ မိန္းမ မယူ ဖို႔ေၿပာပါတယ္။ သမီး ခမ်ာသူ႔ အေမ မေသခင္က နင္ငါေသသြားရင္ နင္အေဖေနာက္ မိန္းမ ယူလိုက္ရင္ နင္ ကိုႏိုပ္စက္ လိမ္႔မယ္ဆိုတဲ႔ အစြဲႀကီး ကရွိေနေတာ႔ ဒီစကားကိုအေမဆုံးၿပီးၿပီး ခ်င္းေၿပာတာေနမွာ ပါ။ေမာင္တိုင္ပင္လည္းသမီး ကိုဂတိေပးထားခဲ႔တဲ႔ အတိုင္း ေနခဲ႔ၿပီး သူ ကို ကိုယ္ၿဖစ္ေစခ်င္တဲ႔ ပုံစံ၀င္ေအာင္ေကြ်းေမြးဆုံးမပဲ႔ ကိုင္ ႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္။ ဒီသမီး ကပဲသူ႔ အေမ ကိုယ္စား ေမာင္ တိုင္ပင္ အတြက္ အင္မတန္ ခ်စ္ ဖို႔ေကာင္းတဲ႔ေၿမးေလး Mickey ကိုေမြးေပးခဲ႔ပါတယ္။
၂၀၁၀ခုႏွစ္ ေဖေဖၚ၀ါရီ လ ၁၆ ရက္ မွ ၁၇ ရက္အကူး နံနက္ ၂ နာရီေလာက္ သမီး တို႔လင္မယားတြတ္ ထိုးေန
ႀကသံ ႀကား ေတာ႔ ဘာမ်ားၿဖစ္ လိုလည္းထႀကည္႔တဲ႔အခါ သမီး ကသူ႔ ကို ဆရာ၀န္ က ေၿပာတဲ႔အတိုင္းခံစားေနရၿပီ
လို႔ေၿပာပါတယ္။စင္ကာပူ NUH ေဆးရုံကိုဆက္ႀကည္႔ေတာ႔ အေၿခအေန ကို ေမးပါတယ္။ ေနာက္ ေဆးရုံလာခဲ႔ လို႔ေခၚေတာ႔ သားအမိသားအဖ ၃ ေယာက္သားအိမ္တခါးပိတ္ taxi ကို on call ေခၚကာ NUHကိုအေၿပးခ်ီတက္သြားရပါေတာ႔တယ္။
စင္ကာပူေဆးရုံေတြက ေယာက္်ားေတြကို ေမြးခန္းထဲ ၀င္ခြင္႔ေပးတယ္။သူတို႔ ၂ ေယာက္ေမြးခန္းထဲ၀င္သြားေတာ႔ ေမာင္တိုင္ပင္ မွာ waiting room ထဲမွာ ေငါင္ေငါင္ႀကီးက်န္ေနခဲ႔တာေပါ႔။သားမက္ ကအေၿခအေနကို ဖုံးဆက္ဆက္ေၿပာရွာပါတယ္။ သားဦး ဆိုေတာ႔စိုးရိမ္တာေပါ႔ေလ။ lunch ကို ၁၁ နာရီခဲြ ေလာက္စားၿပီး ခ်ိန္ထိ ဘာမွာ မထူးေသးဘူး၊ ေန႔ လည္ ၁နာရီ ေက်ာ္မွ သားမက္ဆီကဖုံးလာတယ္။ဖုံးထဲမွာ ေၿမးေလးေအာ္ သံ ႀကားေနရေတာ႔ ေမြးၿပီး ဆိုတာသိ လိုက္ရတယ္။
၄နာရီခဲြ ေလာက္မွာ မွ ေၿမးေလးမ်က္ႏွာ ကိုေတြ႔ရတယ္။ သမီး မ်က္နွာ ကပင္ပန္းပုံရေပမဲ႔ ရႊင္လန္း တက္ႀကြေနပုံပဲ။ ဘ၀မွာ တြယ္တာစရာသားေလးတစ္ေယာက္ ရၿပီ။ အေဖ အတြက္ လည္းဇနီးကိုယ္စား သူအေမကိုယ္စား
ခ်စ္ရမဲ႔ ေၿမးေလး တစ္ေယာက္ ကို ေမြးေပးခဲ႔ၿပီ။ ဒီကေန႔ သမီး ေမြးေန႔ (၁-၁၂-၂၀၁၁) မွာ ခ်စ္စရာေၿမးေလးက ၂ ႏွစ္နားေရာက္ေနၿပီ။ သူ႔ အေဒၚေမာင္တိုင္ပင္ ညီမက ဒီလင္မယား ႏွစ္ေယက္ ကစားစရာအရုပ္ကေလးရေနသလိုပဲတဲ႔ ။
သမီး ကဓါတ္ပုံရုိက္ ၀ါသနာ ပါေတာ႔ သူ႔ သားက model boy ၿဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီအရြယ္ ကတည္း က post လုပ္တတ္ေနၿပီ။ လူ ဘ၀ မွာ ေမြးဖြားၿခင္း မွာ ေသဆုံးၿခင္း ကာလအတြင္းမွာ စိတ္ေကာင္းႏွလုံးေကာင္းထားတတ္ ႀကဖို႔ အေရးႀကီး ဆုံးပါ။
ဖြားခဲ႔ပါတယ္၊အဲဒီအခ်ိန္ကေမာင္တိုင္ပင္တုိ႔ဇနီးေမာင္ႏွံဟာေယာကၡမေတြနဲ႔ပဲေနတုံးပါ။အခုေခတ္လိုultra sound လည္းမရွိေတာ႔ဘာေလးေမြးမယ္မွန္းေတာင္မသိရဘူး။ ဇနီးဗိုက္ကိုသူတို႔ဖက္ကအမ်ဳိးေတာ္တဲ႔ သားဖြားမီးယပ္ဆရာ၀န္မႀကီးေဒၚ Barbra ဆီမွာ အပ္ထားတာပါ။ ဇနီးသည္အစ္ကိုကဆရာ၀န္ပါ။အေဖကလည္းအရုိးအထူးကုပါရဂူဆိုေတာ႔ ေဆးရုံေတြနဲ႔မစိမ္းလွပါ။ ဇနီးဗိုက္နာေတာ႔ဒပ္ဖရင္ကိုေယာကၡမဖီးယက္ကားေလးနဲ႔ေၿပးရတာေပါ႔။ညေန၆နာရီေလာက္ကဗိုက္နာ လိုက္တာဇနီးသည္
ခမ်ာေအာ္ေနရရွာတယ္။ေမြးခန္းထဲကိုဆရာ၀န္အစ္ကိုက ၀င္လို႔ရတယ္။ ေမြးခန္းအ၀ခပ္လွမ္းလွမ္းကေနစိုးရိမ္ပူပန္စြာနဲ႔ေစာင္႔
ေနရတဲ႔ ေယာက္ဖဆီကို သူညီမ အေၿခအေနဘယ္လိုရွိတယ္ဆိုတာအစ္ကိုဆရာ၀န္ကတစ္ခါေလာက္ပဲလာေၿပာႏိုင္တယ္။ဇနီး
သည္ေအာ္သံပဲႀကားေနရတယ္။နပ္စ္ေတြကလည္း အနာသက္သာေအာင္ေအာ္သာေအာ္ဆိုၿပီး ေၿပာေနသံႀကားတယ္။ ၇နာရီ ၃၁ မိနစ္ႀကေတာ႔ခေလးငို သံ ႀကားရေရာ။ ေယာက္ဖကခြဲခန္း၀တ္စုံနဲ႔ ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးထြက္ လာၿပီး မိန္းခေလး ၇ ေပါင္နဲ႔ ဘယ္နွစ္ေအာင္စ
လို႔ိုေၿပာလို္က္ေတာ႔ မိဘ တိုင္းခံစားရသလိုပဲ၊ ဘယ္လိုမွ မေဖၚၿပတတ္တဲ႔ပီတိ ကိုခံစားလိုက္ရပါေတာ႔တယ္။ေမာင္တိုင္ပင္ကသမီးပဲ လိုခ်င္ေနတာေလ၊ သူ႔အေမလည္းတူတူပဲ၊ ခေလးကိုမေတြ႔ေသးဘူး၊ရင္ေတာ႔ေတာ္ေတာ္ခုန္ေနတယ္။ ဂနာရီခဲြေလာက္ထင္တယ္။ အခန္းဘက္ေရႊ႔ေတာ႔အေမကို ပဲေတြ႔ရတယ္။ခေလးကိုမေတြ႔ရေသးဘူး။ ဇနီးသည္ကိုေတြ႔ေတာ႔ပင္ပမ္းေနပုံရေပမဲ႔ရႊင္ လန္းေက်နပ္ ေနတဲ႔မ်က္ႏွာနဲ႔မိန္းခေလးဆိုၿပီးဂုဏ္ယူစြာေၿပာလိုက္ပါတယ္။သမီးနဲ႔ ေရွဆင္႔ေနာက္ဆင္႔ေမြးတဲေကာင္ေလး
မိဘေတြလည္းရွိေနတယ္။သမီးနဲ႔ မိနစ္ပဲၿခားမယ္။ ေနာင္ေတာ႔ ဇနီးနဲ႔ မႀကာမႀကာေတြ႔ေပမဲ႔ အခုမေတြ႔တာေတာ္ေတာ္ ႀကာသြားၿပီ။ ေမာင္တိုင္ပင္တို႔ ၂ ေယာက္လုံးကမိန္းခေလးလိုခ်င္တာေလ။ေယာက္ဖေရာက္လာၿပီး“လာခေလးသြားႀကည္႔မယ္ “ ဆိုေတာ႔မွန္ခန္းကေနပဲႀကည္႔ရတယ္။အဲဒီအခ်ိန္က ေဆးရုံေတြဟာအဆင္႔အတန္းရွိပါေသးတယ္။စနစ္လည္းက်ေသးတယ္။ သမီးေလးကအိပ္ေနတယ္။မ်က္ႏွာႀကည္႔ရတာအေဖနဲ႔တူသလိုပဲ။ နပ္စ္ကလည္းအေဖတူသမီးလို႔ဆိုလိုက္ေတာ႔ရင္ထဲမွာေၿပာမၿပတတ္
ေလာက္ေအာင္ပီတိၿဖစ္မိပါတယ္။ည ၁၀နာရီ ၁၁ နာရီ ေလာက္သမီးေယာက္ဖႏွစ္ေယာက္ကားေမာင္းၿပီးအိမ္ၿပန္လာႀကေတာ႔
လမ္းမွာ ေယာက္ဖကသူ႔ညီမ မေမြးခင္ေအာ္ဟစ္ေနတာကိုၿပန္ေၿပာင္းေၿပာ ရီႀကတာေပါ႔။ ေနာက္ပိုင္းဇနီး ကို ၿပန္ၿပန္ စ ရင္ သူမေအာ္ပါဘူး လို႔ အတင္းၿငင္းတယ္။
ေယာကၡမေတြကမအိပ္ေသးဘူး၊သတင္းေစာင္႔ေနႀကတာ။ မိန္းခေလးလို႔ေၿပာလိုက္ေတာ႔ ေယာကၡမ က ဘယ္သူနဲ႔တူလဲေမးတယ္။ “အေဖနဲ႔တူတယ္“လို႔ေၿပာေတာ႔သူတိုအားလုံးက၀ိုင္းရီႀကတယ္။သမီးေလးေဆးရုံကေရာက္ လာေတာ႔ အိမ္မွာ ရွိတဲ႔ သူေတြရဲ႔
အသည္းၿဖစ္ေနတာေပါ႔။ သမီး ၉ လ လည္းရေရာသူ႔ ဘႀကီး ဆရာ၀န္ ကအဂၤလန္ကိုေၿပာင္းသြားပါတယ္။ သူကိုယ္တိုင္ေမြးေပးခဲ႔ ရလို႔နဲ႔ တူတယ္။ သမီး ရဲ႔ ဘႀကီး က သမီး ကိုေတာ္ေတာ္ ခ်စ္ရွာတယ္။ ဒီသမီး ကေနာင္ အႏွစ္ ၃၀ေက်ာ္ႀကာတဲ႔အခါမွာ သူ႔အေဖ အတြက္ ခ်စ္စရာအေကာင္းဆုံးေၿမးေလးတစ္ေယာက္ကို ေမြးေပးလိမ္႔မယ္ လို႔မထင္ခဲ႔ မိဘူး။
၁၉၉၃ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ (၇)ရက္ ည ရး၃၀နာရီ ေမာင္တိုင္ပင္ တို႔မိသားစုအတြက္ ကမၻာႀကီးတစ္ ခုလုံးၿပိဳလဲခဲ႔တဲ႔ေန႔ လို႔ ဆိုရင္မမွားပါဘူး။စမ္းေခ်ာင္းကြ်န္းေတာေက်ာင္းလမ္း က တိုက္ခန္း ကို ၁၉၉၃ ခုႏွစ္မွာ ေမာင္တိုင္ပင္တို႔ မိသား
စုေၿပာင္းလာခဲ႔ပါတယ္။ေမာင္တိုင္ပင္ ဘက္ကေၿမတစ္ကြက္ေရာင္း လိုက္တာနဲ႔ အေမ က သားသမီး ၃ ဦး ကိုအေမြေပး
ေတာ႔ အဲဒီတိုက္ခန္းကို၀ယ္ လိုက္ႏုိင္တာပါ။ ေနတာ ၂ လေလာက္ပဲရွိပါအုံးမယ္။ အဲဒီေန႔ည ၇နာရီခြဲေလာက္
ေမာင္တိုင္ပင္နဲ႔ ဇနီးသည္ ၂ ဦးတည္းညစာ စားေနႀကတုံး ဘာမေၿပာညာမေၿပာနဲ႔ကုလားထိုင္ေပၚကေန၀ုန္း
ကနဲ သူရဲ႔ ညာ ဘက္ေဘးကို လဲႀကသြားပါေရာ။ ေမာင္တိုင္ပင္မွာ ဆြဲခ်ိန္ေတာင္ မရ လိုက္ဘူး။အဲဒီအခ်ိန္မွာ သမီး ကအေပၚထပ္ ထပ္ခိုးမွာ အိမ္ကေကာင္မေလးနဲ႔ အတူစာက်က္ေနႀကတယ္။ေမာင္တိုင္ပင္ လည္းေအာ္
ၿပီးဘာ လုပ္ရမွန္းမသိၿဖစ္ေနတုံး ေအာက္အခန္း ကိုအကူအညီေတာင္းေတာ႔ အားလုံးတက္ လာႀကတယ္။ေဆးရုံ ပို႔မယ္ ဆိုၿပီး ေမာင္တိုင္ပင္ ကားထားတဲ႔ မႀကီးႀကီး လမ္း က cousin အိမ္ ကိုေၿပးတာဘိနပ္ေတာင္မပါဘူး။
ရင္ထဲမွာ လည္းဗေလာင္ဆူေနၿပီ။ ေမာင္တိုင္ပင္ cousin နဲ႔ သားေတြ လိုက္ ခ်လာႀကတယ္။
တိုက္ခန္းေရာက္ေတာ႔အပၚကို အေၿပးတက္ၿပီးဇနီးသည္ ကိုေပြ႔ ခ်ကာ ကားေပၚတင္ၿပီး အေနာက္ ပိုင္းေဆးရုံ
ကိုဒလၾကမ္းေမာင္းသြားႀကပါတယ္။ cousin ကေမာင္တိုင္ပင္တို႔ family doctor ကို ဖုံးဆက္ ေပးေတာ႔ ခ်က္ ခ်င္းပဲ သူတို႔ လိုက္ခ် လာတယ္။ေယာကၡမေတြညီမေတြ လည္း လိုက္ခ် လာႀကတယ္။ ဇနီးသည္ရဲ႔ မ်က္ေစ႔သူငယ္အိမ္ ကိုတာ၀န္က် ဆရာ၀န္မ ကၿဖဲႀကည္႔ ၿပီး မရေတာ႔ ဘူး လို႔ေၿပာ ပါတယ္။ အမွန္ကေတာ႔ ဦးေႏွာက္ေရအိတ္ေပါက္သြားတယ္ ဆိုတာကုလားထိုင္ေပၚကက်သြားကတဲ႔ ကအသက္ ကမရွိႏိုင္ေတာ႔ဘူး။ဒါ က second attack ေလ။သူခမ်ာ first attack တုံးကလည္းေတာ္ေတာ္ခံ လိုက္ရတယ္။ ေဆးရုံမွာ တစ္ လေလာက္ႀကာတယ္။ေဆးရုံ မွာ ေရခဲတိုက္ေရာက္တဲ႔ အထိ ဇနီးသည္ ကိုကိုယ္တိုင္ပို႔ခဲ႔ ၿပီး ဇနီး သည္ ၿခံဳေနၾကအညာေစာင္အနီေလး ကို အမွတ္တရၿပန္ယူလာခဲ႔တယ္။
အယူမသည္းပဲအိမ္မွာေသခ်ာသိမ္းထားခဲ႔တယ္။ တိုက္ခန္းမွာ က်န္ခဲ႔ တဲ႔ သမီး ကို cousin ကေယာကမေတြဆီ ပို႔ လုိက္ေတာ႔ ေယာၡကမ အိမ္ ကိုပဲ လိုက္သြားရတာေပါ႔။ ေရာက္တာနဲ႔ ေယာကၡမေတြကဒီအိမ္ ကို ေၿပာင္း လာဖို႔ေၿပာပါတယ္။ သမီး နဲ႔ အေဖ ၂ ေယာက္တည္း ရွိ ခ်ိန္ႀကေတာ႔ သမီး ကအေဖ ေနာက္ မိန္းမ မယူ ဖို႔ေၿပာပါတယ္။ သမီး ခမ်ာသူ႔ အေမ မေသခင္က နင္ငါေသသြားရင္ နင္အေဖေနာက္ မိန္းမ ယူလိုက္ရင္ နင္ ကိုႏိုပ္စက္ လိမ္႔မယ္ဆိုတဲ႔ အစြဲႀကီး ကရွိေနေတာ႔ ဒီစကားကိုအေမဆုံးၿပီးၿပီး ခ်င္းေၿပာတာေနမွာ ပါ။ေမာင္တိုင္ပင္လည္းသမီး ကိုဂတိေပးထားခဲ႔တဲ႔ အတိုင္း ေနခဲ႔ၿပီး သူ ကို ကိုယ္ၿဖစ္ေစခ်င္တဲ႔ ပုံစံ၀င္ေအာင္ေကြ်းေမြးဆုံးမပဲ႔ ကိုင္ ႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္။ ဒီသမီး ကပဲသူ႔ အေမ ကိုယ္စား ေမာင္ တိုင္ပင္ အတြက္ အင္မတန္ ခ်စ္ ဖို႔ေကာင္းတဲ႔ေၿမးေလး Mickey ကိုေမြးေပးခဲ႔ပါတယ္။
၂၀၁၀ခုႏွစ္ ေဖေဖၚ၀ါရီ လ ၁၆ ရက္ မွ ၁၇ ရက္အကူး နံနက္ ၂ နာရီေလာက္ သမီး တို႔လင္မယားတြတ္ ထိုးေန
ႀကသံ ႀကား ေတာ႔ ဘာမ်ားၿဖစ္ လိုလည္းထႀကည္႔တဲ႔အခါ သမီး ကသူ႔ ကို ဆရာ၀န္ က ေၿပာတဲ႔အတိုင္းခံစားေနရၿပီ
လို႔ေၿပာပါတယ္။စင္ကာပူ NUH ေဆးရုံကိုဆက္ႀကည္႔ေတာ႔ အေၿခအေန ကို ေမးပါတယ္။ ေနာက္ ေဆးရုံလာခဲ႔ လို႔ေခၚေတာ႔ သားအမိသားအဖ ၃ ေယာက္သားအိမ္တခါးပိတ္ taxi ကို on call ေခၚကာ NUHကိုအေၿပးခ်ီတက္သြားရပါေတာ႔တယ္။
စင္ကာပူေဆးရုံေတြက ေယာက္်ားေတြကို ေမြးခန္းထဲ ၀င္ခြင္႔ေပးတယ္။သူတို႔ ၂ ေယာက္ေမြးခန္းထဲ၀င္သြားေတာ႔ ေမာင္တိုင္ပင္ မွာ waiting room ထဲမွာ ေငါင္ေငါင္ႀကီးက်န္ေနခဲ႔တာေပါ႔။သားမက္ ကအေၿခအေနကို ဖုံးဆက္ဆက္ေၿပာရွာပါတယ္။ သားဦး ဆိုေတာ႔စိုးရိမ္တာေပါ႔ေလ။ lunch ကို ၁၁ နာရီခဲြ ေလာက္စားၿပီး ခ်ိန္ထိ ဘာမွာ မထူးေသးဘူး၊ ေန႔ လည္ ၁နာရီ ေက်ာ္မွ သားမက္ဆီကဖုံးလာတယ္။ဖုံးထဲမွာ ေၿမးေလးေအာ္ သံ ႀကားေနရေတာ႔ ေမြးၿပီး ဆိုတာသိ လိုက္ရတယ္။
၄နာရီခဲြ ေလာက္မွာ မွ ေၿမးေလးမ်က္ႏွာ ကိုေတြ႔ရတယ္။ သမီး မ်က္နွာ ကပင္ပန္းပုံရေပမဲ႔ ရႊင္လန္း တက္ႀကြေနပုံပဲ။ ဘ၀မွာ တြယ္တာစရာသားေလးတစ္ေယာက္ ရၿပီ။ အေဖ အတြက္ လည္းဇနီးကိုယ္စား သူအေမကိုယ္စား
ခ်စ္ရမဲ႔ ေၿမးေလး တစ္ေယာက္ ကို ေမြးေပးခဲ႔ၿပီ။ ဒီကေန႔ သမီး ေမြးေန႔ (၁-၁၂-၂၀၁၁) မွာ ခ်စ္စရာေၿမးေလးက ၂ ႏွစ္နားေရာက္ေနၿပီ။ သူ႔ အေဒၚေမာင္တိုင္ပင္ ညီမက ဒီလင္မယား ႏွစ္ေယက္ ကစားစရာအရုပ္ကေလးရေနသလိုပဲတဲ႔ ။
သမီး ကဓါတ္ပုံရုိက္ ၀ါသနာ ပါေတာ႔ သူ႔ သားက model boy ၿဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီအရြယ္ ကတည္း က post လုပ္တတ္ေနၿပီ။ လူ ဘ၀ မွာ ေမြးဖြားၿခင္း မွာ ေသဆုံးၿခင္း ကာလအတြင္းမွာ စိတ္ေကာင္းႏွလုံးေကာင္းထားတတ္ ႀကဖို႔ အေရးႀကီး ဆုံးပါ။
Saturday, November 26, 2011
RIT ေက်ာင္းသားဘ၀ (၄)
Mech 72 အုုပ္စုုထဲမွာစာေရးတတ္သူတစ္ေယာက္ေပၚလာတာႀကိဳဆိုုရမယ္။တၿခားလူမဟုုတ္ပါဘူး၊
၀င္းထိန္ဦးဆရာႀကီးေရႊေဂါင္းေၿပာင္ပါ။ ၂၄-၁၁-၂၀၁၁ေန႔ကခ်က္ခ်င္းလိုုလိုုပဲဆရာကန္ေတာ႔ပြဲမလုုပ္
ခင္သူငယ္ခ်င္းေတြေတြ႔ရေအာင္--ေနာက္ေလေႀကာင္ဥာဏ္၀င္းေရႊလည္းေရာက္ေနတုုံးေကာ္ႀကီးသိန္း
ေအာင္၊ၿမသန္း၊ဟာဂ်ီခင္ေမာင္ဦး၊ႏြားေမာင္ေမာင္နဲ႔ ေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔သုု၀ဏၰမွာရွိတဲ႔ ခိုုင္ခိုုင္စိုုးထမင္းဆိုုင္
မွာဆုုံဖိုု႔ကိုုယ္ကေဆာ္ေအာ္လိုုက္ပါတယ္။ေလေႀကာင္ႀကိဳက္တဲ႔ဆိုုင္ၿဖစ္လိုု႔ပါ။ၿမသန္းကေၿမးကိုုေက်ာင္း
ႀကိဳေနရလိုု႔ ၁၂း၃၀ နဲ႔ ၁ခ်က္ႀကားဆိုုၿပီး ခ်ိန္းလိုုက္ပါတယ္။ ဟာဂ်ီနဲ႔ေလေႀကာင္ကကိုုယ္ဘဏ္ကိုုလာခဲ႔
ၿပီးအတူတူသြားမယ္ဆိုုလိုု႔သူတိုု႔ေရာက္လာတာနဲ႔ခိုု္င္ခိုုင္စိုုးဆီခ်ီတက္ခဲ႔ႀကပါေတာ႔တယ္။
ဆိုုင္ေရာက္ေတာ႔ေတာ္ပဲေနရာကအဆင္သင္႔ ၇ ေယာက္စာစားပြဲမွာထိုုင္ႀကရင္းတၿခားလူေတြေစာင္႔ရင္း
စကားေၿပာေနတုုံးသိန္းေအာင္ေရာက္လာတယ္။သိန္းေအာင္ကစင္ကာပူက ၂၀ ရက္ေန႔ကေရာက္လာတာ။
သိန္းေအာင္ကေရာက္ေရာက္ခ်င္းကိုုယ္ကဘဏ္မွာ လုုပ္တာဆိုုေတာ႔ေဘဏ္မွာေဒၚလာေငြလဲရတာကိုုေၿပာ
ပါေလေရာ။ဒါနဲ႔ကိုုယ္လည္းေဟ႔ေကာင္စင္ကာပူရ နဲ႔မတူဘူး၊တိုု႔ကအေတြ႔အႀကံဳမရွိဘူး၊လုုပ္တတ္တဲ႔သူမရွိ
ဘူး၊ႀကားဘူးနား၀အေတြအႀကံဳ(hear filled experience)ေတြနဲ႔ဘဏ္တိုုင္းလိုုလိုုလုုပ္ေနရတာ၊ေနာက္
တစ္ခုုကဒီႏိုုင္ငံကxenophobia ႏိုင္ငံ၊ နုုိင္ငံၿခားသားဆိုုရင္ေႀကာက္တယ္၊အဂၤလိပ္စကားေၿပာမကြ်မ္း
ဘူး၊အခုုမွစဖြင္႔တာ၊ေၿပာင္းလဲေနတာ၊ဒါေတြကိုုသည္းခံပါအုုံး၊ ၿမန္မာေတြ sharp ၿဖစ္ပါတယ္၊ pick up
ၿမန္ပါတယ္။ သိပ္မေစာင္႔ရပါဘူး၊ ၂၀၁၂အလယ္ေလာက္ဆိုုရင္တိုုးတက္မႈေတြၿမင္ရေတာ႔မွာပါ
လိုု႔ေၿပာရပါတယ္။
သိန္းေအာင္ကထုူးၿခားတဲ႔ Mech 72 ပါ၊ စင္ကာပူကြ်န္းတစ္ကြ်န္းလံုုး ရုုံးကားေမာင္းၿပီးပတ္ေနတာၿဖစ္လိုု႔
စလုုံးေတြကေတာင္လမ္းမသိရင္သိန္းေအာင္ကိုုေမးရပါတယ္။ စလုုံးတက္စီသမားကေတာင္ႀသခ်ယူႏုုိင္
ေလာက္တဲ႔သိန္းေအာင္ပါ။ ကုုိယ္ပိုုင္ကား ရွိတဲ႔စလုုံးေတြကဓါတ္ဆီကုုန္မွာ စိုုးလိုု႔သိန္းေအာင္လိုုစင္ကာပူ
အႏွံ႔ဘယ္ေလ ွ်ာက္ေမာင္းေနမလဲ-- ေမာင္တိုုင္ပင္စလုုံးကိုုေရာက္တုုံးသူက Jurong တစ္ခုုလုုံးဗဟုုသုုတရ
ေအာင္ပတ္ေမာင္းၿပလုုိက္ေသးတယ္၊ေမာင္တိုုင္ပင္တက္စီသာငွားသြားရလိုု႔ကေတာ႔ ၁၀၀-၂၀၀ေလာက္
ေတာင္က်မလားမသိဘူး၊ေတာ္ေတာ္ကိုုစုုံစုုံေရာက္ခဲ႔ပါတယ္။ NGP ေလေႀကာင္ကေတာ႔အၿမဲေၿပာတယ္။
သိန္းေအာင္က lunch စားၿပီးရင္အေႀကာင္းရွာၿပီးစင္ကာပူ east coast တိုု႔ west coast တိုု႔ကိုုသြားေလ႔
ရွိတယ္။အဲဒီမွာ car parking ကပိုုက္ပိုုက္မေပးရဘူး။ အရိပ္ေကာင္းေကာင္းေအာက္မွာကားထိုုးၿပီး အိပ္
ေတာ႔တာပဲတဲ႔။ ေလေႀကာင္ကေဖါက္သည္ခ်တာ။ တခါကားတခါးပိတ္စက္ႏွဳိးၿပီး air con ဖြင္႔အိပ္ေနတဲ႔
ေကာ္ႀကီး ကိုုစင္ကာပူပုုလိပ္ကတခါးလာေခါက္ဘူးတယ္။ စလုုံးမွာအဲလိုုပဲကားတခါးအလုုံပိတ္ၿပီးgasဘူး
ဖြင္႔လႊတ္ၿပီးေသေႀကာင္းႀကံတဲ႔case ေတြၿဖစ္ဘူးေတာ႔ရဲက မသကၤာတာနဲ႔တခါးလာေခါက္တာ သိန္းေအာင္
ဇိမ္ေတာ္ေတာ္ပ်က္သြာတယ္တဲ႔။
RITတုုံးကမွတ္မိေသးတယ္။သိန္းေအာင္အေဖDSP--အခါသူ႔သားဆီလာလည္တာအခန္းနားနီးခ်င္းေတြက
သတိမထားမိဘူး၊ေမာင္တိုုင္ပင္အခန္းေဖၚဂ်ီအုုန္းတစ္ေယာက္မေၿပာမဆိုုနဲ႔သိန္းေအာင္တိုု႔အခန္းထဲ၀င္ၿပီး“
သိန္းေအာင္လူကေလး-- ဘာေတြလုုပ္ေနသလဲ” ဆိုုၿပီးေၿပာေၿပာဆိုုဆိုု၀င္သြားတာသူ႔အေဖငုုတ္တုုတ္ႀကီး
ထိုုင္ေနတာေတ႔ြေတာ႔စိန္အုုန္းလည္းေႀကာင္သြားၿပီး “ဟအန္ကယ္--ဘယ္တုုံးကေရာက္ေနတာလဲ
” ဘာညာနဲ႔ စကားေရာေသာေဖါလုုပ္လိုုက္ရတယ္။ အေဖေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး RIT မွာ ရယ္စရာဟားစရာ
ေတြႀကံဳရေသးတယ္။ ဘယ္သူလဲမသိေတာ႔ဘူး၊မူစလင္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္(WHOေရ-- သိန္း
ေအာင္ေရ--စာေထာက္ပါအုုံး)သူ႔အေဖကၿပည္ကလာတာ၊မနက္ေစာေစာရန္ကုုန္ေရာက္ေတာ႔သားဆီလာ
တာ၊သိပ္အေစာႀကီး မဟုုတ္ပါဘူး၊ ၆ နာရီေလာက္ထင္တယ္၊ စေန၊တနဂၤေႏြဆိုုေတာ႔အကုုန္အိပ္ေမာက်
ေနႀကတုုံး၊ေဆာ္နဲ႔ နံနက္ေစာေစာဘုုရားသြားဖိုု႔ခ်ိန္ထားတဲ႔ေကာင္ေတြေလာက္သာေစာေစာထႀကတာ။
သူ႔သားအခန္းတံခါးေခါက္လိုုက္ေတာ႔“ ဘယ္ေခြးသေဒါင္းစားလဲကြ၊မနက္အေစာႀကီး ရွိေသးတယ္” ဆိုုၿပီး
ၿပန္ေအာ္ေတာ႔အေဖႀကီးခမ်ာ E blockေလွကားရင္းေလးမွာ ကုုပ္ကုုပ္ေလးသြားထိုုင္ေနတာေပါ႔။သူ႔သားႏိွဳး
လာေတာ႔အေဖကိုုေတြ႔ေရာ၊ အေဖကိုုေတြ႔ေတာ႔“ဟ--အေဖဘာလုုပ္ထိုုင္ေစာင္႔ေနရတာလဲ၊တခါးေခါက္ၿပီး
က်ေနာ္ႏိွဳးလိုုက္ေရာေပါ႔” လိုု႔ဆိုုေတာ႔ငါတခါးေခါက္ႏွဳိးပါေသးတယ္ကြာ၊အခန္းထဲကေနမင္းတိုု႔ၿပန္ေအာ္
လိုုက္ေတာ႔ငါလည္းဆက္မေခါက္ရဲတာနဲ႔လာထိုုင္ေနတာ”လိုုၿပန္ေၿပာရွာတယ္။ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားအင္
ဂ်င္နီယာေက်ာင္းသားကိုုအၿပင္ကလူေတြေတာ္ေတာ္ရွိန္ႀကပါတယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ႔ကြယ္
လြန္သူ၀မ္စြန္ပါ။ ၀ါးခယ္မကသူအေဖသေဘၤာဆိုုက္ၿပီးအေဆာင္ကိုုတန္းလာေကာ။မနက္ေစာေစာအိပ္
ေနႀကတုုံး၊၀မ္စြန္အခန္းကိုုတခါးေခါက္လိုုက္ေတာ႔ထုုံးစံအတိုုင္း”ဘယ္ေကာင္လဲကြ--မနက္ေစာေစာတခါး
လာေခါက္တာ၊” ဆိုုၿပီးေအာ္တာေပါ႔။အဲေတာ႔“ေဟ႔ေကာင္ ၀မ္စြန္ မင္းအေဖ ငါ တခါးေခါက္ေနတာကြ” လိုု႔
လည္းဆိုုလိုုက္ေရာ၊ ၀မ္စြန္ခမ်ာ ကမန္းကတန္းထၿပီး ”ဟ- အေဖဘယ္တုုံးကေရာက္လဲ-- ဘာညာလုုပ္
၇ေတာ႔တာေပါ႔။ သူငယ္ခ်င္း၀မ္စြန္ ေကာင္းရာသုုဂတိသိုု႔္လား ပါေစ။
သိန္းေအာင္အေႀကာင္းဆက္ေၿပာရအုုံးမယ္။သိန္းေအာင္ကေက်ာင္းၿပီးကတည္းက မလြန္စက္မႈ(၂) မွ
၁၉ ႏွစ္ ေနခဲ႔တာ၊ ေနာက္အလုုပ္ထြက္ ၿပီး စင္ကာပူသြားတာ ၁ရ ႏွစ္ႀကာၿပီ။ဒီေကာင္ေတြက ၅၀ခုုႏွစ္ဖြား
ေတြဆိုုေတာ႔ငယ္ႀကေသးတယ္။ အဲေတာ႔ရန္ကုုန္ကိုုလုုံး၀မကြ်မ္းဘူး၊ဘယ္ေရာက္လိုု႕ဘယ္ေရာက္ေနမွန္း
မသိဘူး။ဒါေပမဲ႔သိန္းေအာင္ကိုုေပါ႔ေသးေသးမတြက္နဲ႔၊ တိုုင္းၿပည္အတြက္တကယ္အသုုံး၀င္အုုံးမဲ႔ေကာင္၊
chemical war မ်ားၿဖစ္ရင္ဘယ္လိုုကာကြယ္ရမယ္ဆိုုတာသူစလုုံးကုုမၺဏီကအထူးေလ႔လာထားတာ၊သူတိုု႔
ေတြက military ကလူေတြနဲ႔ဆက္ဆံရတာ။အေမရိကန္နဲ႔အဆင္ေၿပသြားရင္ ၿမန္မာ မွာလည္းသိန္းေအာင္
training ေတြလာလုုပ္ႏိုုင္တယ္။ေလေႀကာင္ကေၿပာတယ္။ဒီေကာင္ႏွဳတ္ခမ္းေမႊးထားတာ သူမိန္းမရွာေကြ်း
ေနတာနဲ႔ဆက္စပ္တယ္တဲ႔။ ဘယ္လိုုဆက္စပ္သလဲဆိုုတာေလေႀကာင္ေတြ႔မွ ပဲေမးႀကည္႔ပါေတာ႔။
ေနာက္ဟာသတစ္ခုုကဟာဂ်ီခင္ေမာင္ဦးနဲ႔ေလေႀကာင္ဥာဏ္၀င္းေရႊရန္ကုုန္ၿမိဳ႔ထဲ မ်က္မွန္သြားလုုပ္ေတာ႔
ကုုလားတစ္ေကာင္ကခင္ေမာင္ဦး အၿပင္မွာရပ္ေနတာကိုုသူ႔အေဖထင္ၿပီး ခင္ဗ်ားအေဖကိုုအထဲေခၚၿပီးထိုုင္
ခိုုင္းပါအုုံးလိုု႔ဆိုုေတာ႔ေလေႀကာင္ခမ်ာအူတက္ေအာင္ရယ္ခဲ႔ရတယ္။ ယခုုတိုုင္ခင္ေမာင္ဦးကိုုmy father
ဆိုုၿပီးေနာက္ေနႀကပဲ။ ေလေႀကာင္အေႀကာင္းကိုုသိန္းေအာင္ေဖါက္သယ္ခ်တာကေတာ႔ ေလေႀကာင္က
စလုုံးနဲ႔အေႀကာင္းပါတာ၊အဲဒါသူေယာကၡမအထီးႀကီးကေလေႀကာင္ကိုုစိတ္မခ်ေတာ႔အသက္
ကိုုဆြဲဆန႔္တာ အသက္ ၉ ၀ ေက်ာ္မွဆုုံးသြားတာတဲ႔။ အခုုေယာကၡမ အမႀကီးကလည္း ၉ ၀ ေက်ာ္ပဲ၊ သမီး
နဲ႔ေလေႀကာင္ကိုုစိတ္မခ် လိုု႔အသက္ကိုုဆြဲ ဆန္႔ထားတုုံးပဲတဲ႔။
ဒီကေန႔တိုု႔ေတြအားလုုံးM3မွာေတြ႔ ႀကမဲ႔ ၁၃ ႀကိမ္ေၿမာက္ ဆရာကန္ေတာ႔ပြဲ ကိုုႀကိဳဆိုုေသာအားၿဖင္႔
Mech 72 အေႀကာင္းေတြကိုုၿပန္ေၿပာင္းေရးလိုုက္ရပါတယ္။
၀င္းထိန္ဦးဆရာႀကီးေရႊေဂါင္းေၿပာင္ပါ။ ၂၄-၁၁-၂၀၁၁ေန႔ကခ်က္ခ်င္းလိုုလိုုပဲဆရာကန္ေတာ႔ပြဲမလုုပ္
ခင္သူငယ္ခ်င္းေတြေတြ႔ရေအာင္--ေနာက္ေလေႀကာင္ဥာဏ္၀င္းေရႊလည္းေရာက္ေနတုုံးေကာ္ႀကီးသိန္း
ေအာင္၊ၿမသန္း၊ဟာဂ်ီခင္ေမာင္ဦး၊ႏြားေမာင္ေမာင္နဲ႔ ေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔သုု၀ဏၰမွာရွိတဲ႔ ခိုုင္ခိုုင္စိုုးထမင္းဆိုုင္
မွာဆုုံဖိုု႔ကိုုယ္ကေဆာ္ေအာ္လိုုက္ပါတယ္။ေလေႀကာင္ႀကိဳက္တဲ႔ဆိုုင္ၿဖစ္လိုု႔ပါ။ၿမသန္းကေၿမးကိုုေက်ာင္း
ႀကိဳေနရလိုု႔ ၁၂း၃၀ နဲ႔ ၁ခ်က္ႀကားဆိုုၿပီး ခ်ိန္းလိုုက္ပါတယ္။ ဟာဂ်ီနဲ႔ေလေႀကာင္ကကိုုယ္ဘဏ္ကိုုလာခဲ႔
ၿပီးအတူတူသြားမယ္ဆိုုလိုု႔သူတိုု႔ေရာက္လာတာနဲ႔ခိုု္င္ခိုုင္စိုုးဆီခ်ီတက္ခဲ႔ႀကပါေတာ႔တယ္။
ဆိုုင္ေရာက္ေတာ႔ေတာ္ပဲေနရာကအဆင္သင္႔ ၇ ေယာက္စာစားပြဲမွာထိုုင္ႀကရင္းတၿခားလူေတြေစာင္႔ရင္း
စကားေၿပာေနတုုံးသိန္းေအာင္ေရာက္လာတယ္။သိန္းေအာင္ကစင္ကာပူက ၂၀ ရက္ေန႔ကေရာက္လာတာ။
သိန္းေအာင္ကေရာက္ေရာက္ခ်င္းကိုုယ္ကဘဏ္မွာ လုုပ္တာဆိုုေတာ႔ေဘဏ္မွာေဒၚလာေငြလဲရတာကိုုေၿပာ
ပါေလေရာ။ဒါနဲ႔ကိုုယ္လည္းေဟ႔ေကာင္စင္ကာပူရ နဲ႔မတူဘူး၊တိုု႔ကအေတြ႔အႀကံဳမရွိဘူး၊လုုပ္တတ္တဲ႔သူမရွိ
ဘူး၊ႀကားဘူးနား၀အေတြအႀကံဳ(hear filled experience)ေတြနဲ႔ဘဏ္တိုုင္းလိုုလိုုလုုပ္ေနရတာ၊ေနာက္
တစ္ခုုကဒီႏိုုင္ငံကxenophobia ႏိုင္ငံ၊ နုုိင္ငံၿခားသားဆိုုရင္ေႀကာက္တယ္၊အဂၤလိပ္စကားေၿပာမကြ်မ္း
ဘူး၊အခုုမွစဖြင္႔တာ၊ေၿပာင္းလဲေနတာ၊ဒါေတြကိုုသည္းခံပါအုုံး၊ ၿမန္မာေတြ sharp ၿဖစ္ပါတယ္၊ pick up
ၿမန္ပါတယ္။ သိပ္မေစာင္႔ရပါဘူး၊ ၂၀၁၂အလယ္ေလာက္ဆိုုရင္တိုုးတက္မႈေတြၿမင္ရေတာ႔မွာပါ
လိုု႔ေၿပာရပါတယ္။
သိန္းေအာင္ကထုူးၿခားတဲ႔ Mech 72 ပါ၊ စင္ကာပူကြ်န္းတစ္ကြ်န္းလံုုး ရုုံးကားေမာင္းၿပီးပတ္ေနတာၿဖစ္လိုု႔
စလုုံးေတြကေတာင္လမ္းမသိရင္သိန္းေအာင္ကိုုေမးရပါတယ္။ စလုုံးတက္စီသမားကေတာင္ႀသခ်ယူႏုုိင္
ေလာက္တဲ႔သိန္းေအာင္ပါ။ ကုုိယ္ပိုုင္ကား ရွိတဲ႔စလုုံးေတြကဓါတ္ဆီကုုန္မွာ စိုုးလိုု႔သိန္းေအာင္လိုုစင္ကာပူ
အႏွံ႔ဘယ္ေလ ွ်ာက္ေမာင္းေနမလဲ-- ေမာင္တိုုင္ပင္စလုုံးကိုုေရာက္တုုံးသူက Jurong တစ္ခုုလုုံးဗဟုုသုုတရ
ေအာင္ပတ္ေမာင္းၿပလုုိက္ေသးတယ္၊ေမာင္တိုုင္ပင္တက္စီသာငွားသြားရလိုု႔ကေတာ႔ ၁၀၀-၂၀၀ေလာက္
ေတာင္က်မလားမသိဘူး၊ေတာ္ေတာ္ကိုုစုုံစုုံေရာက္ခဲ႔ပါတယ္။ NGP ေလေႀကာင္ကေတာ႔အၿမဲေၿပာတယ္။
သိန္းေအာင္က lunch စားၿပီးရင္အေႀကာင္းရွာၿပီးစင္ကာပူ east coast တိုု႔ west coast တိုု႔ကိုုသြားေလ႔
ရွိတယ္။အဲဒီမွာ car parking ကပိုုက္ပိုုက္မေပးရဘူး။ အရိပ္ေကာင္းေကာင္းေအာက္မွာကားထိုုးၿပီး အိပ္
ေတာ႔တာပဲတဲ႔။ ေလေႀကာင္ကေဖါက္သည္ခ်တာ။ တခါကားတခါးပိတ္စက္ႏွဳိးၿပီး air con ဖြင္႔အိပ္ေနတဲ႔
ေကာ္ႀကီး ကိုုစင္ကာပူပုုလိပ္ကတခါးလာေခါက္ဘူးတယ္။ စလုုံးမွာအဲလိုုပဲကားတခါးအလုုံပိတ္ၿပီးgasဘူး
ဖြင္႔လႊတ္ၿပီးေသေႀကာင္းႀကံတဲ႔case ေတြၿဖစ္ဘူးေတာ႔ရဲက မသကၤာတာနဲ႔တခါးလာေခါက္တာ သိန္းေအာင္
ဇိမ္ေတာ္ေတာ္ပ်က္သြာတယ္တဲ႔။
RITတုုံးကမွတ္မိေသးတယ္။သိန္းေအာင္အေဖDSP--အခါသူ႔သားဆီလာလည္တာအခန္းနားနီးခ်င္းေတြက
သတိမထားမိဘူး၊ေမာင္တိုုင္ပင္အခန္းေဖၚဂ်ီအုုန္းတစ္ေယာက္မေၿပာမဆိုုနဲ႔သိန္းေအာင္တိုု႔အခန္းထဲ၀င္ၿပီး“
သိန္းေအာင္လူကေလး-- ဘာေတြလုုပ္ေနသလဲ” ဆိုုၿပီးေၿပာေၿပာဆိုုဆိုု၀င္သြားတာသူ႔အေဖငုုတ္တုုတ္ႀကီး
ထိုုင္ေနတာေတ႔ြေတာ႔စိန္အုုန္းလည္းေႀကာင္သြားၿပီး “ဟအန္ကယ္--ဘယ္တုုံးကေရာက္ေနတာလဲ
” ဘာညာနဲ႔ စကားေရာေသာေဖါလုုပ္လိုုက္ရတယ္။ အေဖေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး RIT မွာ ရယ္စရာဟားစရာ
ေတြႀကံဳရေသးတယ္။ ဘယ္သူလဲမသိေတာ႔ဘူး၊မူစလင္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္(WHOေရ-- သိန္း
ေအာင္ေရ--စာေထာက္ပါအုုံး)သူ႔အေဖကၿပည္ကလာတာ၊မနက္ေစာေစာရန္ကုုန္ေရာက္ေတာ႔သားဆီလာ
တာ၊သိပ္အေစာႀကီး မဟုုတ္ပါဘူး၊ ၆ နာရီေလာက္ထင္တယ္၊ စေန၊တနဂၤေႏြဆိုုေတာ႔အကုုန္အိပ္ေမာက်
ေနႀကတုုံး၊ေဆာ္နဲ႔ နံနက္ေစာေစာဘုုရားသြားဖိုု႔ခ်ိန္ထားတဲ႔ေကာင္ေတြေလာက္သာေစာေစာထႀကတာ။
သူ႔သားအခန္းတံခါးေခါက္လိုုက္ေတာ႔“ ဘယ္ေခြးသေဒါင္းစားလဲကြ၊မနက္အေစာႀကီး ရွိေသးတယ္” ဆိုုၿပီး
ၿပန္ေအာ္ေတာ႔အေဖႀကီးခမ်ာ E blockေလွကားရင္းေလးမွာ ကုုပ္ကုုပ္ေလးသြားထိုုင္ေနတာေပါ႔။သူ႔သားႏိွဳး
လာေတာ႔အေဖကိုုေတြ႔ေရာ၊ အေဖကိုုေတြ႔ေတာ႔“ဟ--အေဖဘာလုုပ္ထိုုင္ေစာင္႔ေနရတာလဲ၊တခါးေခါက္ၿပီး
က်ေနာ္ႏိွဳးလိုုက္ေရာေပါ႔” လိုု႔ဆိုုေတာ႔ငါတခါးေခါက္ႏွဳိးပါေသးတယ္ကြာ၊အခန္းထဲကေနမင္းတိုု႔ၿပန္ေအာ္
လိုုက္ေတာ႔ငါလည္းဆက္မေခါက္ရဲတာနဲ႔လာထိုုင္ေနတာ”လိုုၿပန္ေၿပာရွာတယ္။ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားအင္
ဂ်င္နီယာေက်ာင္းသားကိုုအၿပင္ကလူေတြေတာ္ေတာ္ရွိန္ႀကပါတယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ႔ကြယ္
လြန္သူ၀မ္စြန္ပါ။ ၀ါးခယ္မကသူအေဖသေဘၤာဆိုုက္ၿပီးအေဆာင္ကိုုတန္းလာေကာ။မနက္ေစာေစာအိပ္
ေနႀကတုုံး၊၀မ္စြန္အခန္းကိုုတခါးေခါက္လိုုက္ေတာ႔ထုုံးစံအတိုုင္း”ဘယ္ေကာင္လဲကြ--မနက္ေစာေစာတခါး
လာေခါက္တာ၊” ဆိုုၿပီးေအာ္တာေပါ႔။အဲေတာ႔“ေဟ႔ေကာင္ ၀မ္စြန္ မင္းအေဖ ငါ တခါးေခါက္ေနတာကြ” လိုု႔
လည္းဆိုုလိုုက္ေရာ၊ ၀မ္စြန္ခမ်ာ ကမန္းကတန္းထၿပီး ”ဟ- အေဖဘယ္တုုံးကေရာက္လဲ-- ဘာညာလုုပ္
၇ေတာ႔တာေပါ႔။ သူငယ္ခ်င္း၀မ္စြန္ ေကာင္းရာသုုဂတိသိုု႔္လား ပါေစ။
သိန္းေအာင္အေႀကာင္းဆက္ေၿပာရအုုံးမယ္။သိန္းေအာင္ကေက်ာင္းၿပီးကတည္းက မလြန္စက္မႈ(၂) မွ
၁၉ ႏွစ္ ေနခဲ႔တာ၊ ေနာက္အလုုပ္ထြက္ ၿပီး စင္ကာပူသြားတာ ၁ရ ႏွစ္ႀကာၿပီ။ဒီေကာင္ေတြက ၅၀ခုုႏွစ္ဖြား
ေတြဆိုုေတာ႔ငယ္ႀကေသးတယ္။ အဲေတာ႔ရန္ကုုန္ကိုုလုုံး၀မကြ်မ္းဘူး၊ဘယ္ေရာက္လိုု႕ဘယ္ေရာက္ေနမွန္း
မသိဘူး။ဒါေပမဲ႔သိန္းေအာင္ကိုုေပါ႔ေသးေသးမတြက္နဲ႔၊ တိုုင္းၿပည္အတြက္တကယ္အသုုံး၀င္အုုံးမဲ႔ေကာင္၊
chemical war မ်ားၿဖစ္ရင္ဘယ္လိုုကာကြယ္ရမယ္ဆိုုတာသူစလုုံးကုုမၺဏီကအထူးေလ႔လာထားတာ၊သူတိုု႔
ေတြက military ကလူေတြနဲ႔ဆက္ဆံရတာ။အေမရိကန္နဲ႔အဆင္ေၿပသြားရင္ ၿမန္မာ မွာလည္းသိန္းေအာင္
training ေတြလာလုုပ္ႏိုုင္တယ္။ေလေႀကာင္ကေၿပာတယ္။ဒီေကာင္ႏွဳတ္ခမ္းေမႊးထားတာ သူမိန္းမရွာေကြ်း
ေနတာနဲ႔ဆက္စပ္တယ္တဲ႔။ ဘယ္လိုုဆက္စပ္သလဲဆိုုတာေလေႀကာင္ေတြ႔မွ ပဲေမးႀကည္႔ပါေတာ႔။
ေနာက္ဟာသတစ္ခုုကဟာဂ်ီခင္ေမာင္ဦးနဲ႔ေလေႀကာင္ဥာဏ္၀င္းေရႊရန္ကုုန္ၿမိဳ႔ထဲ မ်က္မွန္သြားလုုပ္ေတာ႔
ကုုလားတစ္ေကာင္ကခင္ေမာင္ဦး အၿပင္မွာရပ္ေနတာကိုုသူ႔အေဖထင္ၿပီး ခင္ဗ်ားအေဖကိုုအထဲေခၚၿပီးထိုုင္
ခိုုင္းပါအုုံးလိုု႔ဆိုုေတာ႔ေလေႀကာင္ခမ်ာအူတက္ေအာင္ရယ္ခဲ႔ရတယ္။ ယခုုတိုုင္ခင္ေမာင္ဦးကိုုmy father
ဆိုုၿပီးေနာက္ေနႀကပဲ။ ေလေႀကာင္အေႀကာင္းကိုုသိန္းေအာင္ေဖါက္သယ္ခ်တာကေတာ႔ ေလေႀကာင္က
စလုုံးနဲ႔အေႀကာင္းပါတာ၊အဲဒါသူေယာကၡမအထီးႀကီးကေလေႀကာင္ကိုုစိတ္မခ်ေတာ႔အသက္
ကိုုဆြဲဆန႔္တာ အသက္ ၉ ၀ ေက်ာ္မွဆုုံးသြားတာတဲ႔။ အခုုေယာကၡမ အမႀကီးကလည္း ၉ ၀ ေက်ာ္ပဲ၊ သမီး
နဲ႔ေလေႀကာင္ကိုုစိတ္မခ် လိုု႔အသက္ကိုုဆြဲ ဆန္႔ထားတုုံးပဲတဲ႔။
ဒီကေန႔တိုု႔ေတြအားလုုံးM3မွာေတြ႔ ႀကမဲ႔ ၁၃ ႀကိမ္ေၿမာက္ ဆရာကန္ေတာ႔ပြဲ ကိုုႀကိဳဆိုုေသာအားၿဖင္႔
Mech 72 အေႀကာင္းေတြကိုုၿပန္ေၿပာင္းေရးလိုုက္ရပါတယ္။
Wednesday, November 16, 2011
RIT ေက်ာင္းသားဘ၀ (၃)
RIT ေက်ာင္းသားဘ၀ကသူငယ္ခ်င္းေတြအေႀကာင္းေရးခ်င္ေသးတယ္။ကသာကေက်ာင္းလာတက္တဲ႔ေက်ာ္၀င္း၊
မႏၱေလးကလွေအာင္တိုု႔ဆိုုတာအင္မတန္တည္တည္နဲ႔ေနာက္ရႊတ္တတ္ႀကတယ္။ေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔ Final year ေရာက္ေတာ႔
E block ကအခန္းမွာ ေနရတယ္။အခန္းေဖၚကစိန္အုုန္း(ဂ်ီက်တတ္လြန္း လိုု႔ ဂ်ီအုုန္းလိုု႔အမည္သမုုတ္ထားတယ္)။
E block ေဘးကအင္းစိန္လမ္းကိုု ထြက္တဲ႔လမ္းမႀကီးရွိတယ္။ကားေတြေကာလူေတြေကာအသုုံးႀပဳႀကတယ္။
ေနာက္ဆုုံးႏွစ္မွာ ထင္တယ္။RIT ထဲမွာ ဂ်ီေဟာအၿပင္ သဇင္ေဆာင္ေပၚလာတယ္။ဆရာေတြအိမ္ကိုုမိန္းခေလးေဆာင္
လုုပ္လိုုက္တာ။သဇင္ေဆာင္ကေက်ာင္းသူေတြအၿပင္ကိုုထြက္ခ်င္ရင္အနီးဆုုံးလမ္းကF block E block ေရွ႔
ကလမ္းကိုုအသုုံးၿပဳလိုု႔ရတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြ ကေတာ႔ထုုံးစံအတိုုင္း မိန္ခေလးေခ်ာေခ်ာမ်ားၿဖတ္သြား လိုု႔တစ္ေယက္
ေယာက္ကၿမင္ လိုုက္ရင္”မေၿပာမရွိႀကနဲ႔ေဟ႔“ လိုုေအာ္ေတာ႔တာပဲ။ အခန္းထဲကေက်ာင္းသားေတြအကုုန္ထြက္ၿပီး မ်က္လုုံး
ကြ်တ္ထြက္မတတ္ငမ္းႀကေတာ႔တာပဲ။ RIT ၀န္းထဲကဆရာေတြအိမ္ေတြကိုုၿဖတ္ၿပီးႀကိဳ႔ကုုန္းရပ္ကြက္ကလူေတြ က ဒိလမ္းကိုုၿဖတ္လမ္း
လိုုသေဘာမ်ဳိးကိုုအသုုံးၿပဳႀကပါတယ္။ ႀကိဳ႔ကုုန္းရပ္ကြက္ထဲမွာ ဘုုန္းႀကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းရွိတယ္။တစ္ရက္ေတာ႔ဘုုန္းႀကီး ႏွမရယ္အေမရယ္
အေဒၚႀကီးေတြ ဘုုန္းႀကီး ဆီ လာလည္တာနဲ႔တူတယ္၊အဲဒီလမ္းကိုုၿဖတ္ေလ ွ်က္လာတယ္။ စေနတနဂၤေႏြဆိုုေတာ႔ ေက်ာင္းသားေတြကေန႔လည္ေန႔
ခင္းအိပ္ေနႀတတယ္နဲ႔တူတယ္။ဦးပဇၨင္းကႏွမေတြနဲ႔ေတာ္ေတာ္ကြာကြာကေလ ွ်ာက္လာတာ--
ဘုုန္းႀကီးႏွမေလးကလည္းေတာ္ေတာ္ေခ်ာတယ္။ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကၿဖတ္ခနဲၿမင္ လိုုက္ေတာ႔ ထုုံးစံအတိုုင္း
” မေၿပာမရွိနဲ႔ေဟ႔” လိုု႔ေအာ္လိုုက္ေတာ႔အိပ္ေနတဲ႔ေကာင္ေတြပါ ထလာၿပီးငမ္းၾကတာေပါ႔။ တခ်ိဳ႔ကလည္းေကာင္မေလးက
ေခ်ာေတာ႔ မထိတထိေလးစႀကတယ္။ ေကာင္မေလးနဲ႔ အေမေတြအေဒၚေတြကၿပံဳးစိစိနဲ႔ေၿခလွမ္းမမွားပဲခပ္မွန္
မွန္ေလ ွ်ာက္သြားႀကပါတယ္။ ။အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဦးပဇၨင္းကမွီလာၿပီးေက်ာင္းသားေတြဘက္လွည္႔ ၿပီး သဃၤန္းမလိုုက္
ကာ ”မင္းတိုု႔ ကိုု ဒါပဲကြ၊ဒါပဲကြ” ဆိုုၿပီးလွန္ၿပပါေလေရာ။ ႀကည္႔ေနတဲ႔ေက်ာင္းသားေတြလည္းႀကက္ေသ ေသသြားႀကၿပီး
ဘာၿပန္ေအာ္ရေတာ႔မွန္း မသိေတာ႔ဘူး၊အဲဒီအခ်ိန္ မွာ အိပ္ေနတဲ႔ေက်ာ္၀င္းကထလာၿပီး ”တၿပည္႔ေတာ္မၿမင္လိုုက္
လိုု႔ပါဘုုရား၊ထပ္ၿပပါအုုံးဘုုရား”လိုု႔ေအာ္ပါေလေရာ----ေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔ ကဦးပဇၨင္းေတာ႔ ခဲေကာက္ၿပီးေပါက္
လိုုက္မလားစိုုးရိမ္ေနတာ--သုုတ္သုုတ္နဲ႔ သူအေမ ႏွမေတြမွီေအာင္ခပ္ၿမန္ၿမန္ေလ ွ်ာက္သြားပါေလေရာ----
ေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔လည္း မွင္သက္မိေနရာကေနၿပန္သတိရၿပီးတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ဟားႀကေတာ႔တာေပါ႔။
ဦးပဇၨင္းကေနာက္ရက္ႀကေတာ႔ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ေဒါက္တာေအာင္ႀကီးသြားတိုုင္တာေပါ႔။ဆရာႀကီးကေက်ာင္းသားေတြ
အက်င္႔ ကိုု သိေနေတာ႔ ဦးပဇၨင္းကိုုေၿပလည္ေအာင္ေၿပာလိုုက္တယ္နဲ႔တုူတယ္။ Hall Tutor က ေနာင္ကိုု
မေနာက္ႀကဖိုု႔လာေၿပာတယ္၊ ေက်ာင္းသားေတြပဲဘယ္ရမလဲ။ေက်ာ္၀င္းေၿပာလိုုက္တာေႀကာင္႔ ဘုုန္းႀကီး
ကေတာ္ေတာ္ေဒါသထြက္သြားတာ----
လွေအာင္နဲ႔ေက်ာ္၀င္း ၂ ေယာက္ေတြ႔မိရင္Textile ကေက်ာင္းသူေတြေတာ္ေတာ္အစခံရတယ္။ ဘိတ္ကလာ
တဲ႔ ေက်ာင္းသူေတြ႔ ရင္”ေဟ႔ ေဂြညဳ နင္ငါ ေခ်႔တယ္” ဆိုုၿပီးဘိတ္သံနဲ႔ ေအာ္ေအာ္ၿပီး စႀကေတာ႔တာပဲ။ Textile
က ဂ်ဴလီယန္း၊ၿမသန္း၀င္း၊နဲ႔ေနာက္တစ္ေယာက္နံမည္ေမ႔ေနတယ္(ေၿပာပါအုုံး WHO ေရ) (WHO က ခ်က္ခ်င္းအေၿဖေပး
တယ္၊ႀကဴကိုုကိုု တဲ႔)ကိုုေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔တေတြက three imps လိုု႔ေခၚတယ္။မႏွစ္က Textile ကေက်ာင္းသူ
ေတြပါဆရာကန္ေတာ႔ပြဲ ကိုု ဘိတ္တယ္။ ၿမသန္း၀င္းနဲ႔ ဂ်ဴလီယန္း တိုု႔ လည္း
တက္တယ္။ ၿမသန္း၀င္းက ေရႊရတုုအၿငိမ္႔ မွာ RIT ကအၿငိမ္႔သမေလ၊ ဆရာကန္ေတာ႔ပြဲၿပီးတာနဲ႔ ၿမသန္း၀င္းက
တက္ကေတာ႔တာပဲ။ RIT ပိုုးမကုုန္ေသးဘူးေလ။စိန္အုုန္း တိုု႔လည္း ၿမသန္း၀င္းနဲ႔ အၿပိဳင္ ကတာေပါ႔။
မနွစ္ကေတာ႔ Textile ကတစ္ေယာက္ကမိတ္ဆက္ေတာ႔ကြ်န္မနဲမည္ ဘယ္သူဘယ္သူပါ၊
ကြ်န္မကိုုေတာ႔ ”မည္းပုု” လိုု႔ဆိုုရင္အားလုုံးသိပါတယ္ ”အဲဒီလိုုေက်ညာလိုုက္ေတာ႔ အကုုန္လုုံးရဲ႔
မ်က္ေစ႔ထဲမွာ ၁၉၆၈-၆၉ ေလာက္ က မည္းပုု ကိုု မ်က္ေစ႔ထဲမွာ အားလုုံးၿမင္
သြားႀကပါေတာ႔တယ္။
ေနာက္တစ္ခုုကသိကေအာက္ၿဖစ္ရတာေလးေၿပာခ်င္ေသးတယ္။ ရန္ကုုန္ Day တက္တဲ႔မက္သဒစ္အုုပ္စုုေက်ာင္း
သားေတြက Philip Yone Moe(ေက်ာ္မိုုး) ကိုုေခၚရင္”ရုုံးမိုု” ပဲေခၚႀက ၿပီးနွုုတ္က်ိဳးေနတယ္။တစ္ရက္အလယ္ထပ္
assembly hall ေရွ႔မွာ ေက်ာ္မိုုး ကသူငယ္ခ်င္း ေတြနဲ႔စကားေၿပာေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ main building
အခန္းေသးမွာ tutorial လုုပ္ေနတဲ႔ေက်ာ္မိုုးသူငယ္ခ်င္းေတြက ( ၿမဘူး၊ေအာ္လီ တိုု႔ထင္တယ္) “ေဟ႔ေကာင္--ရုုံးမိုု ရုုံးမိုု”
နဲ႔ ေက်ာ္ မိုုးကိုုေအာ္ေခၚေနႀကတယ္။ အဲဒီအခိ်န္မွာ တိုုက္ တိုုက္ ဆိုုင္ဆိုုင္ Rector ဆရာႀကီးဦးရုုံမိုုး ကေအာက္ဆုုံးထပ္မွာ
suit ႀကီးနဲ႔ေလ ွ်ာက္သြားေနတုုးံ --ေခၚတဲ႔ေက်ာင္းသားေတြကိုု ေမာ႔ ႀကည္႔တာေပါ႔။ အမယ္ ဒီေကာင္ေတြကသတိမၿပဳမိေသးဘူး၊
ဆက္ေခၚေနတုုံးပဲ။ ေက်ာ္မိုုး က ၿပန္ထူးလိုုက္ေတာ႔မွ ရပ္သြားတယ္။ဆရာႀကီး လည္းသူသား
ေခၚတာသိေတာ႔ ေအးေအးပဲသူ႔အခန္းဆီေလ ွ်ာက္သြား ပါေလေရာ--
WHO ကလည္းသူ႔သူငယ္ခ်င္း အုုန္းခင္ ႀကီး အေႀကာင္းေအာက္ပါအတိုုင္းေရးလာပါေသးတယ္----
-RIT ေမာင္ဘြဲ႔ ရ၊ဗလႀကီး ၊သူေရာ ကၽြန္ေတာ္ပါေန႔ ေက်ာင္းသား၊ကၽြန္ေတာ္ က ေသး ေသး
ပိန္ပိန္ေလးေန႔ လည္ ထမင္းစားခ်ိန္မွာ အ၀စါး ငါးမူး ဆိုင္မွာထမင္း၀ယ္စားႀကတယ္၊အဲဒီအခ်ိန္မွာဆို ရင္
အုန္းခင္က ကၽြန္ေတာ္႔ ကို အသဲအသန္ရွာရတယ္၊ဘာၿဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ႔ ထမင္းဆိုင္မွန္သမွ် အ၀စါး၅၀ါး နဲ႔
သူ႔ ကိုမေရာင္း ဘူး၊ဘယ္ေရာင္းမွာလဲ၊ငပိရည္ခ်တာနဲ႔ ထမင္း တဇလံု ေၿပာင္ သြားၿပီး စုစုေပါင္း ဆိုရင္
ထမင္း ၄ အုပ္ေလာက္စားတာ၊အဲေတာ႔ ထမင္းဆိုင္ေတြက ေနာက္ တေယာက္ပါမွ သူ႔ကိုေရာင္းပါ တယ္၊အဲဒီလိုအုန္းခင္ပါ
-ေက်ာင္း စတုတၱႏွစ္ေလာက္မွာ အေဆာင္ ဖဲ၀ိုင္းမွာ အုန္းခင္ အမိခံရလို႔ေက်ာင္း ကသူ႔မိဘဆီ အုန္းခင္ကို
အေဆာင္နားလါ ခြင္႔ ၆လပိတ္ေႀကာင္းစာပို႔ တယ္၊ လူလည္ အုန္းခင္က စာပို႔သမားနဲ႔ေပါင္း ၿပီးၿဖတ္ယူလိုက္
ေတာ႔ၿပသ၁နာ ဘာမွ မေပၚဘူးေပါ႔၊ဒါေပမဲ႔ေက်ာင္း က ၆လၿပည္႔ေတာ႔ အေဆာင္ နားၿပန္ လာခြင္႔ၿပဳေႀကာင္းစာ
ထပ္ ပို႔ ၿပန္ ပါ တယ္အဲ ဒါေတာ႔ အုန္း ခင္ ခမ်ာ မ သိလို႔ၿဖတ္ မယူ လိုက္ ရ ပါ၊အိမ္နဲ႔ အႀကီးအႀကယ္ၿပသ၁နာ
တက္ပါေတာ႔ တယ္၊အဲလို အုန္းခင္ပါ---
(မေတြ႔တာႀကာလွ ၿပီ၊ ပစိဖိတ္ထဲက ကၽြန္း နိင္ငံတခု မွာ လို႔ေတာ႔ေၿပာႀကတယ္)
ဆရာကန္ေတာ႔ပြဲ ကိုုႀကိဳဆိုုလ်က္---
မႏၱေလးကလွေအာင္တိုု႔ဆိုုတာအင္မတန္တည္တည္နဲ႔ေနာက္ရႊတ္တတ္ႀကတယ္။ေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔ Final year ေရာက္ေတာ႔
E block ကအခန္းမွာ ေနရတယ္။အခန္းေဖၚကစိန္အုုန္း(ဂ်ီက်တတ္လြန္း လိုု႔ ဂ်ီအုုန္းလိုု႔အမည္သမုုတ္ထားတယ္)။
E block ေဘးကအင္းစိန္လမ္းကိုု ထြက္တဲ႔လမ္းမႀကီးရွိတယ္။ကားေတြေကာလူေတြေကာအသုုံးႀပဳႀကတယ္။
ေနာက္ဆုုံးႏွစ္မွာ ထင္တယ္။RIT ထဲမွာ ဂ်ီေဟာအၿပင္ သဇင္ေဆာင္ေပၚလာတယ္။ဆရာေတြအိမ္ကိုုမိန္းခေလးေဆာင္
လုုပ္လိုုက္တာ။သဇင္ေဆာင္ကေက်ာင္းသူေတြအၿပင္ကိုုထြက္ခ်င္ရင္အနီးဆုုံးလမ္းကF block E block ေရွ႔
ကလမ္းကိုုအသုုံးၿပဳလိုု႔ရတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြ ကေတာ႔ထုုံးစံအတိုုင္း မိန္ခေလးေခ်ာေခ်ာမ်ားၿဖတ္သြား လိုု႔တစ္ေယက္
ေယာက္ကၿမင္ လိုုက္ရင္”မေၿပာမရွိႀကနဲ႔ေဟ႔“ လိုုေအာ္ေတာ႔တာပဲ။ အခန္းထဲကေက်ာင္းသားေတြအကုုန္ထြက္ၿပီး မ်က္လုုံး
ကြ်တ္ထြက္မတတ္ငမ္းႀကေတာ႔တာပဲ။ RIT ၀န္းထဲကဆရာေတြအိမ္ေတြကိုုၿဖတ္ၿပီးႀကိဳ႔ကုုန္းရပ္ကြက္ကလူေတြ က ဒိလမ္းကိုုၿဖတ္လမ္း
လိုုသေဘာမ်ဳိးကိုုအသုုံးၿပဳႀကပါတယ္။ ႀကိဳ႔ကုုန္းရပ္ကြက္ထဲမွာ ဘုုန္းႀကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းရွိတယ္။တစ္ရက္ေတာ႔ဘုုန္းႀကီး ႏွမရယ္အေမရယ္
အေဒၚႀကီးေတြ ဘုုန္းႀကီး ဆီ လာလည္တာနဲ႔တူတယ္၊အဲဒီလမ္းကိုုၿဖတ္ေလ ွ်က္လာတယ္။ စေနတနဂၤေႏြဆိုုေတာ႔ ေက်ာင္းသားေတြကေန႔လည္ေန႔
ခင္းအိပ္ေနႀတတယ္နဲ႔တူတယ္။ဦးပဇၨင္းကႏွမေတြနဲ႔ေတာ္ေတာ္ကြာကြာကေလ ွ်ာက္လာတာ--
ဘုုန္းႀကီးႏွမေလးကလည္းေတာ္ေတာ္ေခ်ာတယ္။ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကၿဖတ္ခနဲၿမင္ လိုုက္ေတာ႔ ထုုံးစံအတိုုင္း
” မေၿပာမရွိနဲ႔ေဟ႔” လိုု႔ေအာ္လိုုက္ေတာ႔အိပ္ေနတဲ႔ေကာင္ေတြပါ ထလာၿပီးငမ္းၾကတာေပါ႔။ တခ်ိဳ႔ကလည္းေကာင္မေလးက
ေခ်ာေတာ႔ မထိတထိေလးစႀကတယ္။ ေကာင္မေလးနဲ႔ အေမေတြအေဒၚေတြကၿပံဳးစိစိနဲ႔ေၿခလွမ္းမမွားပဲခပ္မွန္
မွန္ေလ ွ်ာက္သြားႀကပါတယ္။ ။အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဦးပဇၨင္းကမွီလာၿပီးေက်ာင္းသားေတြဘက္လွည္႔ ၿပီး သဃၤန္းမလိုုက္
ကာ ”မင္းတိုု႔ ကိုု ဒါပဲကြ၊ဒါပဲကြ” ဆိုုၿပီးလွန္ၿပပါေလေရာ။ ႀကည္႔ေနတဲ႔ေက်ာင္းသားေတြလည္းႀကက္ေသ ေသသြားႀကၿပီး
ဘာၿပန္ေအာ္ရေတာ႔မွန္း မသိေတာ႔ဘူး၊အဲဒီအခ်ိန္ မွာ အိပ္ေနတဲ႔ေက်ာ္၀င္းကထလာၿပီး ”တၿပည္႔ေတာ္မၿမင္လိုုက္
လိုု႔ပါဘုုရား၊ထပ္ၿပပါအုုံးဘုုရား”လိုု႔ေအာ္ပါေလေရာ----ေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔ ကဦးပဇၨင္းေတာ႔ ခဲေကာက္ၿပီးေပါက္
လိုုက္မလားစိုုးရိမ္ေနတာ--သုုတ္သုုတ္နဲ႔ သူအေမ ႏွမေတြမွီေအာင္ခပ္ၿမန္ၿမန္ေလ ွ်ာက္သြားပါေလေရာ----
ေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔လည္း မွင္သက္မိေနရာကေနၿပန္သတိရၿပီးတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ဟားႀကေတာ႔တာေပါ႔။
ဦးပဇၨင္းကေနာက္ရက္ႀကေတာ႔ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ေဒါက္တာေအာင္ႀကီးသြားတိုုင္တာေပါ႔။ဆရာႀကီးကေက်ာင္းသားေတြ
အက်င္႔ ကိုု သိေနေတာ႔ ဦးပဇၨင္းကိုုေၿပလည္ေအာင္ေၿပာလိုုက္တယ္နဲ႔တုူတယ္။ Hall Tutor က ေနာင္ကိုု
မေနာက္ႀကဖိုု႔လာေၿပာတယ္၊ ေက်ာင္းသားေတြပဲဘယ္ရမလဲ။ေက်ာ္၀င္းေၿပာလိုုက္တာေႀကာင္႔ ဘုုန္းႀကီး
ကေတာ္ေတာ္ေဒါသထြက္သြားတာ----
လွေအာင္နဲ႔ေက်ာ္၀င္း ၂ ေယာက္ေတြ႔မိရင္Textile ကေက်ာင္းသူေတြေတာ္ေတာ္အစခံရတယ္။ ဘိတ္ကလာ
တဲ႔ ေက်ာင္းသူေတြ႔ ရင္”ေဟ႔ ေဂြညဳ နင္ငါ ေခ်႔တယ္” ဆိုုၿပီးဘိတ္သံနဲ႔ ေအာ္ေအာ္ၿပီး စႀကေတာ႔တာပဲ။ Textile
က ဂ်ဴလီယန္း၊ၿမသန္း၀င္း၊နဲ႔ေနာက္တစ္ေယာက္နံမည္ေမ႔ေနတယ္(ေၿပာပါအုုံး WHO ေရ) (WHO က ခ်က္ခ်င္းအေၿဖေပး
တယ္၊ႀကဴကိုုကိုု တဲ႔)ကိုုေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔တေတြက three imps လိုု႔ေခၚတယ္။မႏွစ္က Textile ကေက်ာင္းသူ
ေတြပါဆရာကန္ေတာ႔ပြဲ ကိုု ဘိတ္တယ္။ ၿမသန္း၀င္းနဲ႔ ဂ်ဴလီယန္း တိုု႔ လည္း
တက္တယ္။ ၿမသန္း၀င္းက ေရႊရတုုအၿငိမ္႔ မွာ RIT ကအၿငိမ္႔သမေလ၊ ဆရာကန္ေတာ႔ပြဲၿပီးတာနဲ႔ ၿမသန္း၀င္းက
တက္ကေတာ႔တာပဲ။ RIT ပိုုးမကုုန္ေသးဘူးေလ။စိန္အုုန္း တိုု႔လည္း ၿမသန္း၀င္းနဲ႔ အၿပိဳင္ ကတာေပါ႔။
မနွစ္ကေတာ႔ Textile ကတစ္ေယာက္ကမိတ္ဆက္ေတာ႔ကြ်န္မနဲမည္ ဘယ္သူဘယ္သူပါ၊
ကြ်န္မကိုုေတာ႔ ”မည္းပုု” လိုု႔ဆိုုရင္အားလုုံးသိပါတယ္ ”အဲဒီလိုုေက်ညာလိုုက္ေတာ႔ အကုုန္လုုံးရဲ႔
မ်က္ေစ႔ထဲမွာ ၁၉၆၈-၆၉ ေလာက္ က မည္းပုု ကိုု မ်က္ေစ႔ထဲမွာ အားလုုံးၿမင္
သြားႀကပါေတာ႔တယ္။
ေနာက္တစ္ခုုကသိကေအာက္ၿဖစ္ရတာေလးေၿပာခ်င္ေသးတယ္။ ရန္ကုုန္ Day တက္တဲ႔မက္သဒစ္အုုပ္စုုေက်ာင္း
သားေတြက Philip Yone Moe(ေက်ာ္မိုုး) ကိုုေခၚရင္”ရုုံးမိုု” ပဲေခၚႀက ၿပီးနွုုတ္က်ိဳးေနတယ္။တစ္ရက္အလယ္ထပ္
assembly hall ေရွ႔မွာ ေက်ာ္မိုုး ကသူငယ္ခ်င္း ေတြနဲ႔စကားေၿပာေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ main building
အခန္းေသးမွာ tutorial လုုပ္ေနတဲ႔ေက်ာ္မိုုးသူငယ္ခ်င္းေတြက ( ၿမဘူး၊ေအာ္လီ တိုု႔ထင္တယ္) “ေဟ႔ေကာင္--ရုုံးမိုု ရုုံးမိုု”
နဲ႔ ေက်ာ္ မိုုးကိုုေအာ္ေခၚေနႀကတယ္။ အဲဒီအခိ်န္မွာ တိုုက္ တိုုက္ ဆိုုင္ဆိုုင္ Rector ဆရာႀကီးဦးရုုံမိုုး ကေအာက္ဆုုံးထပ္မွာ
suit ႀကီးနဲ႔ေလ ွ်ာက္သြားေနတုုးံ --ေခၚတဲ႔ေက်ာင္းသားေတြကိုု ေမာ႔ ႀကည္႔တာေပါ႔။ အမယ္ ဒီေကာင္ေတြကသတိမၿပဳမိေသးဘူး၊
ဆက္ေခၚေနတုုံးပဲ။ ေက်ာ္မိုုး က ၿပန္ထူးလိုုက္ေတာ႔မွ ရပ္သြားတယ္။ဆရာႀကီး လည္းသူသား
ေခၚတာသိေတာ႔ ေအးေအးပဲသူ႔အခန္းဆီေလ ွ်ာက္သြား ပါေလေရာ--
WHO ကလည္းသူ႔သူငယ္ခ်င္း အုုန္းခင္ ႀကီး အေႀကာင္းေအာက္ပါအတိုုင္းေရးလာပါေသးတယ္----
-RIT ေမာင္ဘြဲ႔ ရ၊ဗလႀကီး ၊သူေရာ ကၽြန္ေတာ္ပါေန႔ ေက်ာင္းသား၊ကၽြန္ေတာ္ က ေသး ေသး
ပိန္ပိန္ေလးေန႔ လည္ ထမင္းစားခ်ိန္မွာ အ၀စါး ငါးမူး ဆိုင္မွာထမင္း၀ယ္စားႀကတယ္၊အဲဒီအခ်ိန္မွာဆို ရင္
အုန္းခင္က ကၽြန္ေတာ္႔ ကို အသဲအသန္ရွာရတယ္၊ဘာၿဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ႔ ထမင္းဆိုင္မွန္သမွ် အ၀စါး၅၀ါး နဲ႔
သူ႔ ကိုမေရာင္း ဘူး၊ဘယ္ေရာင္းမွာလဲ၊ငပိရည္ခ်တာနဲ႔ ထမင္း တဇလံု ေၿပာင္ သြားၿပီး စုစုေပါင္း ဆိုရင္
ထမင္း ၄ အုပ္ေလာက္စားတာ၊အဲေတာ႔ ထမင္းဆိုင္ေတြက ေနာက္ တေယာက္ပါမွ သူ႔ကိုေရာင္းပါ တယ္၊အဲဒီလိုအုန္းခင္ပါ
-ေက်ာင္း စတုတၱႏွစ္ေလာက္မွာ အေဆာင္ ဖဲ၀ိုင္းမွာ အုန္းခင္ အမိခံရလို႔ေက်ာင္း ကသူ႔မိဘဆီ အုန္းခင္ကို
အေဆာင္နားလါ ခြင္႔ ၆လပိတ္ေႀကာင္းစာပို႔ တယ္၊ လူလည္ အုန္းခင္က စာပို႔သမားနဲ႔ေပါင္း ၿပီးၿဖတ္ယူလိုက္
ေတာ႔ၿပသ၁နာ ဘာမွ မေပၚဘူးေပါ႔၊ဒါေပမဲ႔ေက်ာင္း က ၆လၿပည္႔ေတာ႔ အေဆာင္ နားၿပန္ လာခြင္႔ၿပဳေႀကာင္းစာ
ထပ္ ပို႔ ၿပန္ ပါ တယ္အဲ ဒါေတာ႔ အုန္း ခင္ ခမ်ာ မ သိလို႔ၿဖတ္ မယူ လိုက္ ရ ပါ၊အိမ္နဲ႔ အႀကီးအႀကယ္ၿပသ၁နာ
တက္ပါေတာ႔ တယ္၊အဲလို အုန္းခင္ပါ---
(မေတြ႔တာႀကာလွ ၿပီ၊ ပစိဖိတ္ထဲက ကၽြန္း နိင္ငံတခု မွာ လို႔ေတာ႔ေၿပာႀကတယ္)
ဆရာကန္ေတာ႔ပြဲ ကိုုႀကိဳဆိုုလ်က္---
Tuesday, November 15, 2011
RIT ေက်ာင္းသားဘ၀ (၂)
ေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔ RITေက်ာင္းသားဘ၀ဟာအမွတ္ရစရာေတြအမ်ားႀကီးပါ။ဘယ္ႏွစ္လဲမမွတ္မိေတာ႔ဘူး၊
ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကစိတ္ေဖါက္ၿပီးေနာက္ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကိုု ၃ ထပ္ကေနတြန္းခ်တာကံ
ေကာင္းခ်င္ေတာ႔ တန္းကိုုလက္နဲ႔ဆြဲထားလိုုက္ႏိုုင္တယ္။တြန္းခ်သူကလက္ကိုုအတင္းၿဖဳတ္ လိုု႔အားလုုံး၀ိုုင္း
ဆြဲၿပီးကယ္ခဲ႔ရတယ္။ တြန္းခ်ခံရသူက ဗန္းေမာ္ က လွၿမင္႔--- အခုုေဗဒင္ေဟာေနတယ္လိုု႔ႀကားတယ္။
မသိရင္ေမး အေၿဖေပး ဆရာႀကီး WHO ဆီကသတင္းရတာ။Myo Oo PZP မွာ ေတာင္အဲဒီအေႀကာင္းေၿပာ
မိႀကေသးတယ္။ေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔သမိုုင္းေဆာင္ေတြထဲမွာ ေနေတာ႔ေက်ာင္းတက္ရင္အဲဒီအခ်ိန္တုုံးကဂ်ပန္
စစ္ေလ်ာ္ေႀကးနဲ႔ ရထားတဲ႔ဟီးႏိုုးကားေတြကအေဆာင္ေရွ႔မွာ လာေခၚတာ။ အၿပန္ႀကရင္လည္းသူ႔အခ်ိန္နဲ႔
RIT ဆင္၀င္ႀကီးေရွ႔မွာ ရပ္ထားေတာ႔တက္စီးသြားယုုံပဲ။ တကယ္လိုု႔ကားမမီရင္ေတာ႔အမွတ္ (ဂ)ဘတ္စ္ကား
စီးၿပန္လိုု႔ရတယ္။သမိုုင္းခ်ည္မ ွ်င္နဲ႔အထည္စက္ရုုံေရွ႔ကဆိုုရင္လမ္းေတာ္ေတာ္ေလ ွ်ာက္ရတယ္။
အမ်ားကေတာ႔ ေမခေဆာင္ေနာက္ကေနၿဖတ္လမး္က၀င္လာရင္နီးသလိုုပဲ။
သမိုုင္းအင္းေလးေဆာင္မွာဒုုတိယႏွစ္ထိေနရတယ္။တစ္ေယာက္တစ္ခန္းဆိုုေတာ႔ပိုုလြတ္လပ္တာေပါ႔။
ဒုုတိယႏွစ္ေရာက္လာေတာ႔ လုူကလူရည္လည္လာၿပီေလ၊ RIT mainမွာ အားကစားေတြဘာေတြလုုပ္လာလိုု႔
ကားမမွီတာမ်ားတယ္။ ညေနထမင္းစားခ်ိန္မီေအာင္ၿပန္ရတယ္၊တခါတေလသူငယ္ခ်င္းကိုုထမင္းယူထား
ဖိုု႔မွာ ရတယ္။ထမင္းစားေဆာင္ကကိုုယ္႔ဘတၱလာနဲ႔ကိုုယ္ဆိုုေတာ႔ဘယ္ေက်ာင္းသားဆိုုတာသိေနတယ္ေလ။ သူတိုု႔ဇနီး
ေတြကႀကက္ဥေႀကာ္တိုု႔၀က္အူေခ်ာင္းေႀကာ္တိုု႔ေရာင္းတာ။ ငပိခ်က္၊ခရမ္းခ်ဥ္ သီးခ်က္ဟင္းလိုုမ်ဳိး
လည္းေရာင္းတယ္။ ညေန ၆း၃၀ ဆိုုရင္ထမင္းစားေဆာင္ကပိတ္ၿပီေလ။ေမာင္တိုုင္ပင္ကေတာ႔ညေနဆိုုရင္
တင္းနစ္ကစားတယ္။ ဒုုတိယႏွစ္မွာ အင္းေလးေဆာင္ မွာ ေနတာဆိုုေတာ႔သိပ္မကစားၿဖစ္ဘူး။
တင္းနစ္အားကစားမွာ ဦးစိုုးသာတိုု႔ဦးေက်ာ္ညြန္႔ (ဆည္ေၿမာင္း)တိုု႔က ေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔ရဲ႔ senior ႀကီးေတြေပါ႔။
RIT main ကအေဆာင္ေတြကA,B,C,D,E,F,G လိုု႔ေခၚတယ္။A ကေန E အထိက၂ေယာက္ေနရတယ္။F
ကေတာ႔ဆရာမ်ားအေဆာင္နဲ႔ ေနာက္ဆုုံးႏွစ္ေက်ာင္းသားႀကီးေတြထားတယ္၊ တစ္ေယာက္ ခန္းေတြေပါ႔။
G ေဟာကေတာ႔အမ်ဳိးသမီးေဆာင္၊ စာေရးဆရာမ မစႏၵာေရးလိုု႔ ဂ်ီေဟာ ကိုုေကာင္းေကာင္းသိေနပါၿပီ။
ေမာင္တိုုင္ပင္ေတာ႔ တခါမွာအထဲမ၀င္ဘူးဘူး၊တခိ်ဳ႔ေကာင္ေတြေက်ာင္းပိတ္သြားရင္အိတ္ထမ္း၊ေသတၱာ
ထမ္းဖိုု႔ေတာ႔၀င္ဘူးႀကပါ လိမ္႔မယ္။ အေဆာင္ေက်ာင္းသားဘ၀ ကေတာ္ေတာ္ လည္းေပ်ာ္စရာေကာင္း
တယ္။တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေနာက္ရႊတ္ေနႀကေပမဲ႔ စိတ္ဆိုုးလည္းခဏပါပဲ။ ေနာက္ရႊတ္ႀကတာ
ဆရာေပါက္စ Hall Tutor ေတြေတာင္တခါတခါ ပါသြားေသးတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြေရခ်ိဳးရင္ေရလဲပုု
ဆိုုးကိုုတန္းေပၚလႊားထားလိုု႔မရဘူး၊အၿပင္က အလစ္မွာယူ မသြားႏိုုင္ေအာင္ပုုဆိုုးကိုုပတ္ခ်ီထား ၿပီးေရခ်ဳိး
ရတယ္။တခါေတာ႔ Hall Tutor ေပါက္စဆရာကဘုုမသိဘမသိေရခ်ဳိး တဲ႔ အခါေရလဲပုုဆိုုးကိုုလႊား ထား
ခဲ႔မိတယ္။ အၿပင္ကဘယ္သူမွန္းမသိတဲ႔ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က ဆရာေရလဲပုုဆိုုး ကိုုယူၿပးီအခန္း
တစ္ခန္းေရွ႔က ႀကိဳးတန္းမွာ တင္ထားခဲ႔တယ္။ဆရာကလူေအးအင္မတန္သေဘာေကာင္းတယ္။ေရခ်ဳိး
ခန္းထဲကေန ”က်ေနာ္ပုုဆိုုးေလးၿပန္ေပးႀကပါဗ်ာ ” နဲ႔ေအာ္ေနတာေပါ႔။ေက်ာင္းသားေတြလိုုရြတ္ၿပီး
ကိုုယ္တုုံးလုုံးႀကီး ထြက္ မလာရဲဘူး။ ”က်ေနာ္ပုုဆိုုးေလးၿပန္ေပးႀကပါနဲ႔ ” လိုု႔အသံတိုုးတိုုုုးေလးနဲ႔ပဲေအာ္
ေနတာေပါ႔။ ဒါနဲ႔အၿမင္မေတာ္ေတာ႔ ေရခ်ဳိး ခန္းနားနီးတဲ႔အခန္း ကေက်ာင္းသား က ေရွ၀ါရံတာမွာ
လႊားထားတဲ႔ ပုုဆိုုးကိုုယူေပး လိုုက္ရတယ္၊ ဆရာခင္မ်ာ ႏွခမ္းေတြေတာင္ၿပာလိုု႔ ----ဆရာအမည္ကိုု
သိခ်င္ရင္ေမာင္တိုုင္ပင္ကိုုလူခ်င္းေတြ႔မွ ပဲေမးပါေတာ႔--
ေက်ာင္းသားေတြအခ်င္းခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ေတာ္ေတာ္ေနာက္ႀကတယ္။ ဇီးကုုန္းကေမာင္ေမာင္
ဆုုံးသြားရွာပါပီ။သူကအသားမည္းတဲ႔အိႏၵိယႏြယ္ဖြားသူရဲ႔ nicknameကေတာ႔ ”ၿခင္မၿမင္ေမာင္ေမာင္”တဲ႔။
သူအခန္းေဖၚ ေမာ္လၿမိဳင္က ဆိုုက္ေအာင္သန္း ကအသားၿဖဴတယ္။ အေဆာင္မွာ ညႀကရင္ၿခင္ ကသူ႔ပဲကိုုက္တယ္။
ေမာင္ေမာင္ ကအသားမည္း လိုု႔ မၿမင္လိုု႔--ေမာင္ေမာင္ ကအၿမဲ ၀ိတ္မတယ္။အၿမဲပဲစြပ္က်ယ္လက္စက ကိုု၀တ္တယ္။
သူကအားကစားရုုံမွာ၀ိတ္မၿပီးအခန္းၿပန္လာတယ္၊သူ၀တ္ေနၾကမီးပူတိုုက္ထားတဲ႔စြပ္က်ယ္လက္စက နဲ႔ ပုု
ဆိုုးကိုု၀ရံတာေရွ႔ ကအ၀တ္လွမ္းတဲ႔ႀကိဳးတန္းမွာအသင္႔တင္ထားေလ႔ရွိတယ္။ ၿပီးမွာ ေရခ်ဳိး ခန္းသြားေရခ်ဳိး၊
ၿပန္လာရင္လႊားထားတဲ႔စြပ္က်ယ္နဲ႔ပုုဆိုုးေကာက္၀တ္ လိုုက္ၿပီးထမင္းစားခန္း ကိုု ဒိုုးေတာ႔တာပဲ။
သူက ေၿခာက္နာရီခြဲ ဖိုု႔၁၀-၁၅စကၠန္႔ေလာက္ အလိုုမွာထမင္းစားခန္းေရာက္သြားတာ၊ဘတၱလာကအၿမဲေစာင္႔ေနရ
တယ္၊ဒါေပမဲ႔အတိအက်ပဲ၊ေရာက္ေအာင္သြားတယ္။ တစ္ရက္ ေမာင္ေမာင္ကထုုံးစံအတိုုင္းစြပ္က်ယ္နဲ႔ပုုဆိုုးကိုု
အခန္းေရွ႔ႀကိဳးတန္းမွာလႊားၿပီးေရခ်ိဳးေနတုုံးသူ႔ အခန္းေဖၚ ေအာင္သန္းက စြပ္က်ယ္လယ္ပင္းေပါက္နဲ႔ လက္ေပါက္ႏွစ္ဘက္
ကိုု stapler နဲ႔ အကုုန္ခ်ဳပ္ထားလိုုက္ၿပီး သူ႔ပုုံစံအတိုုင္းမသိမသာ ၿပန္လႊားထားလိုုက္တယ္။ ေနာက္လုုံခ်ည္ကိုု လည္း
stapler နဲ႔အကုုန္ခ်ဳပ္ၿပီး ၿပန္ေခါက္လႊားထားလိုုက္တယ္။ ေအာင္သန္းကတၿခားအခန္းသြားၿပီးေရွာင္ေန လိုုက္တယ္။တၿခားအခန္းကေနဒိေကာင္ၿဖစ္ပ်က္ေနတာကိုုႀကည္႔ၿပီး ၀ိုုင္းဟားေနႀကမွာေပါ႔။
ေမာင္ေမာင္ေရခ်ိဳးၿပီး ၿပန္အလာစြပ္က်ယ္၀တ္မယ္လည္းလုုပ္ေရာ ခ်ဳပ္စက္နဲ႔ ခ်ဳပ္ထားေတာ႔ ခ်က္ခ်င္း၀တ္မရ
ဘူး၊ပါးစပ္ကလည္း ”ဘယ္မေအ-ိုုးလုုပ္သြာတာလဲကြ ” ဆိုုၿပီးစိတ္ဆိုုးမန္ဆိုုးနဲ႔ေအာ္ရင္းခ်ဳပ္အပ္ေတြကိုု
လက္နဲ႔ လိုုက္ၿဖဳတ္ေနရတာေပါ႔။ ဇီးကုုန္းေမာင္ေမာင္ ကအေလးမသမားဆိုုေတာ႔ ေဘာ္ဒီကေတာင္႔တယ္၊သူငယ္ခ်င္းေတြ
အခန္းထဲကထြက္မလာရဲႀကဘူး။လုုံခ်ည္လည္း ခ်ဳပ္အပ္ေတြကိုုလိုုက္ၿဖည္ရတာေပါ႔၊ ၿပီးမွ dining hall ကိုုေၿပးေတာ႔ ၁၅ မိနစ္ေတာင္ေနာက္က်ေတာ႔ဘတၱလာက သိမ္း လိုုက္ၿပီ။ဒါနဲ႔ ထမင္းစားေဆာင္ေရွ႔က canteen မွာ ေမာင္ေမာင္တစ္ေယာက္
စိတ္ဆိုုးမန္ဆိုုးနဲ႔ ထမင္းသြားစားရေတာ႔ တာေပါ႔။ ဒါေပမဲ႔ အခန္းေဖၚနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္က လိုုက္ လာၿပီး ငါေကြ်းပါမယ္
ကြာဆိုုၿပီးေခ်ာ႔ေတာ႔မွ ေမာင္ေမာင္လည္း စိတ္ ဆိုုးရအခက္ရီရအခက္နဲ႔သူငယ္ခ်င္းေကြ်းတဲ႔ဆိုုင္ထမင္းဟင္းကိုုပဲ
ေလြး လိုုက္ရတာေပါ႔။ သူငယ္ခ်င္း ေမာင္ေမာင္ေရ--- ေကာင္းရာသုုဂတိ သိုု႔ ေရာက္ပါေစကြာ---
RIT main ကိုုေရာက္ေတာ႔ထမင္းစားခန္းႀကီး ကလည္း အရမ္း ခန္းနားတယ္။ေက်ာင္းသူေကာေက်ာင္း
သားေကာ တစ္ခန္းစီစားရတယ္။စားပြဲ ၃-၄လုုံး ကိုု တာ၀န္ယူရတဲ႔ဘတၱာတစ္ေယာက္နဲ႔---ထမင္းစားရုုံ
လာတာေနာက္က်ေလ႔ရွိ ရင္ ဘတၱလာ ကိုုေပါင္းထားရတယ္။ ဘတၱလာမိန္းမေတြကထမင္းစားေဆာင္
ေဘးမွာ ready ေႀကာ္ေလွာ္ေပးတဲ႔ဆိုုင္ေလးေတြဖြင္႔ထားတယ္။ ကိုုယ္အိမ္ကယူလာတဲ႔အေႀကာ္အေလွာ္
ေတြကုုန္သြားရင္၊ေက်ာင္းကခ်က္တဲ႔ ဟင္းမႀကိဳက္ရင္ အဲဒီဆိုုင္ေလးေတြအားကိုုးရတယ္။ ေက်ာင္းကခ်က္
ေလ႔ရွိတဲ႔ ငါးဟင္းဆိုုရင္မႀကိဳက္ဘူး၊ ငါးတန္ၿဖစ္ေနေတာ႔ညွီသလိုုလိုုပဲ၊ အညာသားဆိုုေတာ႔ငါးဆိုုရင္သိပ္
မႀကိဳက္ဘူး၊ ဆိုုင္ကဘဲဥကိုု ႀကက္သြန္နီနဲ႔ အယွက္ လိုုက္ေႀကာ္ခိုုင္းၿပီးစားတာအခုုခိ်န္ ထိ ေမာင္တိုုင္ပင္
အက်င္႔ရေနၿပီ၊ ဟင္းမရွိ လိုု႔က ဘဲဥကိုုႀကက္သြန္နီနဲ႔ေႀကာ္စား လိုုက္ရင္ ရၿပီ။ RIT ထမင္းစားခန္းကရလာ
တဲ႔ အက်င္႔ေလ၊ မိန္းမ ရွိတုုံးကဟင္းမရွိရင္ မႀကိဳက္ ရင္ ဘဲဥ ကိုုၾကက္သြန္ေႀကာ္ ခိုုင္း လိုုက္တာပဲ။
ထမင္းစားခန္းမွာဟင္းတစ္ပြဲကိုုေက်ာင္သား ၂ ေယာက္ စားရတာ၊ side dish လည္းတူ
တူပဲ၊ ဟင္းရည္ပဲဘတၱလာကထည္႔ေပးတာ။ တခါသူငယ္ခ်င္း ၂ ေယာက္ နံမည္ေတာ႔ေမ႔ေနၿပီ။
တၿမိဳ႔တည္းသားပဲ။၀က္သားစင္းေကာခ်က္ ခ်က္တယ္။ အေတာ္ ကိုု စားေကာင္းတယ္၊ အရင္ ေရာက္တဲ႔သူ
ငယ္ခ်င္းက ပုုဂံထဲမွာ တစ္၀က္ဖယ္ရင္းဖယ္ရင္းနဲ႔ စားေကာင္းေကာင္းနဲ႔ စား လိုုက္ တစ္ပုုဂံ လုုံးေၿပာင္ေရာပဲ။
ဒါနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းကေရာက္ လာေတာ႔ ငါးမူးေစ႔ ေလး ထုုတ္ၿပီး မင္း ဆိုုင္ေလးေတြက ၀က္
သားဟင္း၀ယ္စားေတာ႔ကြာ ဆိုုေတာ႔ေနာက္က်တဲ႔သူငယ္ခ်င္းခမ်ာ ဘာေၿပာရမွန္းမသိေတာ႔ပဲ ငါးမူးေစ႔ ေလး
ယူၿပီး ဆိုုင္ေတြဘက္ငိုုက္စိုုက္ငိုုက္စိုုက္နဲေလ ွ်ာက္သြားရေတာ႔တယ္။တၿမိဳ႔တည္းသား သူငယ္ခ်င္းေတြ
ဆိုုေတာ႔စိတ္ဆိုုးရလည္း အခက္ ----
Mech 72 ကသူငယ္ခ်င္းေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကနံမည္ေၿပာင္ပဲေခၚေလ႔ရွိတယ္။ ၿမင္႔သိန္းက၃ေယာက္ရွိ
ေတာ႔ထူးႀကီးၿမင္႔သိန္း၊ အရူးၿမင္႔သိန္း ေနာက္ ၿမင္႔သိန္းတစ္ေယက္ကေတာ႔ Brush ၿမင္႔သိန္း။အရူးၿမင္႔သိန္း
ကေတာ႔ေတာ္ေတာ္လည္းေနာက္တယ္၊ခင္ဖိုု႔လည္းေကာင္းတယ္၊ အခုုထိသူငယ္ခ်င္းေတြေတြ႔ရင္အရႈးၿမင္႔သိန္း
ကိုုေနာက္ေနႀက---တခါ အရူးၿမင္႔သိန္း အလုုပ္ကေန ႏိုင္ငံတစ္ႏိုုင္ငံကိုုလႊတ္ လိုုက္တယ္။ အၿပန္ႀကေတာ႔
စင္ကာပူ၀င္လည္ပါေရာ--- စင္ကာပူမွာ Mech 72 batch သူငယ္ခ်င္းေတြအလုုပ္လုုပ္ေနေပမဲ႔သူကအေႀကာင္း
မႀကားခဲ႔ဘူး၊ ၀င္းထိန္ဦး (WHO)နဲ႔ ေက်ာ္ေဇာႀကီး (ကြယ္လြန္သြားရွာၿပီ) တိုု႔က အရူးၿမင္႔သိန္းကိုု ေက်ာ္ႀကားတဲ႔
Upper Desker road ေပၚမွာ ေတြ႔ေတာ႔၀မ္းသာအားရနဲ႔ ” ၿမင္႔သိန္း ၿမင္႔သိန္း” နဲ႔လွမ္းေအာ္တာေပါ႔။
ၿမင္ဲသိန္းကႀကားတယ္၊လွည္႔မႀကည္ဘူး၊ သူကေတြးတာက စင္ကာပူမွာ ၿမန္မာေတြအမ်ားႀကီး၊ငါေရာက္ေနတာလည္း
ဘယ္သူမွ မသိဘူး၊ သူတိုုသူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္း ” ၿမင္သိန္း ” လိုု္႔ေခၚတာေနမွာ ဆိုုၿပီးလွည္မႀကည္႔တာ--ဒါနဲ႔ WHO
နဲ႔ ေက်ာ္ေဇာ ကေဟ႔ေကာင္ ” အရူးၿမင္႔သိန္းေရ ”လိုု႔ေအာ္ေခၚေတာ႔မွ ” ဟ ငါ႔ေခၚေနတာပါလား” ဆိုုၿပီး
ကိုုယ္ကိုုတစ္ပတ္လွည္႔ ဒူးေလးညြတ္ၿပီး ”ခင္ညာ--ခင္ည” ဆိုုၿပီးထူးလိုုက္တယ္--
အရူးၿမင္႔သိန္းကဒီလိုုေကာင္၊ RIT မွာ ေက်ာင္းတက္ေနတုုံးတစ္ရက္မွာ ေပါ ႔၊
1/3/3 မွာ Textile နဲ႔တူတူတက္ရမဲ႔ ေန႔-- အင္းမပုုဆိုုး၊စတစ္ေကာ္လာshirt တိုုက္ပုုံနဲ႔ အက်အန ၀တ္ လိုု႔လာတယ္၊
Textile ေက်ာင္းသူေတြထြက္အလာကိုုငမ္းမလိုု႔ေစာင္႔ေနတုုံးဘယ္သူလဲမသိ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က
ေနာက္ကေန အင္းမပုုဆိုုးကိုုဆြဲခြ်တ္ လိုုက္တာ ပုုံရက္သားႀကေရာ--- ၿမင္႔သိန္း က ပုုဆိုုးကိုု ၿပန္မ၀တ္ဘူးဗ်၊
ေၿပာေသးတယ္။ ” ေဟ႔ေကာင္ေတြ မင္းတိုုခြ်တ္တာေနာ္-- မင္းတိုု႔ၿပန္မ၀တ္ေပးရင္ ငါ
ၿပန္မ၀တ္ဘူးဆိုုၿပီး ဒီတိုုင္းေနမွာ-လိုု႔ေၿပာတာေပါ႔-ေက်ာင္းသူေတြကလည္း LCR ထဲကထြက္လာေတာ႔မယ္၊ မေနႏိုုင္တဲ႔
သူပုုဆိုုးဆြဲခြ်တ္တဲ႔သူကပဲ ၿပန္ေၿပး၀တ္ေပးရတယ္။ အဲဒီ ထိေအာင္ ၿမင္႔ သိန္းကရြတ္တာ---
WHO SGP ကအရူးၿမင္႔သိန္းအေႀကာင္းၿဖည္႔စြက္ခ်က္
MECH72 ကေက်ာ္ႀကားလွသူမ်ား
၂။(အရူး)ၿမင္႔သိန္း
-သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ က Central High Schoolထဲက ငယ္သူငယ္ခ်င္း။မ်ိဳးဦးေရး ထားတာေတြထက္ေတာင္ပိုတာေတြရိွ္ေသးတာမို႔ေၿပာၿပခ်င္ေသးတယ္၊Central ေက်ာင္း ရဲ႔ေရွ႔မွာစာတိုက္ပံုးတခု ရွိတယ္၊လသာ ၂ ေက်ာင္း က ဆရာမငယ္ငယ္ေလး ၂ေယာက္ က
အဲဒီစာတိုက္ ပံုးမွာမၾကာခဏ ဆို သလို စာ ထည္႔ တတ္တယ္၊အဲဒါ ကို ၿမင္႔ သိန္း က ဘာ ႀကည္႔ မရ လဲမသိဘူးတရက္ သူတို႔ေလးေတြစာထည္႔ေနတံုး ေက်ာင္း အေပၚထပ္ ကေန .. ေအာင္ မေလး ဗ်... ဘာ ညာ ေအာ္ ၿပီး သူ႔ ပု ဆိုး သူ ခၽြတ္ခ်ၿပစ္တယ္ေလ၊ေအာက္ ခံေဘာင္းဘီလဲမပါ... ဆရာ မေလး ေတြ ကအသံလာ ရာ ေမာ႔ ႀကည္႔ တာေပါ႔.........
ဆရာမေလးေတြဘယ္ေတာ႔မွ ေနာက္ထပ္စာလာ မထည္႔ေတာ႔ပါ(အဲဒီလိုၿမင္႔သိန္းပါ)
-ေက်ာင္းသားဘ၀ မွာ သူ ရူးပံုေတြ က ေရးၿပရ မဲ႔သူေတာင္ မေရးရဲေလာက္ ေအာင္ ပါ( အဲလို ၿမင္႔ သိန္းပါ)
-ေက်ာင္းၿပီးေတာ႔ အစိုး ရ ဌာ နတခု မွာ အရာ ရွိၿဖစ္ၿပီး နယ္ၿမိဳ႔ေလးတၿမိဳ႔ေရာက္ သြားပါတယ္ ၊နယ္ မွာေတာ႔ ၀န္ေထာက္ မင္းေပါ႔၊ တခုေသာသႀကၤန္ မွာ ၀န္ေထာက္မင္းေရာဂါထပါေလေရာ....
မ်က္ႏွာ အိုး မဲ သုတ္၊ေခါင္း မွာ ယပ္ ေတာင္ ကို ပန္၊ႏုိ႔ဆီ ခြက္ အလြတ္ေတြ ႀကီဳးနဲ႔တသီႀကီးခါး မွာ ခ်ည္ၿပီးေနာက္ ေနာက္မွာဒရြတ္ တိုက္ ဆဲြၿပီး တၿမိဳ႔လံုး ေရပက္ ခံထြက္သတဲ႔၊သစ္သားဒါး အႀကီးႀကီး တခု လဲထမ္း ထားေသး သတဲ႔ စဥ္း စား သာ ႀကည္႔ပါ ေတာ႔ ၊ ၀န္ေထာက္မင္းဘယ္ေလာက္ ေက်ာ္ ႀကား သြားသလဲဆိုတာ(အဲ လို ၿမင္႔ သိန္းပါ)
-တခုေသာ ဆရာကန္ေတာ႔ ပြဲ ကို အဲဒီိအခ်ိန္မွာDGMၿဖစ္ေနတဲ႔ ၿမင္႔ သိန္း တက္ေရာက္ လာပါ တယ္Three Quarterေဘာင္း ဘီနဲ႔ ေၿခအိပ္ အရွည္ ႀကီး၀တ္၊ႏိုက္ေက ဘိနပ္ နဲ႔ တီရွပ္ နဲ႔.. အရမ္း ထူးၿခားလွတဲ႔ ပံု နဲ႔ခ်ီတက္ လာ ပါ တယ္၊ၿပီးေတာ႔ တခါ စင္ ေပၚတက္ အဆိုေတာ္မေလးေတြ ကို ရွင္ ဘုရင္ေလး ဆို တဲ႔ သီခ်င္း ဆို ခိုင္း ၿပီးသူ က စင္ေပၚမွာpostအမ်ိဳးမ်ိဳးေပးေန တာ ဆရာ ဆရာမ ေတြ အား လံုး ပါ ရီလိုက္ ႀက တာ ခြက္ ထိုးခြက္ လွန္ ပါ ဘဲ(အဲလို ၿမင္႔သိန္းပါ)
-မ်ိဳး ဦးေရး သလို ဘဲစကၤာပူ မွာကၽြန္ေတာ္ တို႔ က ၿမင္႔ သိန္း လို႔ ေခၚတာ မထူးလို႔ အရူး ၿမင္႔ သိန္း ေရ.... လို႔ လဲ ေခၚ လိုက္ေရာ...သူ ထူး ပံုေလးက.. ကိုယ္ေလး တပတ္ ဒူးေလး အသာ ညႊတ္ လွည္႔ ၿပီး... ခင္ ညာ ..ခင္ ည... တဲ႔( အဲဒိလိုၿမင္႔ သိန္း ပါ)
-သူ႔ အေႀကာင္း စာ တအုပ္ ေရး လို႔ အသာေလး ရပါ တယ္( ေရး တဲ႔သူ က သာ မေရး ရဲ ရွိ ရမယ္၊သူ မလုပ္ ရဲတာ ဘာမွ မရွိပါ) သူ မ်ားေတြ ရီ ေနရရင္ သူ ေပ်ာ္ေနပါ တယ္၊MECH72 ရဲ႔ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ပါ
ေက်ာင္းသားဘ၀က ႏွစ္၄၀ ေက်ာ္ႀကာခဲ႔ ၿပီေနာ္၊သူငယ္ခ်င္းေတြေတြ႔ရင္ ၿပန္ေၿပာင္းစၿမံဳ႔ ၿပန္ရတာ
ေတာ္ေတာ္ ကိုုကိုုယ္ကိုုကိုုယ္ ငယ္သြားေစတယ္------
အမွားၿပင္ေပးတဲ႔ SGP WHO နဲ႔ ေကာ္ႀကီး သိန္းေအာင္တိုု႔ ကိုုေက်းဇူးတင္ပါတယ္------
ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကစိတ္ေဖါက္ၿပီးေနာက္ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကိုု ၃ ထပ္ကေနတြန္းခ်တာကံ
ေကာင္းခ်င္ေတာ႔ တန္းကိုုလက္နဲ႔ဆြဲထားလိုုက္ႏိုုင္တယ္။တြန္းခ်သူကလက္ကိုုအတင္းၿဖဳတ္ လိုု႔အားလုုံး၀ိုုင္း
ဆြဲၿပီးကယ္ခဲ႔ရတယ္။ တြန္းခ်ခံရသူက ဗန္းေမာ္ က လွၿမင္႔--- အခုုေဗဒင္ေဟာေနတယ္လိုု႔ႀကားတယ္။
မသိရင္ေမး အေၿဖေပး ဆရာႀကီး WHO ဆီကသတင္းရတာ။Myo Oo PZP မွာ ေတာင္အဲဒီအေႀကာင္းေၿပာ
မိႀကေသးတယ္။ေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔သမိုုင္းေဆာင္ေတြထဲမွာ ေနေတာ႔ေက်ာင္းတက္ရင္အဲဒီအခ်ိန္တုုံးကဂ်ပန္
စစ္ေလ်ာ္ေႀကးနဲ႔ ရထားတဲ႔ဟီးႏိုုးကားေတြကအေဆာင္ေရွ႔မွာ လာေခၚတာ။ အၿပန္ႀကရင္လည္းသူ႔အခ်ိန္နဲ႔
RIT ဆင္၀င္ႀကီးေရွ႔မွာ ရပ္ထားေတာ႔တက္စီးသြားယုုံပဲ။ တကယ္လိုု႔ကားမမီရင္ေတာ႔အမွတ္ (ဂ)ဘတ္စ္ကား
စီးၿပန္လိုု႔ရတယ္။သမိုုင္းခ်ည္မ ွ်င္နဲ႔အထည္စက္ရုုံေရွ႔ကဆိုုရင္လမ္းေတာ္ေတာ္ေလ ွ်ာက္ရတယ္။
အမ်ားကေတာ႔ ေမခေဆာင္ေနာက္ကေနၿဖတ္လမး္က၀င္လာရင္နီးသလိုုပဲ။
သမိုုင္းအင္းေလးေဆာင္မွာဒုုတိယႏွစ္ထိေနရတယ္။တစ္ေယာက္တစ္ခန္းဆိုုေတာ႔ပိုုလြတ္လပ္တာေပါ႔။
ဒုုတိယႏွစ္ေရာက္လာေတာ႔ လုူကလူရည္လည္လာၿပီေလ၊ RIT mainမွာ အားကစားေတြဘာေတြလုုပ္လာလိုု႔
ကားမမွီတာမ်ားတယ္။ ညေနထမင္းစားခ်ိန္မီေအာင္ၿပန္ရတယ္၊တခါတေလသူငယ္ခ်င္းကိုုထမင္းယူထား
ဖိုု႔မွာ ရတယ္။ထမင္းစားေဆာင္ကကိုုယ္႔ဘတၱလာနဲ႔ကိုုယ္ဆိုုေတာ႔ဘယ္ေက်ာင္းသားဆိုုတာသိေနတယ္ေလ။ သူတိုု႔ဇနီး
ေတြကႀကက္ဥေႀကာ္တိုု႔၀က္အူေခ်ာင္းေႀကာ္တိုု႔ေရာင္းတာ။ ငပိခ်က္၊ခရမ္းခ်ဥ္ သီးခ်က္ဟင္းလိုုမ်ဳိး
လည္းေရာင္းတယ္။ ညေန ၆း၃၀ ဆိုုရင္ထမင္းစားေဆာင္ကပိတ္ၿပီေလ။ေမာင္တိုုင္ပင္ကေတာ႔ညေနဆိုုရင္
တင္းနစ္ကစားတယ္။ ဒုုတိယႏွစ္မွာ အင္းေလးေဆာင္ မွာ ေနတာဆိုုေတာ႔သိပ္မကစားၿဖစ္ဘူး။
တင္းနစ္အားကစားမွာ ဦးစိုုးသာတိုု႔ဦးေက်ာ္ညြန္႔ (ဆည္ေၿမာင္း)တိုု႔က ေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔ရဲ႔ senior ႀကီးေတြေပါ႔။
RIT main ကအေဆာင္ေတြကA,B,C,D,E,F,G လိုု႔ေခၚတယ္။A ကေန E အထိက၂ေယာက္ေနရတယ္။F
ကေတာ႔ဆရာမ်ားအေဆာင္နဲ႔ ေနာက္ဆုုံးႏွစ္ေက်ာင္းသားႀကီးေတြထားတယ္၊ တစ္ေယာက္ ခန္းေတြေပါ႔။
G ေဟာကေတာ႔အမ်ဳိးသမီးေဆာင္၊ စာေရးဆရာမ မစႏၵာေရးလိုု႔ ဂ်ီေဟာ ကိုုေကာင္းေကာင္းသိေနပါၿပီ။
ေမာင္တိုုင္ပင္ေတာ႔ တခါမွာအထဲမ၀င္ဘူးဘူး၊တခိ်ဳ႔ေကာင္ေတြေက်ာင္းပိတ္သြားရင္အိတ္ထမ္း၊ေသတၱာ
ထမ္းဖိုု႔ေတာ႔၀င္ဘူးႀကပါ လိမ္႔မယ္။ အေဆာင္ေက်ာင္းသားဘ၀ ကေတာ္ေတာ္ လည္းေပ်ာ္စရာေကာင္း
တယ္။တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေနာက္ရႊတ္ေနႀကေပမဲ႔ စိတ္ဆိုုးလည္းခဏပါပဲ။ ေနာက္ရႊတ္ႀကတာ
ဆရာေပါက္စ Hall Tutor ေတြေတာင္တခါတခါ ပါသြားေသးတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြေရခ်ိဳးရင္ေရလဲပုု
ဆိုုးကိုုတန္းေပၚလႊားထားလိုု႔မရဘူး၊အၿပင္က အလစ္မွာယူ မသြားႏိုုင္ေအာင္ပုုဆိုုးကိုုပတ္ခ်ီထား ၿပီးေရခ်ဳိး
ရတယ္။တခါေတာ႔ Hall Tutor ေပါက္စဆရာကဘုုမသိဘမသိေရခ်ဳိး တဲ႔ အခါေရလဲပုုဆိုုးကိုုလႊား ထား
ခဲ႔မိတယ္။ အၿပင္ကဘယ္သူမွန္းမသိတဲ႔ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က ဆရာေရလဲပုုဆိုုး ကိုုယူၿပးီအခန္း
တစ္ခန္းေရွ႔က ႀကိဳးတန္းမွာ တင္ထားခဲ႔တယ္။ဆရာကလူေအးအင္မတန္သေဘာေကာင္းတယ္။ေရခ်ဳိး
ခန္းထဲကေန ”က်ေနာ္ပုုဆိုုးေလးၿပန္ေပးႀကပါဗ်ာ ” နဲ႔ေအာ္ေနတာေပါ႔။ေက်ာင္းသားေတြလိုုရြတ္ၿပီး
ကိုုယ္တုုံးလုုံးႀကီး ထြက္ မလာရဲဘူး။ ”က်ေနာ္ပုုဆိုုးေလးၿပန္ေပးႀကပါနဲ႔ ” လိုု႔အသံတိုုးတိုုုုးေလးနဲ႔ပဲေအာ္
ေနတာေပါ႔။ ဒါနဲ႔အၿမင္မေတာ္ေတာ႔ ေရခ်ဳိး ခန္းနားနီးတဲ႔အခန္း ကေက်ာင္းသား က ေရွ၀ါရံတာမွာ
လႊားထားတဲ႔ ပုုဆိုုးကိုုယူေပး လိုုက္ရတယ္၊ ဆရာခင္မ်ာ ႏွခမ္းေတြေတာင္ၿပာလိုု႔ ----ဆရာအမည္ကိုု
သိခ်င္ရင္ေမာင္တိုုင္ပင္ကိုုလူခ်င္းေတြ႔မွ ပဲေမးပါေတာ႔--
ေက်ာင္းသားေတြအခ်င္းခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ေတာ္ေတာ္ေနာက္ႀကတယ္။ ဇီးကုုန္းကေမာင္ေမာင္
ဆုုံးသြားရွာပါပီ။သူကအသားမည္းတဲ႔အိႏၵိယႏြယ္ဖြားသူရဲ႔ nicknameကေတာ႔ ”ၿခင္မၿမင္ေမာင္ေမာင္”တဲ႔။
သူအခန္းေဖၚ ေမာ္လၿမိဳင္က ဆိုုက္ေအာင္သန္း ကအသားၿဖဴတယ္။ အေဆာင္မွာ ညႀကရင္ၿခင္ ကသူ႔ပဲကိုုက္တယ္။
ေမာင္ေမာင္ ကအသားမည္း လိုု႔ မၿမင္လိုု႔--ေမာင္ေမာင္ ကအၿမဲ ၀ိတ္မတယ္။အၿမဲပဲစြပ္က်ယ္လက္စက ကိုု၀တ္တယ္။
သူကအားကစားရုုံမွာ၀ိတ္မၿပီးအခန္းၿပန္လာတယ္၊သူ၀တ္ေနၾကမီးပူတိုုက္ထားတဲ႔စြပ္က်ယ္လက္စက နဲ႔ ပုု
ဆိုုးကိုု၀ရံတာေရွ႔ ကအ၀တ္လွမ္းတဲ႔ႀကိဳးတန္းမွာအသင္႔တင္ထားေလ႔ရွိတယ္။ ၿပီးမွာ ေရခ်ဳိး ခန္းသြားေရခ်ဳိး၊
ၿပန္လာရင္လႊားထားတဲ႔စြပ္က်ယ္နဲ႔ပုုဆိုုးေကာက္၀တ္ လိုုက္ၿပီးထမင္းစားခန္း ကိုု ဒိုုးေတာ႔တာပဲ။
သူက ေၿခာက္နာရီခြဲ ဖိုု႔၁၀-၁၅စကၠန္႔ေလာက္ အလိုုမွာထမင္းစားခန္းေရာက္သြားတာ၊ဘတၱလာကအၿမဲေစာင္႔ေနရ
တယ္၊ဒါေပမဲ႔အတိအက်ပဲ၊ေရာက္ေအာင္သြားတယ္။ တစ္ရက္ ေမာင္ေမာင္ကထုုံးစံအတိုုင္းစြပ္က်ယ္နဲ႔ပုုဆိုုးကိုု
အခန္းေရွ႔ႀကိဳးတန္းမွာလႊားၿပီးေရခ်ိဳးေနတုုံးသူ႔ အခန္းေဖၚ ေအာင္သန္းက စြပ္က်ယ္လယ္ပင္းေပါက္နဲ႔ လက္ေပါက္ႏွစ္ဘက္
ကိုု stapler နဲ႔ အကုုန္ခ်ဳပ္ထားလိုုက္ၿပီး သူ႔ပုုံစံအတိုုင္းမသိမသာ ၿပန္လႊားထားလိုုက္တယ္။ ေနာက္လုုံခ်ည္ကိုု လည္း
stapler နဲ႔အကုုန္ခ်ဳပ္ၿပီး ၿပန္ေခါက္လႊားထားလိုုက္တယ္။ ေအာင္သန္းကတၿခားအခန္းသြားၿပီးေရွာင္ေန လိုုက္တယ္။တၿခားအခန္းကေနဒိေကာင္ၿဖစ္ပ်က္ေနတာကိုုႀကည္႔ၿပီး ၀ိုုင္းဟားေနႀကမွာေပါ႔။
ေမာင္ေမာင္ေရခ်ိဳးၿပီး ၿပန္အလာစြပ္က်ယ္၀တ္မယ္လည္းလုုပ္ေရာ ခ်ဳပ္စက္နဲ႔ ခ်ဳပ္ထားေတာ႔ ခ်က္ခ်င္း၀တ္မရ
ဘူး၊ပါးစပ္ကလည္း ”ဘယ္မေအ-ိုုးလုုပ္သြာတာလဲကြ ” ဆိုုၿပီးစိတ္ဆိုုးမန္ဆိုုးနဲ႔ေအာ္ရင္းခ်ဳပ္အပ္ေတြကိုု
လက္နဲ႔ လိုုက္ၿဖဳတ္ေနရတာေပါ႔။ ဇီးကုုန္းေမာင္ေမာင္ ကအေလးမသမားဆိုုေတာ႔ ေဘာ္ဒီကေတာင္႔တယ္၊သူငယ္ခ်င္းေတြ
အခန္းထဲကထြက္မလာရဲႀကဘူး။လုုံခ်ည္လည္း ခ်ဳပ္အပ္ေတြကိုုလိုုက္ၿဖည္ရတာေပါ႔၊ ၿပီးမွ dining hall ကိုုေၿပးေတာ႔ ၁၅ မိနစ္ေတာင္ေနာက္က်ေတာ႔ဘတၱလာက သိမ္း လိုုက္ၿပီ။ဒါနဲ႔ ထမင္းစားေဆာင္ေရွ႔က canteen မွာ ေမာင္ေမာင္တစ္ေယာက္
စိတ္ဆိုုးမန္ဆိုုးနဲ႔ ထမင္းသြားစားရေတာ႔ တာေပါ႔။ ဒါေပမဲ႔ အခန္းေဖၚနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္က လိုုက္ လာၿပီး ငါေကြ်းပါမယ္
ကြာဆိုုၿပီးေခ်ာ႔ေတာ႔မွ ေမာင္ေမာင္လည္း စိတ္ ဆိုုးရအခက္ရီရအခက္နဲ႔သူငယ္ခ်င္းေကြ်းတဲ႔ဆိုုင္ထမင္းဟင္းကိုုပဲ
ေလြး လိုုက္ရတာေပါ႔။ သူငယ္ခ်င္း ေမာင္ေမာင္ေရ--- ေကာင္းရာသုုဂတိ သိုု႔ ေရာက္ပါေစကြာ---
RIT main ကိုုေရာက္ေတာ႔ထမင္းစားခန္းႀကီး ကလည္း အရမ္း ခန္းနားတယ္။ေက်ာင္းသူေကာေက်ာင္း
သားေကာ တစ္ခန္းစီစားရတယ္။စားပြဲ ၃-၄လုုံး ကိုု တာ၀န္ယူရတဲ႔ဘတၱာတစ္ေယာက္နဲ႔---ထမင္းစားရုုံ
လာတာေနာက္က်ေလ႔ရွိ ရင္ ဘတၱလာ ကိုုေပါင္းထားရတယ္။ ဘတၱလာမိန္းမေတြကထမင္းစားေဆာင္
ေဘးမွာ ready ေႀကာ္ေလွာ္ေပးတဲ႔ဆိုုင္ေလးေတြဖြင္႔ထားတယ္။ ကိုုယ္အိမ္ကယူလာတဲ႔အေႀကာ္အေလွာ္
ေတြကုုန္သြားရင္၊ေက်ာင္းကခ်က္တဲ႔ ဟင္းမႀကိဳက္ရင္ အဲဒီဆိုုင္ေလးေတြအားကိုုးရတယ္။ ေက်ာင္းကခ်က္
ေလ႔ရွိတဲ႔ ငါးဟင္းဆိုုရင္မႀကိဳက္ဘူး၊ ငါးတန္ၿဖစ္ေနေတာ႔ညွီသလိုုလိုုပဲ၊ အညာသားဆိုုေတာ႔ငါးဆိုုရင္သိပ္
မႀကိဳက္ဘူး၊ ဆိုုင္ကဘဲဥကိုု ႀကက္သြန္နီနဲ႔ အယွက္ လိုုက္ေႀကာ္ခိုုင္းၿပီးစားတာအခုုခိ်န္ ထိ ေမာင္တိုုင္ပင္
အက်င္႔ရေနၿပီ၊ ဟင္းမရွိ လိုု႔က ဘဲဥကိုုႀကက္သြန္နီနဲ႔ေႀကာ္စား လိုုက္ရင္ ရၿပီ။ RIT ထမင္းစားခန္းကရလာ
တဲ႔ အက်င္႔ေလ၊ မိန္းမ ရွိတုုံးကဟင္းမရွိရင္ မႀကိဳက္ ရင္ ဘဲဥ ကိုုၾကက္သြန္ေႀကာ္ ခိုုင္း လိုုက္တာပဲ။
ထမင္းစားခန္းမွာဟင္းတစ္ပြဲကိုုေက်ာင္သား ၂ ေယာက္ စားရတာ၊ side dish လည္းတူ
တူပဲ၊ ဟင္းရည္ပဲဘတၱလာကထည္႔ေပးတာ။ တခါသူငယ္ခ်င္း ၂ ေယာက္ နံမည္ေတာ႔ေမ႔ေနၿပီ။
တၿမိဳ႔တည္းသားပဲ။၀က္သားစင္းေကာခ်က္ ခ်က္တယ္။ အေတာ္ ကိုု စားေကာင္းတယ္၊ အရင္ ေရာက္တဲ႔သူ
ငယ္ခ်င္းက ပုုဂံထဲမွာ တစ္၀က္ဖယ္ရင္းဖယ္ရင္းနဲ႔ စားေကာင္းေကာင္းနဲ႔ စား လိုုက္ တစ္ပုုဂံ လုုံးေၿပာင္ေရာပဲ။
ဒါနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းကေရာက္ လာေတာ႔ ငါးမူးေစ႔ ေလး ထုုတ္ၿပီး မင္း ဆိုုင္ေလးေတြက ၀က္
သားဟင္း၀ယ္စားေတာ႔ကြာ ဆိုုေတာ႔ေနာက္က်တဲ႔သူငယ္ခ်င္းခမ်ာ ဘာေၿပာရမွန္းမသိေတာ႔ပဲ ငါးမူးေစ႔ ေလး
ယူၿပီး ဆိုုင္ေတြဘက္ငိုုက္စိုုက္ငိုုက္စိုုက္နဲေလ ွ်ာက္သြားရေတာ႔တယ္။တၿမိဳ႔တည္းသား သူငယ္ခ်င္းေတြ
ဆိုုေတာ႔စိတ္ဆိုုးရလည္း အခက္ ----
Mech 72 ကသူငယ္ခ်င္းေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကနံမည္ေၿပာင္ပဲေခၚေလ႔ရွိတယ္။ ၿမင္႔သိန္းက၃ေယာက္ရွိ
ေတာ႔ထူးႀကီးၿမင္႔သိန္း၊ အရူးၿမင္႔သိန္း ေနာက္ ၿမင္႔သိန္းတစ္ေယက္ကေတာ႔ Brush ၿမင္႔သိန္း။အရူးၿမင္႔သိန္း
ကေတာ႔ေတာ္ေတာ္လည္းေနာက္တယ္၊ခင္ဖိုု႔လည္းေကာင္းတယ္၊ အခုုထိသူငယ္ခ်င္းေတြေတြ႔ရင္အရႈးၿမင္႔သိန္း
ကိုုေနာက္ေနႀက---တခါ အရူးၿမင္႔သိန္း အလုုပ္ကေန ႏိုင္ငံတစ္ႏိုုင္ငံကိုုလႊတ္ လိုုက္တယ္။ အၿပန္ႀကေတာ႔
စင္ကာပူ၀င္လည္ပါေရာ--- စင္ကာပူမွာ Mech 72 batch သူငယ္ခ်င္းေတြအလုုပ္လုုပ္ေနေပမဲ႔သူကအေႀကာင္း
မႀကားခဲ႔ဘူး၊ ၀င္းထိန္ဦး (WHO)နဲ႔ ေက်ာ္ေဇာႀကီး (ကြယ္လြန္သြားရွာၿပီ) တိုု႔က အရူးၿမင္႔သိန္းကိုု ေက်ာ္ႀကားတဲ႔
Upper Desker road ေပၚမွာ ေတြ႔ေတာ႔၀မ္းသာအားရနဲ႔ ” ၿမင္႔သိန္း ၿမင္႔သိန္း” နဲ႔လွမ္းေအာ္တာေပါ႔။
ၿမင္ဲသိန္းကႀကားတယ္၊လွည္႔မႀကည္ဘူး၊ သူကေတြးတာက စင္ကာပူမွာ ၿမန္မာေတြအမ်ားႀကီး၊ငါေရာက္ေနတာလည္း
ဘယ္သူမွ မသိဘူး၊ သူတိုုသူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္း ” ၿမင္သိန္း ” လိုု္႔ေခၚတာေနမွာ ဆိုုၿပီးလွည္မႀကည္႔တာ--ဒါနဲ႔ WHO
နဲ႔ ေက်ာ္ေဇာ ကေဟ႔ေကာင္ ” အရူးၿမင္႔သိန္းေရ ”လိုု႔ေအာ္ေခၚေတာ႔မွ ” ဟ ငါ႔ေခၚေနတာပါလား” ဆိုုၿပီး
ကိုုယ္ကိုုတစ္ပတ္လွည္႔ ဒူးေလးညြတ္ၿပီး ”ခင္ညာ--ခင္ည” ဆိုုၿပီးထူးလိုုက္တယ္--
အရူးၿမင္႔သိန္းကဒီလိုုေကာင္၊ RIT မွာ ေက်ာင္းတက္ေနတုုံးတစ္ရက္မွာ ေပါ ႔၊
1/3/3 မွာ Textile နဲ႔တူတူတက္ရမဲ႔ ေန႔-- အင္းမပုုဆိုုး၊စတစ္ေကာ္လာshirt တိုုက္ပုုံနဲ႔ အက်အန ၀တ္ လိုု႔လာတယ္၊
Textile ေက်ာင္းသူေတြထြက္အလာကိုုငမ္းမလိုု႔ေစာင္႔ေနတုုံးဘယ္သူလဲမသိ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က
ေနာက္ကေန အင္းမပုုဆိုုးကိုုဆြဲခြ်တ္ လိုုက္တာ ပုုံရက္သားႀကေရာ--- ၿမင္႔သိန္း က ပုုဆိုုးကိုု ၿပန္မ၀တ္ဘူးဗ်၊
ေၿပာေသးတယ္။ ” ေဟ႔ေကာင္ေတြ မင္းတိုုခြ်တ္တာေနာ္-- မင္းတိုု႔ၿပန္မ၀တ္ေပးရင္ ငါ
ၿပန္မ၀တ္ဘူးဆိုုၿပီး ဒီတိုုင္းေနမွာ-လိုု႔ေၿပာတာေပါ႔-ေက်ာင္းသူေတြကလည္း LCR ထဲကထြက္လာေတာ႔မယ္၊ မေနႏိုုင္တဲ႔
သူပုုဆိုုးဆြဲခြ်တ္တဲ႔သူကပဲ ၿပန္ေၿပး၀တ္ေပးရတယ္။ အဲဒီ ထိေအာင္ ၿမင္႔ သိန္းကရြတ္တာ---
WHO SGP ကအရူးၿမင္႔သိန္းအေႀကာင္းၿဖည္႔စြက္ခ်က္
MECH72 ကေက်ာ္ႀကားလွသူမ်ား
၂။(အရူး)ၿမင္႔သိန္း
-သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ က Central High Schoolထဲက ငယ္သူငယ္ခ်င္း။မ်ိဳးဦးေရး ထားတာေတြထက္ေတာင္ပိုတာေတြရိွ္ေသးတာမို႔ေၿပာၿပခ်င္ေသးတယ္၊Central ေက်ာင္း ရဲ႔ေရွ႔မွာစာတိုက္ပံုးတခု ရွိတယ္၊လသာ ၂ ေက်ာင္း က ဆရာမငယ္ငယ္ေလး ၂ေယာက္ က
အဲဒီစာတိုက္ ပံုးမွာမၾကာခဏ ဆို သလို စာ ထည္႔ တတ္တယ္၊အဲဒါ ကို ၿမင္႔ သိန္း က ဘာ ႀကည္႔ မရ လဲမသိဘူးတရက္ သူတို႔ေလးေတြစာထည္႔ေနတံုး ေက်ာင္း အေပၚထပ္ ကေန .. ေအာင္ မေလး ဗ်... ဘာ ညာ ေအာ္ ၿပီး သူ႔ ပု ဆိုး သူ ခၽြတ္ခ်ၿပစ္တယ္ေလ၊ေအာက္ ခံေဘာင္းဘီလဲမပါ... ဆရာ မေလး ေတြ ကအသံလာ ရာ ေမာ႔ ႀကည္႔ တာေပါ႔.........
ဆရာမေလးေတြဘယ္ေတာ႔မွ ေနာက္ထပ္စာလာ မထည္႔ေတာ႔ပါ(အဲဒီလိုၿမင္႔သိန္းပါ)
-ေက်ာင္းသားဘ၀ မွာ သူ ရူးပံုေတြ က ေရးၿပရ မဲ႔သူေတာင္ မေရးရဲေလာက္ ေအာင္ ပါ( အဲလို ၿမင္႔ သိန္းပါ)
-ေက်ာင္းၿပီးေတာ႔ အစိုး ရ ဌာ နတခု မွာ အရာ ရွိၿဖစ္ၿပီး နယ္ၿမိဳ႔ေလးတၿမိဳ႔ေရာက္ သြားပါတယ္ ၊နယ္ မွာေတာ႔ ၀န္ေထာက္ မင္းေပါ႔၊ တခုေသာသႀကၤန္ မွာ ၀န္ေထာက္မင္းေရာဂါထပါေလေရာ....
မ်က္ႏွာ အိုး မဲ သုတ္၊ေခါင္း မွာ ယပ္ ေတာင္ ကို ပန္၊ႏုိ႔ဆီ ခြက္ အလြတ္ေတြ ႀကီဳးနဲ႔တသီႀကီးခါး မွာ ခ်ည္ၿပီးေနာက္ ေနာက္မွာဒရြတ္ တိုက္ ဆဲြၿပီး တၿမိဳ႔လံုး ေရပက္ ခံထြက္သတဲ႔၊သစ္သားဒါး အႀကီးႀကီး တခု လဲထမ္း ထားေသး သတဲ႔ စဥ္း စား သာ ႀကည္႔ပါ ေတာ႔ ၊ ၀န္ေထာက္မင္းဘယ္ေလာက္ ေက်ာ္ ႀကား သြားသလဲဆိုတာ(အဲ လို ၿမင္႔ သိန္းပါ)
-တခုေသာ ဆရာကန္ေတာ႔ ပြဲ ကို အဲဒီိအခ်ိန္မွာDGMၿဖစ္ေနတဲ႔ ၿမင္႔ သိန္း တက္ေရာက္ လာပါ တယ္Three Quarterေဘာင္း ဘီနဲ႔ ေၿခအိပ္ အရွည္ ႀကီး၀တ္၊ႏိုက္ေက ဘိနပ္ နဲ႔ တီရွပ္ နဲ႔.. အရမ္း ထူးၿခားလွတဲ႔ ပံု နဲ႔ခ်ီတက္ လာ ပါ တယ္၊ၿပီးေတာ႔ တခါ စင္ ေပၚတက္ အဆိုေတာ္မေလးေတြ ကို ရွင္ ဘုရင္ေလး ဆို တဲ႔ သီခ်င္း ဆို ခိုင္း ၿပီးသူ က စင္ေပၚမွာpostအမ်ိဳးမ်ိဳးေပးေန တာ ဆရာ ဆရာမ ေတြ အား လံုး ပါ ရီလိုက္ ႀက တာ ခြက္ ထိုးခြက္ လွန္ ပါ ဘဲ(အဲလို ၿမင္႔သိန္းပါ)
-မ်ိဳး ဦးေရး သလို ဘဲစကၤာပူ မွာကၽြန္ေတာ္ တို႔ က ၿမင္႔ သိန္း လို႔ ေခၚတာ မထူးလို႔ အရူး ၿမင္႔ သိန္း ေရ.... လို႔ လဲ ေခၚ လိုက္ေရာ...သူ ထူး ပံုေလးက.. ကိုယ္ေလး တပတ္ ဒူးေလး အသာ ညႊတ္ လွည္႔ ၿပီး... ခင္ ညာ ..ခင္ ည... တဲ႔( အဲဒိလိုၿမင္႔ သိန္း ပါ)
-သူ႔ အေႀကာင္း စာ တအုပ္ ေရး လို႔ အသာေလး ရပါ တယ္( ေရး တဲ႔သူ က သာ မေရး ရဲ ရွိ ရမယ္၊သူ မလုပ္ ရဲတာ ဘာမွ မရွိပါ) သူ မ်ားေတြ ရီ ေနရရင္ သူ ေပ်ာ္ေနပါ တယ္၊MECH72 ရဲ႔ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ပါ
ေက်ာင္းသားဘ၀က ႏွစ္၄၀ ေက်ာ္ႀကာခဲ႔ ၿပီေနာ္၊သူငယ္ခ်င္းေတြေတြ႔ရင္ ၿပန္ေၿပာင္းစၿမံဳ႔ ၿပန္ရတာ
ေတာ္ေတာ္ ကိုုကိုုယ္ကိုုကိုုယ္ ငယ္သြားေစတယ္------
အမွားၿပင္ေပးတဲ႔ SGP WHO နဲ႔ ေကာ္ႀကီး သိန္းေအာင္တိုု႔ ကိုုေက်းဇူးတင္ပါတယ္------
Monday, November 14, 2011
RIT ေက်ာင္းသားဘ၀ (၁)
ေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔ RIT 72 batch Mech သူငယ္ခ်င္းေတြအေႀကာင္းကိစၥအမ်ိုဳးမ်ိဳးနဲ႔စင္ကာပူမ်ားေရာက္လာ
ႀကရင္စင္ကာပူမွာေနႀကတဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကhawker centreတစ္ခုုခုုမွာခ်ိန္းၿပီးစားပြဲနဲ႔ဧည္႔ခံေလ႔ရွိတာကိုု
WHOကစၿပီးပူေဇာ္ပြဲ PZP လုုပ္တယ္လိုု႔သမုုတ္ႀကပါတယ္။ အမွန္ေတာ႔ RIT တုုံးကအေႀကာင္းေတြၿပန္
ေၿပာႀကၿပီးစိတ္အပန္းေၿဖႀကတာပါ။ ေမာင္တိုုင္ပင္မတိုုင္ခင္က Philip ရုုံးမိုု နဲ႔ မ်ဳိးေအာင္ တိုု႔စင္ကာပူေရာက္
လာေတာ႔လည္း PZPေတြလုုပ္ခဲ႔ႀကတယ္။
ဒီတစ္ေခါက္ေတာ႔စင္ကာပူမွာဆရာႀကီးၿဖစ္ေနတဲ႔ NGP ဥာဏ္၀င္းေရႊတစ္ေယာက္ရန္ကုုန္ေရာက္ေနေတာ႔
သူမပါၿပန္ဘူး။ ေက်ာင္းၿပီးကတည္းကမေတြ႔ရေတာ႔တဲ႔ တင္ေမာင္သန္းနဲ႔ေတြ႔ရတယ္။ သတိတရပဲသူ႔ညီမ
ခင္ေမသန္းအေႀကာင္းေမးလိုုက္ေတာ႔အဂၤလန္ေရာက္ေနတာသိရတယ္။တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ေတြ႔ေတာ႔
ရုုပ္မေၿပာင္းဘူးလိုု႔ေၿပာမိႀကတယ္။တင္ေမာင္သန္းကတေခါင္းလုုံးၿဖဴေနေပမဲ႔ငယ္ရုုပ္ကမေပ်ာက္ဘူး။ တင္
ေမာင္သန္းက Albert ကိုုေခၚလာတယ္။ေဆးေက်ာင္းကပါ။ေအာင္မင္းတိုု႔ၿမဘူးတိုု႔ေအာ္လီတိုု႔ေဘာ္ဒါပါ။
ကမၻာႀကီးကက်ဥ္းက်ဥ္းေလးပဲ။ နံမည္ေတြေၿပာလိုုက္ေတာ႔ကိုုယ္အသိသူ႔အသိၿဖစ္ေနတယ္။ ေမာင္တိုုင္ပင္
နဲ႔သန္႔စင္နဲ႔ က၀ိုုင္ေသာက္ႀကတယ္။သိန္းေအာင္ကေတာ႔ထုုံးစံအတိုုင္းေရႊေပၚကြ်န္းဆရာေတာ္လႈထားေတာ႔
သစ္သီးေဖ်ာ္ရည္ပဲေပါ႔။က်န္တဲ႔သူေတြကေတာ႔ဘီယာေပါ႔။
ဒီတခါ RIT တုုံးကအေၾကာင္းေတြေၿပာတာေတာ္ေတာ္စုုံတယ္။ ေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔ 72 batch ေတြ ၆၆-၆၇ခုု ပထမႏွစ္မွာတုုံးကအင္းေလးေဆာင္မွာေနႀကရတာေလ။တစ္ေယာက္ခန္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးေတြပဲ။ တ ခါး
ေအာက္မွာ ၂လကၼေလာက္အက်ယ္အရွည္၁ေပခြဲေလာက္ရွိတဲ႔အေပါက္တစ္ေပါက္ရွိတယ္။ Hall Tutor က
ေက်ာင္းသားအခန္းထဲမွာ စာက်က္ေနလားဘာလုုပ္ေနလဲေခ်ာင္းႀကည္႔ဖိုု႔ထား ထားတာ။ တခါးကဘုုေသာ႔
နဲ႔၊ lockေလးႏွိပ္ထားလိုုက္မိလိုု႔ေလမ်ားတိုုက္ၿပီးတခါးပိတ္သြားရင္လူကအၿပင္မွာlockကက်သြားေရာ။အဲဒီ
အခါႀကရင္ကြ်မ္းက်င္သူကိုု လၻက္ရည္ ၿပား၂၀တန္တိုုက္ၿပီးၿပန္ဖြင္႔ခိုုင္းရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ ၆၆-၆၇တုုံးက
လၻက္ရည္ေကာ္ဖီက ၿပား၂၀ပဲ။ အိမ္ ကအေဆာင္ေနစရိတ္ ၁၂၀က်ပ္ေလာက္ပိုု႔ရင္ေလာက္ၿပီ။ ကြ်မ္းက်င္
သူရဲ႔ လက္နက္ ကိရိယာ က တီစကြဲ ပဲ။အဲဒီေခတ္ကအင္ဂ်င္နီယာေက်ာင္းသား/သူ ဆိုုရင္တီစကြဲ နဲ႔
slide rule တကိုုင္ကိုုင္ေပါ႔၊အဲဒီအခိ်န္က နံပါတ္(ဂ)ကားေပၚမွာ မနက္ဆိုုရင္ တီစကြဲေတြကိုုင္ၿပီးကားစီး
လာတဲ႔ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြအမ်ားႀကီးပဲ။ အမွတ္ (၈) ဘတ္စ္ကားလက္မွတ္ေရာင္း ကအမ်ိဳးသမီး
ႀကီးေတြ။ ကမာရြတ္နဲ႔ ႀကိဳ႔ ကုုန္ း ကိုု ၁၅ ၿပားပဲ။ ဆရာ၀န္ေလာင္းေတြနားက်ပ္ကိုုင္သလိုုပဲ။
အင္ဂ်င္နီယာေက်ာင္းသားတိုုင္းတီစကြဲ ကိုုကိုုင္ႀကရတာ။
slide rule ကတတိယႏွစ္မွာ ကိုုင္ရတာ။ ပထမႏွစ္ေလာက္ကတည္းကရႈိးေပးၿပီး ကိုုင္ခ်င္ေနႀကၿပီ။ အဲဒီ တီစကြဲ ကိုုေစာနကေၿပာတဲ႔တခါးေအာက္ေၿခကအေပါက္ကသြင္း-- ေသာ႔ဘုုက lock ကိုုရိုုက္ၿပီးဖြင္႔ ရတာ။
ကြ်မ္းက်င္တဲ႔ေကာင္ဆိုုေတာ႔ခဏပဲ။ အဲညႀကရင္ေတာ႔ ေမယုုေဆာင္ေနာက္ကလၻက္ရည္ဆိုုင္မွာ လၻက္ရည္ လိုုက္
တိုုက္ေပေရာ႔ပဲ။
အဲဒီတခါးအေပါက္ကဇာတ္လမ္းေလးေတြရွိတယ္။ ေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔ရဲ႔ ရုုပ္ခပ္ေၿဖာင္႔ေၿဖာင္႔ဆရာတစ္ဦးဆိုုပါ
ေတာ႔၊သူက အခန္းနားနီးခ်င္းေက်ာင္းသားေတြကိုုဘယ္ဆရာမေခ်ာေခ်ာနဲ႔ခင္တယ္၊ဘယ္ senior ေက်ာင္းသူနဲ႔
ခင္တယ္။ေခ်ာတဲ႔လွတဲ႔ အမ်ဳိးသမီး ဆိုုရင္သူနဲ႔ ခင္တယ္ေပါ႔ဗ်ာ-- ေၿပာတာေပါ႔၊ ဟုုတ္လည္းဟုုတ္တယ္ဗ်၊အေဆာင္
ကသူဆီကိုုခပ္ေခ်ာေခ်ာအမ်ိဳးသမီးေတြ လာလည္ႀကတယ္။ JCRမွာ ေစာင္႔ေနရင္ ဆင္းဆင္း ေတြ႔ရေတာ႔
ေက်ာင္းသားေတြကအေႀကာင္းမရွိ အေႀကာင္းရွာ သတင္းစာဖတ္သလိုုလိုုနဲ႔ ေဆာ္ေတြကိုု ငမ္းႀကတာေပါ႔၊
စြန္တယ္ေပါ႔ဗ်ာ၊အဲဒီေခတ္စကားနဲ႔ေၿပာရရင္--- Hall Tutor ေတြကေက်ာင္းသားေတြလိုုပဲ အစြန္ဆုုံးအခန္းမွာ
ေနႀကရတာ၊ တေန႔ေတာ႔ သူအခန္းနားနီးခ်င္းရွမ္းၿပည္ကေက်ာင္းသားတစ္ဦးဆိုုပါေတာ႔---
ေရႊတိဂုုံဘုုရားသြားအထက္ပစၥယံမွာ ပုုတီးစိပ္ၿပီးၿပန္အဆင္းသူလႈထားတဲ႔ ႏွင္းဆီပန္း အနီေတြကိုု အေဆာင္
ၿပန္ယူလာတယ္။အေဆာင္ကအခန္းထဲမွာႏွင္းဆီပန္းအနီကိုုေသေသခ်ာခ်ာ ထုုပ္ပိုုးလိုုက္တယ္။ ၿပီးေတာ႔
Hall Tutor တခါးကေအာက္ကအေပါက္ကေန ႏွင္းဆီပန္းထုုပ္ထားတာကိုု အခန္းထဲထည္႔ လိုုက္ပါေလေရာ---
ညႀကေတာ႔ Hall Tutor ဆရာၿပန္လာေကာ၊ေဘးနားနီးခ်င္းအခန္းကေက်ာင္းသားေတြ
ကအေပါက္ကေနေခ်ာင္းႀကည္႔ ႀကတယ္၊ ဆရာကႏွင္းဆီပန္းကိုုနမ္း လိုုက္၊ ဘယ္သူလာေပးတာ
လည္းဆိုုၿပီးေခါင္းရႈပ္တဲ႔အေနနဲ႔ ေခါင္းကုုတ္လိုုက္နဲ႔ ၿဖစ္ပ်က္ေနတာကိုုေက်ာင္းသားေတြကေခ်ာင္းႀကည္႔ၿပီး
ဟားေနႀကတာေပါ႔။မနက္ႀကေတာ႔ေရခ်ိုဳးမ်က္ႏွာသစ္ခိ်န္ မွာ ေဘးခန္းကေက်ာင္းသားေတြကိုုက်ေနာ္
အခန္းမေန႔ ကဘယ္သူလာေသးလဲ လိုု႔ ေမးေတာ႔ --- ဟ ဆရာ အမ်ုဳိးသမီး ခပ္ေခ်ာေခ်ာ ၂ ေယာက္လာတယ္၊
ဆရာ မရွိဘူးဆိုုတာနဲ႔ယူလာတဲ႔ ႏွင္းဆီ ပန္းေတြကိုု အေပါက္ကေန အခန္းထဲ ထည္႔သြားတယ္ လိုုေၿပတာေပါ႔။
ဆရာက --နံမည္ေၿပာမသြားဘူးလား ဘာလားနဲ႔ ေမးေတာ႔ အားလုုံးအတိုုင္အေဖါက္ညီညီ ပဲ၊ မေၿပာသြားဘူးဆရာ
လိုု႔ေၿပာ လိုုက္ႀကတယ္။ ဆရာခမ်ာ ဘယ္သူမ်ားပါ လိမ္႔ဆိုုၿပီးေခါင္းကုုတ္ၿပီးေရခ်ိဳးခန္း၀င္သြာေတာ႔တာေပါ႔။တကယ္ေတာ႔ဆရာကေက်ာင္းသားကေနဆရာၿဖစ္တာမႀကာေသးဘူး၊ တစ္ လေလာက္ ႏွစ္လ ေလာက္ရွိအုုံးမယ္။
အင္းေလးေဆာင္ေပၚ ဘယ္အမ်ီဳးသမီးေခ်ာေခ်ာေတြတက္ လာရဲမလဲ--ဒါေလာက္ဏွာေက်ာတင္းတင္းနဲ႔ငမ္းေလ႔ရွိတဲ႔ ငနဲ
ေတြရွိေနတာဘယ္သူတက္ရဲမလဲ--စဥ္းစားႀကည္႔ေလ။ေဘးနားနီးခ်င္းအခန္းကေက်ာင္းသားေတြကေတာ႔ ဆရာ
အၿဖစ္အပ်က္ကိုု ေၿပာေၿပာၿပီးရီႀကဟားႀကေပါ႔ေလ။ လြန္ခဲ႔ေသာႏွစ္က စင္ကာပူမွာ က်င္းပတဲ႔ ဆရာကန္ေတာ႔ ပြဲမွာ
သိန္းေအာင္ေကာ္ႀကီးကအဲဒီ ဆရာကိုု ဆရာက်ေနာ္မွတ္မိ လားဆိုုေတာ႔ ဆရာ ကအားရပါးရၿပံဳးၿပီး ကိုုသိန္းေအာင္တိုု႔၊ ကိုု
က်ေနာ္မမွတ္မိပဲေနမလားဗ်ာ လိုု႔ ဆရာ ကၿပန္ေၿပာပါတယ္။ ေအာ္ ႏွစ္ေပါင္းက ၃၀ - ၄၀ေက်ာ္ခဲ႔ၿပီ၊
သူကိုုေနာက္ခဲ႔တဲ႔ေက်ာင္းသားေတြေတာင္ပင္စင္စားေတြၿဖစ္ကုုန္ၿပီေလ--
ဆရာေတြမွတ္မိႀကသလိုုေက်ာင္းသားေတြမွာ လည္းအေတြးပုုံရိပ္ေတြက်န္ခဲ႔ပါတယ္။
အင္းေလးေဆာင္မွာ ၁၂ ခန္းဆိုုတာရွိတယ္၊အေဆာင္မႈး ေနအိမ္အေပၚထပ္ေပါ႔၊ ၁၂ ခန္းကအစြန္တစ္ဘက္မွာ--
အိမ္သာက ဟိုုဘက္အစြန္မွာ၊ ေက်ာင္းသားေတြညစာက်က္ေနတုုံး အေပါ႔ စြန္႔ခ်င္ရင္ ၀ါရံတာထြက္ ပန္းလိုုက္ႀကတာပဲ။
အိမ္သာကအေ၀းႀကီးေလ ွ်ာက္သြားရမွာ-- မသြားခ်င္ႀကဘူး။ ေအာက္ ကလမ္းေဘးကအလွ စိုုက္အပင္ေတြဟာရႈရႈ
အၿမဲအပန္းခံေနရၿပီး ေလသင္႔ရင္အေဆာင္မႈးအခန္းကေသးေစာ္အၿမဲနံေနတတ္တယ္။ ဒါနဲ႔အေဆာင္မႈး ကညဘက္မွာ
ဗ်မ္းဗ်မ္းအသံႀကားရင္တက္ လာၿပီးဆူေတာ႔တာေပါ႔။ ၁၂ ခန္းကေက်ာင္းသားေတြ လည္းသတိေပးထားတယ္၊ရႈရႈ ပန္းေနတုုံး တန္းလန္းႀကီးမိတဲ႔ေက်ာင္းသားေတြလည္းသတိေပးခံရတယ္။ ဒါနဲ႔အေဆာင္မႈးကသတိေပးထားေတာ႔ ဘယ္သူမွ၀ါရံတာ
ထြက္မပန္းရဲႀကေတာ႔ဘူး။ ဒါေပမဲ႔ အေဆာင္မႈး ဆရာ ခမ်ာ ေသးေစာ္ကနံၿမဲပဲ။ တဗ်မ္းဗ်မ္း အသံမႀကားရေပမဲ႔ေလသင္႔
ရင္ေသးေစာ္ကနံေနတုုံးပဲ။ ၁၂ ခန္း ကေကာင္ေတြကဘာလုုပ္သလဲ-- သိ လား၊ ထမင္းစားခန္းကႏိုု႔ဆီခြက္ေတြယူလာၿပီး
ႏိုု႔ ဆီခြက္ထဲေသးေပါက္တယ္။ၿပီးရင္ႏိုုဆီခြက္ ထဲကေသး ကိုု၀ါရံတာ တခါးဖြင္႔ၿပီးဗ်မ္းကနဲ လမ္းမေပၚၿဖန္း ခ်လိုုက္ေရာ။ အဲေတာ႔ တဗ်မ္းဗ်မ္းအသံမႀကားရေပမဲ႔ေသးေစာ္ကနံတုုံးပဲ။ ေနာက္ေတာ႔ဆရာကသိသြားေတာ႔ မလုုပ္ရဲႀကေတာ႔ဘူး။ RIT ေက်ာင္းသားေတြဆရာ
ကိုုေတာ႔ ခ်စ္ေႀကာက္ရုုိေသႀကပါတယ္။ေမာင္တိုုင္ပင္လည္း ၁၂ ခန္း သားပဲေလ---
အင္းေလးေဆာင္ကိုုသူခိုုးကပ္တဲ႔ည တစ္ညေပါ႔။သူခိုုးသူခိုုးဆိုုေတာ႔ ေက်ာင္းသားေတြအကုုန္ထႀကရတယ္။သူခိုုးကိုုမိတယ္။
နသယ္ကိုု၀ိုုင္းက်ဥ္းၿပီးအေဆာင္မႈး ဆီေခၚလာတယ္။ အဲဒီတုုံးကအေဆာင္မႈးခမ်ာ အိမ္ကေပးစား လိုု႔ညားခါစ-- အိပ္ေနၿပီေက်ာင္း
သားေတြကသူခိုုးမိ လိုု႔ဆရာဆရာ လိုု႔႔ေအာ္ေတာ႔ သူ႔ခမ်ာ--မီးအရင္ဖြင္႔ၿပီး ကုုတင္ေပၚက ထ လာတာ၊ ပုုဆိုုးမပါဘူး၊ ေက်ာင္းသားေတြက
အၿပင္ေမွာင္ထဲမွာ-- အထဲက အေဆာင္မႈး ဆရာ ကိုုအတိုုင္းသားႀကီးၿမင္ေနရတာေပါ႔၊ ေနာက္မွ -- ေအာ္ တိုု႔ဆရာ ရယ္ --
ပုုဆိုုး အရင္၀တ္ၿပီးမွ မီးဖြင္႔ ပါ လား လိုု႔ ဂရုုဏာေဒါေသာနဲ႔ေၿပာႀကပါရဲ႔ --
ေက်ာင္းသားဘ၀ကေတာ႔ေပ်ာ္စရာေတြပါပဲ။ ၂၀၁၁ ခွႏွစ္ ၂၆ ႏို၀င္ဘာမွာ က်င္းပမဲ႔ Mech 72ဆရာကန္ေတာ႔ပြဲ ကိုု ႀကိဳဆိုုလ်က္-----
ႀကရင္စင္ကာပူမွာေနႀကတဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကhawker centreတစ္ခုုခုုမွာခ်ိန္းၿပီးစားပြဲနဲ႔ဧည္႔ခံေလ႔ရွိတာကိုု
WHOကစၿပီးပူေဇာ္ပြဲ PZP လုုပ္တယ္လိုု႔သမုုတ္ႀကပါတယ္။ အမွန္ေတာ႔ RIT တုုံးကအေႀကာင္းေတြၿပန္
ေၿပာႀကၿပီးစိတ္အပန္းေၿဖႀကတာပါ။ ေမာင္တိုုင္ပင္မတိုုင္ခင္က Philip ရုုံးမိုု နဲ႔ မ်ဳိးေအာင္ တိုု႔စင္ကာပူေရာက္
လာေတာ႔လည္း PZPေတြလုုပ္ခဲ႔ႀကတယ္။
ဒီတစ္ေခါက္ေတာ႔စင္ကာပူမွာဆရာႀကီးၿဖစ္ေနတဲ႔ NGP ဥာဏ္၀င္းေရႊတစ္ေယာက္ရန္ကုုန္ေရာက္ေနေတာ႔
သူမပါၿပန္ဘူး။ ေက်ာင္းၿပီးကတည္းကမေတြ႔ရေတာ႔တဲ႔ တင္ေမာင္သန္းနဲ႔ေတြ႔ရတယ္။ သတိတရပဲသူ႔ညီမ
ခင္ေမသန္းအေႀကာင္းေမးလိုုက္ေတာ႔အဂၤလန္ေရာက္ေနတာသိရတယ္။တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ေတြ႔ေတာ႔
ရုုပ္မေၿပာင္းဘူးလိုု႔ေၿပာမိႀကတယ္။တင္ေမာင္သန္းကတေခါင္းလုုံးၿဖဴေနေပမဲ႔ငယ္ရုုပ္ကမေပ်ာက္ဘူး။ တင္
ေမာင္သန္းက Albert ကိုုေခၚလာတယ္။ေဆးေက်ာင္းကပါ။ေအာင္မင္းတိုု႔ၿမဘူးတိုု႔ေအာ္လီတိုု႔ေဘာ္ဒါပါ။
ကမၻာႀကီးကက်ဥ္းက်ဥ္းေလးပဲ။ နံမည္ေတြေၿပာလိုုက္ေတာ႔ကိုုယ္အသိသူ႔အသိၿဖစ္ေနတယ္။ ေမာင္တိုုင္ပင္
နဲ႔သန္႔စင္နဲ႔ က၀ိုုင္ေသာက္ႀကတယ္။သိန္းေအာင္ကေတာ႔ထုုံးစံအတိုုင္းေရႊေပၚကြ်န္းဆရာေတာ္လႈထားေတာ႔
သစ္သီးေဖ်ာ္ရည္ပဲေပါ႔။က်န္တဲ႔သူေတြကေတာ႔ဘီယာေပါ႔။
ဒီတခါ RIT တုုံးကအေၾကာင္းေတြေၿပာတာေတာ္ေတာ္စုုံတယ္။ ေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔ 72 batch ေတြ ၆၆-၆၇ခုု ပထမႏွစ္မွာတုုံးကအင္းေလးေဆာင္မွာေနႀကရတာေလ။တစ္ေယာက္ခန္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးေတြပဲ။ တ ခါး
ေအာက္မွာ ၂လကၼေလာက္အက်ယ္အရွည္၁ေပခြဲေလာက္ရွိတဲ႔အေပါက္တစ္ေပါက္ရွိတယ္။ Hall Tutor က
ေက်ာင္းသားအခန္းထဲမွာ စာက်က္ေနလားဘာလုုပ္ေနလဲေခ်ာင္းႀကည္႔ဖိုု႔ထား ထားတာ။ တခါးကဘုုေသာ႔
နဲ႔၊ lockေလးႏွိပ္ထားလိုုက္မိလိုု႔ေလမ်ားတိုုက္ၿပီးတခါးပိတ္သြားရင္လူကအၿပင္မွာlockကက်သြားေရာ။အဲဒီ
အခါႀကရင္ကြ်မ္းက်င္သူကိုု လၻက္ရည္ ၿပား၂၀တန္တိုုက္ၿပီးၿပန္ဖြင္႔ခိုုင္းရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ ၆၆-၆၇တုုံးက
လၻက္ရည္ေကာ္ဖီက ၿပား၂၀ပဲ။ အိမ္ ကအေဆာင္ေနစရိတ္ ၁၂၀က်ပ္ေလာက္ပိုု႔ရင္ေလာက္ၿပီ။ ကြ်မ္းက်င္
သူရဲ႔ လက္နက္ ကိရိယာ က တီစကြဲ ပဲ။အဲဒီေခတ္ကအင္ဂ်င္နီယာေက်ာင္းသား/သူ ဆိုုရင္တီစကြဲ နဲ႔
slide rule တကိုုင္ကိုုင္ေပါ႔၊အဲဒီအခိ်န္က နံပါတ္(ဂ)ကားေပၚမွာ မနက္ဆိုုရင္ တီစကြဲေတြကိုုင္ၿပီးကားစီး
လာတဲ႔ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြအမ်ားႀကီးပဲ။ အမွတ္ (၈) ဘတ္စ္ကားလက္မွတ္ေရာင္း ကအမ်ိဳးသမီး
ႀကီးေတြ။ ကမာရြတ္နဲ႔ ႀကိဳ႔ ကုုန္ း ကိုု ၁၅ ၿပားပဲ။ ဆရာ၀န္ေလာင္းေတြနားက်ပ္ကိုုင္သလိုုပဲ။
အင္ဂ်င္နီယာေက်ာင္းသားတိုုင္းတီစကြဲ ကိုုကိုုင္ႀကရတာ။
slide rule ကတတိယႏွစ္မွာ ကိုုင္ရတာ။ ပထမႏွစ္ေလာက္ကတည္းကရႈိးေပးၿပီး ကိုုင္ခ်င္ေနႀကၿပီ။ အဲဒီ တီစကြဲ ကိုုေစာနကေၿပာတဲ႔တခါးေအာက္ေၿခကအေပါက္ကသြင္း-- ေသာ႔ဘုုက lock ကိုုရိုုက္ၿပီးဖြင္႔ ရတာ။
ကြ်မ္းက်င္တဲ႔ေကာင္ဆိုုေတာ႔ခဏပဲ။ အဲညႀကရင္ေတာ႔ ေမယုုေဆာင္ေနာက္ကလၻက္ရည္ဆိုုင္မွာ လၻက္ရည္ လိုုက္
တိုုက္ေပေရာ႔ပဲ။
အဲဒီတခါးအေပါက္ကဇာတ္လမ္းေလးေတြရွိတယ္။ ေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔ရဲ႔ ရုုပ္ခပ္ေၿဖာင္႔ေၿဖာင္႔ဆရာတစ္ဦးဆိုုပါ
ေတာ႔၊သူက အခန္းနားနီးခ်င္းေက်ာင္းသားေတြကိုုဘယ္ဆရာမေခ်ာေခ်ာနဲ႔ခင္တယ္၊ဘယ္ senior ေက်ာင္းသူနဲ႔
ခင္တယ္။ေခ်ာတဲ႔လွတဲ႔ အမ်ဳိးသမီး ဆိုုရင္သူနဲ႔ ခင္တယ္ေပါ႔ဗ်ာ-- ေၿပာတာေပါ႔၊ ဟုုတ္လည္းဟုုတ္တယ္ဗ်၊အေဆာင္
ကသူဆီကိုုခပ္ေခ်ာေခ်ာအမ်ိဳးသမီးေတြ လာလည္ႀကတယ္။ JCRမွာ ေစာင္႔ေနရင္ ဆင္းဆင္း ေတြ႔ရေတာ႔
ေက်ာင္းသားေတြကအေႀကာင္းမရွိ အေႀကာင္းရွာ သတင္းစာဖတ္သလိုုလိုုနဲ႔ ေဆာ္ေတြကိုု ငမ္းႀကတာေပါ႔၊
စြန္တယ္ေပါ႔ဗ်ာ၊အဲဒီေခတ္စကားနဲ႔ေၿပာရရင္--- Hall Tutor ေတြကေက်ာင္းသားေတြလိုုပဲ အစြန္ဆုုံးအခန္းမွာ
ေနႀကရတာ၊ တေန႔ေတာ႔ သူအခန္းနားနီးခ်င္းရွမ္းၿပည္ကေက်ာင္းသားတစ္ဦးဆိုုပါေတာ႔---
ေရႊတိဂုုံဘုုရားသြားအထက္ပစၥယံမွာ ပုုတီးစိပ္ၿပီးၿပန္အဆင္းသူလႈထားတဲ႔ ႏွင္းဆီပန္း အနီေတြကိုု အေဆာင္
ၿပန္ယူလာတယ္။အေဆာင္ကအခန္းထဲမွာႏွင္းဆီပန္းအနီကိုုေသေသခ်ာခ်ာ ထုုပ္ပိုုးလိုုက္တယ္။ ၿပီးေတာ႔
Hall Tutor တခါးကေအာက္ကအေပါက္ကေန ႏွင္းဆီပန္းထုုပ္ထားတာကိုု အခန္းထဲထည္႔ လိုုက္ပါေလေရာ---
ညႀကေတာ႔ Hall Tutor ဆရာၿပန္လာေကာ၊ေဘးနားနီးခ်င္းအခန္းကေက်ာင္းသားေတြ
ကအေပါက္ကေနေခ်ာင္းႀကည္႔ ႀကတယ္၊ ဆရာကႏွင္းဆီပန္းကိုုနမ္း လိုုက္၊ ဘယ္သူလာေပးတာ
လည္းဆိုုၿပီးေခါင္းရႈပ္တဲ႔အေနနဲ႔ ေခါင္းကုုတ္လိုုက္နဲ႔ ၿဖစ္ပ်က္ေနတာကိုုေက်ာင္းသားေတြကေခ်ာင္းႀကည္႔ၿပီး
ဟားေနႀကတာေပါ႔။မနက္ႀကေတာ႔ေရခ်ိုဳးမ်က္ႏွာသစ္ခိ်န္ မွာ ေဘးခန္းကေက်ာင္းသားေတြကိုုက်ေနာ္
အခန္းမေန႔ ကဘယ္သူလာေသးလဲ လိုု႔ ေမးေတာ႔ --- ဟ ဆရာ အမ်ုဳိးသမီး ခပ္ေခ်ာေခ်ာ ၂ ေယာက္လာတယ္၊
ဆရာ မရွိဘူးဆိုုတာနဲ႔ယူလာတဲ႔ ႏွင္းဆီ ပန္းေတြကိုု အေပါက္ကေန အခန္းထဲ ထည္႔သြားတယ္ လိုုေၿပတာေပါ႔။
ဆရာက --နံမည္ေၿပာမသြားဘူးလား ဘာလားနဲ႔ ေမးေတာ႔ အားလုုံးအတိုုင္အေဖါက္ညီညီ ပဲ၊ မေၿပာသြားဘူးဆရာ
လိုု႔ေၿပာ လိုုက္ႀကတယ္။ ဆရာခမ်ာ ဘယ္သူမ်ားပါ လိမ္႔ဆိုုၿပီးေခါင္းကုုတ္ၿပီးေရခ်ိဳးခန္း၀င္သြာေတာ႔တာေပါ႔။တကယ္ေတာ႔ဆရာကေက်ာင္းသားကေနဆရာၿဖစ္တာမႀကာေသးဘူး၊ တစ္ လေလာက္ ႏွစ္လ ေလာက္ရွိအုုံးမယ္။
အင္းေလးေဆာင္ေပၚ ဘယ္အမ်ီဳးသမီးေခ်ာေခ်ာေတြတက္ လာရဲမလဲ--ဒါေလာက္ဏွာေက်ာတင္းတင္းနဲ႔ငမ္းေလ႔ရွိတဲ႔ ငနဲ
ေတြရွိေနတာဘယ္သူတက္ရဲမလဲ--စဥ္းစားႀကည္႔ေလ။ေဘးနားနီးခ်င္းအခန္းကေက်ာင္းသားေတြကေတာ႔ ဆရာ
အၿဖစ္အပ်က္ကိုု ေၿပာေၿပာၿပီးရီႀကဟားႀကေပါ႔ေလ။ လြန္ခဲ႔ေသာႏွစ္က စင္ကာပူမွာ က်င္းပတဲ႔ ဆရာကန္ေတာ႔ ပြဲမွာ
သိန္းေအာင္ေကာ္ႀကီးကအဲဒီ ဆရာကိုု ဆရာက်ေနာ္မွတ္မိ လားဆိုုေတာ႔ ဆရာ ကအားရပါးရၿပံဳးၿပီး ကိုုသိန္းေအာင္တိုု႔၊ ကိုု
က်ေနာ္မမွတ္မိပဲေနမလားဗ်ာ လိုု႔ ဆရာ ကၿပန္ေၿပာပါတယ္။ ေအာ္ ႏွစ္ေပါင္းက ၃၀ - ၄၀ေက်ာ္ခဲ႔ၿပီ၊
သူကိုုေနာက္ခဲ႔တဲ႔ေက်ာင္းသားေတြေတာင္ပင္စင္စားေတြၿဖစ္ကုုန္ၿပီေလ--
ဆရာေတြမွတ္မိႀကသလိုုေက်ာင္းသားေတြမွာ လည္းအေတြးပုုံရိပ္ေတြက်န္ခဲ႔ပါတယ္။
အင္းေလးေဆာင္မွာ ၁၂ ခန္းဆိုုတာရွိတယ္၊အေဆာင္မႈး ေနအိမ္အေပၚထပ္ေပါ႔၊ ၁၂ ခန္းကအစြန္တစ္ဘက္မွာ--
အိမ္သာက ဟိုုဘက္အစြန္မွာ၊ ေက်ာင္းသားေတြညစာက်က္ေနတုုံး အေပါ႔ စြန္႔ခ်င္ရင္ ၀ါရံတာထြက္ ပန္းလိုုက္ႀကတာပဲ။
အိမ္သာကအေ၀းႀကီးေလ ွ်ာက္သြားရမွာ-- မသြားခ်င္ႀကဘူး။ ေအာက္ ကလမ္းေဘးကအလွ စိုုက္အပင္ေတြဟာရႈရႈ
အၿမဲအပန္းခံေနရၿပီး ေလသင္႔ရင္အေဆာင္မႈးအခန္းကေသးေစာ္အၿမဲနံေနတတ္တယ္။ ဒါနဲ႔အေဆာင္မႈး ကညဘက္မွာ
ဗ်မ္းဗ်မ္းအသံႀကားရင္တက္ လာၿပီးဆူေတာ႔တာေပါ႔။ ၁၂ ခန္းကေက်ာင္းသားေတြ လည္းသတိေပးထားတယ္၊ရႈရႈ ပန္းေနတုုံး တန္းလန္းႀကီးမိတဲ႔ေက်ာင္းသားေတြလည္းသတိေပးခံရတယ္။ ဒါနဲ႔အေဆာင္မႈးကသတိေပးထားေတာ႔ ဘယ္သူမွ၀ါရံတာ
ထြက္မပန္းရဲႀကေတာ႔ဘူး။ ဒါေပမဲ႔ အေဆာင္မႈး ဆရာ ခမ်ာ ေသးေစာ္ကနံၿမဲပဲ။ တဗ်မ္းဗ်မ္း အသံမႀကားရေပမဲ႔ေလသင္႔
ရင္ေသးေစာ္ကနံေနတုုံးပဲ။ ၁၂ ခန္း ကေကာင္ေတြကဘာလုုပ္သလဲ-- သိ လား၊ ထမင္းစားခန္းကႏိုု႔ဆီခြက္ေတြယူလာၿပီး
ႏိုု႔ ဆီခြက္ထဲေသးေပါက္တယ္။ၿပီးရင္ႏိုုဆီခြက္ ထဲကေသး ကိုု၀ါရံတာ တခါးဖြင္႔ၿပီးဗ်မ္းကနဲ လမ္းမေပၚၿဖန္း ခ်လိုုက္ေရာ။ အဲေတာ႔ တဗ်မ္းဗ်မ္းအသံမႀကားရေပမဲ႔ေသးေစာ္ကနံတုုံးပဲ။ ေနာက္ေတာ႔ဆရာကသိသြားေတာ႔ မလုုပ္ရဲႀကေတာ႔ဘူး။ RIT ေက်ာင္းသားေတြဆရာ
ကိုုေတာ႔ ခ်စ္ေႀကာက္ရုုိေသႀကပါတယ္။ေမာင္တိုုင္ပင္လည္း ၁၂ ခန္း သားပဲေလ---
အင္းေလးေဆာင္ကိုုသူခိုုးကပ္တဲ႔ည တစ္ညေပါ႔။သူခိုုးသူခိုုးဆိုုေတာ႔ ေက်ာင္းသားေတြအကုုန္ထႀကရတယ္။သူခိုုးကိုုမိတယ္။
နသယ္ကိုု၀ိုုင္းက်ဥ္းၿပီးအေဆာင္မႈး ဆီေခၚလာတယ္။ အဲဒီတုုံးကအေဆာင္မႈးခမ်ာ အိမ္ကေပးစား လိုု႔ညားခါစ-- အိပ္ေနၿပီေက်ာင္း
သားေတြကသူခိုုးမိ လိုု႔ဆရာဆရာ လိုု႔႔ေအာ္ေတာ႔ သူ႔ခမ်ာ--မီးအရင္ဖြင္႔ၿပီး ကုုတင္ေပၚက ထ လာတာ၊ ပုုဆိုုးမပါဘူး၊ ေက်ာင္းသားေတြက
အၿပင္ေမွာင္ထဲမွာ-- အထဲက အေဆာင္မႈး ဆရာ ကိုုအတိုုင္းသားႀကီးၿမင္ေနရတာေပါ႔၊ ေနာက္မွ -- ေအာ္ တိုု႔ဆရာ ရယ္ --
ပုုဆိုုး အရင္၀တ္ၿပီးမွ မီးဖြင္႔ ပါ လား လိုု႔ ဂရုုဏာေဒါေသာနဲ႔ေၿပာႀကပါရဲ႔ --
ေက်ာင္းသားဘ၀ကေတာ႔ေပ်ာ္စရာေတြပါပဲ။ ၂၀၁၁ ခွႏွစ္ ၂၆ ႏို၀င္ဘာမွာ က်င္းပမဲ႔ Mech 72ဆရာကန္ေတာ႔ပြဲ ကိုု ႀကိဳဆိုုလ်က္-----
Friday, November 11, 2011
စင္ကာပူကသံေယာစဥ္
ဒီတစ္ေခါက္ေမာင္တိုုင္ပင္စင္ကာပူေရာက္ေတာ႔ဘေလာဂ္ထဲမွာစာေတြေရးလိုုက္မယ္ဆိုုၿပီးအားခဲထားတာဒီကေန႔မွပဲMac ကိုုဖြင္႔ၿပီးေၿမးေလးအိပ္ေနတုုံးစာထိုုင္ေရးၿဖစ္ေတာ႔တယ္။သမီးေကာသားမက္ေကာက မနက္၈နာရီ
ဆိုုအိမ္ကေနအသီးသီးထြက္ႀကၿပီ။ ညေန ၇နာရီထိုုးမွပဲအသီးသီးၿပန္ေရာက္ႀကေတာ႔တယ္။ေမာင္တိုုင္ပင္
ပင္စင္ယူၿပီးဆက္အလုုပ္လုုပ္ရေတာ႔၉ နာရီခြဲ မွ ၄နာရီခြဲပဲ လုုပ္တယ္။ေအာက္က၀န္ထမ္းေတြကလည္း အားကိုုးရတယ္။
သူတိုု႔အလုုပ္သူလုုပ္သြားႀကတာပဲ။သူတိုု႔ရဲ႔ သက္သာေခ်ာင္ခ်ိမႈေတြ၊လုုပ္ငန္းခြင္မွာအဆင္
ေၿပမႈေတြ၊ေဘာနပ္စ္တိုု႔၊အပန္းေၿဖခရီးထြက္ဖိုု႔ တိုု႔ဒါေတြကိုုႀကည္႔ရႈစီစဥ္ေပးယုုံပါပဲ။ အဲေတာ႔သမီးတိုု႔မိသားစုု
ႀကည္႔ရတာစက္ရုုပ္လႈပ္ရွားေနႀကသလိုုပါပဲ။ HDB ေပၚကေနႀကည္႔ လိုုက္ရင္ခိုုအိမ္ေလးေတြက်ေနတာပါပဲ။
ၿမန္မာပညာတတ္လူတန္းစားကေတာ႔စင္ကာပူမွာ အဆင္ေၿပေနႀကပုုံရပါတယ္။ PR လြယ္လြယ္နဲ႔မရတာ
တစ္ခုုကေတာ႔ေရွ႔ေရးအတြက္စိတ္ပူစရာေပါ႔။သမီးေကာသားမက္ေကာကစင္ကာပူမွာ Master ယူထား
ေတာ႔လည္းထိုုက္သင္႔တဲ႔အလုုပ္ကေလးကိုုယ္စီေတာ႔ ရွိႀကပါတယ္။ ဒီတစ္ေခါက္စင္ကာပူေလဆိပ္ေရာက္
အဆင္ေၿပတယ္။သမီးအတြက္ၿမန္မာစားစရာေတြယူလာတာစကၠဴပုုံးႀကီးနဲ႔တစ္ပုုံးပဲ။ေဖါ႔ဗူးနဲ႔ငါးရံ႔အူ၊ငါးသ
ေလာက္ဥေတာင္ပါေသးတယ္။စင္ကာပူcustomကဘာေတြလဲေမးေတာ႔traditional foodလိုု႔ေၿပာရတယ္။
ကုုလားမဆိုုေတာ႔ကိုုယ္ခ်င္းစာတယ္နဲ႔တူတယ္။အသာတႀကည္ပါပဲ။ ေၿမးက အဖိုုးကိုုမွတ္မိတယ္။ skype VZO မွာ
ဗီဒီယိုုခ်က္ ခဏခဏလုုပ္ေတာ႔ အဖိုုးကိုုေကာင္းေကာင္းသိတယ္။ ၁ႏွစ္နဲ႔ ၈ လေက်ာ္ၿပီ။ေခၚေတာ႔
ခ်က္ခ်င္းလိုုက္တယ္။ ေသာႀကာေန႔ ေန႔လည္ terminal 2 မွာလူေတာ္ေတာ္ရွင္းတယ္။ တက္စီ မေစာင္႔ ရဘူး၊
ခ်က္ခ်င္းရတယ္။ ေမာင္တိုုင္ပင္ကိုု မိုုးနဲ႔ႀကိဳေနတယ္။ဒါေပမဲ႔ Clementi ဖက္ေရာက္ေတာ႔မိုုးကတိတ္
သြားေရာ။
သမီး ရုုံးကေရာက္လာတဲ႔အခါ ပုုရစ္ေႀကာ္ပါလာေတာ႔ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္သြားတယ္။မႏၱေလးကသူဦးေလးကပိုု႔
ေပးလိုုက္တာ။တစ္ႏွစ္မွာ ႏိုု၀င္ဘာလမွာပဲေပၚေတာ႔ မႏၱေလးသူေတြအတြက္ delecacies ထဲကတစ္ခုုပါ။
သဲပုုရစ္ကအေကာင္းဆုုံး၊ဓါတ္တိုုင္ပုုရစ္ကေတာ႔ သာမန္ပဲ။အင္မတန္ေသြးတက္တတ္ေတာ႔တစ္ခါစားရင္
နည္းနည္းပဲစားဖိုု႔ ဟန္႔တားေနရတယ္။သားမက္ကလည္းမႀကိဳက္ေတာ႔သူတစ္ေယာက္တည္းပဲ တီးေနတာ
ေပါ႔။ အမယ္ေၿမးကလည္းသူ႔အေမ စားေတာ႔ လိုုက္စားေသးတယ္။ စင္ကာပူကတူမကိုုလည္းလက္ေဆာင္
ေပးလိုုက္ေတာ႔အမယ္ေလးေကာင္းလိုုက္တာတဲ႔။ သူဦးေလးနဲ႔အေဒၚက ပုုရစ္အမေတြခ်ည္းေႀကာ္ေပးလိုုက္
တာကိုုး၊ အမဆိုုေတာ႔ ဥေတြနဲ႔----
သမီးေရာက္တာနဲ႔ weekend စေနေန႔မွာ East Coast က Jumbo Restaurant မွာ sea food dinner
သြားစားႀကမယ္ဆိုုၿပီး ဘြတ္ကင္လုုပ္ေတာ႔တာပါပဲ။ ေၿမးကစကားေကာင္းေကာင္းမေၿပာေသးေပမဲ႔အကုုန္
နားလယ္တယ္။ i phone ကိုုလည္းေကာင္းေကာင္းဖြင္႔တတ္၊ပိတ္တတ္တယ္။ အရုုပ္ App ေတြအေဖက
သြင္းေပးထားေတာ႔ႏွိပ္တတ္တယ္။အရုုပ္ကိုုစကားေၿပာရင္သူေၿပာတဲ႔ အတိုုင္းၿပန္ေၿပာတယ္။ဒါကိုုေတာ္
ေတာ္သေဘာႀကေနတာ။ ဒါနဲ႔အဖိုုး i pad ကိုုကိုုင္ေတာ႔တာပါပဲ။ အရုုပ္ App ေတြကိုု i tunes ကေနသြင္း
ေပးရတယ္။ တစ္ခုု သြင္းရင္ ၂ မိနစ္ေတာင္ မႀကာဘူး။ တိုု႔ ၿမန္မာ က ကိုုေရႊ အင္တာနက္ နဲ႔ေတာ႔ကြာပါ႔။
i pad ကႀကီးေတာ႔သေဘာက် ၿပီး လက္မလႊတ္ေတာ႔ဘူး၊ အဖိုုးအင္တာနက္ႀကည္႔ခ်င္ရင္ ခိုုးႀကည္႔ရတယ္။
ေၿမးဆိုုေတာ႔လည္းဦးစားေပးရတာေပါ႔ေလ။ ဒီေကာင္ ကသူ႔ အေမပဲေႀကာက္တယ္။ အေမကလည္းစင္ကာ
ပူမွာ ခေလးေတြမလြယ္ဘူးဆိုုၿပီး အညွာကိုု ကိုုင္ထားတာ။ ထုုံးစံအတိုုင္း အေမဆူရင္ အဖိုုးဆီေၿပးလာတာ
ေပါ႔။ အဖိုုးကလည္း ငါ႔ေၿမးကိုုဆူရမလား ဆိုုၿပီး သူ အေမ ကိုုယ္႔ သမီး ကိုု ၿပန္ႀကိမ္းနဲ႔ တစ္အိမ္လုုံးဆူညံ႔ေန
တာပဲ။ ေၿမးကအေမဆူရင္ သူစတိုုင္ ကမ်က္ႏွာႀကီးစူပုုတ္ၿပီး ၿငိမ္ေနေတာ႔တာပဲ။ သူစိတ္ေကာက္တာကသိ
သာတယ္။ခ်စ္ဖိုု႔လည္းေကာင္းေတာ႔ဘယ္သူမွ ႀကာႀကာမေအာင္႔ ႏုုိင္ဘူး။
သူအေမကသူ႔သားကိုု trained ေကာင္းေကာင္းလုုပ္ထားတယ္။ အထိန္းေလးနဲ႔ေန႔စဥ္ daily routine ပဲ။
စည္းကမ္းေပးထားတယ္။အၿပင္စာမစားတတ္ဘူး၊ အိမ္မွာ အသားဟင္းသီးဟင္းရြက္ ကိုု ႀကိတ္ေၿခၿပီးေကြ်း
တယ္။ဒီေကာင္ကအေအးေတာ္ေတာ္ႀကိဳက္တယ္၊ အေအးဆိုုင္ေရွ႔ၿဖတ္သြားရင္ coke ကိုုပူဆာေရာ။ စင္ကာပူ
ကအၿခားခေလးေတြလိုုပါပဲ။ Nestle milkbar ကိုုႀကိဳက္တယ္။ အဖိုုးနဲ႔တူတူ play ground သြားကစားရရင္
အရမ္းေပ်ာ္တယ္။ ခေလးေတြ ကစားဖိုု႔ play ground ကေတာ႔ HDB flat အုုပ္စုုတိုုင္းမွာ ရွိတယ္။
ေအာက္ခံအခင္းကလဲရင္မနာဘူး၊ေပ်ာ႔တယ္၊ ဘာနဲ႔လုုပ္ထားမွန္းမသိဘူး။
ေၿမးနဲ႔အဖိုုး သဲေသာင္ၿပင္မွာ အိမ္ေဆာက္ေနႀကတာ--
ရန္ကုုန္မွာ လည္းပန္းၿခံေတြမွာလူထုုအားကစားလုုပ္ႏိုုင္ေအာင္တန္ဘားတိုု႔ ခိုုစရာဘားတိုု႔ လုုပ္ေပးထားတာ
ေတြ႔လာရၿပီ။ ပလက္ေဖါင္းေတြမွာ မသန္မစြမ္းေတြလွည္းနဲ႔သြားလိုု႔ရေအာင္ဆင္ေၿခေလ ွ်ာေတြလုုပ္ေပး
တာကိုုေတြ႔ လာရၿပီ။မသန္မစြမ္းတင္မဟုုတ္ဘူး၊တုုတ္ေကာက္နဲ႔ အဖိုုးအိုုေတြ၊တြန္းလွည္းနဲ႔ ခေလး မိခင္
ေတြတြန္းရ တက္ရလြယ္ေအာင္ လုုပ္ေပးဖိုု႔ လိုုတယ္။ YCDC ကေအာင္ေၿခ၀န္ထမ္း အိုုဗာစီယာလိုုလူမ်ဳိး
ေတြ ေစတနာပါဖိုု႔ လိုုသလိုုတည္ထြင္တတ္တဲ႔စိတ္ဓါတ္ေလးလည္းပါဖိုု႔ လိုုတာေပါ႔။ အရင္ကေကာင္ေတြ
ကေတာ႔ ၀ါးဖိုု႔ ကိုုယ္႕အတြက္က်န္ဖိုု႔ေလာက္စဥ္းစားေနႀကတာ။ ႏုုိင္ငံၿခားေရာက္လည္းဒါေတြေလ႔လာၿပီး
ငါရန္ကုုန္ၿပန္ေရာက္ရင္လုုပ္လိုုက္မယ္ လိုု႔စိတ္ထဲမွာမေတြးႀကဘူး။ ဒီတစ္ေခါက္စင္ကာပူလာတာ ေၿခေထာက္
ကနာေနေတာ႔ လမ္းေလ ွ်ာက္ရင္ ဆင္ေၿခေလ ွ်ာေတြကကေနသြားရတာေတာ္ေတာ္အဆင္
ေၿပတာ။ စလုုံး အစိုုးရ ကၿပည္သူေတြအတြက္အဆင္ေၿပေအာင္လုုပ္ေပးတားတာ။ႀကြားစရာမရွိ ရန္ကုုန္
ၿမိဳ႔ေတာ္စည္ပင္သာယာေရးအက္ဥပေဒ ကိုုစင္ကာပူကအတုုခိုုးထားတာ ဘာညာနဲ႔ ဂုုဏ္ယူစရာလားရွက္
စရာလားမသိ--တလြဲဆံပင္ေကာင္းေနလိုုက္ႀကတာ။လြန္ခဲ႔တဲ႔ ဆယ္စုုႏွစ္ ႏွစ္ခုု သုုံးခုု အတြင္း မွာ ေတာ႔
အဖက္ဖက္ ကညံ႔ၿပီး က်ဆင္းသြားတာေတာ႔ ေတြးမိရင္ ရင္နာစရာပါပဲ။
Jumbo Seafood ကစားစရာ----
ေၿမးေလးတိုု႔ မိသားစုု
ေနာက္ခံကသေဘၤာမီးေတြတထိန္ထိန္
စေနေန႔ညေနႀကေတာ႔ ညေန၅နာရီေလာက္ East Coast ကိုု တိုုင္စီနဲ႔ခ်ီတက္သြားႀက တာ ၄၅ မိနစ္
ေလာက္စီးရတယ္။ Jumbo ကိုုေရာက္ေတာ႔ ၆ နာရီထိုုးေနၿပီ။ စားပြဲေနရာေရြးၿပီး Srilanka crab တစ္
ပြဲနဲ႔ ပုုဇြန္ုတင္ပူရာေက်ာ္၊အသီးအရြက္ကဟင္းႏုုႏြယ္၊ေဆးဘဲဥ ေႀကာ္၊ဘီယာနဲ႔စည္းစိမ္ ရစ္လိုုက္တာ
ေနာက္ရက္ႀကေတာ႔ urid acid တက္ၿပီးေၿခေထာက္ကလမ္းေလ ွ်ာက္ရင္နာပါေလေရာ--- ထမင္းစား
ၿပီး East Coast တစ္ေႀကာမွာ လမ္းေလ ွ်ာက္ ရတာေတာ္ေတာ္ အပန္းေၿပပါတယ္။ ပင္လယ္ၿပင္မွာ
ေက်ာင္ခ်ရပ္နားထားတဲ႔ သေဘၤာေတြကလည္း မီးေရာင္တထိန္ထိန္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ႀကည္႔ေကာင္းတဲ႔
ရႈခင္းပါ။တိုုးရစ္ေတြေကာ၊စ လုုံးေတြေကာအလႊာအသီးသီးကၿပည္သူေတြ လာအပန္းေၿဖေနႀက ပါတယ္။
ေၿမးကေတာ႔မေၿပာနဲ႔ေတာ႔သဲေသာင္ၿပင္မွာ ေကာ၊ၿမက္ခင္းမွာ ေကာေလ ွ်ာက္ေၿပးေနတာလူႀကီးေတြက
ေနာက္ကေတာ္ေတာ္လိုုက္ယူရတယ္။ အရင္တစ္ေခါက္ေတြလာတုုံးကေၿမး ကငယ္ေသးေတာ႔ ထားရာေန
ေသးတယ္။အခုုတစ္ေခါက္ႀကေတာ႔ထားရာမေနေတာ႔ဘူး၊အေမကတဟဲ႔ဟဲ႔ နဲ႔ေတာ္ေတာ္ေၿပာေနရတယ္။
ခေလးဘာ၀အႏၱာယ္ကိုု မသိေတာ႔လူႀကီးကမ်က္ေခ်ၿပတ္ လိုု႔မရဘူး။သမီးကေတာ႔ အေဖကိုု long term pass
ကိုု on line ကေလ ွ်ာက္ေပးၿပီးလာေနခိုုင္းေနၿပီ။ ေၿမး ကိုု အိမ္ေရွ႔က NTUC Day care My skool
မွာဒီဇင္ဘာဆိုုစတက္ရေတာ႔မယ္။ 7 am to 7pm ဆိုုေတာ႔ေၿမးကိုု ၁၂ နာရီလုုံးလုုံး ဆရာမေတြလက္
ထဲထည္႔ထားရမွာ၊ေက်ာင္း တက္ ခ်ိန္ ၇နာရီ ဆိုုရင္ မိဖ ၂ပါး လာပိုု႔ေနတာလည္းေတြ႔ ရတယ္၊ အဖိုုးဒါမွမ
ဟုုတ္ အဖြား ကေၿမးလက္ဆြဲလာပိုု႔ေနတာလည္း ေတြ႔ရတယ္။ ေအာ္ -- စင္ကာပူမွာေမြးေတာ႔လည္း
သူ႔ေနရာနဲ႔သူပဲေလ။ ေမာင္တိုုင္ပင္တုုံးက သမီးကို ၃ႏွစ္ခြဲေရာက္မွ ေဒၚရင္၀ိုုင္းေက်ာင္း ပိုု႔ခဲ႔ ရတာ-- ဂနာရီ
မွာ ၁၁နာရီ ပဲ၊ အခုုေတာ႔ ၁၂ နာရီ လုုံးလုုံးဆိုုေတာ႔ ရန္ကုုန္ မွာ အလုုပ္ေတြစြန္လႊတ္ၿပီး စင္ကာပူ
လာေနရမလိုုၿဖစ္ေနၿပီ ေမာင္တိုုင္ပင္ေရ-----
ဆိုုအိမ္ကေနအသီးသီးထြက္ႀကၿပီ။ ညေန ၇နာရီထိုုးမွပဲအသီးသီးၿပန္ေရာက္ႀကေတာ႔တယ္။ေမာင္တိုုင္ပင္
ပင္စင္ယူၿပီးဆက္အလုုပ္လုုပ္ရေတာ႔၉ နာရီခြဲ မွ ၄နာရီခြဲပဲ လုုပ္တယ္။ေအာက္က၀န္ထမ္းေတြကလည္း အားကိုုးရတယ္။
သူတိုု႔အလုုပ္သူလုုပ္သြားႀကတာပဲ။သူတိုု႔ရဲ႔ သက္သာေခ်ာင္ခ်ိမႈေတြ၊လုုပ္ငန္းခြင္မွာအဆင္
ေၿပမႈေတြ၊ေဘာနပ္စ္တိုု႔၊အပန္းေၿဖခရီးထြက္ဖိုု႔ တိုု႔ဒါေတြကိုုႀကည္႔ရႈစီစဥ္ေပးယုုံပါပဲ။ အဲေတာ႔သမီးတိုု႔မိသားစုု
ႀကည္႔ရတာစက္ရုုပ္လႈပ္ရွားေနႀကသလိုုပါပဲ။ HDB ေပၚကေနႀကည္႔ လိုုက္ရင္ခိုုအိမ္ေလးေတြက်ေနတာပါပဲ။
ၿမန္မာပညာတတ္လူတန္းစားကေတာ႔စင္ကာပူမွာ အဆင္ေၿပေနႀကပုုံရပါတယ္။ PR လြယ္လြယ္နဲ႔မရတာ
တစ္ခုုကေတာ႔ေရွ႔ေရးအတြက္စိတ္ပူစရာေပါ႔။သမီးေကာသားမက္ေကာကစင္ကာပူမွာ Master ယူထား
ေတာ႔လည္းထိုုက္သင္႔တဲ႔အလုုပ္ကေလးကိုုယ္စီေတာ႔ ရွိႀကပါတယ္။ ဒီတစ္ေခါက္စင္ကာပူေလဆိပ္ေရာက္
အဆင္ေၿပတယ္။သမီးအတြက္ၿမန္မာစားစရာေတြယူလာတာစကၠဴပုုံးႀကီးနဲ႔တစ္ပုုံးပဲ။ေဖါ႔ဗူးနဲ႔ငါးရံ႔အူ၊ငါးသ
ေလာက္ဥေတာင္ပါေသးတယ္။စင္ကာပူcustomကဘာေတြလဲေမးေတာ႔traditional foodလိုု႔ေၿပာရတယ္။
ကုုလားမဆိုုေတာ႔ကိုုယ္ခ်င္းစာတယ္နဲ႔တူတယ္။အသာတႀကည္ပါပဲ။ ေၿမးက အဖိုုးကိုုမွတ္မိတယ္။ skype VZO မွာ
ဗီဒီယိုုခ်က္ ခဏခဏလုုပ္ေတာ႔ အဖိုုးကိုုေကာင္းေကာင္းသိတယ္။ ၁ႏွစ္နဲ႔ ၈ လေက်ာ္ၿပီ။ေခၚေတာ႔
ခ်က္ခ်င္းလိုုက္တယ္။ ေသာႀကာေန႔ ေန႔လည္ terminal 2 မွာလူေတာ္ေတာ္ရွင္းတယ္။ တက္စီ မေစာင္႔ ရဘူး၊
ခ်က္ခ်င္းရတယ္။ ေမာင္တိုုင္ပင္ကိုု မိုုးနဲ႔ႀကိဳေနတယ္။ဒါေပမဲ႔ Clementi ဖက္ေရာက္ေတာ႔မိုုးကတိတ္
သြားေရာ။
သမီး ရုုံးကေရာက္လာတဲ႔အခါ ပုုရစ္ေႀကာ္ပါလာေတာ႔ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္သြားတယ္။မႏၱေလးကသူဦးေလးကပိုု႔
ေပးလိုုက္တာ။တစ္ႏွစ္မွာ ႏိုု၀င္ဘာလမွာပဲေပၚေတာ႔ မႏၱေလးသူေတြအတြက္ delecacies ထဲကတစ္ခုုပါ။
သဲပုုရစ္ကအေကာင္းဆုုံး၊ဓါတ္တိုုင္ပုုရစ္ကေတာ႔ သာမန္ပဲ။အင္မတန္ေသြးတက္တတ္ေတာ႔တစ္ခါစားရင္
နည္းနည္းပဲစားဖိုု႔ ဟန္႔တားေနရတယ္။သားမက္ကလည္းမႀကိဳက္ေတာ႔သူတစ္ေယာက္တည္းပဲ တီးေနတာ
ေပါ႔။ အမယ္ေၿမးကလည္းသူ႔အေမ စားေတာ႔ လိုုက္စားေသးတယ္။ စင္ကာပူကတူမကိုုလည္းလက္ေဆာင္
ေပးလိုုက္ေတာ႔အမယ္ေလးေကာင္းလိုုက္တာတဲ႔။ သူဦးေလးနဲ႔အေဒၚက ပုုရစ္အမေတြခ်ည္းေႀကာ္ေပးလိုုက္
တာကိုုး၊ အမဆိုုေတာ႔ ဥေတြနဲ႔----
သမီးေရာက္တာနဲ႔ weekend စေနေန႔မွာ East Coast က Jumbo Restaurant မွာ sea food dinner
သြားစားႀကမယ္ဆိုုၿပီး ဘြတ္ကင္လုုပ္ေတာ႔တာပါပဲ။ ေၿမးကစကားေကာင္းေကာင္းမေၿပာေသးေပမဲ႔အကုုန္
နားလယ္တယ္။ i phone ကိုုလည္းေကာင္းေကာင္းဖြင္႔တတ္၊ပိတ္တတ္တယ္။ အရုုပ္ App ေတြအေဖက
သြင္းေပးထားေတာ႔ႏွိပ္တတ္တယ္။အရုုပ္ကိုုစကားေၿပာရင္သူေၿပာတဲ႔ အတိုုင္းၿပန္ေၿပာတယ္။ဒါကိုုေတာ္
ေတာ္သေဘာႀကေနတာ။ ဒါနဲ႔အဖိုုး i pad ကိုုကိုုင္ေတာ႔တာပါပဲ။ အရုုပ္ App ေတြကိုု i tunes ကေနသြင္း
ေပးရတယ္။ တစ္ခုု သြင္းရင္ ၂ မိနစ္ေတာင္ မႀကာဘူး။ တိုု႔ ၿမန္မာ က ကိုုေရႊ အင္တာနက္ နဲ႔ေတာ႔ကြာပါ႔။
i pad ကႀကီးေတာ႔သေဘာက် ၿပီး လက္မလႊတ္ေတာ႔ဘူး၊ အဖိုုးအင္တာနက္ႀကည္႔ခ်င္ရင္ ခိုုးႀကည္႔ရတယ္။
ေၿမးဆိုုေတာ႔လည္းဦးစားေပးရတာေပါ႔ေလ။ ဒီေကာင္ ကသူ႔ အေမပဲေႀကာက္တယ္။ အေမကလည္းစင္ကာ
ပူမွာ ခေလးေတြမလြယ္ဘူးဆိုုၿပီး အညွာကိုု ကိုုင္ထားတာ။ ထုုံးစံအတိုုင္း အေမဆူရင္ အဖိုုးဆီေၿပးလာတာ
ေပါ႔။ အဖိုုးကလည္း ငါ႔ေၿမးကိုုဆူရမလား ဆိုုၿပီး သူ အေမ ကိုုယ္႔ သမီး ကိုု ၿပန္ႀကိမ္းနဲ႔ တစ္အိမ္လုုံးဆူညံ႔ေန
တာပဲ။ ေၿမးကအေမဆူရင္ သူစတိုုင္ ကမ်က္ႏွာႀကီးစူပုုတ္ၿပီး ၿငိမ္ေနေတာ႔တာပဲ။ သူစိတ္ေကာက္တာကသိ
သာတယ္။ခ်စ္ဖိုု႔လည္းေကာင္းေတာ႔ဘယ္သူမွ ႀကာႀကာမေအာင္႔ ႏုုိင္ဘူး။
သူအေမကသူ႔သားကိုု trained ေကာင္းေကာင္းလုုပ္ထားတယ္။ အထိန္းေလးနဲ႔ေန႔စဥ္ daily routine ပဲ။
စည္းကမ္းေပးထားတယ္။အၿပင္စာမစားတတ္ဘူး၊ အိမ္မွာ အသားဟင္းသီးဟင္းရြက္ ကိုု ႀကိတ္ေၿခၿပီးေကြ်း
တယ္။ဒီေကာင္ကအေအးေတာ္ေတာ္ႀကိဳက္တယ္၊ အေအးဆိုုင္ေရွ႔ၿဖတ္သြားရင္ coke ကိုုပူဆာေရာ။ စင္ကာပူ
ကအၿခားခေလးေတြလိုုပါပဲ။ Nestle milkbar ကိုုႀကိဳက္တယ္။ အဖိုုးနဲ႔တူတူ play ground သြားကစားရရင္
အရမ္းေပ်ာ္တယ္။ ခေလးေတြ ကစားဖိုု႔ play ground ကေတာ႔ HDB flat အုုပ္စုုတိုုင္းမွာ ရွိတယ္။
ေအာက္ခံအခင္းကလဲရင္မနာဘူး၊ေပ်ာ႔တယ္၊ ဘာနဲ႔လုုပ္ထားမွန္းမသိဘူး။
ေၿမးနဲ႔အဖိုုး သဲေသာင္ၿပင္မွာ အိမ္ေဆာက္ေနႀကတာ--
ရန္ကုုန္မွာ လည္းပန္းၿခံေတြမွာလူထုုအားကစားလုုပ္ႏိုုင္ေအာင္တန္ဘားတိုု႔ ခိုုစရာဘားတိုု႔ လုုပ္ေပးထားတာ
ေတြ႔လာရၿပီ။ ပလက္ေဖါင္းေတြမွာ မသန္မစြမ္းေတြလွည္းနဲ႔သြားလိုု႔ရေအာင္ဆင္ေၿခေလ ွ်ာေတြလုုပ္ေပး
တာကိုုေတြ႔ လာရၿပီ။မသန္မစြမ္းတင္မဟုုတ္ဘူး၊တုုတ္ေကာက္နဲ႔ အဖိုုးအိုုေတြ၊တြန္းလွည္းနဲ႔ ခေလး မိခင္
ေတြတြန္းရ တက္ရလြယ္ေအာင္ လုုပ္ေပးဖိုု႔ လိုုတယ္။ YCDC ကေအာင္ေၿခ၀န္ထမ္း အိုုဗာစီယာလိုုလူမ်ဳိး
ေတြ ေစတနာပါဖိုု႔ လိုုသလိုုတည္ထြင္တတ္တဲ႔စိတ္ဓါတ္ေလးလည္းပါဖိုု႔ လိုုတာေပါ႔။ အရင္ကေကာင္ေတြ
ကေတာ႔ ၀ါးဖိုု႔ ကိုုယ္႕အတြက္က်န္ဖိုု႔ေလာက္စဥ္းစားေနႀကတာ။ ႏုုိင္ငံၿခားေရာက္လည္းဒါေတြေလ႔လာၿပီး
ငါရန္ကုုန္ၿပန္ေရာက္ရင္လုုပ္လိုုက္မယ္ လိုု႔စိတ္ထဲမွာမေတြးႀကဘူး။ ဒီတစ္ေခါက္စင္ကာပူလာတာ ေၿခေထာက္
ကနာေနေတာ႔ လမ္းေလ ွ်ာက္ရင္ ဆင္ေၿခေလ ွ်ာေတြကကေနသြားရတာေတာ္ေတာ္အဆင္
ေၿပတာ။ စလုုံး အစိုုးရ ကၿပည္သူေတြအတြက္အဆင္ေၿပေအာင္လုုပ္ေပးတားတာ။ႀကြားစရာမရွိ ရန္ကုုန္
ၿမိဳ႔ေတာ္စည္ပင္သာယာေရးအက္ဥပေဒ ကိုုစင္ကာပူကအတုုခိုုးထားတာ ဘာညာနဲ႔ ဂုုဏ္ယူစရာလားရွက္
စရာလားမသိ--တလြဲဆံပင္ေကာင္းေနလိုုက္ႀကတာ။လြန္ခဲ႔တဲ႔ ဆယ္စုုႏွစ္ ႏွစ္ခုု သုုံးခုု အတြင္း မွာ ေတာ႔
အဖက္ဖက္ ကညံ႔ၿပီး က်ဆင္းသြားတာေတာ႔ ေတြးမိရင္ ရင္နာစရာပါပဲ။
Jumbo Seafood ကစားစရာ----
ေၿမးေလးတိုု႔ မိသားစုု
ေနာက္ခံကသေဘၤာမီးေတြတထိန္ထိန္
စေနေန႔ညေနႀကေတာ႔ ညေန၅နာရီေလာက္ East Coast ကိုု တိုုင္စီနဲ႔ခ်ီတက္သြားႀက တာ ၄၅ မိနစ္
ေလာက္စီးရတယ္။ Jumbo ကိုုေရာက္ေတာ႔ ၆ နာရီထိုုးေနၿပီ။ စားပြဲေနရာေရြးၿပီး Srilanka crab တစ္
ပြဲနဲ႔ ပုုဇြန္ုတင္ပူရာေက်ာ္၊အသီးအရြက္ကဟင္းႏုုႏြယ္၊ေဆးဘဲဥ ေႀကာ္၊ဘီယာနဲ႔စည္းစိမ္ ရစ္လိုုက္တာ
ေနာက္ရက္ႀကေတာ႔ urid acid တက္ၿပီးေၿခေထာက္ကလမ္းေလ ွ်ာက္ရင္နာပါေလေရာ--- ထမင္းစား
ၿပီး East Coast တစ္ေႀကာမွာ လမ္းေလ ွ်ာက္ ရတာေတာ္ေတာ္ အပန္းေၿပပါတယ္။ ပင္လယ္ၿပင္မွာ
ေက်ာင္ခ်ရပ္နားထားတဲ႔ သေဘၤာေတြကလည္း မီးေရာင္တထိန္ထိန္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ႀကည္႔ေကာင္းတဲ႔
ရႈခင္းပါ။တိုုးရစ္ေတြေကာ၊စ လုုံးေတြေကာအလႊာအသီးသီးကၿပည္သူေတြ လာအပန္းေၿဖေနႀက ပါတယ္။
ေၿမးကေတာ႔မေၿပာနဲ႔ေတာ႔သဲေသာင္ၿပင္မွာ ေကာ၊ၿမက္ခင္းမွာ ေကာေလ ွ်ာက္ေၿပးေနတာလူႀကီးေတြက
ေနာက္ကေတာ္ေတာ္လိုုက္ယူရတယ္။ အရင္တစ္ေခါက္ေတြလာတုုံးကေၿမး ကငယ္ေသးေတာ႔ ထားရာေန
ေသးတယ္။အခုုတစ္ေခါက္ႀကေတာ႔ထားရာမေနေတာ႔ဘူး၊အေမကတဟဲ႔ဟဲ႔ နဲ႔ေတာ္ေတာ္ေၿပာေနရတယ္။
ခေလးဘာ၀အႏၱာယ္ကိုု မသိေတာ႔လူႀကီးကမ်က္ေခ်ၿပတ္ လိုု႔မရဘူး။သမီးကေတာ႔ အေဖကိုု long term pass
ကိုု on line ကေလ ွ်ာက္ေပးၿပီးလာေနခိုုင္းေနၿပီ။ ေၿမး ကိုု အိမ္ေရွ႔က NTUC Day care My skool
မွာဒီဇင္ဘာဆိုုစတက္ရေတာ႔မယ္။ 7 am to 7pm ဆိုုေတာ႔ေၿမးကိုု ၁၂ နာရီလုုံးလုုံး ဆရာမေတြလက္
ထဲထည္႔ထားရမွာ၊ေက်ာင္း တက္ ခ်ိန္ ၇နာရီ ဆိုုရင္ မိဖ ၂ပါး လာပိုု႔ေနတာလည္းေတြ႔ ရတယ္၊ အဖိုုးဒါမွမ
ဟုုတ္ အဖြား ကေၿမးလက္ဆြဲလာပိုု႔ေနတာလည္း ေတြ႔ရတယ္။ ေအာ္ -- စင္ကာပူမွာေမြးေတာ႔လည္း
သူ႔ေနရာနဲ႔သူပဲေလ။ ေမာင္တိုုင္ပင္တုုံးက သမီးကို ၃ႏွစ္ခြဲေရာက္မွ ေဒၚရင္၀ိုုင္းေက်ာင္း ပိုု႔ခဲ႔ ရတာ-- ဂနာရီ
မွာ ၁၁နာရီ ပဲ၊ အခုုေတာ႔ ၁၂ နာရီ လုုံးလုုံးဆိုုေတာ႔ ရန္ကုုန္ မွာ အလုုပ္ေတြစြန္လႊတ္ၿပီး စင္ကာပူ
လာေနရမလိုုၿဖစ္ေနၿပီ ေမာင္တိုုင္ပင္ေရ-----
Wednesday, October 19, 2011
Pareto principle 80-20 rule theory
တေန႔သ၌ေမာင္တိုုင္ပင္ဟာမေတြ႔ရတာႀကာၿပီၿဖစ္တဲ႔ မိတ္ေဆြစီးပြားေရးလုုပ္ငန္းရွင္မ်ားနံနက္ပိုုင္းစုုေ၀းရာ
Feel(Taste) ဆိုုင္သိုေရာက္္သြားခဲ႔ပါတယ္။ အခုုတေလာ ရန္ကုုန္မွာေရပန္းစားေနတဲ႔ money changer
ရဲ႔သတင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးကိုုရႈေဒါင္႔အစုုံကေနေၿပာဆိုုၿငင္းခုုံ ေနရင္းကေနကိုုေက်ာ္မ်ဳိးထြန္း က Pareto principle
လိုု႔ေခၚတဲ႔ 80-20 rule ကိုုစတင္ေဆြးေႏြးလာပါတယ္။ ဒီအေႀကာင္းရဲ႔ေနာက္ခံအခ်က္အလက္ကိုုေၿပာရရင္
Pareto ဆိုုတဲ႔ ပုုဂၢိဳလ္ဟာအီတလီႏိုုင္ငံသားၿဖစ္ၿပီး တစ္ခ်ိန္မွာ သူ႔ေလ႔လာခ်က္အရ အီတလီႏိုုင္ငံရဲ႔ေၿမ ၈၀%
ကိုုအီတလီႏိုုင္ငံသား ၂၀%ကပိုုင္ဆိုုင္ေနတာကိုုေတြ႔ရပါတယ္။
ဒါနဲ႔ သူလည္းတၿခားႏိုုင္ငံရဲ႔အေၿခအေနကိုုေလ႔လာႀကည္႔တဲ႔အခါအံႀသဖြယ္ရာေကာင္းေလာက္ေအာင္
တူညီေနတာကိုုေတြ႔ရပါတယ္။ ၁၉၉၂ခုုႏွစ္ကထုုတ္ၿပန္ခဲ႔တဲ႔ UNDP report တစ္ခုုမွာေဖၚၿပခဲ႔တာကေတာ႔
ကမၻာ႔ အခ်မ္းသာဆုုံး ၂၀%ဟာ ကမၻာႀကြယ္၀ခ်မ္းသာမႈ စုုစုုေပါင္းရဲ႔ ၈၀%ကိုုပိုုင္ဆိုုင္ႀကတယ္လိုု႔ေဖၚၿပ
ထားတာကိုုေတြ႔ရပါတယ္။ေအာက္ကဇယားကိုုႀကည္႔ပါ။
Distribution of World GDP (1989)
Population Income
Richest 20% 82.70%
Second 20% 11.75%
Third 20% 2.30%
Fourth 20% 1.85%
Poorest 20% 1.40%
ဒါေႀကာင္႔စီးပြားေရးလုုပ္ငန္းကိုုအေကာင္အထည္ေဖၚေဆာင္ရြက္တဲ႔အခါအားလုုံးကိုုႀကည္႔စရာမလိုုဘူး၊ အဓိကက်တဲ႔ ၂၀%ေလာက္ေဖၚထုုတ္ၿပီးက်က်နနစီမံအုုပ္ခ်ဳပ္သြားဖိုု႔လိုုတယ္လိုု႔ ကိုုေက်ာ္မ်ဳိးထြန္းက
ေထာက္ၿပခဲ႔ပါတယ္။အေတြ႔အႀကံဳနဲ႔ theory ကိုုေပါင္းစပ္္ေၿပာဆိုုဖိုု႔အခြင္႔အလန္းတစ္ခုုၿဖစ္တာေႀကာင္႔
ေမာင္တိုုင္ပင္လည္းအစိုုးရအလုုပ္ကိုုလုုပ္ခဲ႔စဥ္က လုုပ္ငန္းတစ္ခုုခုုအေကာင္အထည္ေဖၚရေတာ႔မယ္ဆိုု
ရင္၀န္ထမ္းအားလုုံးရဲ႔ ၂၀%ေလာက္ကိုုပဲအားကိုုးလုုပ္ကိုုင္ရတာေႀကာင္႔ Pareto principle ဟာမွန္ကန္
တယ္လိုု႔ထင္ေႀကာင္းေၿပာၿပပါတယ္။
စီးပြားေရးအပိုုင္းနဲ႔ေၿပာရရင္-----------
- အၿမတ္စုုစုုေပါင္းရဲ႔ ၈၀% ဟာ ေဖါက္သည္စုုစုုုုုုေပါင္း ရဲ႔ ၂၀% ဆီကလာတာၿဖစ္ေႀကာင္း---
- ဒါအၿပင္ ေတာင္းဆိုုခ်က္( complaint) စုုစုုေပါင္း ရဲ႔ ၈၀% ဟာလည္း ေဖါက္သည္ စုုစုုေပါင္းရဲ႔
၂၀%ဆီကလာတာၿဖစ္ေႀကာင္း-----
- မိမိအၿမတ္စုုစုုေပါင္းရဲ႔ ၈၀%ဟာမိမိစုုစုုေပါင္းအသုုံးၿပဳခဲ႔တဲ႔ အခ်ိန္စုုစုုေပါင္း ၂၀%ေႀကာင္ရ
လာတာၿဖစ္ေႀကာင္း-----
- မိမိေရာင္းရ ၀င္ေငြရဲ႔ ၈၀%ဟာ မိမိထုုတ္ကုုန္စုုစုုေပါင္းရဲ႔ ၂၀%ကလာတာၿဖစ္ေႀကာင္း
- အဲဒီ ေရာင္းရ၀င္ေငြရဲ ၈၀%ဟာ မိမိအေရာင္း၀န္ထမ္းစုုစုုေပါင္းရဲ႔ ၂၀%ရဲ႔ႀကိဳးပမ္းအားထုုတ္
မႈေႀကာင္႔ ၿဖစ္ပါတယ္။
ဒါေႀကာင္႔ Pareto principle နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး Wikipedia မွာ ေဖၚၿပထားတာကေတာ႔----
Many businesses have an easy access to dramatic improvements in profitability
by focusing on the most effective areas and eliminating, ignoring, automating,
delegating or re-training the rest as appropriate.
ၿဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကိုု လက္ေတြ႔စီးပြားေရးလုုပ္ေနတဲ႔ Feel ပိုုင္ရွင္ကအေလးအနက္ေထာက္ခံခဲ႔ပါတယ္။
သူ Feel ကိုု၀န္ထမ္း ၂၀-၃၀ေလာက္နဲ႔စခဲ႔စဥ္က ၈၀-၁၀၀ေလာက္ၿဖစ္လာရင္ငါဘယ္လိုုလုုပ္ရပါလိမ္႔ဆိုုၿပီး
ေတြးေႀကာက္ေနခဲ႔တယ္။ 80-20 rule လိုုသေဘာမ်ဳိးေဆာင္ရြက္ႏိုုင္ခဲ႔တာေႀကာင္႔ ၀န္ထမ္း ၁၀၀၀
ေလာက္ၿဖစ္လာတဲ႔ အခ်ိန္မွာ မေႀကာက္ေတာ႔ဘူးတဲ႔။ အခုုသူေအာင္ၿမင္ေနတဲ႔ ၁၁၅ မိုုင္Feel Express
ကိုုအစပထမပိုုင္းမွာ သိပ္ဂရုုမစိုုက္ခဲ႔ေႀကာင္း ၀န္ခံခဲ႔ပါတယ္။ လူလႊတ္တာေတာင္ပထမတန္းစားကိုုမလႊတ္
ခဲ႔ေႀကာင္း၊ အခုု Feel Express ကေအာင္ၿမင္လာတဲ႔အခါႀကေတာ႔မွ ပဲ 80-20 rule ကိုုလက္ေတြ႔အသုုံးခ်
ရေတာ႔မယ္ဆိုုတာသိလာရေႀကာင္း share လုုပ္ပါတယ္။အဲေတာ႔ efficient ၿဖစ္တဲ႔ေခါင္းေဆာင္ကိုုလႊတ္
တယ္၊ ဆိုုင္ decoration ဟာလည္းသူရဲ႔ တၿခား Feel ဆိုုင္ေတြလိုုမဟုုတ္ဘူး၊ ၂၄ နာရီ လူက်လြန္းတာ
ေႀကာင္႔နည္းနည္းညစ္ပတ္တာၿမန္ေႀကာင္း၊ဒါေႀကာင္႔ interior decorator ေစလႊတ္ၿပီးၿပင္းခိုုင္းေနရေႀကာင္း
ေၿပာၿပခ႔ဲပါတယ္။
ဒီလို Feel ပိုင္ရွင္ရဲ႔ ေဆာင္ရြက္ခဲ႔တာကိုုႀကည္႔ရင္ 80-20 rule theory ကိုုအေၿခခံသလိုုၿဖစ္ေနခဲ႔ပါတယ္။
ေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔အစိုုးရ ရဲ႔ ၿဗဴရုုိကရက္ အပိုုင္းမွာ လည္း ဒီ theory ဟာမွန္လိမ္႔မယ္လိုု႔ထင္ပါတယ္။ ႏိုုင္ငံ
ေတာ္ဖြံၿဖိဳးတိုုးတက္ဖိုု႔အတြက္ ၂၀%ေသာဘယ္အပိုုင္းေတြကအေရးပါသလဲဆိုုတာေဖၚထုုတ္ႏိုုင္ဖိုု႔လိုုပါ
တယ္။ Pareto principle 80-20 rule ကိုုအစေဖၚထုုတ္ခဲ႔တဲ႔ ကိုုေက်ာ္မ်ဳိးထြန္းကိုုေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
စီးပြားေရးလုုပ္ငန္းလုုပ္ေနတဲ႔မိတ္ေဆြအေပါင္းလည္း efficient အၿဖစ္ဆုုံးၿဖစ္တဲ႔ ၂၀% ကိုုေဖၚထုုတ္ႏိုုင္
ၿပီးအာရုုံစူးစိုုက္ေဆာင္ရြက္မယ္ဆိုုရင္အက်ဳိးအၿမတ္မ်ားရရွိလာႏိုုင္မယ္ဆိုုတာယုုံႀကည္မိပါတယ္။
Feel(Taste) ဆိုုင္သိုေရာက္္သြားခဲ႔ပါတယ္။ အခုုတေလာ ရန္ကုုန္မွာေရပန္းစားေနတဲ႔ money changer
ရဲ႔သတင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးကိုုရႈေဒါင္႔အစုုံကေနေၿပာဆိုုၿငင္းခုုံ ေနရင္းကေနကိုုေက်ာ္မ်ဳိးထြန္း က Pareto principle
လိုု႔ေခၚတဲ႔ 80-20 rule ကိုုစတင္ေဆြးေႏြးလာပါတယ္။ ဒီအေႀကာင္းရဲ႔ေနာက္ခံအခ်က္အလက္ကိုုေၿပာရရင္
Pareto ဆိုုတဲ႔ ပုုဂၢိဳလ္ဟာအီတလီႏိုုင္ငံသားၿဖစ္ၿပီး တစ္ခ်ိန္မွာ သူ႔ေလ႔လာခ်က္အရ အီတလီႏိုုင္ငံရဲ႔ေၿမ ၈၀%
ကိုုအီတလီႏိုုင္ငံသား ၂၀%ကပိုုင္ဆိုုင္ေနတာကိုုေတြ႔ရပါတယ္။
ဒါနဲ႔ သူလည္းတၿခားႏိုုင္ငံရဲ႔အေၿခအေနကိုုေလ႔လာႀကည္႔တဲ႔အခါအံႀသဖြယ္ရာေကာင္းေလာက္ေအာင္
တူညီေနတာကိုုေတြ႔ရပါတယ္။ ၁၉၉၂ခုုႏွစ္ကထုုတ္ၿပန္ခဲ႔တဲ႔ UNDP report တစ္ခုုမွာေဖၚၿပခဲ႔တာကေတာ႔
ကမၻာ႔ အခ်မ္းသာဆုုံး ၂၀%ဟာ ကမၻာႀကြယ္၀ခ်မ္းသာမႈ စုုစုုေပါင္းရဲ႔ ၈၀%ကိုုပိုုင္ဆိုုင္ႀကတယ္လိုု႔ေဖၚၿပ
ထားတာကိုုေတြ႔ရပါတယ္။ေအာက္ကဇယားကိုုႀကည္႔ပါ။
Distribution of World GDP (1989)
Population Income
Richest 20% 82.70%
Second 20% 11.75%
Third 20% 2.30%
Fourth 20% 1.85%
Poorest 20% 1.40%
ဒါေႀကာင္႔စီးပြားေရးလုုပ္ငန္းကိုုအေကာင္အထည္ေဖၚေဆာင္ရြက္တဲ႔အခါအားလုုံးကိုုႀကည္႔စရာမလိုုဘူး၊ အဓိကက်တဲ႔ ၂၀%ေလာက္ေဖၚထုုတ္ၿပီးက်က်နနစီမံအုုပ္ခ်ဳပ္သြားဖိုု႔လိုုတယ္လိုု႔ ကိုုေက်ာ္မ်ဳိးထြန္းက
ေထာက္ၿပခဲ႔ပါတယ္။အေတြ႔အႀကံဳနဲ႔ theory ကိုုေပါင္းစပ္္ေၿပာဆိုုဖိုု႔အခြင္႔အလန္းတစ္ခုုၿဖစ္တာေႀကာင္႔
ေမာင္တိုုင္ပင္လည္းအစိုုးရအလုုပ္ကိုုလုုပ္ခဲ႔စဥ္က လုုပ္ငန္းတစ္ခုုခုုအေကာင္အထည္ေဖၚရေတာ႔မယ္ဆိုု
ရင္၀န္ထမ္းအားလုုံးရဲ႔ ၂၀%ေလာက္ကိုုပဲအားကိုုးလုုပ္ကိုုင္ရတာေႀကာင္႔ Pareto principle ဟာမွန္ကန္
တယ္လိုု႔ထင္ေႀကာင္းေၿပာၿပပါတယ္။
စီးပြားေရးအပိုုင္းနဲ႔ေၿပာရရင္-----------
- အၿမတ္စုုစုုေပါင္းရဲ႔ ၈၀% ဟာ ေဖါက္သည္စုုစုုုုုုေပါင္း ရဲ႔ ၂၀% ဆီကလာတာၿဖစ္ေႀကာင္း---
- ဒါအၿပင္ ေတာင္းဆိုုခ်က္( complaint) စုုစုုေပါင္း ရဲ႔ ၈၀% ဟာလည္း ေဖါက္သည္ စုုစုုေပါင္းရဲ႔
၂၀%ဆီကလာတာၿဖစ္ေႀကာင္း-----
- မိမိအၿမတ္စုုစုုေပါင္းရဲ႔ ၈၀%ဟာမိမိစုုစုုေပါင္းအသုုံးၿပဳခဲ႔တဲ႔ အခ်ိန္စုုစုုေပါင္း ၂၀%ေႀကာင္ရ
လာတာၿဖစ္ေႀကာင္း-----
- မိမိေရာင္းရ ၀င္ေငြရဲ႔ ၈၀%ဟာ မိမိထုုတ္ကုုန္စုုစုုေပါင္းရဲ႔ ၂၀%ကလာတာၿဖစ္ေႀကာင္း
- အဲဒီ ေရာင္းရ၀င္ေငြရဲ ၈၀%ဟာ မိမိအေရာင္း၀န္ထမ္းစုုစုုေပါင္းရဲ႔ ၂၀%ရဲ႔ႀကိဳးပမ္းအားထုုတ္
မႈေႀကာင္႔ ၿဖစ္ပါတယ္။
ဒါေႀကာင္႔ Pareto principle နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး Wikipedia မွာ ေဖၚၿပထားတာကေတာ႔----
Many businesses have an easy access to dramatic improvements in profitability
by focusing on the most effective areas and eliminating, ignoring, automating,
delegating or re-training the rest as appropriate.
ၿဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကိုု လက္ေတြ႔စီးပြားေရးလုုပ္ေနတဲ႔ Feel ပိုုင္ရွင္ကအေလးအနက္ေထာက္ခံခဲ႔ပါတယ္။
သူ Feel ကိုု၀န္ထမ္း ၂၀-၃၀ေလာက္နဲ႔စခဲ႔စဥ္က ၈၀-၁၀၀ေလာက္ၿဖစ္လာရင္ငါဘယ္လိုုလုုပ္ရပါလိမ္႔ဆိုုၿပီး
ေတြးေႀကာက္ေနခဲ႔တယ္။ 80-20 rule လိုုသေဘာမ်ဳိးေဆာင္ရြက္ႏိုုင္ခဲ႔တာေႀကာင္႔ ၀န္ထမ္း ၁၀၀၀
ေလာက္ၿဖစ္လာတဲ႔ အခ်ိန္မွာ မေႀကာက္ေတာ႔ဘူးတဲ႔။ အခုုသူေအာင္ၿမင္ေနတဲ႔ ၁၁၅ မိုုင္Feel Express
ကိုုအစပထမပိုုင္းမွာ သိပ္ဂရုုမစိုုက္ခဲ႔ေႀကာင္း ၀န္ခံခဲ႔ပါတယ္။ လူလႊတ္တာေတာင္ပထမတန္းစားကိုုမလႊတ္
ခဲ႔ေႀကာင္း၊ အခုု Feel Express ကေအာင္ၿမင္လာတဲ႔အခါႀကေတာ႔မွ ပဲ 80-20 rule ကိုုလက္ေတြ႔အသုုံးခ်
ရေတာ႔မယ္ဆိုုတာသိလာရေႀကာင္း share လုုပ္ပါတယ္။အဲေတာ႔ efficient ၿဖစ္တဲ႔ေခါင္းေဆာင္ကိုုလႊတ္
တယ္၊ ဆိုုင္ decoration ဟာလည္းသူရဲ႔ တၿခား Feel ဆိုုင္ေတြလိုုမဟုုတ္ဘူး၊ ၂၄ နာရီ လူက်လြန္းတာ
ေႀကာင္႔နည္းနည္းညစ္ပတ္တာၿမန္ေႀကာင္း၊ဒါေႀကာင္႔ interior decorator ေစလႊတ္ၿပီးၿပင္းခိုုင္းေနရေႀကာင္း
ေၿပာၿပခ႔ဲပါတယ္။
ဒီလို Feel ပိုင္ရွင္ရဲ႔ ေဆာင္ရြက္ခဲ႔တာကိုုႀကည္႔ရင္ 80-20 rule theory ကိုုအေၿခခံသလိုုၿဖစ္ေနခဲ႔ပါတယ္။
ေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔အစိုုးရ ရဲ႔ ၿဗဴရုုိကရက္ အပိုုင္းမွာ လည္း ဒီ theory ဟာမွန္လိမ္႔မယ္လိုု႔ထင္ပါတယ္။ ႏိုုင္ငံ
ေတာ္ဖြံၿဖိဳးတိုုးတက္ဖိုု႔အတြက္ ၂၀%ေသာဘယ္အပိုုင္းေတြကအေရးပါသလဲဆိုုတာေဖၚထုုတ္ႏိုုင္ဖိုု႔လိုုပါ
တယ္။ Pareto principle 80-20 rule ကိုုအစေဖၚထုုတ္ခဲ႔တဲ႔ ကိုုေက်ာ္မ်ဳိးထြန္းကိုုေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
စီးပြားေရးလုုပ္ငန္းလုုပ္ေနတဲ႔မိတ္ေဆြအေပါင္းလည္း efficient အၿဖစ္ဆုုံးၿဖစ္တဲ႔ ၂၀% ကိုုေဖၚထုုတ္ႏိုုင္
ၿပီးအာရုုံစူးစိုုက္ေဆာင္ရြက္မယ္ဆိုုရင္အက်ဳိးအၿမတ္မ်ားရရွိလာႏိုုင္မယ္ဆိုုတာယုုံႀကည္မိပါတယ္။
Sunday, October 9, 2011
NANIWAလိုုကုုမၺဏီမ်ဳိးကိုုသတိထားႀကပါ
လြန္ခဲ႔ေသာနွစ္ ၂၀ ေလာက္က ေမာ္ေတာ္ကားကိုုလြတ္လပ္စြာတင္သြင္းခြင္႔ၿပဳထားပါတယ္။သေဘၤာသား
ေတြ၊ႏိုုင္ငံၿခားပညာေတာ္သင္သြားတဲ႔သူေတြ၊ႏိုုင္ငံေတာ္ခြင္႔ၿပဳခ်က္နဲ႔ႏိုုင္ငံၿခားမွာ အလုုပ္သြားလုုပ္သြား
လုုပ္သူေတြဟာစလြန္းကားေတြ၊ပစ္ကပ္ကားေတြတင္သြင္းခြင္႔ရခဲ႔ႀကပါတယ္။ စလြန္းကားကသြင္းကုုန္ခြန္
၃၀၀%မိုု႔လိုု႔သိပ္မသြင္းႀကပါဘူး။ ပစ္ကပ္ကားက ၅၀%ဆိုုေတာ႔ပစ္ကပ္ကားေတြအေၿမာက္အမ်ားသြင္း
ခဲ႔ႀကၿပီး နံမည္ေက်ာ္တိုုယိုုတာဟိုုင္းလတ္ကားဟာအဲဒီအခ်ိန္ကေခတ္အစားဆုုံးပါပဲ။
အဲဒီအခ်ိန္က used cars တင္သြင္းေပးတဲ႔ဂ်ပန္ကုုမၺဏီေတြအမ်ာအၿပားေပၚေပါက္လာပါတယ္။ ရန္ကုုန္မွာ
ရုုံးခြဲေတြဖြင္႔ခဲ႔ပါတယ္။ ရန္ကုုန္ကေတာင္ရုုံးခြဲကိုုသြားၿပီး ကားမွာ လိုု႔ ရပါတယ္။ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစတင္
က်င္႔သုုံးတဲ႔ကာလၿဖစ္တာမိုု႔ၿမန္မာေတြထဲကကားတင္သြင္းခြင္႔ ကိုုကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္လုုပ္ ႏိုုင္တဲ႔သူရွား
တယ္။အဲဒီအခ်ိန္မွာ NANIWA ဆိုုတဲ႔ကားကုုမၺဏီတစ္ခုုရွိပါတယ္။ အစပထမပိုုင္းမွာသူရဲ႔ performance
ကေတာ္ေတာ္ေကာင္းသလိုုေစ်းလည္းေတာ္ေတာ္သက္သာပါတယ္။ ေမာ္ေတာ္ယဥ္ေပါင္းေတာ္ေတာ္မ်ား
မ်ားတင္သြင္းေပးၿပီးအဲဒီ ကုုမၺဏီဟာေဒ၀ါလီခံသြားပါတယ္။ ႏိုုင္ငြတကာကုုန္သြယ္မႈကိုုမကြ်မ္းက်င္ေသးတဲ႔
အခ်ိန္ဆိုုေတာ႔ကားမွာ ထားတဲ႔ၿမန္မာအမ်ားစုုဟာ ဘာလုုပ္လိုု႔ဘာလုုပ္ရမွန္းကိုု မသိႀကေတာ႔ဘူး။ သေဘၤာ
သားေတြ၊ပညာေတာ္သင္သြားတဲ႔သူေတြႏုုိင္ငံၿခားမွာ ၿခစ္ၿခစ္ၿခဳပ္ၿခဳပ္စုုေဆာင္းလာတာေတြကုုန္ပါေရာပဲ။
ဘာၿဖစ္လိုု႔ေဒ၀ါလီခံသြားတယ္ဆိုုတာဘယ္သူမွမသိပါ၊ သူကိုု လုုပ္ႏုုိင္တာကေတာ႔ blacklist လုုပ္ႏုုိင္တာ
ပဲရွိမယ္။ ၿမန္မာပါသလားလည္းမသိ၊ ေနာက္ကုုမၺဏီတစ္ခုုမွတ္ပုုံတင္ လိုုက္ရင္အလြယ္ေလး။ အဲဒါ
ေတြေႀကာင္႔ၿမန္မာ မွာ barrier ေတြတစ္ခုုၿပီးတစ္ခုုေပၚလာတာေပါ႔။ တစ္ေန႔က ရန္ကုုန္မွာ ၀န္ႀကီးတစ္ဦး
ကကုုမၺဏီမွတ္ပုုံတင္တာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးကုုန္သည္တစ္ဦးရဲ႔ အေမးကိုုေၿဖသြားတယ္။ barrier ေတြဘာ
ေႀကာင္႔ထားရသလဲဆိုုတာ၊ကုုမၺဏီအသစ္တစ္ခုု register လာေလ ွ်ာက္ရင္ ရဲစခန္းစစ္ခိုုင္းရတယ္ဆိုုတာ
အေႀကာင္းရွိတယ္။ ကုုမၺဏီအသစ္ဖြင္႔ၿပီးရင္ သြင္းကုုန္ေတြတစ္လၿပီးတစ္လသြင္းတယ္၊တစ္ခါတစ္ေလ
ေဒၚလာသိန္းခ်ီၿပီးသြင္းတယ္။ ၆လ ၇လေလာက္လည္းႀကာေရာအဲဒီကုုမၺဏီမရွိေတာ႔ဘူး၊ လိပ္စာမွာကိုု
မရွိေတာ႔တာ၊ ၀င္ေငြခြန္မေပးခ်င္ လိုုေရွာင္တိမ္းတာေလ။ စင္ကာပူမွာကုုမၺဏီဖြင္႔ခ်င္ရင္နာရီပိုုင္းပဲ၊
အြန္လိုုင္းကေနေလ ွ်ာက္ယုုံပဲ။ဒါကိုုလည္းသိပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္မွာေမးခြန္းေမးဘူးတယ္။
မဟုုတ္တာလုုပ္တဲ႔ကုုမၺဏီေတြကိုု အေရးယူလိုု႔႔မရဘူးလားတဲ႔။ ၀န္ႀကီးကေၿဖသြားပါတယ္။
သူကိုုလူႀကီးတစ္ဦးကေၿပာဘူးပါတယ္တဲ႔၊ တိုု႔ဆီမွာၿပည္သူေတြကုုမၺဏီေတြေထာင္လာၿပီး
စနစ္တက်လုုပ္ကိုုင္လာခ်င္ေအာင္ဆြဲေဆာင္ရတာကုုမၺဏီေပါင္းမွ ၅၀၀၀ - ၁၀၀၀၀ ၿဖစ္
လာေအာင္မနည္းကိုုစည္းရုုံးေနရတယ္။မဟုုတ္တာလုုပ္တဲ႔ကုုမၺဏီကိုုအေရးယူရင္ဘယ္ကုုမၺဏီမွ
လြတ္မွာ မဟုုတ္ဘူး။ဒါေႀကာင္႔ညွာညွာတာတာေလးလုုပ္ေနရတယ္လိုု႔ အရင္အပတ္ကေၿပာသြားခဲ႔ပါတယ္။
ဆိုုလိုုခ်င္တာကကုုမၺဏီေတြဖက္မွာ business enthic ရွိဖိုု႔လိုုတယ္ဆိုုတာေၿပာခ်င္တာပါ။
အခုုလည္းလာပါၿပီ၊ ကားတင္သြင္းခြင္႔အက်ဳိးေဆာင္ေပးတဲ႔ ၀န္ေဆာင္မႈကုုမၺဏီေတြတစ္ဖြဲဖြဲေပၚလာေနပါၿပီ။
အရင္အေၿခအေနမ်ဳိးမဟုုတ္ေတာ႔ပါ၊ရ်ပန္မွာ ၿမန္မာေတြေရာက္ေနပါၿပီ၊ေကာင္းတဲ႔လူေတြရွိသလိုုအခြင္႔
အေရးေပၚကေနအၿမတ္ထုုတ္ခ်င္တာလည္းပါမယ္ထင္တယ္။
NANIWA လိုုကုုမၺဏီမ်ဳိးမပါလာဘူး လိုု႔မေၿပာႏုုိင္ဘူး။သက္ဆိုုင္ရာေတြကဘာေတြလုုပ္ေပးႀကမလဲ၊
လုုပ္ေပးခဲ႔ေပမဲ႔ ေပးကားေပး၏ မရ ဆိုုတာမ်ဳိးၿဖစ္သြားႏိုုင္ပါတယ္။
ေတြ၊ႏိုုင္ငံၿခားပညာေတာ္သင္သြားတဲ႔သူေတြ၊ႏိုုင္ငံေတာ္ခြင္႔ၿပဳခ်က္နဲ႔ႏိုုင္ငံၿခားမွာ အလုုပ္သြားလုုပ္သြား
လုုပ္သူေတြဟာစလြန္းကားေတြ၊ပစ္ကပ္ကားေတြတင္သြင္းခြင္႔ရခဲ႔ႀကပါတယ္။ စလြန္းကားကသြင္းကုုန္ခြန္
၃၀၀%မိုု႔လိုု႔သိပ္မသြင္းႀကပါဘူး။ ပစ္ကပ္ကားက ၅၀%ဆိုုေတာ႔ပစ္ကပ္ကားေတြအေၿမာက္အမ်ားသြင္း
ခဲ႔ႀကၿပီး နံမည္ေက်ာ္တိုုယိုုတာဟိုုင္းလတ္ကားဟာအဲဒီအခ်ိန္ကေခတ္အစားဆုုံးပါပဲ။
အဲဒီအခ်ိန္က used cars တင္သြင္းေပးတဲ႔ဂ်ပန္ကုုမၺဏီေတြအမ်ာအၿပားေပၚေပါက္လာပါတယ္။ ရန္ကုုန္မွာ
ရုုံးခြဲေတြဖြင္႔ခဲ႔ပါတယ္။ ရန္ကုုန္ကေတာင္ရုုံးခြဲကိုုသြားၿပီး ကားမွာ လိုု႔ ရပါတယ္။ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစတင္
က်င္႔သုုံးတဲ႔ကာလၿဖစ္တာမိုု႔ၿမန္မာေတြထဲကကားတင္သြင္းခြင္႔ ကိုုကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္လုုပ္ ႏိုုင္တဲ႔သူရွား
တယ္။အဲဒီအခ်ိန္မွာ NANIWA ဆိုုတဲ႔ကားကုုမၺဏီတစ္ခုုရွိပါတယ္။ အစပထမပိုုင္းမွာသူရဲ႔ performance
ကေတာ္ေတာ္ေကာင္းသလိုုေစ်းလည္းေတာ္ေတာ္သက္သာပါတယ္။ ေမာ္ေတာ္ယဥ္ေပါင္းေတာ္ေတာ္မ်ား
မ်ားတင္သြင္းေပးၿပီးအဲဒီ ကုုမၺဏီဟာေဒ၀ါလီခံသြားပါတယ္။ ႏိုုင္ငြတကာကုုန္သြယ္မႈကိုုမကြ်မ္းက်င္ေသးတဲ႔
အခ်ိန္ဆိုုေတာ႔ကားမွာ ထားတဲ႔ၿမန္မာအမ်ားစုုဟာ ဘာလုုပ္လိုု႔ဘာလုုပ္ရမွန္းကိုု မသိႀကေတာ႔ဘူး။ သေဘၤာ
သားေတြ၊ပညာေတာ္သင္သြားတဲ႔သူေတြႏုုိင္ငံၿခားမွာ ၿခစ္ၿခစ္ၿခဳပ္ၿခဳပ္စုုေဆာင္းလာတာေတြကုုန္ပါေရာပဲ။
ဘာၿဖစ္လိုု႔ေဒ၀ါလီခံသြားတယ္ဆိုုတာဘယ္သူမွမသိပါ၊ သူကိုု လုုပ္ႏုုိင္တာကေတာ႔ blacklist လုုပ္ႏုုိင္တာ
ပဲရွိမယ္။ ၿမန္မာပါသလားလည္းမသိ၊ ေနာက္ကုုမၺဏီတစ္ခုုမွတ္ပုုံတင္ လိုုက္ရင္အလြယ္ေလး။ အဲဒါ
ေတြေႀကာင္႔ၿမန္မာ မွာ barrier ေတြတစ္ခုုၿပီးတစ္ခုုေပၚလာတာေပါ႔။ တစ္ေန႔က ရန္ကုုန္မွာ ၀န္ႀကီးတစ္ဦး
ကကုုမၺဏီမွတ္ပုုံတင္တာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးကုုန္သည္တစ္ဦးရဲ႔ အေမးကိုုေၿဖသြားတယ္။ barrier ေတြဘာ
ေႀကာင္႔ထားရသလဲဆိုုတာ၊ကုုမၺဏီအသစ္တစ္ခုု register လာေလ ွ်ာက္ရင္ ရဲစခန္းစစ္ခိုုင္းရတယ္ဆိုုတာ
အေႀကာင္းရွိတယ္။ ကုုမၺဏီအသစ္ဖြင္႔ၿပီးရင္ သြင္းကုုန္ေတြတစ္လၿပီးတစ္လသြင္းတယ္၊တစ္ခါတစ္ေလ
ေဒၚလာသိန္းခ်ီၿပီးသြင္းတယ္။ ၆လ ၇လေလာက္လည္းႀကာေရာအဲဒီကုုမၺဏီမရွိေတာ႔ဘူး၊ လိပ္စာမွာကိုု
မရွိေတာ႔တာ၊ ၀င္ေငြခြန္မေပးခ်င္ လိုုေရွာင္တိမ္းတာေလ။ စင္ကာပူမွာကုုမၺဏီဖြင္႔ခ်င္ရင္နာရီပိုုင္းပဲ၊
အြန္လိုုင္းကေနေလ ွ်ာက္ယုုံပဲ။ဒါကိုုလည္းသိပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္မွာေမးခြန္းေမးဘူးတယ္။
မဟုုတ္တာလုုပ္တဲ႔ကုုမၺဏီေတြကိုု အေရးယူလိုု႔႔မရဘူးလားတဲ႔။ ၀န္ႀကီးကေၿဖသြားပါတယ္။
သူကိုုလူႀကီးတစ္ဦးကေၿပာဘူးပါတယ္တဲ႔၊ တိုု႔ဆီမွာၿပည္သူေတြကုုမၺဏီေတြေထာင္လာၿပီး
စနစ္တက်လုုပ္ကိုုင္လာခ်င္ေအာင္ဆြဲေဆာင္ရတာကုုမၺဏီေပါင္းမွ ၅၀၀၀ - ၁၀၀၀၀ ၿဖစ္
လာေအာင္မနည္းကိုုစည္းရုုံးေနရတယ္။မဟုုတ္တာလုုပ္တဲ႔ကုုမၺဏီကိုုအေရးယူရင္ဘယ္ကုုမၺဏီမွ
လြတ္မွာ မဟုုတ္ဘူး။ဒါေႀကာင္႔ညွာညွာတာတာေလးလုုပ္ေနရတယ္လိုု႔ အရင္အပတ္ကေၿပာသြားခဲ႔ပါတယ္။
ဆိုုလိုုခ်င္တာကကုုမၺဏီေတြဖက္မွာ business enthic ရွိဖိုု႔လိုုတယ္ဆိုုတာေၿပာခ်င္တာပါ။
အခုုလည္းလာပါၿပီ၊ ကားတင္သြင္းခြင္႔အက်ဳိးေဆာင္ေပးတဲ႔ ၀န္ေဆာင္မႈကုုမၺဏီေတြတစ္ဖြဲဖြဲေပၚလာေနပါၿပီ။
အရင္အေၿခအေနမ်ဳိးမဟုုတ္ေတာ႔ပါ၊ရ်ပန္မွာ ၿမန္မာေတြေရာက္ေနပါၿပီ၊ေကာင္းတဲ႔လူေတြရွိသလိုုအခြင္႔
အေရးေပၚကေနအၿမတ္ထုုတ္ခ်င္တာလည္းပါမယ္ထင္တယ္။
NANIWA လိုုကုုမၺဏီမ်ဳိးမပါလာဘူး လိုု႔မေၿပာႏုုိင္ဘူး။သက္ဆိုုင္ရာေတြကဘာေတြလုုပ္ေပးႀကမလဲ၊
လုုပ္ေပးခဲ႔ေပမဲ႔ ေပးကားေပး၏ မရ ဆိုုတာမ်ဳိးၿဖစ္သြားႏိုုင္ပါတယ္။
Saturday, October 8, 2011
ယုုံႀကည္မႈပ်က္ၿပားၿခင္းယုုံႀကည္မႈတည္ေဆာက္ၿခင္း
၂၀၀၄ခုုႏွစ္ေလာက္ထိကုုမၺဏီအသစ္ေလ ွ်ာက္ၿခင္း၊ ပိုု႔ကုုန္သြင္းကုုန္ လိုုင္စင္ေ လ ွ်ာက္ၿခင္းတိုု႔ယေနအခ်ိန္
အခါေလာက္မခက္ခဲလွပါ။ EICC ရွိေသာ္လည္းဆုုံးၿဖတ္ခ်က္ကအင္မတန္ၿမန္ပါတယ္၊ညႊန္ခ်ဳပ္ကိုုယ္တိုုင္
အစည္းအေ၀းသိုု႔တင္ၿပလာေသာအမႈတြဲမ်ားကိုုခ်က္ခ်င္းဆုုံးၿဖတ္ၿပီးအစည္အေ၀းၿပီးတာနဲ႔လိုုင္စင္ကိုုဒုုညႊန္
မႈးအဆင္႔ကလက္မွတ္ထိုုးထုုတ္ေပးသၿဖင္႔ လိုုင္စင္ႀကာတယ္ဆိုုတဲ႔အၿဖစ္မ်ဳိးမႀကားဘူးခဲ႔ပါ။တၿဖည္းၿဖည္းနဲ႔
တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦးယုုံႀကည္မႈအားနည္းလာသည္ႏွင္အမ ွ် EICC အေပၚက EISC ေပၚလာပါတယ္။ institution အေပၚမွာလည္းယုုံႀကည္စိတ္ခ်ရမႈမရွိေတာ႔ေႀကာင္႔လူေတြလဲခဲ႔ပါတယ္။ေနာက္ပိုုၿပီးပိုုၿပီးယုုံ
ႀကည္မႈကင္းမဲ႔လာတာေႀကာင္႔ ကုုန္သြယ္မႈမူ၀ါဒေရးရာကိုုပဲအစဥ္အလာအရကိုုင္တြယ္ခဲ႔႔တဲ႔ Trade Council ေခၚ TC ဟာပိုု႔ကုုန္သြင္းကုုန္လိုုင္စင္ကိစၥေတြကိုုကိုုင္ တြယ္ခဲ႔ပါတယ္။ တစ္စုုံတစ္ခုုေသာၿပႆနာ
မ်ားေပၚလာသည္ႏွင္အမ ွ် အဟန္႔အတား (barrier) မ်ားေပၚေပါက္လာခဲ႔ၿပီးေနာက္ဆုုံး၌ TCသည္ပိုု႔ကုုန္
သြင္းကုုန္လိုုင္စင္ကိစၥမ်ားကိုု အဓိကထားကိုုင္တြယ္ေသာ institution ၿဖစ္လာခဲ႔ပါတယ္။ TC ဟာ adhoc
အဖြဲ႔အစည္းၿဖစ္တာနဲ႔အညီ အမိန္႔၊ညႊန္ႀကားခ်က္ေတြ ကိုု တစ္ခါတစ္ရံႏွဳတ္နဲ႔ပဲညႊန္ႀကားခဲ႔တာေႀကာင္႔
မလိုုလားအပ္တဲ႔ barriers ေတြေပၚလာခဲ႔ၿပီးအားလုုံးတန္းတူခံစားရပါတယ္။ တစ္ႀကိမ္ဆိုုရင္ ပိုု႔ကုုန္သြင္းကုုန္္
နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ခြဲၿခားဆက္ဆံၿခင္း (discrimination) ေတာင္ၿပဳလုုပ္ခဲ႔ရပါတယ္။သူ႔
ေခတ္သူ႔အခါအရၿဖစ္လာတာေႀကာင္႔တာေတြဟာအိမ္မက္အၿဖစ္က်န္ခဲ႔ပါၿပီ။
၂၀၀၄ခုုႏွစ္ေလာက္ကစၿပီးအစိုုးရသစ္ေပၚေပါက္လာသည္႔၂၀၁၁အထိ (၇) ႏွစ္တာကာလအတြင္း ကုုန္
သည္လုုပ္ငန္းရွင္မ်ားသည္ပိုု႔ကုုန္သြင္းကုုန္လုုပ္ငန္းမ်ားေဆာင္ရြက္ရာတြင္အခက္အခဲမ်ားႏွင္႔ႀကံဳရၿပီးမ
လိုုလားအပ္ေသာအပိုုကုုန္က်စရိတ္ (transaction costs) မ်ားကုုန္က်ခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီအခ်က္ဟာဘာ
ေႀကာင္႔ၿဖစ္ေပၚခဲ႔သလဲဆိုုတာၿပန္သံုုးသပ္ႀကည္႔ရင္ trust ဆိုုတဲ႔အၿပန္အလွန္ယုုံႀကည္မႈတည္ေဆာက္
တဲ႔အပိုုင္းမွာအစိုုးရဖက္ကေကာ၊ လုုပ္ငန္းရွင္မ်ားဖက္ကပါ ပ်က္ကြက္ခဲ႔ႀကလိုု႔ပဲၿဖစ္ပါတယ္။ (F.
Fukuyama, 1995 ) က " trust is an efficient means of lowering transaction costs in any
social, economic and political relationship " လိုု႔ဆိုုထားပါတယ္။ ယုုံႀကည္မႈဆိုုတာအဖြဲအစည္း
အတြင္း အလုုပ္ရွင္ အလုုပ္သမားႀကားမွာေကာ၊တိုုင္းၿပည္စီမံအုုပ္ခ်ဳပ္တဲ႔ မင္းနဲ႔ အဖြဲ႔အစည္းေတြႀကား
မွာေကာ လြန္စြာအေရးႀကီးၿပီး trust ေပ်ာက္သြားတာနဲ႔အဖုုအထစ္ေတြနဲ႔ လမ္းေႀကာင္းဟာဘယ္လိုုမွ
ေခ်ာေမြ႔ ႏုုိင္ေတာ႔မွာမဟုုတ္ပါ။
ယုုံႀကည္မႈေတြပ်က္ၿပားမႈဟာဒီမိုုကေရစီအစိုုးရသစ္အထိပါလာခဲ႔ၿပီးသေဘာထားေပ်ာ႔ေပ်ာင္းသူေတြ
နဲ႔သေဘာထားတင္းမာသူေတြအႀကားလြန္ဆြဲမႈမွာ ဒီမိုုကေရစီအႏွစ္သာရကိုုေဖၚေဆာင္လိုုတဲ႔စိတ္ေတြ
ကပဲၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲမႈေတြကိုု တၿဖည္းၿဖည္းလုုပ္ကိုုင္ႏုုိ္င္ခဲ႔ပါတယ္။ TC မရွိေတာ႔ေပမဲ႔ TISC ဆိုုတာႀကား
ခံအၿဖစ္ေပၚလာခဲ႔ေသာ္လည္းအခုုအခါမွာေတာ႔ ၂၀၀၄ ခုုႏွစ္ကလိုုပဲ EICC ပဲရွိပါေတာ႔တယ္။ ကုုန္သြယ္မႈ
လုုပ္ငန္းမွာ barrier ေတြဟာမရုုိးမသားလုုပ္ေဆာင္လိုုတဲ႔ လုုပ္ငန္းရွင္ေတြေႀကာင္႔ေပၚလာတာလိုု႔ေယဘူယ်
ဆိုုႏိုုင္ပါတယ္။ မေကာင္းတဲ႔ကုုန္သည္ ေႀကာင္႔ barrier တစ္ခုုထပ္တိုုးလာရတယ္ဆိုုရင္ပဲ စနစ္တက်လုုပ္
ကိုုင္လိုုႀကတဲ႔ကုုန္သည္ေတြ ခမ်ာမွာ barrier ကိုုေက်ာ္ၿဖတ္ဖိုု႔အတြက္လုုပ္ရေပမဲ႔လည္းဘာမွေစာဒကမ
တက္ႏုုိင္ခဲ႔ပါဘူး။ အေမရိကန္ sanction ေႀကာင္႔ barrier အခ်ဳိ႔ မလႊဲမေရွာင္သာပဲ ေပၚလာခဲ႔ရပါတယ္။
ႏိုုင္ငံတကာကုုန္သြယ္မႈစနစ္ေတြ၊ ေငြလႊဲမႈစနစ္ေတြနဲ႔ၿမန္မာႏိုုင္ ငံမွာကုုန္သြယ္မႈမလုုပ္ႏုုိင္ေတာ႔ ပဲ
telegraphic transfer TT နဲ႔ပဲ လုုပ္ငန္းရွင္ ေတြလုုပ္ေနႀကတာေႀကာင္႔ ေငြလႊဲစာတမ္းတိုု႔ incoterms
တိုု႔နဲ႔ေတာင္ေ၀းေနႀကရတယ္။
အဲေတာ႔ကုုန္သြယ္မႈလုုပ္ငန္းေတြအဆင္ေၿပေခ်ာေမြ႔ေစဖိုု႔ ကုုန္သည္လုုပ္ငန္းရွင္မ်ားနဲ႔ institutions မ်ား
အႀကား trust ကိုုၿပန္လည္တည္ေဆာက္ႀကရဖိုု႔လိုုေနပါၿပီ။ ဆယ္စုုႏွစ္တစ္၀က္ေက်ာ္ barriers ေတြနဲ႔
လုုံးလားေထြးလား ၿဖစ္ေနခဲ႔တဲ႔ institutions ကလူေတြရဲ႔ mind-set ကို လည္းၿပင္ရမွာ ၿဖစ္ပါတယ္။ကုုန္သည္လုုပ္ငန္းရွင္ေတြအေနနဲ႔လည္းစည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ာနဲ႔အညီအလုုပ္လုုပ္ႀကရာမွာၿဖစ္ပါတယ္။
လက္တန္းညႊန္ႀကားခ်က္ေတြ၊ႏွဳတ္မိန္႔ေတြ ဒီအခ်ိန္မွာရပ္ႀကရေတာ႔မွာပါ။
လက္တန္းညႊန္ႀကားခ်က္ေတြႏွဳတ္မိန္႔ေတြေႀကာင္႔နစ္နာသြားရတဲ႔လူေတြလည္းရွိပါတယ္။ ဖြဲ႔စည္းအုုပ္ခ်ဳပ္ပုုံ
အေၿခခံဥပေဒနဲ႔အညီ institutions ေတြေဖၚေဆာင္ရမဲ႔စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြဟာလႊတ္ေတာ္မွာအေက်
အလည္ေဆြးေႏြးၿပီးမွ သာက်င္႔သုုံးရေတာ႔မွာ ၿဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတြဟာတစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး trust ေပၚမွာအေၿခခံ
တည္ေဆာက္သြားရင္အေကာင္းဆုုံးၿဖစ္ လိမ္႔မယ္ လိုု႔ယုုံႀကည္ပါတယ္။
အခါေလာက္မခက္ခဲလွပါ။ EICC ရွိေသာ္လည္းဆုုံးၿဖတ္ခ်က္ကအင္မတန္ၿမန္ပါတယ္၊ညႊန္ခ်ဳပ္ကိုုယ္တိုုင္
အစည္းအေ၀းသိုု႔တင္ၿပလာေသာအမႈတြဲမ်ားကိုုခ်က္ခ်င္းဆုုံးၿဖတ္ၿပီးအစည္အေ၀းၿပီးတာနဲ႔လိုုင္စင္ကိုုဒုုညႊန္
မႈးအဆင္႔ကလက္မွတ္ထိုုးထုုတ္ေပးသၿဖင္႔ လိုုင္စင္ႀကာတယ္ဆိုုတဲ႔အၿဖစ္မ်ဳိးမႀကားဘူးခဲ႔ပါ။တၿဖည္းၿဖည္းနဲ႔
တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦးယုုံႀကည္မႈအားနည္းလာသည္ႏွင္အမ ွ် EICC အေပၚက EISC ေပၚလာပါတယ္။ institution အေပၚမွာလည္းယုုံႀကည္စိတ္ခ်ရမႈမရွိေတာ႔ေႀကာင္႔လူေတြလဲခဲ႔ပါတယ္။ေနာက္ပိုုၿပီးပိုုၿပီးယုုံ
ႀကည္မႈကင္းမဲ႔လာတာေႀကာင္႔ ကုုန္သြယ္မႈမူ၀ါဒေရးရာကိုုပဲအစဥ္အလာအရကိုုင္တြယ္ခဲ႔႔တဲ႔ Trade Council ေခၚ TC ဟာပိုု႔ကုုန္သြင္းကုုန္လိုုင္စင္ကိစၥေတြကိုုကိုုင္ တြယ္ခဲ႔ပါတယ္။ တစ္စုုံတစ္ခုုေသာၿပႆနာ
မ်ားေပၚလာသည္ႏွင္အမ ွ် အဟန္႔အတား (barrier) မ်ားေပၚေပါက္လာခဲ႔ၿပီးေနာက္ဆုုံး၌ TCသည္ပိုု႔ကုုန္
သြင္းကုုန္လိုုင္စင္ကိစၥမ်ားကိုု အဓိကထားကိုုင္တြယ္ေသာ institution ၿဖစ္လာခဲ႔ပါတယ္။ TC ဟာ adhoc
အဖြဲ႔အစည္းၿဖစ္တာနဲ႔အညီ အမိန္႔၊ညႊန္ႀကားခ်က္ေတြ ကိုု တစ္ခါတစ္ရံႏွဳတ္နဲ႔ပဲညႊန္ႀကားခဲ႔တာေႀကာင္႔
မလိုုလားအပ္တဲ႔ barriers ေတြေပၚလာခဲ႔ၿပီးအားလုုံးတန္းတူခံစားရပါတယ္။ တစ္ႀကိမ္ဆိုုရင္ ပိုု႔ကုုန္သြင္းကုုန္္
နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ခြဲၿခားဆက္ဆံၿခင္း (discrimination) ေတာင္ၿပဳလုုပ္ခဲ႔ရပါတယ္။သူ႔
ေခတ္သူ႔အခါအရၿဖစ္လာတာေႀကာင္႔တာေတြဟာအိမ္မက္အၿဖစ္က်န္ခဲ႔ပါၿပီ။
၂၀၀၄ခုုႏွစ္ေလာက္ကစၿပီးအစိုုးရသစ္ေပၚေပါက္လာသည္႔၂၀၁၁အထိ (၇) ႏွစ္တာကာလအတြင္း ကုုန္
သည္လုုပ္ငန္းရွင္မ်ားသည္ပိုု႔ကုုန္သြင္းကုုန္လုုပ္ငန္းမ်ားေဆာင္ရြက္ရာတြင္အခက္အခဲမ်ားႏွင္႔ႀကံဳရၿပီးမ
လိုုလားအပ္ေသာအပိုုကုုန္က်စရိတ္ (transaction costs) မ်ားကုုန္က်ခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီအခ်က္ဟာဘာ
ေႀကာင္႔ၿဖစ္ေပၚခဲ႔သလဲဆိုုတာၿပန္သံုုးသပ္ႀကည္႔ရင္ trust ဆိုုတဲ႔အၿပန္အလွန္ယုုံႀကည္မႈတည္ေဆာက္
တဲ႔အပိုုင္းမွာအစိုုးရဖက္ကေကာ၊ လုုပ္ငန္းရွင္မ်ားဖက္ကပါ ပ်က္ကြက္ခဲ႔ႀကလိုု႔ပဲၿဖစ္ပါတယ္။ (F.
Fukuyama, 1995 ) က " trust is an efficient means of lowering transaction costs in any
social, economic and political relationship " လိုု႔ဆိုုထားပါတယ္။ ယုုံႀကည္မႈဆိုုတာအဖြဲအစည္း
အတြင္း အလုုပ္ရွင္ အလုုပ္သမားႀကားမွာေကာ၊တိုုင္းၿပည္စီမံအုုပ္ခ်ဳပ္တဲ႔ မင္းနဲ႔ အဖြဲ႔အစည္းေတြႀကား
မွာေကာ လြန္စြာအေရးႀကီးၿပီး trust ေပ်ာက္သြားတာနဲ႔အဖုုအထစ္ေတြနဲ႔ လမ္းေႀကာင္းဟာဘယ္လိုုမွ
ေခ်ာေမြ႔ ႏုုိင္ေတာ႔မွာမဟုုတ္ပါ။
ယုုံႀကည္မႈေတြပ်က္ၿပားမႈဟာဒီမိုုကေရစီအစိုုးရသစ္အထိပါလာခဲ႔ၿပီးသေဘာထားေပ်ာ႔ေပ်ာင္းသူေတြ
နဲ႔သေဘာထားတင္းမာသူေတြအႀကားလြန္ဆြဲမႈမွာ ဒီမိုုကေရစီအႏွစ္သာရကိုုေဖၚေဆာင္လိုုတဲ႔စိတ္ေတြ
ကပဲၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲမႈေတြကိုု တၿဖည္းၿဖည္းလုုပ္ကိုုင္ႏုုိ္င္ခဲ႔ပါတယ္။ TC မရွိေတာ႔ေပမဲ႔ TISC ဆိုုတာႀကား
ခံအၿဖစ္ေပၚလာခဲ႔ေသာ္လည္းအခုုအခါမွာေတာ႔ ၂၀၀၄ ခုုႏွစ္ကလိုုပဲ EICC ပဲရွိပါေတာ႔တယ္။ ကုုန္သြယ္မႈ
လုုပ္ငန္းမွာ barrier ေတြဟာမရုုိးမသားလုုပ္ေဆာင္လိုုတဲ႔ လုုပ္ငန္းရွင္ေတြေႀကာင္႔ေပၚလာတာလိုု႔ေယဘူယ်
ဆိုုႏိုုင္ပါတယ္။ မေကာင္းတဲ႔ကုုန္သည္ ေႀကာင္႔ barrier တစ္ခုုထပ္တိုုးလာရတယ္ဆိုုရင္ပဲ စနစ္တက်လုုပ္
ကိုုင္လိုုႀကတဲ႔ကုုန္သည္ေတြ ခမ်ာမွာ barrier ကိုုေက်ာ္ၿဖတ္ဖိုု႔အတြက္လုုပ္ရေပမဲ႔လည္းဘာမွေစာဒကမ
တက္ႏုုိင္ခဲ႔ပါဘူး။ အေမရိကန္ sanction ေႀကာင္႔ barrier အခ်ဳိ႔ မလႊဲမေရွာင္သာပဲ ေပၚလာခဲ႔ရပါတယ္။
ႏိုုင္ငံတကာကုုန္သြယ္မႈစနစ္ေတြ၊ ေငြလႊဲမႈစနစ္ေတြနဲ႔ၿမန္မာႏိုုင္ ငံမွာကုုန္သြယ္မႈမလုုပ္ႏုုိင္ေတာ႔ ပဲ
telegraphic transfer TT နဲ႔ပဲ လုုပ္ငန္းရွင္ ေတြလုုပ္ေနႀကတာေႀကာင္႔ ေငြလႊဲစာတမ္းတိုု႔ incoterms
တိုု႔နဲ႔ေတာင္ေ၀းေနႀကရတယ္။
အဲေတာ႔ကုုန္သြယ္မႈလုုပ္ငန္းေတြအဆင္ေၿပေခ်ာေမြ႔ေစဖိုု႔ ကုုန္သည္လုုပ္ငန္းရွင္မ်ားနဲ႔ institutions မ်ား
အႀကား trust ကိုုၿပန္လည္တည္ေဆာက္ႀကရဖိုု႔လိုုေနပါၿပီ။ ဆယ္စုုႏွစ္တစ္၀က္ေက်ာ္ barriers ေတြနဲ႔
လုုံးလားေထြးလား ၿဖစ္ေနခဲ႔တဲ႔ institutions ကလူေတြရဲ႔ mind-set ကို လည္းၿပင္ရမွာ ၿဖစ္ပါတယ္။ကုုန္သည္လုုပ္ငန္းရွင္ေတြအေနနဲ႔လည္းစည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ာနဲ႔အညီအလုုပ္လုုပ္ႀကရာမွာၿဖစ္ပါတယ္။
လက္တန္းညႊန္ႀကားခ်က္ေတြ၊ႏွဳတ္မိန္႔ေတြ ဒီအခ်ိန္မွာရပ္ႀကရေတာ႔မွာပါ။
လက္တန္းညႊန္ႀကားခ်က္ေတြႏွဳတ္မိန္႔ေတြေႀကာင္႔နစ္နာသြားရတဲ႔လူေတြလည္းရွိပါတယ္။ ဖြဲ႔စည္းအုုပ္ခ်ဳပ္ပုုံ
အေၿခခံဥပေဒနဲ႔အညီ institutions ေတြေဖၚေဆာင္ရမဲ႔စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြဟာလႊတ္ေတာ္မွာအေက်
အလည္ေဆြးေႏြးၿပီးမွ သာက်င္႔သုုံးရေတာ႔မွာ ၿဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတြဟာတစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး trust ေပၚမွာအေၿခခံ
တည္ေဆာက္သြားရင္အေကာင္းဆုုံးၿဖစ္ လိမ္႔မယ္ လိုု႔ယုုံႀကည္ပါတယ္။
Wednesday, October 5, 2011
FEEL (Taste)ဆိုုင္ကစားပြဲထိုုးမ်ားရဲ႔ဥပေဒသ
တေန႔သ၌ေမာင္တုိင္ပင္ဟာရန္ကုန္ဟယ္လပင္လမ္းရွိ FEEL (Taste) စားေသာက္ဆိုင္၌ စီးပြားေရးသမား သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္အတူ နံနက္စာ၀ိုင္းဖဲြ႕ စားေသာက္ဆူညံစြာ စကားေျပာေနခ်ိန္တြင္ FEEL စားေသာက္ဆိုင္ပုိင္ရွင္က သူ၏ စားပဲြထိုးမ်ားအေၾကာင္းကုိ ဟာသေႏွာ၍ ေျပာျပခဲ့ရာကုန္ၾကမ္းရွာေနေသာ ေမာင္တိုင္ပင္အတြက္ blog တြင္ ေရးစရာကုန္ၾကမ္း ရရွိလာသျဖင့္ မိမိေခါင္းထဲ၊ စိတ္ကူးထဲက မေပ်ာက္မီ အျမန္ေဖါက္သည္ခ်လိုက္ပါတယ္။
Feel ဆိုင္ပုိင္ရွင္က ” ငါ့ဆိုင္က စားပဲြထိုးေတြထဲမွာ အကြက္ျမင္တဲ့ စားပဲြထိုးေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားရွိတယ္။ FEEL ကုိ ေန႔စဥ္လာေရာက္စားေသာက္ေလ့ရွိတဲ့ Customer တစ္ေယာက္ဟာ ငါ႔ဆိုင္က ပုဇြန္ေၾကာ္ကုိ ေတာ္ေတာ္ႀကိဳက္တယ္ဗ်၊ သူရဲ႕ ပင္ကိုယ္စရိုက္လကၡဏာကလည္း နည္းနည္း အၾကြားသန္တဲ့ပံုရိွတယ္။ ကုိယ့္စားပဲြထိုးကလည္း သူ႕ကားဆိုင္ေရွ႕ေရာက္တာနဲ႔ ပုဇြန္ေၾကာ္ ကုိမွာၿပီးေနၿပီ။ သူဆိုင္ထဲ ကိုု ကားေသာ့ကေလးတစ္ကုိင္ကုိင္နဲ႔ ေရာက္လာၿပီး စားပဲြမွာထိုင္လိုက္ၿပီဆို္ရင္ပဲ ေရေႏြး ၾကမ္းတစ္ခြက္နဲ႔ ပုဇြန္ေၾကာ္တစ္ပြဲ က ေရာက္ေနၿပီ။ သူက အဲဒိျဖစ္စဥ္ကုိ ေတာ္ေတာ္သေဘာက်ၿပီး ငါဆိုင္က စားပဲြထိုးကုိလာတိုင္း ေဘာက္ဆူး(tips)ေကာင္းေကာင္း ဆုခ်တယ္။ တစ္ရက္ သူက သူ႕ အေပါင္းအသင္းမိတ္ေဆြေတြ ေခၚလာၿပီး ကားေပၚမွာကတည္းက ႀကိဳတင္ၾကြားထားတာနဲ႔တူတယ္။ ဒီဆိုင္က စားပဲြထိုးေတြက အပီ ပဲ။ ငါေရာက္လာတာနဲ႔ ငါႀကိဳက္တတ္တဲ့ ပုဇြန္ေၾကာ္က စားပဲြေပၚ ေရာက္ ႏွင္႔ ေနၿပီဆိုၿပီး မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းေတြကုိ ကားေပၚမွာကတည္း ကၾကြားထား တာကိုုး။ ထံုးစံအတိုင္းပဲ ကုိယ့္စားပြဲ ထိုးက သူကားျမင္တာနဲ႔ မီးဖိုကုိ ပုဇြန္ေၾကာ္ဖို႔ လွမ္းခိုင္းလိုက္ၿပီ။ သူစားပဲြလာထိုင္ေနခ်ိန္မွာပဲ ပုဇြန္ေၾကာ္က ေရာက္လာေတာ့ သူ႕မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းေတြကုိ ငါကြဆိုတဲ့ အၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္ၿပီး ပုဇြန္ေၾကာ္ေတြ ခ်ေကြၽးတဲ႔အၿပင္ မွာႀကေလကြာ၊ မင္းတို႔ ႀကိဳက္တဲ့ဟင္း မွာၾကဆို ၿပီး စားၾကေသာက္ၾကနဲ႔တစ္ပြဲ ၿပီးသြားတာေပါ့ကြာ။”
”ဒါနဲ႔ ဒီ Customer လာတိုင္း ကုိယ့္စားပဲြထိုးက ပုဇြန္ေၾကာ္နဲ႔ အစပ်ိဳးေတာ့ သူက ပုဇြန္ေၾကာ္ကုိ ၿငီးေငြ႕လာၿပီ၊ ဘယ္သူမွ မပါတဲ့ ရက္တစ္ရက၊္ သူက ကုိယ္စားပဲြထိုးကုိ “ ေဟ့ေကာင္ ပုဇြန္ေၾကာ္ခ်ဥ္းပဲ လုပ္မေနနဲ႔ကြာ၊ ငါတျခားႀကိဳက္တာလည္း မွာပါရေစကြာ " လို႔ု ေျပာယူရတဲ့အထိ ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ Feel ဆိုင္ပုိင္ရွင္ရဲ႕ ဥပေဒသကေတာ့ “ တစ္ခုထဲကုိ အၾကာႀကီးစားရင္ ၿငီးေငြ႕တတ္တယ္ " ဆိုတဲ့ အခ်က္ေၾကာင့္ စားစရာတစ္ခုကုိ အမ်ိဳးေပါင္း ရာေက်ာ္ေလာက္ စဥ္းစားထားရတယ္တဲ့၊ ဥပမာ ထမင္းေၾကာ္ဆိုရင္ အမ်ိဳးေပါင္း (၂၅၀)ေက်ာ္ တည္ခင္းဧည္႔ခံ ႏုိင္ေအာင္ Feel ကၿပင္ဆင္ထားရတယ္ဆိုပဲ။
ေနာက္ပံုျပင္တစ္ခုကေတာ့ “ Feel ဆိုင္ကုိ လာစားေလ့ရွိတဲ့ ေဖါက္သည္တစ္ေယာက္ ဟာ နံနက္စာကုိ သူမိန္းမ၊ သားသမီးေတြနဲ႔ လာစားေလ့ရွိၿပီး၊ ညေနစာကုိေတာ့ သူ စေမာေလးနဲ႔ လာစားေလ့ရွိတယ္တဲ့။ တစ္ရက္မွာ သူရဲ႕ ရိုးအအ စားပဲြထိုးက နံနက္ပိုင္း သူမိသားစု မ်ားနဲ႔ ေရာက္လာေတာ့ တျမန္ေန႔ညက သူ႔စေမာနဲ႔ လာစဥ္မွာ မွာခဲ့တဲ့ ဟင္းအမည္ေလး ကုိရြတ္ၿပီး ဆရာ အဲဒါမွာမလားေမးေတာ့ Customer က မ်က္ေထာင့္နီႀကီးနဲ႔ ၾကည့္ၿပီး ေဟ့ေကာင္ ငါအဲဒီဟင္း ဘယ္တံုးကမ်ား စားလို႔လဲကြ လို႔ ျပန္အေမးခံရေတာ့ ရိုးရိုးအအ လူရည္ မလည္ စားပဲြထိုးက ေခါင္းကုတ္ၿပီး ဘာျပန္ေျပာရမလဲ ျဖစ္သြားပါေလေရာ၊ ဒါနဲ႔ ငါလည္း ဆိုင္ မွာ ရွိေနတံုးဆိုေတာ့ ဒီ Customer အတြက္ဆိုရင္္ လူရည္လည္တဲ့ စားပဲြထိုးနဲ႔ အျမန္အစားထိုးလိုက္ ရတယ္၊ ဟုတ္တယ္ေလ။ တခါစားရင္ ၁၀၀၀၀ိ/- အထက္မွာစားၿပီး ေန႔စဥ္ (၂)ေခါက္ေလာက္လာ တဲ့ Customer တစ္ေယာက္ ေလ်ာ့သြားလို႔မျဖစ္ဘူးေလ။
လူရည္လည္တဲ့ စားပဲြထိုးက ဒီ Customer နံနက္စာ စားဖို႔ သူ႕မိန္းမ၊ သူ႔ကေလးေတြ နဲ႔ ေရာက္လာေတာ့ “ ဟာဆရာ ေပ်ာက္ေနတာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆိုင္ကိုု မလာတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီပဲ " လို႔ ခရီးဦး ႀကိဳတဲ့ စကားနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္။
အမွန္ေတာ့ ဒီ Customerဟာ မေန႔ ညက ဒီဆိုင္မွာပဲ သူစေမာနဲ႔အတူ ဂ်ပန္စာ စားသြားခဲ့တာ၊ ဒီေကာင္ လည္း ျမင္တာပဲေလ။ လူရည္လည္တဲ့ေကာင္ဆိုေတာ့ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ပင့္ေပးလိုက္ တာေပါ႔။
အဲ့ေတာ့ စားေသာက္ဆိုင္ဆိုတာ ဒီလိုလူရည္လည္တဲ့ စားပဲြထိုးေတြလည္း ရွိဖို႔လို တယ္။ စားေကာင္းေပမဲ့ အျမတ္မ်ားမ်ား မက်န္တဲ့ menu ကုိ မွာမယ္ဆိုရင္ “ ဆရာ ဒီ menu က က်န္းမာေရးနဲ႔ မသင့္ေတာ္ဘူး ဆရာရဲ႕၊ ဒီ menu ဆိုရင္ ဆရာနဲ႔ အသင့္ေလ်ာ္ဆံုးပဲဆိုၿပီး အျမတ္မ်ားမ်ားက်န္မဲ့ menu ကုိ ထိုးထည့္တတ္ရမယ္ကြ။ " Feel စားေသာက္ဆိုင္ပုိင္ရွင္ရဲ႕ ဥပေဒကေတာ့ “ လူဆို တာ အရိပ္သံုးပါး နားလယ္တတ္ရမယ္ " တဲ့။
( Feel စားေသာက္ဆိုင္မွာ နံနက္တိုင္းဆံု breakfast စား၊ ဆူညံစြာစကားေၿပာေလ့ရွိေသာ စီးပြားေရးသမား မိတ္ေဆြမ်ားသုိ႔ ရည္ညႊန္းပါတယ္။)
Feel ဆိုင္ပုိင္ရွင္က ” ငါ့ဆိုင္က စားပဲြထိုးေတြထဲမွာ အကြက္ျမင္တဲ့ စားပဲြထိုးေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားရွိတယ္။ FEEL ကုိ ေန႔စဥ္လာေရာက္စားေသာက္ေလ့ရွိတဲ့ Customer တစ္ေယာက္ဟာ ငါ႔ဆိုင္က ပုဇြန္ေၾကာ္ကုိ ေတာ္ေတာ္ႀကိဳက္တယ္ဗ်၊ သူရဲ႕ ပင္ကိုယ္စရိုက္လကၡဏာကလည္း နည္းနည္း အၾကြားသန္တဲ့ပံုရိွတယ္။ ကုိယ့္စားပဲြထိုးကလည္း သူ႕ကားဆိုင္ေရွ႕ေရာက္တာနဲ႔ ပုဇြန္ေၾကာ္ ကုိမွာၿပီးေနၿပီ။ သူဆိုင္ထဲ ကိုု ကားေသာ့ကေလးတစ္ကုိင္ကုိင္နဲ႔ ေရာက္လာၿပီး စားပဲြမွာထိုင္လိုက္ၿပီဆို္ရင္ပဲ ေရေႏြး ၾကမ္းတစ္ခြက္နဲ႔ ပုဇြန္ေၾကာ္တစ္ပြဲ က ေရာက္ေနၿပီ။ သူက အဲဒိျဖစ္စဥ္ကုိ ေတာ္ေတာ္သေဘာက်ၿပီး ငါဆိုင္က စားပဲြထိုးကုိလာတိုင္း ေဘာက္ဆူး(tips)ေကာင္းေကာင္း ဆုခ်တယ္။ တစ္ရက္ သူက သူ႕ အေပါင္းအသင္းမိတ္ေဆြေတြ ေခၚလာၿပီး ကားေပၚမွာကတည္းက ႀကိဳတင္ၾကြားထားတာနဲ႔တူတယ္။ ဒီဆိုင္က စားပဲြထိုးေတြက အပီ ပဲ။ ငါေရာက္လာတာနဲ႔ ငါႀကိဳက္တတ္တဲ့ ပုဇြန္ေၾကာ္က စားပဲြေပၚ ေရာက္ ႏွင္႔ ေနၿပီဆိုၿပီး မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းေတြကုိ ကားေပၚမွာကတည္း ကၾကြားထား တာကိုုး။ ထံုးစံအတိုင္းပဲ ကုိယ့္စားပြဲ ထိုးက သူကားျမင္တာနဲ႔ မီးဖိုကုိ ပုဇြန္ေၾကာ္ဖို႔ လွမ္းခိုင္းလိုက္ၿပီ။ သူစားပဲြလာထိုင္ေနခ်ိန္မွာပဲ ပုဇြန္ေၾကာ္က ေရာက္လာေတာ့ သူ႕မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းေတြကုိ ငါကြဆိုတဲ့ အၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္ၿပီး ပုဇြန္ေၾကာ္ေတြ ခ်ေကြၽးတဲ႔အၿပင္ မွာႀကေလကြာ၊ မင္းတို႔ ႀကိဳက္တဲ့ဟင္း မွာၾကဆို ၿပီး စားၾကေသာက္ၾကနဲ႔တစ္ပြဲ ၿပီးသြားတာေပါ့ကြာ။”
”ဒါနဲ႔ ဒီ Customer လာတိုင္း ကုိယ့္စားပဲြထိုးက ပုဇြန္ေၾကာ္နဲ႔ အစပ်ိဳးေတာ့ သူက ပုဇြန္ေၾကာ္ကုိ ၿငီးေငြ႕လာၿပီ၊ ဘယ္သူမွ မပါတဲ့ ရက္တစ္ရက၊္ သူက ကုိယ္စားပဲြထိုးကုိ “ ေဟ့ေကာင္ ပုဇြန္ေၾကာ္ခ်ဥ္းပဲ လုပ္မေနနဲ႔ကြာ၊ ငါတျခားႀကိဳက္တာလည္း မွာပါရေစကြာ " လို႔ု ေျပာယူရတဲ့အထိ ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ Feel ဆိုင္ပုိင္ရွင္ရဲ႕ ဥပေဒသကေတာ့ “ တစ္ခုထဲကုိ အၾကာႀကီးစားရင္ ၿငီးေငြ႕တတ္တယ္ " ဆိုတဲ့ အခ်က္ေၾကာင့္ စားစရာတစ္ခုကုိ အမ်ိဳးေပါင္း ရာေက်ာ္ေလာက္ စဥ္းစားထားရတယ္တဲ့၊ ဥပမာ ထမင္းေၾကာ္ဆိုရင္ အမ်ိဳးေပါင္း (၂၅၀)ေက်ာ္ တည္ခင္းဧည္႔ခံ ႏုိင္ေအာင္ Feel ကၿပင္ဆင္ထားရတယ္ဆိုပဲ။
ေနာက္ပံုျပင္တစ္ခုကေတာ့ “ Feel ဆိုင္ကုိ လာစားေလ့ရွိတဲ့ ေဖါက္သည္တစ္ေယာက္ ဟာ နံနက္စာကုိ သူမိန္းမ၊ သားသမီးေတြနဲ႔ လာစားေလ့ရွိၿပီး၊ ညေနစာကုိေတာ့ သူ စေမာေလးနဲ႔ လာစားေလ့ရွိတယ္တဲ့။ တစ္ရက္မွာ သူရဲ႕ ရိုးအအ စားပဲြထိုးက နံနက္ပိုင္း သူမိသားစု မ်ားနဲ႔ ေရာက္လာေတာ့ တျမန္ေန႔ညက သူ႔စေမာနဲ႔ လာစဥ္မွာ မွာခဲ့တဲ့ ဟင္းအမည္ေလး ကုိရြတ္ၿပီး ဆရာ အဲဒါမွာမလားေမးေတာ့ Customer က မ်က္ေထာင့္နီႀကီးနဲ႔ ၾကည့္ၿပီး ေဟ့ေကာင္ ငါအဲဒီဟင္း ဘယ္တံုးကမ်ား စားလို႔လဲကြ လို႔ ျပန္အေမးခံရေတာ့ ရိုးရိုးအအ လူရည္ မလည္ စားပဲြထိုးက ေခါင္းကုတ္ၿပီး ဘာျပန္ေျပာရမလဲ ျဖစ္သြားပါေလေရာ၊ ဒါနဲ႔ ငါလည္း ဆိုင္ မွာ ရွိေနတံုးဆိုေတာ့ ဒီ Customer အတြက္ဆိုရင္္ လူရည္လည္တဲ့ စားပဲြထိုးနဲ႔ အျမန္အစားထိုးလိုက္ ရတယ္၊ ဟုတ္တယ္ေလ။ တခါစားရင္ ၁၀၀၀၀ိ/- အထက္မွာစားၿပီး ေန႔စဥ္ (၂)ေခါက္ေလာက္လာ တဲ့ Customer တစ္ေယာက္ ေလ်ာ့သြားလို႔မျဖစ္ဘူးေလ။
လူရည္လည္တဲ့ စားပဲြထိုးက ဒီ Customer နံနက္စာ စားဖို႔ သူ႕မိန္းမ၊ သူ႔ကေလးေတြ နဲ႔ ေရာက္လာေတာ့ “ ဟာဆရာ ေပ်ာက္ေနတာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆိုင္ကိုု မလာတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီပဲ " လို႔ ခရီးဦး ႀကိဳတဲ့ စကားနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္။
အမွန္ေတာ့ ဒီ Customerဟာ မေန႔ ညက ဒီဆိုင္မွာပဲ သူစေမာနဲ႔အတူ ဂ်ပန္စာ စားသြားခဲ့တာ၊ ဒီေကာင္ လည္း ျမင္တာပဲေလ။ လူရည္လည္တဲ့ေကာင္ဆိုေတာ့ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ပင့္ေပးလိုက္ တာေပါ႔။
အဲ့ေတာ့ စားေသာက္ဆိုင္ဆိုတာ ဒီလိုလူရည္လည္တဲ့ စားပဲြထိုးေတြလည္း ရွိဖို႔လို တယ္။ စားေကာင္းေပမဲ့ အျမတ္မ်ားမ်ား မက်န္တဲ့ menu ကုိ မွာမယ္ဆိုရင္ “ ဆရာ ဒီ menu က က်န္းမာေရးနဲ႔ မသင့္ေတာ္ဘူး ဆရာရဲ႕၊ ဒီ menu ဆိုရင္ ဆရာနဲ႔ အသင့္ေလ်ာ္ဆံုးပဲဆိုၿပီး အျမတ္မ်ားမ်ားက်န္မဲ့ menu ကုိ ထိုးထည့္တတ္ရမယ္ကြ။ " Feel စားေသာက္ဆိုင္ပုိင္ရွင္ရဲ႕ ဥပေဒကေတာ့ “ လူဆို တာ အရိပ္သံုးပါး နားလယ္တတ္ရမယ္ " တဲ့။
( Feel စားေသာက္ဆိုင္မွာ နံနက္တိုင္းဆံု breakfast စား၊ ဆူညံစြာစကားေၿပာေလ့ရွိေသာ စီးပြားေရးသမား မိတ္ေဆြမ်ားသုိ႔ ရည္ညႊန္းပါတယ္။)
Saturday, October 1, 2011
တရုုတ္ၿမန္မာစီးပြားေရးအဆက္အဆံ
ၿမစ္ဆုုံေရကာတာစီမံကိန္းကိုုၿမန္မာအစိုုးရကကိုုယ္႔ေငြနဲ႔ကိုုယ္စိုုက္ထုုတ္က်ခံၿပီးကခ်င္ၿပည္နယ္နဲ႔အၿခားေဒသေတြအတြက္တည္ေဆာက္မယ္ဆိုုရင္ဒါေလာက္ဆန္႔က်င္မႈေတြရွိခ်င္မွရွိႏိုုင္မယ္။တရုုတ္ေငြနဲ႔ေဆာက္ၿပီးတရုုတ္ကိုလ ွ်ပ္စစ္ဓါတ္အားပံ့ပိုုးေရာင္းခ်ေပးရမဲ႔စီမံခ်က္ၿဖစ္တာေႀကာင္႔ဆန္႔က်င္မႈေတြဟာ
တတိုုင္းတၿပည္လုုံးကထြက္ေပၚလာတာၿဖစ္တယ္လိုု႔ယူဆမိပါတယ္ဘာေႀကာင္႔လဲဆိုုေတာ႔အခုုခ်ိန္မွာၿမန္မာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႔စိတ္ထဲမွာတရုုတ္ကိုုခ်ဥ္ေနတဲ႔မသိစိတ္ေတြကိန္းေအာင္းေနတာအမွန္ပါ။အထူးသၿဖင္႔မႏၱေလးကမႏၱေလးသားေတြမွာဒီမသိစိတ္ကေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိေနမယ္လိုု႔ထင္ပါတယ္။ၿမန္မာမွာႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာေနၿပီးၿမန္မာတပိုုင္းၿဖစ္ေနတဲ႔တရုုတ္ေတြအေပၚမွာဒါေလာက္အာဃာတမရွိေပမဲ႔ၿမန္မာစကားမေၿပာတတ္တဲ႔မႏၱေလးကတရုုတ္ေတြ
ကိုုေတာ႔မႏၱေလးသူမႏၱေလးသားေတြကေတာ႔မ်က္ေစ႔ထဲမွာႀကည္႔မရေတာ႔တာေတာ္ေတာ္ႀကာပါၿပီ။
ၿမစ္ဆုုံေရကာတာစီမံကိန္းကိုုေခတၱ၅ႏွစ္တာကာလရပ္ဆိုုင္းလိုုက္ေပမဲ႔ တရုုတ္ရဲ႔ ရထားလမ္းစီမံကိန္း၊ေက်ာက္ၿဖဴ
ေရနံဓါတ္ေငြ႔ပိုုက္ လိုုင္းစီမံကိန္းေတြဟာအခ်ိန္မေရြးေပါက္ကြဲလာႏိုုင္တဲ႔မီးပြားေတြပဲၿဖစ္ပါတယ္။တရုုတ္ေခါင္းေဆာင္
ပိုုင္းရဲ႔စိတ္ထဲမွာ ၿမန္တင္႔ဟာတရုုတ္ၿပည္ရဲ႔အစိတ္အပိုုင္းၿဖစ္တယ္ဆိုုတာမသိမသာခံယူထားႀကပါတယ္။ၿမန္မာေရွး
ဘုုရင္လက္ထက္ထဲက ၿမန္မာကိုုမၾကာခဏက်ဴးေက်ာ္ေလ႔ရွိတာေႀကာင္႔တရုုတ္ဆိုုတဲ႔ၿမန္မာစကားအဓိပၺါယ္ဟာ
က်ဴးေက်ာ္သူၿဖစ္တယ္ဆိုုတာေဖၚၿပထားပါတယ္။တရုုတ္ဟာစူပါပါ၀ါၿဖစ္လာတာနဲ႔အမ ွ်အေမရိကန္ကိုုခြာရာတိုုင္းလာ
ပါတယ္။ဒါေပမဲ႔တရုုတ္ဟာအေမရိကန္ကိုုဘယ္ဖက္ကပဲယွဥ္ယွဥ္ မယွဥ္ႏိုုင္ေသးပါဘူး။ တရုုတ္ပစၥည္းေတြကိုုေစ်းခ်ဳိ
ခ်ဳ ိနဲ႔ထုုတ္လုုပ္ၿပီးေစ်းေပါေပါနဲ႔ကမၻာကိုုၿဖန္႔ခ်ီတင္ပိုု႔ေနတာေႀကာင္႔တရုုတ္ပစၥည္းတင္သြင္းမႈကိုုႏိုုင္ငံတိုုင္းလိုုလိုု
ကပဲကန္႔သတ္မႈေတြလုုပ္ခဲ႔ပါတယ္။ တရုုတ္ကလည္းသူ႔ပစၥည္းေတြေစ်းခ်ဳိခ်ိဳနဲ႔ပိုု႔ႏိုုင္ေအာင္သူ႔ယြမ္ေငြတန္ဖိုုးကိုုုု
ခပ္ေပ်ာ႔ေပ်ာ႔ ၿဖစ္ေအာင္လုုပ္ထားပါတယ္။
အေမရိကန္အပါအ၀င္အေနာက္ႏုုိင္ငံေတြကဒါကိုုပဲေထာက္ၿပေၿပာဆိုုခဲ႔ႀကၿပီးနည္းမ်ဳိးစုုံနဲ႔
လွန္႔ခဲ႔ႀကပါတယ္။ တရုုတ္ကလည္းသူ႔အႀကံနဲ႔သူပါပဲ။ ၿမန္မာကေတာ႔ US sanction, EU sanction
ေတြေႀကာင္႔စီးပြားေရးထင္သေလာက္မလုုပ္ႏုုိင္ခဲ႔တဲ႔ အၿပင္ခရုုိနီစီးပြားေရးလက္၀ါးႀကီးအုုပ္မႈေတြေႀကာင္ ႔ တစ္ဦးခ်င္း
ရဲ႔wealthဟာတစ္ဖက္ေစာင္းနင္းၿဖစ္ခဲ႔ၿပီးဆင္းရဲမြဲေတသူမ်ားၿပားလာခဲ႔ပါတယ္။လူလတ္တန္းစားဆိုုတာတၿဖည္း
ၿဖည္းေပ်ာက္ကြယ္ေလ်ာ႔နည္းခဲ႔ၿပီး၀န္ထမ္းေလာကမွာေကာပုုဂၢလိကအပိုုင္းမွာပါလာဘ္စားမႈေတြအၿမစ္တြယ္လာခဲ႔
ပါတယ္။ၿမန္မာ႔စီးပြားေရးဟာတၿဖည္းၿဖည္းနဲ႔တရုုတ္ကိုုမွီခိုုအားထားလာခဲ႔ရၿပီးေပါေခ်ာင္ေကာင္းပစၥည္းေတြအတြက္
ေဒၚလာေတြကိုုသုုံးခဲ႔ရပါတယ္။တရုုတ္က တခါးမရွိဓါးမရွိ ၀င္လာတဲ႔စားစရာေတြေႀကာင္႔ၿပည္တြင္းစားစရာထုုတ္
လုုပ္မႈလုုပ္ငန္းေတြထိခိုုက္ခဲ႔ရပါတယ္။ အထူးသၿဖင္႔စားစရာေတြဟာ expiry date လြန္ခါနီးေတြ၀င္လာေတာ႔ၿမန္မာ
ဟာတရုုတ္ပစၥည္းေတြရဲ႔ dumping အၿဖစ္တစ္စတစ္စနဲ႔ေရာက္လာေနၿပီၿဖစ္တယ္လိုု႔ဆိုုပါတယ္။ တရုုတ္လ ွ်ပ္စစ္
ပစၥည္းေတြဆိုု operating instruction ကအစတရုုတ္လိုုပဲေရးထားတာ။ ၿမန္မာအတြက္သီးၿခားထုုတ္လုုပ္တာမဟုုတ္
ပဲသူတိုု႔ဆီမွာ model out ရင္ ၿမန္မာဖက္ကိုုေရာက္လာေတာ႔တာပါ။ေစ်းေပါေတာ႔လည္းၿမန္မာစာသုုံးသူေတြကမညီး
မညဴသုုံးေနႀကရတယ္။ပစၥည္းခ်င္းတူရင္ယိုုးဒယားပစၥည္းကမွအရည္အေသြးပိုုေကာင္းေတာ႔ေစ်းမ်ာခ်င္မ်ားပါေစ
ယိုုဒယားပစၥည္းကိုုပဲစားသုုံးသူေတြကသုုံးခ်င္ၾကတယ္။
တရုုတ္ကၿမန္မာနဲ႔ကီလိုုမီတာေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာဆက္စပ္ေနတာေႀကာင္႔သူနဲ႔စီးပြားေရးအဆက္အဆံမလုုပ္ဖိုု႔ဆိုုတာ
ေတာ္ေတာ္ခက္ခဲတဲ႔အလုုပ္ပါ။အစိုုးရအေနနဲ႔တရုုတ္ကိုုခ်စ္ရင္လည္းေပါင္းရမွာပဲ၊မုုန္းရင္လည္းေပါင္းရမွာပါ။ေလာေလာ
ဆယ္ေတာ႔အာဏာခ်ိန္ခြင္ရွာညွိဖိုု႔ အေမရိကန္နဲ႔အီးယူႏိုုင္ငံေတြရဲ႔မ်က္ႏွာသာေပးမႈၿပန္ရရွိေရးကိုုႀကိဳးပမ္းေနႀကတာ
အထင္အရွားပါ။ဒီလိုုအေၿခအေနမ်ိဳးမွာ ၿမန္မာနဲ႔တရုုတ္စီးပြားေရးအဆက္အဆံကိုုဘယ္လိုုလုုပ္သင္႔တယ္ဆိုုတဲ႔
projection ကိုုသက္ဆိုုင္ရာ၀န္ႀကီးဌာနမ်ားကေလ႔လာၿပီးႏွစ္တိုုႏွစ္ရွည္စီမံကိန္းမ်ားေရးဆြဲသုုံးသပ္တင္ၿပသင္႔ေနပါ
ၿပီ။တရုုတ္ႏွင႔္နယ္စပ္ကုုန္သြယ္ေရး၀င္ေပါက္ထြက္ေပါက္ဟာ ( ၄)ခုုရွိေနေပမဲ႔မူဆယ္နယ္စပ္ကုုန္သြယ္ေရးဟာ
အေရးပါဆုုံးနယ္စပ္ကုုန္သြယ္ေရးစခန္းၿဖစ္ပါတယ္။ ၿမန္မာကလည္း၁၀၅ မိုုင္ကုုန္သြယ္ေရးဇုုန္ဖြင္႔လွစ္ၿပီးၿမန္မာဖက္
မွာေစ်းကြက္ၿဖစ္ေပၚလာေအာင္လုုပ္ခဲ႔ပါတယ္။ယခုုအထိတရုုတ္ကလည္းသူဖက္ႀကယ္ေခါင္၊ေရႊလီမွာေစ်းကြက္ၿဖစ္
ေအာင္အကြက္ခ်ေဆာင္ရြက္ေနပါတယ္။ ၿမန္မာဖက္ကေတာ႔တရုုတ္ၿမန္မာစီးပြားေရးေပၚလစီ ကိုုသတ္သတ္မွတ္
မွတ္ခ်ဟန္မတူပါ။ အာဆီယံတရုုတ္နန္နင္းဆိုုလည္း၀င္ပါလိုုက္တယ္။ နန္နင္းမွာၿမန္မာကုုန္သြယ္ေရးရုုံးတစ္ရုုံး
တည္ေထာင္ဖြင္႔လွစ္ထားတယ္။ပုုဂၢလိကနဲ႔အစိုုးရႀကားသူလုုပ္မလိုုကိုုယ္လုုပ္မလိုုနဲ႔ လစ္ဟာေနပါတယ္။ကြမ္ရွီး
ၿပည္နယ္ဟာတရုုတ္ရဲ႔ကိုုယ္ပိုုင္အုုပ္ခ်ဳပ္ေရးအခြင္႔အေရးေပးထားတဲ႔ၿပည္နယ္တစ္ခုုၿဖစ္ပါတယ္။ႏွစ္အနည္းငယ္အတြင္းလ ွ်င္ၿမန္စြာဖံြ႔ၿဖိဳးတိုုးတက္လာတာကိုုေတြ႔ ရပါတယ္။ယူနန္ၿပည္နယ္ကေတာ႔ၿမန္မာနဲ႔အိမ္နီးခ်င္းၿပည္နယ္ၿဖစ္ပါတယ္။
တရုုတ္ၿပည္ထဲမွာမဖြံၿဖိဳးမတိုုးတက္ေသးေသာၿပည္နယ္အၿဖစ္သတ္မွတ္ထားပါတယ္။အစပထမပိုုင္းမွာတရုုတ္ကၿမန္မာ
ကိုုယူနန္ၿပည္နယ္္အဆင္႔ေလာက္နဲ႔တန္းတူထားဆက္ဆံခ်င္ႀကတယ္။ၿမန္မာ၀န္ႀကီးဌာနတစ္ခုုခုုကိုုဘီက်င္းက၀န္ႀကီးဌာနကတန္းတူမဆက္ဆံခ်င္ႀကဘူး။ယူနန္ၿပည္နယ္က၀န္ႀကီးဌာနတစ္ခုုကတိုုက္ရုုိက္ဆက္ဆံလာတာမ်ဳိးရွိခဲ႔ဘူးတယ္။ၿမန္မာဘုုရင္လက္ထက္ကဘုုရင္အေနနဲ႔ဂရိတ္ၿဗိတိန္ဘုုရင္မႀကီးနဲ႔တိုုက္ဆက္ဆံခဲ႔ခ်င္ေပမဲ႔အေရွအိႏၵိယဘုုရင္ခံနဲ႔သာဆက္ခံခဲ႔ရတဲ႔အၿဖစ္မ်ဳိးလိုုပါပဲ။ေနာက္ပိုုင္းႀကမွၿမန္မာအစိုုးရကတင္းခံေနလိုု႔အစိုုးရသေဘာထားကိုုသိလာၿပီးေနာက္ပိုုင္းဆက္ဆံေရးအဆင္ေခ်ာလာခဲ႔တယ္။ ၿမန္မာကလည္းမရဘူး၊တန္းတူၿဖစ္တဲ႔ၿမိဳ႔ေတာ္၀န္ကိုုဘိတ္ခိုုင္းတာတိုု႔ႀကိဳခိုုင္းတာတိုု႔ကိုု protocol အရ လုုပ္ေတာ႔မွၿမန္မာသေဘာထားကိုုသိလာခဲ႔ႀကတယ္။ဒီအေႀကာင္းေတြကၿမန္မာနဲ႔တရုုတ္စီးပြားေရးဆိုုင္
ရာ projection ေတြ ေရးဆြဲတဲ႔အခါ စဥ္းစားႏိုုင္ေအာင္ လိုု႔ၿဖစ္ပါတယ္။
တရုုတ္ေတြကၿမန္မာမွာ ေဒၚလာ၄-၅ သန္းတန္အေသးစားရင္းႏွီးၿမဳပ္နွံမႈေတြ မလုုပ္ခ်င္ႀကဘူး။အႀကီးစားေတြပဲသူတိုု႔လုုပ္ခ်င္ႀကတယ္။အေသးစားကိုုသူတိုု႔ဖက္မွာပဲရင္းႏွီးၿမဳပ္ႏွံမယ္။ လိုုအပ္တဲ႔ကုုန္ႀကမ္းကၿမန္မာကေနေစ်းေပါေပါနဲ႔ရႏိုုင္တယ္။ ေစ်းႀကီးေနရင္နည္းနည္း မူ ၿပလိုုက္ရင္ ၿမန္
မာကုုန္သည္ေတြသူတိုု႔ခြင္ထဲေရာက္သြားေရာ။ ဖရဲသီး၊သရက္သီးဆိုုရင္ေမ ွ်ာ္မွန္းသေလာက္ အက်ဳိးအၿမတ္မရဘူး။
ဒါေႀကာင္႔သရက္သီးဆိုုရင္ oversea နဲ႔တင္ဖိုု႔ လိုုင္းေၿပာင္းႀကရတယ္။ ၁၀၅မိုုင္ကုုန္သြယ္ေရးဇုုန္ထဲမွာ ၿမန္မာကုုန္
ပစၥည္းေတြ ေစ်းကြက္ၿဖစ္ေပၚေရးကိုုၿမန္မာေတြဖက္ကအမ်ဳိးမ်ုုဳိးႀကိဳးစားႀကတယ္။ ဒါေပမဲ႔ၿမန္မာကုုန္သည္ေတြကအရင္း
အႏွီးထုုတ္ႏုုိင္မႈအင္အားနည္းေတာ႔တရုုတ္ေတြရဲ႔၀ယ္လက္ၿဖစ္ရင္ၿဖစ္သြားမယ္။ေစ်းတင္းခံေနေတာ႔ေၿမၿပန္႔ကိုုၿပန္မ
သယ္ခ်င္ေတာ႔ေပးတဲ႔ေစ်းန႔ဲခ်ေရာင္းသြားႀကရတယ္။ logan သီးေတြကုုိႀကည္႔ေလ၊ ၿမန္မာကေနထြက္သြားၿပီး ၿမန္မာ ကိုုပဲ preserved သီးႏွံ (snack) ေတြအၿဖစ္ၿပန္ေရာက္လာေကာ။ ေၿပာင္းေတြလည္းအမ်ားအၿပားေရာက္ လာရင္
အစိုုဓါတ္မ်ားတယ္၊အာဖလာေတာ႔ဆင္မ်ားတယ္ဆိုုၿပီးေစ်းဖမ္းႏွိမ္တာပဲ။
ဒီအခ်က္ေတြကေအာက္ေခ်မွာၿဖစ္ပ်က္ေနတာေတြပါ။ တရုုတ္ဖက္ကနယ္စပ္ကုုန္သြယ္ေရးကိုုအၿပည္ၿပည္ဆိုုင္ရာ
ကုုန္သြယ္မႈတစ္ခုုလိုု႔မသတ္မွတ္ခ်င္ဘူး။နယ္စပ္ေန ႏွစ္ႏိုုင္ငံကၿပည္သူေတြကုုန္သြယ္ႀကတာလိုု႔မွတ္ယူထားတယ္။
ၿမန္မာကနယ္စပ္ကုုန္သြယ္ေရးဟာအၿပည္ၿပည္ဆိုုင္ရာကုုန္သြယ္မႈလိုု႔မွတ္ယူထားတယ္။ ဒီ လိုုအေၿခခံအၿမင္ခ်င္း
မတူညီတာေႀကာင္႔ ကနဦးနယ္စပ္နယ္စပ္ကုုန္သြယ္ေရးကိုုေခ်ာေခ်ာေမြ႔ေမြ႔ ၿဖစ္ေအာင္အေကာင္အထည္ေဖၚေဆာင္
ရြက္တဲ႔အခါေတာ္ေတာ္ေၿပာဆိုုခဲ႔ရပါတယ္။ဟခုုအခါမွာေတာ႔ ၿမန္မာအစိုုးရသေဘာထား ကိုုသိလာရၿပီၿဖစ္တဲ႔အတြက္
တရုုတ္နဲ႔ကုုန္သြယ္မႈမွာအဆင္ေၿပစၿပဳလာပါၿပီ။ေစ်းကြက္အသာစီးရေရးမွာ ေတာ႔တရုုတ္နဲ႔ယွဥ္ၿပိဳင္ႀကိဳးစားႀကတဲ႔အခါ
ၿမန္မာကေနာက္တန္းမွာပဲေရာက္ေနရတာကိုုေတာ႔၀န္ခံရမွာၿဖစ္ပါတယ္။စိေတာ႔ကုုန္သြယ္ေရးမဟာဗ်ဴယာခ်မွတ္တဲ႔အခါမွာစဥ္းစားရမဲ႔အခ်က္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိေနပါတယ္။ ဥပမာေရႊဆိုုရင္ၿမန္မာၿပည္မွာထြက္တယ္။ဘယ္ေလာက္ထြက္
သလဲေတာ႔စာရင္းဇယားအတိအက်မသိရဘူး။ကမၻာေရႊေစ်းကၿမင္႔ၿပီး ၿပည္တြင္းေရႊေစ်းနိမ္႔ေနတဲ႔အခါ ၿမန္မာေရႊေတြ
တရုုတ္နယ္စပ္ေရာက္လာပါတယ္။ေရႊက ကုုန္က်စ္ဆိုုေတာ႔သယ္ရၿပဳရတာလြယ္တယ္။ နယ္စပ္ေရႊလီမွာၿမန္မာေရႊ ကိုုေရာင္းၿပီး ရတဲ႔ေဒၚလာကိုုိုအေ၀းလႊဲနဲ႔ ရန္ကုုန္ကိုုၿပန္ပိုု႔ေတာ႔ရန္ကုုန္မွာ ေဒၚလာေစ်းကေရႊလီက ၿမန္မာေရႊ၀ယ္တဲ႔
တရုုတ္ေတြလက္ထဲမွာပဲရွိတယ္။ ရန္ကုုန္ေဒၚလာေစ်းကြက္ကေရႊလီကေနသတင္းအခ်က္အလက္မရပဲမဖြင္႔ ရဲႀကဘူး။
ရန္ကုုန္သားကုုန္သည္ေတြကေဒၚလာေစ်းကြက္ကိုုသူတိုု႔ exporters ေတြကလက္ထဲမွာ မရွိ လိုုေအာင္႔သက္သက္ၿဖစ္
ေနႀကတာေပါ႔။
တရုုတ္ကနယ္စပ္ကုုန္သြယ္ေရးကိုု normal trade မလုုပ္ခ်င္ဘူး။ Letter of credit, Telegraphic Transfer နဲ႔ေငြ
ေႀကး transaction လုုပ္ဖိုု႔ေတာ္ေတာ္ကိုုေၿပာေနရတယ္။ အေမရိကန္ sanction ေၾကာင္႔လည္းတေႀကာင္းပါတာေပါ႔၊
အေရးရယ္အေႀကာင္းရယ္ဆိုုရင္ တရုုတ္လည္းေငြေႀကးနဲ႔ပတ္သက္လာရင္ ၿမန္မာကိုု မကူညီပါဘူး။ စင္ကာပူကမွ တင္းတင္းႀကပ္ၿကပ္နဲ႔ ၿမန္မာကိုု ကူညီေသးတယ္။ အေမရိကန္ဖိအားေပးေတာ႔ေဒၚလာကိုု ၿဖဳတ္ပစ္တယ္ေလ။ ယူရုုိ
နဲ႔ေတာ႔ လုုပ္ႏိုုင္ေသးတယ္။ၿမန္မာကုုန္သည္ေတြေလာကမွာ ၂ ရင္းရင္းရတယ္ဆိုုတဲ႔ၿဖစ္စဥ္ေပၚေပါက္လာၿပီးကုုန္သြယ္
မႈအရင္းအႏွီး ကိုု အကန႔္အသတ္ ၿဖစ္ေစတာပါ။ ဒီႀကားထဲမွာကုုန္သည္ေတြဖက္ကမသမာမႈေတြလုုပ္တယ္ဆိုုၿပီးပိုု႔ကုုန္
သြင္းကုုန္လိုုစင္ေလ ွ်ာက္ရင္ barrier ေတြၿပဳလုုပ္ခဲ႔တယ္။ ဒီအခ်က္ေတြေႀကာင္႔ transaction cost ေတြမ်ားလာၿပီးလုုပ္ရကိုုင္ရတဲ႔အခါမွာတြက္ေခ်မကိုုက္ေတာဘူး။နယ္စပ္ကုုန္သြယ္ေရးကိုုလုုပ္ေနတဲ႔ကုုမၺဏီေတြ
ကexport လုုပ္ခ်င္တဲ႔သူုုေတြဆီကေကာ္မရွင္ယူၿပီးသူတိုု႔နံမည္ခံ export ေပးတယ္။ ပဲတီစိမ္း export လုုပ္ခ်င္
တဲ႔သူက ပဲတီစိမ္း တန္ ၅၀၀ ကိုု တရုုတ္ဆီ export လုုပ္ခ်င္ရင္ အမည္ခံကုုမၺဏီ နဲ႔ညွိႏိုုင္းပါတယ္။ အမည္ခံကုုမၺဏီ
ကလိုုင္စင္ေလ ွ်ာက္ေပးတယ္။အမည္ခံကုုမၺဏီနဲ႔လက္၀ါးရုုိက္ထားတဲ႔ တရုုတ္ကုုမၺဏီက ၿမန္မာအမည္ခံကုုမၺဏီ ထံ
ေဒၚလာ ကိုု TT နဲ႔ထည္႔ေပးလိုုက္တယ္။ အမွန္ကေတာ႔ အမည္ခံကုုမၺဏီ ရဲ႔ေငြေတြပါပဲ။ အဲေတာ႔ တစ္ရင္းရင္းလိုုက္ရ
ၿပီ၊ ေနာက္တစ္ရင္းကေတာ႔ၿပည္တြင္းမွာ ပဲတီစိမ္း၀ယ္ရတဲ႔ အရင္းေပါ႔။အစစ္အေဆးခံတာတိုု႔ဘာတိုု႔လုုပ္ၿပီး လိုုင္စင္က်
လာရင္ပိုု႔လိုု႔ရၿပီ။ လိုုင္စင္ေလ ွ်ာက္တဲ႔အခါ ပစၥည္းဖိုုးေငြ TT အရင္၀င္ရပါတယ္။ ႏုုိင္ငံၿခား၀ယ္လက္ ၿဖစ္တဲ႔ဘယ္တစ္
စိမ္းကုုမၺဏီ ကမွ TT ႀကိဳပိုု႔ ဖိုု႔ဆိုုတာ ၿဖစ္ႏိုုင္ေခ်အနည္းဆုုံးဆိုုတာ ႏုုိင္ငံတကာကုုန္သြယ္ေရးလုုပ္ေနသူတိုုင္း
သိပါတယ္။ အမည္ခံ ကုုမၺဏီကေန တဆင္႔ခံ လုုပ္ရရင္ ၂ ရင္းမရင္းရေတာ႔ ဒီလုုပ္နည္းစနစ္ကိုုေတာ္ေတာ္ႀကိဳက္ႀက
တယ္။တစ္ဖက္ႏုုိင္ငံတရုုတ္နဲ႔အဆက္အသြယ္ရွိသူေတြြဘယ္ေလာက္အလုုပ္ၿဖစ္လဲႀကည္႔ပါ။ အစိုုးရ ဘက္ကစဥ္းစား
လုုပ္ေဆာင္ႀကတဲ႔အခါမွာလည္းဘာေတြစဥ္းစားႀကသလဲ၊ ကိုုယ္႔ကုုန္သည္ကိုု ကိုုယ္သတ္ေနတာေတြလည္းၿဖစ္သြား
ႏိုုင္ပါတယ္။ ဒီေၿမၿပင္အေၿခအေနေတြသိေပမဲ႔ဘာလုုပ္ရမွန္းမသိလိုု႔လားေတာ႔မသိဘူး။ ကုုန္သည္ေတြကေတာ႔ငါးပြက္
ရာငါးစာခ်ေနတာနဲ႔ပဲ စီးပြားေရးကိုုေဆာင္ရြက္ေနရပါတယ္။
တတိုုင္းတၿပည္လုုံးကထြက္ေပၚလာတာၿဖစ္တယ္လိုု႔ယူဆမိပါတယ္ဘာေႀကာင္႔လဲဆိုုေတာ႔အခုုခ်ိန္မွာၿမန္မာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႔စိတ္ထဲမွာတရုုတ္ကိုုခ်ဥ္ေနတဲ႔မသိစိတ္ေတြကိန္းေအာင္းေနတာအမွန္ပါ။အထူးသၿဖင္႔မႏၱေလးကမႏၱေလးသားေတြမွာဒီမသိစိတ္ကေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိေနမယ္လိုု႔ထင္ပါတယ္။ၿမန္မာမွာႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာေနၿပီးၿမန္မာတပိုုင္းၿဖစ္ေနတဲ႔တရုုတ္ေတြအေပၚမွာဒါေလာက္အာဃာတမရွိေပမဲ႔ၿမန္မာစကားမေၿပာတတ္တဲ႔မႏၱေလးကတရုုတ္ေတြ
ကိုုေတာ႔မႏၱေလးသူမႏၱေလးသားေတြကေတာ႔မ်က္ေစ႔ထဲမွာႀကည္႔မရေတာ႔တာေတာ္ေတာ္ႀကာပါၿပီ။
ၿမစ္ဆုုံေရကာတာစီမံကိန္းကိုုေခတၱ၅ႏွစ္တာကာလရပ္ဆိုုင္းလိုုက္ေပမဲ႔ တရုုတ္ရဲ႔ ရထားလမ္းစီမံကိန္း၊ေက်ာက္ၿဖဴ
ေရနံဓါတ္ေငြ႔ပိုုက္ လိုုင္းစီမံကိန္းေတြဟာအခ်ိန္မေရြးေပါက္ကြဲလာႏိုုင္တဲ႔မီးပြားေတြပဲၿဖစ္ပါတယ္။တရုုတ္ေခါင္းေဆာင္
ပိုုင္းရဲ႔စိတ္ထဲမွာ ၿမန္တင္႔ဟာတရုုတ္ၿပည္ရဲ႔အစိတ္အပိုုင္းၿဖစ္တယ္ဆိုုတာမသိမသာခံယူထားႀကပါတယ္။ၿမန္မာေရွး
ဘုုရင္လက္ထက္ထဲက ၿမန္မာကိုုမၾကာခဏက်ဴးေက်ာ္ေလ႔ရွိတာေႀကာင္႔တရုုတ္ဆိုုတဲ႔ၿမန္မာစကားအဓိပၺါယ္ဟာ
က်ဴးေက်ာ္သူၿဖစ္တယ္ဆိုုတာေဖၚၿပထားပါတယ္။တရုုတ္ဟာစူပါပါ၀ါၿဖစ္လာတာနဲ႔အမ ွ်အေမရိကန္ကိုုခြာရာတိုုင္းလာ
ပါတယ္။ဒါေပမဲ႔တရုုတ္ဟာအေမရိကန္ကိုုဘယ္ဖက္ကပဲယွဥ္ယွဥ္ မယွဥ္ႏိုုင္ေသးပါဘူး။ တရုုတ္ပစၥည္းေတြကိုုေစ်းခ်ဳိ
ခ်ဳ ိနဲ႔ထုုတ္လုုပ္ၿပီးေစ်းေပါေပါနဲ႔ကမၻာကိုုၿဖန္႔ခ်ီတင္ပိုု႔ေနတာေႀကာင္႔တရုုတ္ပစၥည္းတင္သြင္းမႈကိုုႏိုုင္ငံတိုုင္းလိုုလိုု
ကပဲကန္႔သတ္မႈေတြလုုပ္ခဲ႔ပါတယ္။ တရုုတ္ကလည္းသူ႔ပစၥည္းေတြေစ်းခ်ဳိခ်ိဳနဲ႔ပိုု႔ႏိုုင္ေအာင္သူ႔ယြမ္ေငြတန္ဖိုုးကိုုုု
ခပ္ေပ်ာ႔ေပ်ာ႔ ၿဖစ္ေအာင္လုုပ္ထားပါတယ္။
အေမရိကန္အပါအ၀င္အေနာက္ႏုုိင္ငံေတြကဒါကိုုပဲေထာက္ၿပေၿပာဆိုုခဲ႔ႀကၿပီးနည္းမ်ဳိးစုုံနဲ႔
လွန္႔ခဲ႔ႀကပါတယ္။ တရုုတ္ကလည္းသူ႔အႀကံနဲ႔သူပါပဲ။ ၿမန္မာကေတာ႔ US sanction, EU sanction
ေတြေႀကာင္႔စီးပြားေရးထင္သေလာက္မလုုပ္ႏုုိင္ခဲ႔တဲ႔ အၿပင္ခရုုိနီစီးပြားေရးလက္၀ါးႀကီးအုုပ္မႈေတြေႀကာင္ ႔ တစ္ဦးခ်င္း
ရဲ႔wealthဟာတစ္ဖက္ေစာင္းနင္းၿဖစ္ခဲ႔ၿပီးဆင္းရဲမြဲေတသူမ်ားၿပားလာခဲ႔ပါတယ္။လူလတ္တန္းစားဆိုုတာတၿဖည္း
ၿဖည္းေပ်ာက္ကြယ္ေလ်ာ႔နည္းခဲ႔ၿပီး၀န္ထမ္းေလာကမွာေကာပုုဂၢလိကအပိုုင္းမွာပါလာဘ္စားမႈေတြအၿမစ္တြယ္လာခဲ႔
ပါတယ္။ၿမန္မာ႔စီးပြားေရးဟာတၿဖည္းၿဖည္းနဲ႔တရုုတ္ကိုုမွီခိုုအားထားလာခဲ႔ရၿပီးေပါေခ်ာင္ေကာင္းပစၥည္းေတြအတြက္
ေဒၚလာေတြကိုုသုုံးခဲ႔ရပါတယ္။တရုုတ္က တခါးမရွိဓါးမရွိ ၀င္လာတဲ႔စားစရာေတြေႀကာင္႔ၿပည္တြင္းစားစရာထုုတ္
လုုပ္မႈလုုပ္ငန္းေတြထိခိုုက္ခဲ႔ရပါတယ္။ အထူးသၿဖင္႔စားစရာေတြဟာ expiry date လြန္ခါနီးေတြ၀င္လာေတာ႔ၿမန္မာ
ဟာတရုုတ္ပစၥည္းေတြရဲ႔ dumping အၿဖစ္တစ္စတစ္စနဲ႔ေရာက္လာေနၿပီၿဖစ္တယ္လိုု႔ဆိုုပါတယ္။ တရုုတ္လ ွ်ပ္စစ္
ပစၥည္းေတြဆိုု operating instruction ကအစတရုုတ္လိုုပဲေရးထားတာ။ ၿမန္မာအတြက္သီးၿခားထုုတ္လုုပ္တာမဟုုတ္
ပဲသူတိုု႔ဆီမွာ model out ရင္ ၿမန္မာဖက္ကိုုေရာက္လာေတာ႔တာပါ။ေစ်းေပါေတာ႔လည္းၿမန္မာစာသုုံးသူေတြကမညီး
မညဴသုုံးေနႀကရတယ္။ပစၥည္းခ်င္းတူရင္ယိုုးဒယားပစၥည္းကမွအရည္အေသြးပိုုေကာင္းေတာ႔ေစ်းမ်ာခ်င္မ်ားပါေစ
ယိုုဒယားပစၥည္းကိုုပဲစားသုုံးသူေတြကသုုံးခ်င္ၾကတယ္။
တရုုတ္ကၿမန္မာနဲ႔ကီလိုုမီတာေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာဆက္စပ္ေနတာေႀကာင္႔သူနဲ႔စီးပြားေရးအဆက္အဆံမလုုပ္ဖိုု႔ဆိုုတာ
ေတာ္ေတာ္ခက္ခဲတဲ႔အလုုပ္ပါ။အစိုုးရအေနနဲ႔တရုုတ္ကိုုခ်စ္ရင္လည္းေပါင္းရမွာပဲ၊မုုန္းရင္လည္းေပါင္းရမွာပါ။ေလာေလာ
ဆယ္ေတာ႔အာဏာခ်ိန္ခြင္ရွာညွိဖိုု႔ အေမရိကန္နဲ႔အီးယူႏိုုင္ငံေတြရဲ႔မ်က္ႏွာသာေပးမႈၿပန္ရရွိေရးကိုုႀကိဳးပမ္းေနႀကတာ
အထင္အရွားပါ။ဒီလိုုအေၿခအေနမ်ိဳးမွာ ၿမန္မာနဲ႔တရုုတ္စီးပြားေရးအဆက္အဆံကိုုဘယ္လိုုလုုပ္သင္႔တယ္ဆိုုတဲ႔
projection ကိုုသက္ဆိုုင္ရာ၀န္ႀကီးဌာနမ်ားကေလ႔လာၿပီးႏွစ္တိုုႏွစ္ရွည္စီမံကိန္းမ်ားေရးဆြဲသုုံးသပ္တင္ၿပသင္႔ေနပါ
ၿပီ။တရုုတ္ႏွင႔္နယ္စပ္ကုုန္သြယ္ေရး၀င္ေပါက္ထြက္ေပါက္ဟာ ( ၄)ခုုရွိေနေပမဲ႔မူဆယ္နယ္စပ္ကုုန္သြယ္ေရးဟာ
အေရးပါဆုုံးနယ္စပ္ကုုန္သြယ္ေရးစခန္းၿဖစ္ပါတယ္။ ၿမန္မာကလည္း၁၀၅ မိုုင္ကုုန္သြယ္ေရးဇုုန္ဖြင္႔လွစ္ၿပီးၿမန္မာဖက္
မွာေစ်းကြက္ၿဖစ္ေပၚလာေအာင္လုုပ္ခဲ႔ပါတယ္။ယခုုအထိတရုုတ္ကလည္းသူဖက္ႀကယ္ေခါင္၊ေရႊလီမွာေစ်းကြက္ၿဖစ္
ေအာင္အကြက္ခ်ေဆာင္ရြက္ေနပါတယ္။ ၿမန္မာဖက္ကေတာ႔တရုုတ္ၿမန္မာစီးပြားေရးေပၚလစီ ကိုုသတ္သတ္မွတ္
မွတ္ခ်ဟန္မတူပါ။ အာဆီယံတရုုတ္နန္နင္းဆိုုလည္း၀င္ပါလိုုက္တယ္။ နန္နင္းမွာၿမန္မာကုုန္သြယ္ေရးရုုံးတစ္ရုုံး
တည္ေထာင္ဖြင္႔လွစ္ထားတယ္။ပုုဂၢလိကနဲ႔အစိုုးရႀကားသူလုုပ္မလိုုကိုုယ္လုုပ္မလိုုနဲ႔ လစ္ဟာေနပါတယ္။ကြမ္ရွီး
ၿပည္နယ္ဟာတရုုတ္ရဲ႔ကိုုယ္ပိုုင္အုုပ္ခ်ဳပ္ေရးအခြင္႔အေရးေပးထားတဲ႔ၿပည္နယ္တစ္ခုုၿဖစ္ပါတယ္။ႏွစ္အနည္းငယ္အတြင္းလ ွ်င္ၿမန္စြာဖံြ႔ၿဖိဳးတိုုးတက္လာတာကိုုေတြ႔ ရပါတယ္။ယူနန္ၿပည္နယ္ကေတာ႔ၿမန္မာနဲ႔အိမ္နီးခ်င္းၿပည္နယ္ၿဖစ္ပါတယ္။
တရုုတ္ၿပည္ထဲမွာမဖြံၿဖိဳးမတိုုးတက္ေသးေသာၿပည္နယ္အၿဖစ္သတ္မွတ္ထားပါတယ္။အစပထမပိုုင္းမွာတရုုတ္ကၿမန္မာ
ကိုုယူနန္ၿပည္နယ္္အဆင္႔ေလာက္နဲ႔တန္းတူထားဆက္ဆံခ်င္ႀကတယ္။ၿမန္မာ၀န္ႀကီးဌာနတစ္ခုုခုုကိုုဘီက်င္းက၀န္ႀကီးဌာနကတန္းတူမဆက္ဆံခ်င္ႀကဘူး။ယူနန္ၿပည္နယ္က၀န္ႀကီးဌာနတစ္ခုုကတိုုက္ရုုိက္ဆက္ဆံလာတာမ်ဳိးရွိခဲ႔ဘူးတယ္။ၿမန္မာဘုုရင္လက္ထက္ကဘုုရင္အေနနဲ႔ဂရိတ္ၿဗိတိန္ဘုုရင္မႀကီးနဲ႔တိုုက္ဆက္ဆံခဲ႔ခ်င္ေပမဲ႔အေရွအိႏၵိယဘုုရင္ခံနဲ႔သာဆက္ခံခဲ႔ရတဲ႔အၿဖစ္မ်ဳိးလိုုပါပဲ။ေနာက္ပိုုင္းႀကမွၿမန္မာအစိုုးရကတင္းခံေနလိုု႔အစိုုးရသေဘာထားကိုုသိလာၿပီးေနာက္ပိုုင္းဆက္ဆံေရးအဆင္ေခ်ာလာခဲ႔တယ္။ ၿမန္မာကလည္းမရဘူး၊တန္းတူၿဖစ္တဲ႔ၿမိဳ႔ေတာ္၀န္ကိုုဘိတ္ခိုုင္းတာတိုု႔ႀကိဳခိုုင္းတာတိုု႔ကိုု protocol အရ လုုပ္ေတာ႔မွၿမန္မာသေဘာထားကိုုသိလာခဲ႔ႀကတယ္။ဒီအေႀကာင္းေတြကၿမန္မာနဲ႔တရုုတ္စီးပြားေရးဆိုုင္
ရာ projection ေတြ ေရးဆြဲတဲ႔အခါ စဥ္းစားႏိုုင္ေအာင္ လိုု႔ၿဖစ္ပါတယ္။
တရုုတ္ေတြကၿမန္မာမွာ ေဒၚလာ၄-၅ သန္းတန္အေသးစားရင္းႏွီးၿမဳပ္နွံမႈေတြ မလုုပ္ခ်င္ႀကဘူး။အႀကီးစားေတြပဲသူတိုု႔လုုပ္ခ်င္ႀကတယ္။အေသးစားကိုုသူတိုု႔ဖက္မွာပဲရင္းႏွီးၿမဳပ္ႏွံမယ္။ လိုုအပ္တဲ႔ကုုန္ႀကမ္းကၿမန္မာကေနေစ်းေပါေပါနဲ႔ရႏိုုင္တယ္။ ေစ်းႀကီးေနရင္နည္းနည္း မူ ၿပလိုုက္ရင္ ၿမန္
မာကုုန္သည္ေတြသူတိုု႔ခြင္ထဲေရာက္သြားေရာ။ ဖရဲသီး၊သရက္သီးဆိုုရင္ေမ ွ်ာ္မွန္းသေလာက္ အက်ဳိးအၿမတ္မရဘူး။
ဒါေႀကာင္႔သရက္သီးဆိုုရင္ oversea နဲ႔တင္ဖိုု႔ လိုုင္းေၿပာင္းႀကရတယ္။ ၁၀၅မိုုင္ကုုန္သြယ္ေရးဇုုန္ထဲမွာ ၿမန္မာကုုန္
ပစၥည္းေတြ ေစ်းကြက္ၿဖစ္ေပၚေရးကိုုၿမန္မာေတြဖက္ကအမ်ဳိးမ်ုုဳိးႀကိဳးစားႀကတယ္။ ဒါေပမဲ႔ၿမန္မာကုုန္သည္ေတြကအရင္း
အႏွီးထုုတ္ႏုုိင္မႈအင္အားနည္းေတာ႔တရုုတ္ေတြရဲ႔၀ယ္လက္ၿဖစ္ရင္ၿဖစ္သြားမယ္။ေစ်းတင္းခံေနေတာ႔ေၿမၿပန္႔ကိုုၿပန္မ
သယ္ခ်င္ေတာ႔ေပးတဲ႔ေစ်းန႔ဲခ်ေရာင္းသြားႀကရတယ္။ logan သီးေတြကုုိႀကည္႔ေလ၊ ၿမန္မာကေနထြက္သြားၿပီး ၿမန္မာ ကိုုပဲ preserved သီးႏွံ (snack) ေတြအၿဖစ္ၿပန္ေရာက္လာေကာ။ ေၿပာင္းေတြလည္းအမ်ားအၿပားေရာက္ လာရင္
အစိုုဓါတ္မ်ားတယ္၊အာဖလာေတာ႔ဆင္မ်ားတယ္ဆိုုၿပီးေစ်းဖမ္းႏွိမ္တာပဲ။
ဒီအခ်က္ေတြကေအာက္ေခ်မွာၿဖစ္ပ်က္ေနတာေတြပါ။ တရုုတ္ဖက္ကနယ္စပ္ကုုန္သြယ္ေရးကိုုအၿပည္ၿပည္ဆိုုင္ရာ
ကုုန္သြယ္မႈတစ္ခုုလိုု႔မသတ္မွတ္ခ်င္ဘူး။နယ္စပ္ေန ႏွစ္ႏိုုင္ငံကၿပည္သူေတြကုုန္သြယ္ႀကတာလိုု႔မွတ္ယူထားတယ္။
ၿမန္မာကနယ္စပ္ကုုန္သြယ္ေရးဟာအၿပည္ၿပည္ဆိုုင္ရာကုုန္သြယ္မႈလိုု႔မွတ္ယူထားတယ္။ ဒီ လိုုအေၿခခံအၿမင္ခ်င္း
မတူညီတာေႀကာင္႔ ကနဦးနယ္စပ္နယ္စပ္ကုုန္သြယ္ေရးကိုုေခ်ာေခ်ာေမြ႔ေမြ႔ ၿဖစ္ေအာင္အေကာင္အထည္ေဖၚေဆာင္
ရြက္တဲ႔အခါေတာ္ေတာ္ေၿပာဆိုုခဲ႔ရပါတယ္။ဟခုုအခါမွာေတာ႔ ၿမန္မာအစိုုးရသေဘာထား ကိုုသိလာရၿပီၿဖစ္တဲ႔အတြက္
တရုုတ္နဲ႔ကုုန္သြယ္မႈမွာအဆင္ေၿပစၿပဳလာပါၿပီ။ေစ်းကြက္အသာစီးရေရးမွာ ေတာ႔တရုုတ္နဲ႔ယွဥ္ၿပိဳင္ႀကိဳးစားႀကတဲ႔အခါ
ၿမန္မာကေနာက္တန္းမွာပဲေရာက္ေနရတာကိုုေတာ႔၀န္ခံရမွာၿဖစ္ပါတယ္။စိေတာ႔ကုုန္သြယ္ေရးမဟာဗ်ဴယာခ်မွတ္တဲ႔အခါမွာစဥ္းစားရမဲ႔အခ်က္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိေနပါတယ္။ ဥပမာေရႊဆိုုရင္ၿမန္မာၿပည္မွာထြက္တယ္။ဘယ္ေလာက္ထြက္
သလဲေတာ႔စာရင္းဇယားအတိအက်မသိရဘူး။ကမၻာေရႊေစ်းကၿမင္႔ၿပီး ၿပည္တြင္းေရႊေစ်းနိမ္႔ေနတဲ႔အခါ ၿမန္မာေရႊေတြ
တရုုတ္နယ္စပ္ေရာက္လာပါတယ္။ေရႊက ကုုန္က်စ္ဆိုုေတာ႔သယ္ရၿပဳရတာလြယ္တယ္။ နယ္စပ္ေရႊလီမွာၿမန္မာေရႊ ကိုုေရာင္းၿပီး ရတဲ႔ေဒၚလာကိုုိုအေ၀းလႊဲနဲ႔ ရန္ကုုန္ကိုုၿပန္ပိုု႔ေတာ႔ရန္ကုုန္မွာ ေဒၚလာေစ်းကေရႊလီက ၿမန္မာေရႊ၀ယ္တဲ႔
တရုုတ္ေတြလက္ထဲမွာပဲရွိတယ္။ ရန္ကုုန္ေဒၚလာေစ်းကြက္ကေရႊလီကေနသတင္းအခ်က္အလက္မရပဲမဖြင္႔ ရဲႀကဘူး။
ရန္ကုုန္သားကုုန္သည္ေတြကေဒၚလာေစ်းကြက္ကိုုသူတိုု႔ exporters ေတြကလက္ထဲမွာ မရွိ လိုုေအာင္႔သက္သက္ၿဖစ္
ေနႀကတာေပါ႔။
တရုုတ္ကနယ္စပ္ကုုန္သြယ္ေရးကိုု normal trade မလုုပ္ခ်င္ဘူး။ Letter of credit, Telegraphic Transfer နဲ႔ေငြ
ေႀကး transaction လုုပ္ဖိုု႔ေတာ္ေတာ္ကိုုေၿပာေနရတယ္။ အေမရိကန္ sanction ေၾကာင္႔လည္းတေႀကာင္းပါတာေပါ႔၊
အေရးရယ္အေႀကာင္းရယ္ဆိုုရင္ တရုုတ္လည္းေငြေႀကးနဲ႔ပတ္သက္လာရင္ ၿမန္မာကိုု မကူညီပါဘူး။ စင္ကာပူကမွ တင္းတင္းႀကပ္ၿကပ္နဲ႔ ၿမန္မာကိုု ကူညီေသးတယ္။ အေမရိကန္ဖိအားေပးေတာ႔ေဒၚလာကိုု ၿဖဳတ္ပစ္တယ္ေလ။ ယူရုုိ
နဲ႔ေတာ႔ လုုပ္ႏိုုင္ေသးတယ္။ၿမန္မာကုုန္သည္ေတြေလာကမွာ ၂ ရင္းရင္းရတယ္ဆိုုတဲ႔ၿဖစ္စဥ္ေပၚေပါက္လာၿပီးကုုန္သြယ္
မႈအရင္းအႏွီး ကိုု အကန႔္အသတ္ ၿဖစ္ေစတာပါ။ ဒီႀကားထဲမွာကုုန္သည္ေတြဖက္ကမသမာမႈေတြလုုပ္တယ္ဆိုုၿပီးပိုု႔ကုုန္
သြင္းကုုန္လိုုစင္ေလ ွ်ာက္ရင္ barrier ေတြၿပဳလုုပ္ခဲ႔တယ္။ ဒီအခ်က္ေတြေႀကာင္႔ transaction cost ေတြမ်ားလာၿပီးလုုပ္ရကိုုင္ရတဲ႔အခါမွာတြက္ေခ်မကိုုက္ေတာဘူး။နယ္စပ္ကုုန္သြယ္ေရးကိုုလုုပ္ေနတဲ႔ကုုမၺဏီေတြ
ကexport လုုပ္ခ်င္တဲ႔သူုုေတြဆီကေကာ္မရွင္ယူၿပီးသူတိုု႔နံမည္ခံ export ေပးတယ္။ ပဲတီစိမ္း export လုုပ္ခ်င္
တဲ႔သူက ပဲတီစိမ္း တန္ ၅၀၀ ကိုု တရုုတ္ဆီ export လုုပ္ခ်င္ရင္ အမည္ခံကုုမၺဏီ နဲ႔ညွိႏိုုင္းပါတယ္။ အမည္ခံကုုမၺဏီ
ကလိုုင္စင္ေလ ွ်ာက္ေပးတယ္။အမည္ခံကုုမၺဏီနဲ႔လက္၀ါးရုုိက္ထားတဲ႔ တရုုတ္ကုုမၺဏီက ၿမန္မာအမည္ခံကုုမၺဏီ ထံ
ေဒၚလာ ကိုု TT နဲ႔ထည္႔ေပးလိုုက္တယ္။ အမွန္ကေတာ႔ အမည္ခံကုုမၺဏီ ရဲ႔ေငြေတြပါပဲ။ အဲေတာ႔ တစ္ရင္းရင္းလိုုက္ရ
ၿပီ၊ ေနာက္တစ္ရင္းကေတာ႔ၿပည္တြင္းမွာ ပဲတီစိမ္း၀ယ္ရတဲ႔ အရင္းေပါ႔။အစစ္အေဆးခံတာတိုု႔ဘာတိုု႔လုုပ္ၿပီး လိုုင္စင္က်
လာရင္ပိုု႔လိုု႔ရၿပီ။ လိုုင္စင္ေလ ွ်ာက္တဲ႔အခါ ပစၥည္းဖိုုးေငြ TT အရင္၀င္ရပါတယ္။ ႏုုိင္ငံၿခား၀ယ္လက္ ၿဖစ္တဲ႔ဘယ္တစ္
စိမ္းကုုမၺဏီ ကမွ TT ႀကိဳပိုု႔ ဖိုု႔ဆိုုတာ ၿဖစ္ႏိုုင္ေခ်အနည္းဆုုံးဆိုုတာ ႏုုိင္ငံတကာကုုန္သြယ္ေရးလုုပ္ေနသူတိုုင္း
သိပါတယ္။ အမည္ခံ ကုုမၺဏီကေန တဆင္႔ခံ လုုပ္ရရင္ ၂ ရင္းမရင္းရေတာ႔ ဒီလုုပ္နည္းစနစ္ကိုုေတာ္ေတာ္ႀကိဳက္ႀက
တယ္။တစ္ဖက္ႏုုိင္ငံတရုုတ္နဲ႔အဆက္အသြယ္ရွိသူေတြြဘယ္ေလာက္အလုုပ္ၿဖစ္လဲႀကည္႔ပါ။ အစိုုးရ ဘက္ကစဥ္းစား
လုုပ္ေဆာင္ႀကတဲ႔အခါမွာလည္းဘာေတြစဥ္းစားႀကသလဲ၊ ကိုုယ္႔ကုုန္သည္ကိုု ကိုုယ္သတ္ေနတာေတြလည္းၿဖစ္သြား
ႏိုုင္ပါတယ္။ ဒီေၿမၿပင္အေၿခအေနေတြသိေပမဲ႔ဘာလုုပ္ရမွန္းမသိလိုု႔လားေတာ႔မသိဘူး။ ကုုန္သည္ေတြကေတာ႔ငါးပြက္
ရာငါးစာခ်ေနတာနဲ႔ပဲ စီးပြားေရးကိုုေဆာင္ရြက္ေနရပါတယ္။
Monday, September 26, 2011
လက္ရွိေငြေရးေႀကးေရးက႑ႏွင္႔သူတိုု႔အၿမင္မ်ား
ၿမန္မာႏိုုင္ငံတြင္ breakdown of wealth ႏွင္႔ပတ္သက္၍ေလ႔လာဆန္းစစ္မႈမ်ားမရွိေသးပါ။တရုုတ္လူမ်ိဳး
စီးပြားေရးလုုပ္ငန္းရွင္မ်ား၏ေငြေႀကးပိုုင္ဆိုုင္မႈသည္အင္ဒိုုနီးရွားတြင္ ၆၀%၊မေလးရွားတြင္၃၀%၊ထိုုင္းတြင္၇၀%အ
သီးသီးရွိေႀကာင္းေလ႔လာသိရွိရပါတယ္။ၿမန္မာအေနၿဖင္႔ ႏိုုင္ငံအတြင္းလွည္႔ ပတ္သုုံးစြဲေနေသာေငြေႀကးမည္မ ွ်ရွိေန
သည္ကိုုပင္ မထုုတ္ၿပန္ေတာ႔ပါ။လက္လီေရာင္းခ်မႈအပိုုင္း၊စက္မႈလက္မႈအပိုုင္း၊အိမ္ၿခံေၿမအပိုုင္း၊ေက်ာက္မ်က္အပိုုင္း၊
ေဆာက္လုုပ္ေရးပိုုင္း၊သီးႏွံေရာင္း၀ယ္မႈအပိုုင္း၊စသည္႔ အပိုုင္းမ်ား၌ မည္ေရြ႔မည္မ ွ်လွည္႔ပတ္သုုံးစြဲေနသည္ကိုုမသိရပါ။
ေငြေႀကးဆိုုင္ရာအဖြဲအစည္းမ်ား၊သုုေတသနလုုပ္သူမ်ား၊တကၠသိုုလ္မ်ားအေနၿဖင္႔လုုပ္သင္႔ေသာစစ္တမ္း (survey) တစ္ခုုၿဖစ္ပါတယ္။ အလြတ္ေၿပာႀကဆိုုႀကရာ၌”ဖ်ာေအာက္ကေငြ” ေတြရင္းႏွီးၿမဳပ္ႏွံမႈ အပိုုင္း၊ကုုန္သြယ္မႈအပိုုင္းေတြ
ထဲေရာက္လာေစလိုုႀကပါတယ္။
ဗဟိုုဘဏ္မ်ားကေငြေရးေႀကးေရးက႑၌လုုပ္ငန္းမ်ားေဆာင္ရြက္ေစရာတြင္ဥပေဒမ်ားၿပဌါန္း၍လည္းေကာင္း၊အမိန္႔
ေႀကာ္ၿငာစာမ်ားထုုတ္ၿပန္၌လည္းေကာင္းေဆာင္ရြက္ၿခင္းသည္ ႏုုိင္ငံတကာစံလုုပ္နည္းလုုပ္ဟန္မ်ားၿဖစ္ပါတယ္။ဒါ
ေပမဲ႔ၿမန္မာႏိုုင္ငံေငြေရးေႀကးေရးက႑မွာ”လက္တန္းညႊန္ႀကားခ်က္မ်ား”ၿဖင္႔ ဘဏ္မ်ားမွလုုပ္ ကိုုင္ေနရပါတယ္။ဥ
ပမာၿပရလ ွ်င္ရန္ကုုန္၊မႏၱေလးၿမိဳ႔မ်ား၌ဘဏ္ခြဲမ်ားဖြင္႔ခြင္႔မၿပဳေတာ႔ ၿခင္း၊လုုံၿခံဳေရးအရအမ်ားၿပည္သူ၀င္ထြက္သြား
လာေနသည္႔ shopping mall မ်ားတြင္ဖြင္႔ခြင္႔မၿပဳၿခင္း၊ဘဏ္ခြဲမ်ားကိုုေၿမငွား၊အေဆာက္အဦးငွား၍ဖြင္႔ခြင္႔မၿပဳၿခင္း၊
စသည္တိုု႔သည္”လက္တန္းညႊန္ႀကားခ်က္”မ်ားၿဖစ္ေနပါတယ္။ဥပေဒစာအုုပ္ထဲတြင္မပါ၊လႊတ္ေတာ္တြင္မေဆြးေႏြး
ပဲဘဏ္မ်ားကလိုုက္နာေဆာင္ရြက္ေနရပါတယ္။
လြန္ခဲ႔ေသာ၂၀၀၃ ဘဏ္မ်ားၿပႆနာေပၚေပါက္ခဲ႔ၿပီးဘဏ္မ်ား ကိုုဗဟိုုဘဏ္ကတင္းႀကပ္ရာတြင္စစခ်င္း၌
paid up capital ၏ ၇ဆ သာအပ္ေငြလက္ခံရပါတယ္။အဆိုုပါအခ်ိန္ကာလက ဘဏ္သိုု႔လာေရာက္ေငြအပ္
ႏွံခ်င္ႀကတဲ႔ၿပည္သူမ်ားကိုု ဘဏ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကမ်က္နွာပူစြာၿဖင္႔ၿငင္းလႊတ္ခဲ႔ရပါတယ္။အခုုေတာ႔သက္
ဆိုုင္ရာကခြင္႔ၿပဳေနပါၿပီ။ paid up capital ရဲ႔ ၁၀ဆ၊၁၅ဆ၊၂၀ဆအထိအပ္ေငြကိုုလက္ခံႏုုိင္ပါၿပီ။သိုု႔ေသာ္တစ္
ဖက္၌ reserve ထားရမဲ႔ေငြနဲ႔ ၿပန္ထိန္းထားပါတယ္။ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ဘဏ္ေတြအေနနဲ႔အသက္ရႈေတာ္ေတာ္
ေခ်ာင္သြားခဲ႔ပါတယ္။
banking products ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကိုုဗဟိုုဘဏ္ကပုုဂၢလိကဘဏ္ေတြကိုု ခြင္႔ၿပဳေပးခဲ႔ပါတယ္။ေရႊအ
ေပါင္ခံၿခင္း၊အခ်ိန္ပိုုင္းအပ္ေငြကိုဘဏ္မွာအေပါင္ထားၿပီးေငြေခ်းခြင္႔ၿပဳၿခင္း၊သီးႏွံ (၃) မ်ိဳးကိုုpledging လက္ေရာက္အ
ေပါင္စနစ္ၿဖင္႔ဘဏ္မ်ားမွာေငြေခ်းႏိုုင္ၿခင္း၊hire purchase လုုပ္ခြင္႔ၿပဳၿခင္း၊ စည္တိုု႔သည္ လတ္တေလာခြင္႔ၿပဳ
ခဲ႔ေသာ banking products မ်ားၿဖစ္ပါတယ္။ သီးႏွံ ၃ မ်ဳိး(တန္၊ပဲမ်ဳိးစုုံ၊ႏွမ္း) အၿပင္စပါးရာဘာ တုုိ႔ကိုု လည္း
တိုုးခ်ဲ႔ခြင္႔ၿပဳေစလိုုပါတယ္။ အမွန္းေပါင္စနစ္ (hypothecation)ကိုု လည္းဘဏ္မ်ား ကလုုပ္လိုုႀကပါတယ္။
ပိုု႔ကုုန္သြင္းကုုန္လုုပ္ငန္းရွင္မ်ားအတြက္ပုုဂၢလိကဘဏ္မ်ားမွေငြလႊဲစာတမ္း (letter of credit) အေပါင္ခံ
ခြင္႔ၿပဳၿခင္း၊earning ေဒၚလာကိုုအေပါင္ခံခြင္႔ၿပဳၿခင္းတိုု႔ကိုုေဆာင္ရြက္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။
ၿမန္မာစီးပြားေရးကိုုပ်က္စီးေစဖိုု႔အေမရိကန္ေဒၚလာဟာေခါင္းၿမီးၿခံဳ၀င္ေရာက္လာတယ္ လိုု႔ ေၿပာႀကပါတယ္။
ေဒၚလာေတြ emerging markets ေတြဆီ၀င္ေရာက္ လာေတာ႔မယ္ဆိုုတဲ႔အေႀကာင္းလြန္ခဲ႔ေသာ ၃-၄ လ ေလာက္
ကတည္းကပညာရွင္ေတြ၊ေငြေႀကးႏွင္႔ပတ္သက္၍ကြ်မ္းက်င္သူေတြကသတိေပးႀကပါတယ္။ေဒၚလာေစ်းက်ၿပီးၿမန္
မာက်ပ္ေငြမာလာတယ္လိုု႔ေယ်ဘူယ်အားၿဖင္႔သုုံးသပ္၍ရေသာ္လည္းၿမန္မာေငြ မာ လာသည္ဆိုုသည္႔အခ်က္အေပၚ
သံသယၿဖစ္ဖြယ္ပင္။ CPI ကတက္မလာပါ။ၿပည္ပကသြင္းတဲ႔ပစၥည္း၊ၿပည္တြင္းမွာ ထုုတ္ လုုပ္ေသာပစၥည္းေတြေစ်း
မက်ပါ။ၿမန္မာေငြ မာ လာလ ွ်င္ပစၥည္းေစ်းႏွဳန္းေတာ႕က်ဖိုု႔ေကာင္းပါတယ္။ ၿမန္မာေငြ မာ လာေသာေႀကာင္႔ ေယဘူ
ယ်အားၿဖင္႔ ၿပည္ပပိုု႔ကုုန္မ်ားတင္ပိုုမႈ ကိုု ထိ ခိုုက္ခဲ႔သည္သာမက ေအာက္ေၿခလူတန္းစားၿဖစ္ေသာ လယ္သမား လူ
တန္းစားအထိပင္ ထိခိုုက္မႈမ်ား ရွိ ခဲ႔ ပါတယ္။ ”ရႈံးခ်င္ရင္ အေရာင္းအ၀ယ္လုုပ္၊ၿမတ္ခ်င္ရင္ဘဏ္မွာ ေငြစုု“ ဆိုုတဲ႔စ
ကားရပ္ေတာင္ေခတ္ကာလအလိုုက္ေပၚလာေသးတယ္။ ဒါေႀကာင္႔ဘဏ္ေတြမွာအပ္ေငြေတြလ ွ်ံ လာပါတယ္။ၿပန္ေခ်း
ဖိုု႔က်ေတာ႔ဗဟိုုဘဏ္ရဲ႔တင္းႀကပ္ေသာထိန္းခ်ဳပ္ႀကားမွာ ႀကပ္တည္းစြာလုုပ္ကိုုင္ခဲ႔ ႀက ရပါတယ္။
ၿမန္မာေငြမာလာတဲ႔အခ်ိန္မွာ၁၀၀၀၀ိတန္၊၅၀၀၀၀ိတန္ေငြစကၠဴမ်ာ ကိုုပုုံႏိုုပ္၊ထုုတ္ေ၀သင္႔တယ္လိုု႔ေၿပာႀကပါတယ္။ စင္
ကာပူမွာ ဆိုုစင္ကာပူေဒၚလာ ၁၀၀၀၀၀ တန္အထိပုုံႏုုိပ္ထုုတ္ေ၀ထားတယ္။အလားတူပဲႏိုုင္ငံႀကီးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ
notesအရြက္ႀကီးႀကီးေတြထုုတ္ထားတယ္လိုု႔ဆိုုႀကပါတယ္။ဒီလိုုထုုတ္ထားလိုုက္ရင္ equalization fund အတြက္လည္း
အဆင္ေၿပသြားႏိုုင္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္ကေတာ႔ ဦးေန၀င္းလက္ထက္ ဦးဘၿငိမ္ ကုုိင္ခဲ႔စဥ္က IMF ကအကူအညီေပးဖိုု႔
ၿငင္းဆန္တဲ႔အခါ ကိုုယ္ဖါသာကိုုယ္ရပ္တည္မယ္ဆိုုၿပီးေငြစကၠဴေတြရုုိက္ထုုတ္ခဲ႔တာကိုုလည္းသတိရႀကဖိုု႔သတိေပးခဲ႔ပါတယ္။
ခက္တာကေငြစကၠဴဟာ ၁ိ တန္ရိုုက္တဲ႔ ကုုန္က်စရိတ္နဲ႔ ၁၀၀၀ိ တန္ရိုုက္တဲ႔ ကုုန္က်စရိတ္ကတူတူပဲၿဖစ္ေနတယ္။ တိုုင္းၿပည္
ၿပင္ပမွာရုုိက္ဖိုု႔ဆိုုတာ မေတြးရဲဘူး။ ၀ါဇီကပုုံႏိုုပ္စက္ေတြအတြက္ spare parts ၀ယ္တာေတာင္အခက္အခဲရွိေနတာ။
ဒါကလည္းmonetary policy နဲ႔ ဆိုုင္ေတာ႔က်ယ္က်ယ္ၿပန္႔ၿပန္႔ စဥ္းစား ဖိုု႔ လိုုတယ္။
ေငြေရးေႀကးေရးက႑မွာဥပေဒလုုပ္ထုုံးလုုပ္နည္းအခ်ိဳ႔မၿပည္႔စုုံတာေတြရွိေနပါေသးတယ္။ေငြမရွိပဲခ်က္လက္မွတ္
ထုုတ္ေပးလိုုက္တဲ႔အခါဘဏ္မ်ားအေနနဲ႔ third party ၿဖစ္ေနလိုု႔ကိုုင္ရတြယ္ရခက္ပါတယ္။ bounce cheque ႏွင္႔
ပတ္သက္ေသာဥပေဒအမိန္ေႀကာ္ၿငာစာမ်ားထုုတ္ၿပန္ေပးရန္လိုုအပ္ေနတယ္လိုု႔ေထာက္ၿပႀကပါတယ္။ အမ်ားပိုုင္
ကုုမၺဏီမ်ားႏွင္႔ ဆက္စပ္သည္႔ဥပေဒမ်ား၊လုုပ္ထုုံးလုုပ္နည္းမ်ား ယေန႔ တိုုင္ၿပဌါန္းသတ္မွတ္ထားၿခင္းမရွိေသးသၿဖင္႔
ၿမန္မာႏိုုင္ငံ၌အမ်ား ပိုုင္ကုုမၺဏီမ်ားဖြဲ႔စည္းတည္ေထာင္လာေရးအလားအလာမ်ားမွာေမွးမိွန္ေနဆဲၿဖစ္ပါတယ္။အမ်ား
ပိုုင္ကုုမၺဏီမ်ားမ်ားဖြဲစည္းတည္ေထာင္လာႏိုုင္လ ွ်င္ အရင္းအႏီ္းွေစ်းကြက္ capital market ေပၚေပါက္လာေရးမွာအ
လားအလာမ်ားရွိ လာႏိုုင္ပါတယ္။
ဒီလိုုေၿပာႀကဆိုုႀကတာေတြဟာၿပည္သူလ ႊတ္ေတာ္၊ဘဏ္မ်ားႏွင႔္ေငြေႀကးဆိုုင္ရာဖြံၿဖိဳးတိုုးတက္ေရးေကာ္မီတီႏွင္႔
ေတြ႔ဆုုံစဥ္ဘဏ္မ်ားဖက္ကသူတိုုအၿမင္မ်ား ကိုုတင္ၿပခဲ႔ႀကသည္မ်ားကိုိုုမွတ္သားဖြယ္ရာမ်ားပါသၿဖင္႔ေကာင္းႏွိုုးရာရာ
ေကာက္ႏွဳတ္တင္ၿပၿခင္းၿဖစ္ပါတယ္။
စီးပြားေရးလုုပ္ငန္းရွင္မ်ား၏ေငြေႀကးပိုုင္ဆိုုင္မႈသည္အင္ဒိုုနီးရွားတြင္ ၆၀%၊မေလးရွားတြင္၃၀%၊ထိုုင္းတြင္၇၀%အ
သီးသီးရွိေႀကာင္းေလ႔လာသိရွိရပါတယ္။ၿမန္မာအေနၿဖင္႔ ႏိုုင္ငံအတြင္းလွည္႔ ပတ္သုုံးစြဲေနေသာေငြေႀကးမည္မ ွ်ရွိေန
သည္ကိုုပင္ မထုုတ္ၿပန္ေတာ႔ပါ။လက္လီေရာင္းခ်မႈအပိုုင္း၊စက္မႈလက္မႈအပိုုင္း၊အိမ္ၿခံေၿမအပိုုင္း၊ေက်ာက္မ်က္အပိုုင္း၊
ေဆာက္လုုပ္ေရးပိုုင္း၊သီးႏွံေရာင္း၀ယ္မႈအပိုုင္း၊စသည္႔ အပိုုင္းမ်ား၌ မည္ေရြ႔မည္မ ွ်လွည္႔ပတ္သုုံးစြဲေနသည္ကိုုမသိရပါ။
ေငြေႀကးဆိုုင္ရာအဖြဲအစည္းမ်ား၊သုုေတသနလုုပ္သူမ်ား၊တကၠသိုုလ္မ်ားအေနၿဖင္႔လုုပ္သင္႔ေသာစစ္တမ္း (survey) တစ္ခုုၿဖစ္ပါတယ္။ အလြတ္ေၿပာႀကဆိုုႀကရာ၌”ဖ်ာေအာက္ကေငြ” ေတြရင္းႏွီးၿမဳပ္ႏွံမႈ အပိုုင္း၊ကုုန္သြယ္မႈအပိုုင္းေတြ
ထဲေရာက္လာေစလိုုႀကပါတယ္။
ဗဟိုုဘဏ္မ်ားကေငြေရးေႀကးေရးက႑၌လုုပ္ငန္းမ်ားေဆာင္ရြက္ေစရာတြင္ဥပေဒမ်ားၿပဌါန္း၍လည္းေကာင္း၊အမိန္႔
ေႀကာ္ၿငာစာမ်ားထုုတ္ၿပန္၌လည္းေကာင္းေဆာင္ရြက္ၿခင္းသည္ ႏုုိင္ငံတကာစံလုုပ္နည္းလုုပ္ဟန္မ်ားၿဖစ္ပါတယ္။ဒါ
ေပမဲ႔ၿမန္မာႏိုုင္ငံေငြေရးေႀကးေရးက႑မွာ”လက္တန္းညႊန္ႀကားခ်က္မ်ား”ၿဖင္႔ ဘဏ္မ်ားမွလုုပ္ ကိုုင္ေနရပါတယ္။ဥ
ပမာၿပရလ ွ်င္ရန္ကုုန္၊မႏၱေလးၿမိဳ႔မ်ား၌ဘဏ္ခြဲမ်ားဖြင္႔ခြင္႔မၿပဳေတာ႔ ၿခင္း၊လုုံၿခံဳေရးအရအမ်ားၿပည္သူ၀င္ထြက္သြား
လာေနသည္႔ shopping mall မ်ားတြင္ဖြင္႔ခြင္႔မၿပဳၿခင္း၊ဘဏ္ခြဲမ်ားကိုုေၿမငွား၊အေဆာက္အဦးငွား၍ဖြင္႔ခြင္႔မၿပဳၿခင္း၊
စသည္တိုု႔သည္”လက္တန္းညႊန္ႀကားခ်က္”မ်ားၿဖစ္ေနပါတယ္။ဥပေဒစာအုုပ္ထဲတြင္မပါ၊လႊတ္ေတာ္တြင္မေဆြးေႏြး
ပဲဘဏ္မ်ားကလိုုက္နာေဆာင္ရြက္ေနရပါတယ္။
လြန္ခဲ႔ေသာ၂၀၀၃ ဘဏ္မ်ားၿပႆနာေပၚေပါက္ခဲ႔ၿပီးဘဏ္မ်ား ကိုုဗဟိုုဘဏ္ကတင္းႀကပ္ရာတြင္စစခ်င္း၌
paid up capital ၏ ၇ဆ သာအပ္ေငြလက္ခံရပါတယ္။အဆိုုပါအခ်ိန္ကာလက ဘဏ္သိုု႔လာေရာက္ေငြအပ္
ႏွံခ်င္ႀကတဲ႔ၿပည္သူမ်ားကိုု ဘဏ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကမ်က္နွာပူစြာၿဖင္႔ၿငင္းလႊတ္ခဲ႔ရပါတယ္။အခုုေတာ႔သက္
ဆိုုင္ရာကခြင္႔ၿပဳေနပါၿပီ။ paid up capital ရဲ႔ ၁၀ဆ၊၁၅ဆ၊၂၀ဆအထိအပ္ေငြကိုုလက္ခံႏုုိင္ပါၿပီ။သိုု႔ေသာ္တစ္
ဖက္၌ reserve ထားရမဲ႔ေငြနဲ႔ ၿပန္ထိန္းထားပါတယ္။ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ဘဏ္ေတြအေနနဲ႔အသက္ရႈေတာ္ေတာ္
ေခ်ာင္သြားခဲ႔ပါတယ္။
banking products ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကိုုဗဟိုုဘဏ္ကပုုဂၢလိကဘဏ္ေတြကိုု ခြင္႔ၿပဳေပးခဲ႔ပါတယ္။ေရႊအ
ေပါင္ခံၿခင္း၊အခ်ိန္ပိုုင္းအပ္ေငြကိုဘဏ္မွာအေပါင္ထားၿပီးေငြေခ်းခြင္႔ၿပဳၿခင္း၊သီးႏွံ (၃) မ်ိဳးကိုုpledging လက္ေရာက္အ
ေပါင္စနစ္ၿဖင္႔ဘဏ္မ်ားမွာေငြေခ်းႏိုုင္ၿခင္း၊hire purchase လုုပ္ခြင္႔ၿပဳၿခင္း၊ စည္တိုု႔သည္ လတ္တေလာခြင္႔ၿပဳ
ခဲ႔ေသာ banking products မ်ားၿဖစ္ပါတယ္။ သီးႏွံ ၃ မ်ဳိး(တန္၊ပဲမ်ဳိးစုုံ၊ႏွမ္း) အၿပင္စပါးရာဘာ တုုိ႔ကိုု လည္း
တိုုးခ်ဲ႔ခြင္႔ၿပဳေစလိုုပါတယ္။ အမွန္းေပါင္စနစ္ (hypothecation)ကိုု လည္းဘဏ္မ်ား ကလုုပ္လိုုႀကပါတယ္။
ပိုု႔ကုုန္သြင္းကုုန္လုုပ္ငန္းရွင္မ်ားအတြက္ပုုဂၢလိကဘဏ္မ်ားမွေငြလႊဲစာတမ္း (letter of credit) အေပါင္ခံ
ခြင္႔ၿပဳၿခင္း၊earning ေဒၚလာကိုုအေပါင္ခံခြင္႔ၿပဳၿခင္းတိုု႔ကိုုေဆာင္ရြက္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။
ၿမန္မာစီးပြားေရးကိုုပ်က္စီးေစဖိုု႔အေမရိကန္ေဒၚလာဟာေခါင္းၿမီးၿခံဳ၀င္ေရာက္လာတယ္ လိုု႔ ေၿပာႀကပါတယ္။
ေဒၚလာေတြ emerging markets ေတြဆီ၀င္ေရာက္ လာေတာ႔မယ္ဆိုုတဲ႔အေႀကာင္းလြန္ခဲ႔ေသာ ၃-၄ လ ေလာက္
ကတည္းကပညာရွင္ေတြ၊ေငြေႀကးႏွင္႔ပတ္သက္၍ကြ်မ္းက်င္သူေတြကသတိေပးႀကပါတယ္။ေဒၚလာေစ်းက်ၿပီးၿမန္
မာက်ပ္ေငြမာလာတယ္လိုု႔ေယ်ဘူယ်အားၿဖင္႔သုုံးသပ္၍ရေသာ္လည္းၿမန္မာေငြ မာ လာသည္ဆိုုသည္႔အခ်က္အေပၚ
သံသယၿဖစ္ဖြယ္ပင္။ CPI ကတက္မလာပါ။ၿပည္ပကသြင္းတဲ႔ပစၥည္း၊ၿပည္တြင္းမွာ ထုုတ္ လုုပ္ေသာပစၥည္းေတြေစ်း
မက်ပါ။ၿမန္မာေငြ မာ လာလ ွ်င္ပစၥည္းေစ်းႏွဳန္းေတာ႕က်ဖိုု႔ေကာင္းပါတယ္။ ၿမန္မာေငြ မာ လာေသာေႀကာင္႔ ေယဘူ
ယ်အားၿဖင္႔ ၿပည္ပပိုု႔ကုုန္မ်ားတင္ပိုုမႈ ကိုု ထိ ခိုုက္ခဲ႔သည္သာမက ေအာက္ေၿခလူတန္းစားၿဖစ္ေသာ လယ္သမား လူ
တန္းစားအထိပင္ ထိခိုုက္မႈမ်ား ရွိ ခဲ႔ ပါတယ္။ ”ရႈံးခ်င္ရင္ အေရာင္းအ၀ယ္လုုပ္၊ၿမတ္ခ်င္ရင္ဘဏ္မွာ ေငြစုု“ ဆိုုတဲ႔စ
ကားရပ္ေတာင္ေခတ္ကာလအလိုုက္ေပၚလာေသးတယ္။ ဒါေႀကာင္႔ဘဏ္ေတြမွာအပ္ေငြေတြလ ွ်ံ လာပါတယ္။ၿပန္ေခ်း
ဖိုု႔က်ေတာ႔ဗဟိုုဘဏ္ရဲ႔တင္းႀကပ္ေသာထိန္းခ်ဳပ္ႀကားမွာ ႀကပ္တည္းစြာလုုပ္ကိုုင္ခဲ႔ ႀက ရပါတယ္။
ၿမန္မာေငြမာလာတဲ႔အခ်ိန္မွာ၁၀၀၀၀ိတန္၊၅၀၀၀၀ိတန္ေငြစကၠဴမ်ာ ကိုုပုုံႏိုုပ္၊ထုုတ္ေ၀သင္႔တယ္လိုု႔ေၿပာႀကပါတယ္။ စင္
ကာပူမွာ ဆိုုစင္ကာပူေဒၚလာ ၁၀၀၀၀၀ တန္အထိပုုံႏုုိပ္ထုုတ္ေ၀ထားတယ္။အလားတူပဲႏိုုင္ငံႀကီးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ
notesအရြက္ႀကီးႀကီးေတြထုုတ္ထားတယ္လိုု႔ဆိုုႀကပါတယ္။ဒီလိုုထုုတ္ထားလိုုက္ရင္ equalization fund အတြက္လည္း
အဆင္ေၿပသြားႏိုုင္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္ကေတာ႔ ဦးေန၀င္းလက္ထက္ ဦးဘၿငိမ္ ကုုိင္ခဲ႔စဥ္က IMF ကအကူအညီေပးဖိုု႔
ၿငင္းဆန္တဲ႔အခါ ကိုုယ္ဖါသာကိုုယ္ရပ္တည္မယ္ဆိုုၿပီးေငြစကၠဴေတြရုုိက္ထုုတ္ခဲ႔တာကိုုလည္းသတိရႀကဖိုု႔သတိေပးခဲ႔ပါတယ္။
ခက္တာကေငြစကၠဴဟာ ၁ိ တန္ရိုုက္တဲ႔ ကုုန္က်စရိတ္နဲ႔ ၁၀၀၀ိ တန္ရိုုက္တဲ႔ ကုုန္က်စရိတ္ကတူတူပဲၿဖစ္ေနတယ္။ တိုုင္းၿပည္
ၿပင္ပမွာရုုိက္ဖိုု႔ဆိုုတာ မေတြးရဲဘူး။ ၀ါဇီကပုုံႏိုုပ္စက္ေတြအတြက္ spare parts ၀ယ္တာေတာင္အခက္အခဲရွိေနတာ။
ဒါကလည္းmonetary policy နဲ႔ ဆိုုင္ေတာ႔က်ယ္က်ယ္ၿပန္႔ၿပန္႔ စဥ္းစား ဖိုု႔ လိုုတယ္။
ေငြေရးေႀကးေရးက႑မွာဥပေဒလုုပ္ထုုံးလုုပ္နည္းအခ်ိဳ႔မၿပည္႔စုုံတာေတြရွိေနပါေသးတယ္။ေငြမရွိပဲခ်က္လက္မွတ္
ထုုတ္ေပးလိုုက္တဲ႔အခါဘဏ္မ်ားအေနနဲ႔ third party ၿဖစ္ေနလိုု႔ကိုုင္ရတြယ္ရခက္ပါတယ္။ bounce cheque ႏွင္႔
ပတ္သက္ေသာဥပေဒအမိန္ေႀကာ္ၿငာစာမ်ားထုုတ္ၿပန္ေပးရန္လိုုအပ္ေနတယ္လိုု႔ေထာက္ၿပႀကပါတယ္။ အမ်ားပိုုင္
ကုုမၺဏီမ်ားႏွင္႔ ဆက္စပ္သည္႔ဥပေဒမ်ား၊လုုပ္ထုုံးလုုပ္နည္းမ်ား ယေန႔ တိုုင္ၿပဌါန္းသတ္မွတ္ထားၿခင္းမရွိေသးသၿဖင္႔
ၿမန္မာႏိုုင္ငံ၌အမ်ား ပိုုင္ကုုမၺဏီမ်ားဖြဲ႔စည္းတည္ေထာင္လာေရးအလားအလာမ်ားမွာေမွးမိွန္ေနဆဲၿဖစ္ပါတယ္။အမ်ား
ပိုုင္ကုုမၺဏီမ်ားမ်ားဖြဲစည္းတည္ေထာင္လာႏိုုင္လ ွ်င္ အရင္းအႏီ္းွေစ်းကြက္ capital market ေပၚေပါက္လာေရးမွာအ
လားအလာမ်ားရွိ လာႏိုုင္ပါတယ္။
ဒီလိုုေၿပာႀကဆိုုႀကတာေတြဟာၿပည္သူလ ႊတ္ေတာ္၊ဘဏ္မ်ားႏွင႔္ေငြေႀကးဆိုုင္ရာဖြံၿဖိဳးတိုုးတက္ေရးေကာ္မီတီႏွင္႔
ေတြ႔ဆုုံစဥ္ဘဏ္မ်ားဖက္ကသူတိုုအၿမင္မ်ား ကိုုတင္ၿပခဲ႔ႀကသည္မ်ားကိုိုုမွတ္သားဖြယ္ရာမ်ားပါသၿဖင္႔ေကာင္းႏွိုုးရာရာ
ေကာက္ႏွဳတ္တင္ၿပၿခင္းၿဖစ္ပါတယ္။
Saturday, September 10, 2011
၀စ္ေသာက္ကား၀ယ္ေရာင္းတစ္ဦးရင္ဖြင္႔သံ
ကား၀စ္ေသာက္၀ယ္ေရာင္းတစ္ေယာက္နဲ႔လၻက္ရည္ဆိုုင္မွာတစ္ေန႔ကေတြ႔ေတာ႔ဒီကေန႔ရန္ကုုန္မွာ၀စ္ေသာက္ကားအေၿခအေနေတြေမး
ၿမန္းနားေထာင္မိတယ္။စိတ္၀င္စားစရာပါပဲ။
ၿပန္လည္ေဖါက္သယ္ခ်ရရင္---
အခုုဆိုုရင္SuperCustomတိုု႔အံဇာတုုံးတိုု႔၀ယ္ထားတဲ႔သူေတြေနာက္ထပ္ေငြကုုန္ရေတာ႔မယ္။ကားထုုတ္တဲ႔သူေတြကပဲေဆာင္ရမယ္လိုု႔၀န္
ႀကီးဦးစိုုးသိန္းကေၿပာထားတယ္မဟုုတ္လား? လိုု႔ေမးလိုုက္ေတာ႔-----
သူက ”ဦးမ်ဳိးဘယ္သူမွေဆာင္မွာမဟုုတ္ဘူး၊က်ေနာ္ဒီေလာကမွာ၂၀၀၉ ခုု
ႏွစ္ကတည္းကေလ႔လာၿပီး၀င္ လုုပ္ေနတာ၊ ပြင္႔ပြင္႔လင္းလင္းေၿပာရရင္က်ေနာ္တိုု႔တေတြမွာလုုပ္စရာဘာမွမရွိဘူးဗ်ာ။အဲေတာ႔မဟုုတ္တာ
မွန္းသိေပမဲ႔စြန္႔စားၿပီးလုုပ္ရတာပဲ။ဒါေပမဲနယ္စပ္ထိေတာ႔က်ေနာ္မဆင္းဘူး၊ရန္ကုုန္မွာပဲနယ္စပ္က၀င္လာတဲ႔ကားေတြလိုုက္၀ယ္ၿပီးလုုပ္တါ။
ဒါေႀကာင္႔အၿမတ္က၁၀သိန္းေလာက္ပဲက်န္ေပမဲ႔ ကားမ်ားမ်ား လုုပ္ႏုုိင္ေအာင္ႀကိဳးစားရတယ္။စြန္႔စားရတယ္၊တခါေလတစ္စီးလုုံးေၿမာင္း
ထဲေရာက္သြားရင္ကုုိယ္ၿမတ္ထားတာေလးေတြကုုန္ေရာပဲ။နယ္စပ္လိုုင္းကဗမာေတြမလုုပ္ဘူး၊ကုုလားေတြပဲလုုပ္ႀကတာ။အကုုန္ကုုလား
ခ်ည္းပဲ၊ဗမာေတြဘာေႀကာင္႔မလုုပ္လဲဆိုုေတာ႔ဗမာေတြကေႀကာက္တတ္တယ္။ ေနာက္နယ္စပ္အထိသြားလုုပ္ရင္လူ႔တန္ဖိုုးဆိုုတာဘာမွမရွိေတာ႔ဘူး၊သိလား၊အဲဒါအဆိုုးဆုုံးပဲ၊ေတြ႔ႀကံဳဆက္ဆံရတဲ႔လူေတြရဲ႔ေၿပာဆိုုဆက္ဆံမႈေတြဟာလူေတြကိုုေၿပာေနတာေတာင္ဟုုတ္ရဲ႔လားလိုု႔
ကိုုယ္ဖါသာေတာင္ေထာင္သားေတြမ်ားလား လိုု႔ထင္မိတယ္။ရဲ၊နစက၊ ကလူေတြအကုုန္ပဲ။အဲေတာ႔ဗမာကဘယ္လုုပ္ခ်င္ေတာ႔မလဲ၊
မုုတ္ဆိတ္နဲ႔ကုုလားေတြပဲလုုပ္ႀကတာ။သူတိုု႔ကေတာ႔ဟေရးဆရာ၊ဟေရးဘာဘူနဲ႔ဘယ္လိုုဆဲဆဲသည္းခံၿပီးကိုုယ္႔အလုုပ္ကိုုၿဖစ္ေအာင္လုုပ္သြားႀကတာ။ဗမာေတြကဒီဒဏ္ကိုုမခံခ်င္ႀကဘူး။က်ေနာ္ဆိုုမရမ္းေခ်ာင္အထိကိစၥတစ္ခုုနဲ႔လိုုက္ဘူးတယ္၊မလိုုက္မၿဖစ္ေတာ႔လိုု႔၊စိတ္ထဲမွာမ်ဳိသိပ္ၿပီးဆလံေပးဆက္ဆံေပမဲ႔လည္းမရပါဘူး၊ဦးမ်ဳိးရာ။ေနာက္ဆုုံးေတာ႔တပ္ၿပန္ေခါက္ခဲ႔ရတာပါပဲ။”
ဘာကိစၥနဲ႔မရမ္းေခ်ာင္ေရာက္သြားတာလဲ လိုု႔ေမးေတာ႔----
”လြန္ခဲ႔တဲ႔ဧၿပီလကစူပါကပ္စတန္တစ္စီးကိုုဘိတ္ကေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကိုု
ေရာင္းလိုုက္တယ္။ဒဏ္ေငြအခြန္အားလုုံးေဆာင္ၿပီးသား၊အခုုကညန ကဒဏ္ေငြေဆာင္ရမယ္ဆိုုေတာ႔ ဘိတ္ကေနၿပန္လာေဆာင္တာ။အဲ
တာမရမ္းေခ်ာင္ကၿဖတ္သြားတဲ႔စူပါကပ္စတန္ဆိုုရင္အကုုန္မရမ္းေခ်ာင္မွာသိမ္းၿပီးေနၿပည္ေတာ္ပိုု႔ရတယ္။သူမွာ စာရြက္စာတမ္းေတြရွိၿပီး
ကညန မွာဒဏ္ေႀကးေဆာင္ဖိုု႔ၿပန္လာတာဆိုုတာေတာင္မရဘူး၊စူပါကပ္စတန္ဆိုုရင္သိမ္းၿပီးေနၿပည္ေတာ္ပိုု႔ပဲ။အဲဒီကိစၥသြားရွင္းရတာ။
ရန္ကုုန္မွာစူပါကပ္စတန္စီးသူေတြဆိုုရင္ရန္ကုုန္၊မႏၱေလး၊ေနၿပည္ေတာ္မွာပဲစိတ္ခ်လက္ခ်စီးႏိုုင္တယ္။ က်ဳိက္ထီးရုုိးကိုုမိသားစုုဘုုရားဖူးသြားဖိုု႔ဘယ္
ေလာက္ေကာင္းသလဲ၊ဒါေပမဲ႔ကားပိုုင္ရွင္ေတြမသြားရဲဘူး၊မရမ္းေခ်ာင္နဲ႔စစ္ေတာင္းမွာ အသိမ္းခံရမွာ စိုုးလိုု႔။”
သူကထပ္ေၿပာၿပတယ္----
”ကုုလားေတြကေတာ႔ ၈ဇ၊ ၈စ် နံပါတ္ေတြခပ္တည္တည္တပ္ၿပီးနယ္စပ္ကေနာ္အမ်ဳိးမ်ဳိးၿဖတ္ေက်ာ္လႊားၿပီးမရမ္းေခ်ာင္အထိေမာင္းလာ
ရဲႀကတယ္။မရမ္းေခ်ာင္မွာဖမ္းသိမ္းမယ္ဆိုုတာသိတယ္။မရမ္းေခ်ာင္ေရာက္ေတာ႔သက္ဆိုုင္ရာကိုုေသခ်ာေသာ႔အပ္ၿပီးသူတိုု႔၀င္ရမဲ႔လိုုင္းအသီးသီးေတြကိုု၀င္ေတာ႔႔တာပဲ။ ၈သိန္းတစ္ႀကိ္မ္၊ ၁၀သိန္းတစ္ႀကိမ္၀င္လိုုက္ရင္ၿပီးေရာပဲ။loop holesေတြကအမ်ားႀကီးပဲ။”
အခုုကားေတြတင္သြင္းခြင္႔ေပးမယ္ဆိုုတဲ႔သတင္းေတြႀကားေနေတာ႔ၿပင္ပမွာဘယ္လိုုလုုပ္ေနႀကလဲ လိုု႔ေမးေတာ႔ --
”အစိုုးရကဘာလုုပ္လုုပ္
ခဏေစာင္႔ႀကည္႔ၿပီး loop holesေတြရွာ လုုပ္သြားမွာပဲ။အခုုဦးစိုုးသိန္းကကားထုုတ္တဲ႔သူေတြဒဏ္ေႀကးေပးရမယ္ဆိုုေပမဲ႔ဘယ္သူ
မွေပးမွာမဟုုတ္ဘူး၊က်ေနာ္ေၿပာတာမယုုံရင္ေစာင္႔ႀကည္႔ေနပါ။ဦးစိုုးသိန္းလုုပ္သင္႔တာကသူတိုု႔အားလုုံးအစည္းအေ၀းဘိတ္၊ၿပီးတာနဲ႔အခ်ဳပ္
ကားေပၚတင္ၿပီးေထာင္တခါတည္းေခၚသြားမွပဲရမယ္။သူတိုု႔ကိုုလႊတ္ထားၿပီးဖမ္းမယ္ လိုု႔ေၿပာရင္အကုုန္လုုံးက ပတ္စ္ပိုု႔ လက္ထဲမွာရွိၿပီး
သားအကုုန္ႏိုုင္ငံၿခားထြက္ေၿပးမွာပဲ။အမ်ားစုုက ကုုလားခ်ည္းပဲေလ”
ဦးစိုုးသိန္းကဘန္ဒါပင္ေအာက္မွာဒီကားေတြထုုတ္လုုပ္တာၿဖစ္လိုု႔ရွက္မိပါတယ္လိုု႔ေၿပာတယ္လိုု႔ဂ်ာနယ္မွာဖတ္ရတယ္။အဲဒါဟုုတ္သလား-
”ကားေတြထုုတ္ေနပါတယ္ဆိုုတဲ႔ပိုုင္ရွင္ေတြအိမ္က်ေနာ္ေရာက္ဘူးပါတယ္။အိမ္ေတြက
သာမန္လက္လုုပ္လက္စားေတြေနတဲ႔အိမ္မ်ဳိးေတြပါပဲ။ဘာမွအထင္ႀကီးစရာမရွိဘူး၊ဒါေပမဲ႔ ----ေမာ္ေတာ္ကားထုုတ္လုုပ္ေရးကုုမၺဏီ ဆိုုၿပီးခပ္တည္တည္နဲ႔လုုပ္ေနႀကတာ။ အမွန္ပါပဲ။စက္ရုုံဆိုုတာေၿမငွားထားၿပီးကုုကၠိဳပင္၊ဗန္ဒါပင္ေအာက္မွာဂေဟေဆာ္စက္၊
ကိရိယာတန္ဆာပလာေတြနဲ႔ပဲနယ္စပ္က၊ဆိပ္ကမ္းကခိုုးသြားလာတဲ႔ကားေတြကိုုေဖါက္ဆက္၊ၿဖတ္ဆက္လုုပ္ႀကတာပါ။ ေဖါက္တယ္ၿဖတ္တယ္ဆိုုတာခ်ဲဆီနံပါတ္၊ေဘာ္ဒီနံပါတ္ေတြကိုုပါ။မွန္မွန္ကန္ကန္လုုပ္ေနတယ္ဆိုုတဲ႔စက္ရုုံဆိုုတာလက္ခ်ိဳးေရလိုု႔ ရပါတယ္။တရုုတ္၊ဗမာကုုမၼဏီေတြလည္းရွိပါတယ္။က်ေနာ္ကေတာ႔ခိုုင္ခိုုင္မာမာရွိတဲ႔ဗမာကုုမၼဏီကပဲ၀ယ္တယ္။ရန္ကုုန္မွာ ၀စ္ေသာက္ကား(စူပါကပ္စ္တန္)ဆိုုရင္သိန္း၁၀၀ေက်ာ္ေလာက္ေပးရတယ္။နယ္စပ္ကကုုလားေတြရန္ကုုန္အေရာက္ပိုု႔လာတဲ႔ကားေတြထဲကစိတ္ခ်ရတဲ႔သူဆီက၀ယ္ရတယ္။၀ယ္ၿပီးရင္ကားထုုတ္လုုပ္တဲ႔ကုုမၼဏီဆီကလိုုင္စင္သိန္း၁၀၀ေက်ာ္ေပး၀ယ္ရတယ္။ကညနတိုု႔အၿခားဌာ ဆိုုင္ရာေတြေပးကမ္းရတာပါေပါင္းရင္က်ေနာ္ သိန္း၃၂၀-၃၃၀ေလာက္သုုံးရတယ္။စာရြက္စာတမ္းအၿပည္႔အစုုံနဲ႔အခြန္
ပါေဆာင္ၿပီးရင္ကားက ရက(ယာယီ)နံပါတ္ရေနၿပီ၊ေရာင္းရင္က်ေနာ္အတြက္ ၁၀ သိန္းေလာက္ေတာ႔က်န္ပါတယ္။”
အခုု၀စ္ေသာက္ကားေတြကိုု၈၅%အခြန္ေဆာင္ရင္တရား၀င္ၿဖစ္မယ္လိုု႔သတင္းေတြထြက္ေနေတာ႔၀စ္ေသာက္ကားေတြရန္ကုုန္မွာေတာ္
ေတာ္မ်ားမ်ားေရာက္ေနၿပီလိုု႔ႀကားတယ္။ဟုုတ္သလား------
”ၿဖစ္ႏိုုင္ပါတယ္။ ခုုကက်ေနာ္ေၿပာသလိုုတရုုတ္နယ္စပ္၊ယိုုးဒယားနယ္စပ္ကကားေတြရန္ကုုန္
မွာအမ်ားအၿပား၀င္ေနေလာက္ပါတယ္။ ေမာ္ေတာ္ကားေတြကသိတ္စုုတ္ၿပတ္ေနၿပီဗ်ာ၊ ယဥ္တိုုက္မႈၿဖစ္တာကိုုႀကည္႔လိုုက္ရင္ တက္စီ၊
ဒိုုင္နာ၊ဟိုုင္းလပ္စ္အစုုတ္ေတြပဲ။ဒရုုိင္ဘာေတြကလည္းအုုံနာခေက်ေအာင္နဲ႔သူတိုု႔အတြက္က်န္ေအာင္ေမာင္းသလားမေမးနဲ႔၊လမ္းစည္းကမ္း
ဆိုုတာေဘးခ်ိတ္ေငြမ်က္ႏွာပဲလိုုက္ေနႀကတာ။ယဥ္တိုုက္မႈၿဖစ္ရင္ထြက္ေၿပးမယ္၊မိရင္ႏိုုင္ငံေတာ္စရိတ္နဲ႔ေထာင္ထဲသြားမယ္။ေတာ္ေတာ္ကိုု
စိုုးရိမ္စရာေကာင္းတယ္။ကားအေဟာင္းေတြနဲ႔အသစ္(တပတ္ရစ္)လဲေပး၊ကားအေဟာင္းကိုုသံရည္ႀကိဳစက္ပိုု႔၊ဒါဆိုုရင္အေဟာင္းေတြ
ေပ်ာက္ၿပီးလမ္းေပၚမွာအသစ္ေတြေတြ႔ေနရမယ္။ဒါကက်ေနာ္ဥာဏ္မီသေလာက္ေလးေၿပာၿပေနရတာပါ။က်ေနာ္လည္းဒီလိုုင္းလုုပ္ရတာအလြန္riskမ်ားပါတယ္။လုုပ္စရာမရွိလိုု႔လုုပ္ေနရတာပါ။”
အခုုတေလာကားေတြတင္သြင္းခြင္႔လိုုင္စင္ေပးေတာ႔မယ္ဆိုုတဲ႔သတင္းေတြသိုုးသိုုးသန္႔သန္႔ထြက္လာပါတယ္။အခ်ိဳ႔ကလည္းအမ်ားၿပည္သူ
အက်ိဳးအတြက္ေလသံေတြပစ္ၿပီးကိုုယ္က်ိုဳးစီးပြားေတြေရွ႔တန္းတင္ေအာ္ဟစ္ေၿပာဆိုုေနႀကပါတယ္။ၿပည္ေထာင္စုု၀န္ႀကီးတစ္ဦးကေတာင္
ခရုုိနီေတြကိုုေပးသြင္းတာက္ုုေထာက္ၿပေၿပာဆိုုတာႀကားရပါတယ္။အခုုလည္းexportersေတြရႈံးႀကလိုု႔most exportersေတြကိုုshow roomေတြဖြင္႔ေရာင္းဖိုု႔အတြက္ကားေတြေပးသြင္းခြင္႔ေပးမယ္လိုု႔သတင္းေတြထြက္လာေတာ႔ ကိုုယ္႔ကုုမၼဏီဘယ္positionေရာက္ေနတယ္ဆိုုတာႀကည္႔ရတာအေမာ။ကားတင္သြင္းခြင္႕ကိုုဘယ္တုုံးမွမပိတ္ပါဘူး၊ပိတ္တားတဲ႔ကုုန္ပစၥည္းထဲမွာ ေမာ္ေတာ္ယဥ္မပါပါဘူး၊အစိုုးရကေတာ႔ဘတ္စ္ကားေတြ၊ထရပ္ကားေတြ၊ေဘာက္ထရပ္ေတြ၊အႀကီးစားယဥ္ေတြ၊သြင္းခြင္႔ေပးေနတာပဲ။ဘယ္မွာပိတ္လိုုလဲတဲ႔။ဒါေပမဲလူေတြစိတ္၀င္စားေနတာကဆလြန္းကားေတြ၊ဗင္ကားေတြ၊ပစ္ကပ္ကားေတြ၊စတဲ႔ဇိမ္ခံကားေတြပါ။အခြင္႔ထူးခံကုုမၼဏီေတြကေတာ႔နည္းမ်ဳိးစုုံသုုံးၿပီးကားတင္သြင္းခြင္႔ရေနႀကပါတယ္။တံဆိပ္ကအစိမ္းေရာင္နဲ႔ကုုမၺဏီဆိုုရင္ ကားစုုတ္တစ္စီးမွမရွိဘူး။သာမန္ၿပည္သူေတြကေတာ႔ဘတ္စ္ကားကိုုတစ္ပတ္ရစ္ပဲစီးရတယ္၊အသစ္ေလးမ်ားသြင္းပါလားလိုု႔၊ ကားတင္သြင္းခြင္႔ လုုံး၀transparencyမရွိပါ။ တင္သြင္းလာတဲ႔ကားအေပၚ
မွာအခြန္ေကာက္ခံမႈကလည္းစာအုုပ္ထဲမွာၿပဌါန္းသတ္မွတ္ထားသလိုုမဟုုတ္ပါ။ကဲဒီမိုုကေရစီအစိုုးရၿဖစ္ေနၿပီ။လူတိုုင္းသည္းေခ်ႀကိဳက္ၿဖစ္တဲ႔ ကား တင္သြင္းခြင္႔ကိုုဘယ္လိုုလုုပ္ႀကမလဲ၊ ပိုုေနၿမဲႀကားေနၿမဲလား၊သူႀကြယ္ေတြ၊သူေဌးေတြ၊ခရုုိနီေတြအႀကိဳက္လား ?
ေစာင္႔ႀကည္႔ရေတာ႔မယ္။ ၿပည္သူအမ်ားစုုအႀကိဳက္လား လိုု႔၊ သိတယ္မဟုုတ္လားအမ်ားအႀကိဳက္ဆိုုရင္----
ၿမန္းနားေထာင္မိတယ္။စိတ္၀င္စားစရာပါပဲ။
ၿပန္လည္ေဖါက္သယ္ခ်ရရင္---
အခုုဆိုုရင္SuperCustomတိုု႔အံဇာတုုံးတိုု႔၀ယ္ထားတဲ႔သူေတြေနာက္ထပ္ေငြကုုန္ရေတာ႔မယ္။ကားထုုတ္တဲ႔သူေတြကပဲေဆာင္ရမယ္လိုု႔၀န္
ႀကီးဦးစိုုးသိန္းကေၿပာထားတယ္မဟုုတ္လား? လိုု႔ေမးလိုုက္ေတာ႔-----
သူက ”ဦးမ်ဳိးဘယ္သူမွေဆာင္မွာမဟုုတ္ဘူး၊က်ေနာ္ဒီေလာကမွာ၂၀၀၉ ခုု
ႏွစ္ကတည္းကေလ႔လာၿပီး၀င္ လုုပ္ေနတာ၊ ပြင္႔ပြင္႔လင္းလင္းေၿပာရရင္က်ေနာ္တိုု႔တေတြမွာလုုပ္စရာဘာမွမရွိဘူးဗ်ာ။အဲေတာ႔မဟုုတ္တာ
မွန္းသိေပမဲ႔စြန္႔စားၿပီးလုုပ္ရတာပဲ။ဒါေပမဲနယ္စပ္ထိေတာ႔က်ေနာ္မဆင္းဘူး၊ရန္ကုုန္မွာပဲနယ္စပ္က၀င္လာတဲ႔ကားေတြလိုုက္၀ယ္ၿပီးလုုပ္တါ။
ဒါေႀကာင္႔အၿမတ္က၁၀သိန္းေလာက္ပဲက်န္ေပမဲ႔ ကားမ်ားမ်ား လုုပ္ႏုုိင္ေအာင္ႀကိဳးစားရတယ္။စြန္႔စားရတယ္၊တခါေလတစ္စီးလုုံးေၿမာင္း
ထဲေရာက္သြားရင္ကုုိယ္ၿမတ္ထားတာေလးေတြကုုန္ေရာပဲ။နယ္စပ္လိုုင္းကဗမာေတြမလုုပ္ဘူး၊ကုုလားေတြပဲလုုပ္ႀကတာ။အကုုန္ကုုလား
ခ်ည္းပဲ၊ဗမာေတြဘာေႀကာင္႔မလုုပ္လဲဆိုုေတာ႔ဗမာေတြကေႀကာက္တတ္တယ္။ ေနာက္နယ္စပ္အထိသြားလုုပ္ရင္လူ႔တန္ဖိုုးဆိုုတာဘာမွမရွိေတာ႔ဘူး၊သိလား၊အဲဒါအဆိုုးဆုုံးပဲ၊ေတြ႔ႀကံဳဆက္ဆံရတဲ႔လူေတြရဲ႔ေၿပာဆိုုဆက္ဆံမႈေတြဟာလူေတြကိုုေၿပာေနတာေတာင္ဟုုတ္ရဲ႔လားလိုု႔
ကိုုယ္ဖါသာေတာင္ေထာင္သားေတြမ်ားလား လိုု႔ထင္မိတယ္။ရဲ၊နစက၊ ကလူေတြအကုုန္ပဲ။အဲေတာ႔ဗမာကဘယ္လုုပ္ခ်င္ေတာ႔မလဲ၊
မုုတ္ဆိတ္နဲ႔ကုုလားေတြပဲလုုပ္ႀကတာ။သူတိုု႔ကေတာ႔ဟေရးဆရာ၊ဟေရးဘာဘူနဲ႔ဘယ္လိုုဆဲဆဲသည္းခံၿပီးကိုုယ္႔အလုုပ္ကိုုၿဖစ္ေအာင္လုုပ္သြားႀကတာ။ဗမာေတြကဒီဒဏ္ကိုုမခံခ်င္ႀကဘူး။က်ေနာ္ဆိုုမရမ္းေခ်ာင္အထိကိစၥတစ္ခုုနဲ႔လိုုက္ဘူးတယ္၊မလိုုက္မၿဖစ္ေတာ႔လိုု႔၊စိတ္ထဲမွာမ်ဳိသိပ္ၿပီးဆလံေပးဆက္ဆံေပမဲ႔လည္းမရပါဘူး၊ဦးမ်ဳိးရာ။ေနာက္ဆုုံးေတာ႔တပ္ၿပန္ေခါက္ခဲ႔ရတာပါပဲ။”
ဘာကိစၥနဲ႔မရမ္းေခ်ာင္ေရာက္သြားတာလဲ လိုု႔ေမးေတာ႔----
”လြန္ခဲ႔တဲ႔ဧၿပီလကစူပါကပ္စတန္တစ္စီးကိုုဘိတ္ကေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကိုု
ေရာင္းလိုုက္တယ္။ဒဏ္ေငြအခြန္အားလုုံးေဆာင္ၿပီးသား၊အခုုကညန ကဒဏ္ေငြေဆာင္ရမယ္ဆိုုေတာ႔ ဘိတ္ကေနၿပန္လာေဆာင္တာ။အဲ
တာမရမ္းေခ်ာင္ကၿဖတ္သြားတဲ႔စူပါကပ္စတန္ဆိုုရင္အကုုန္မရမ္းေခ်ာင္မွာသိမ္းၿပီးေနၿပည္ေတာ္ပိုု႔ရတယ္။သူမွာ စာရြက္စာတမ္းေတြရွိၿပီး
ကညန မွာဒဏ္ေႀကးေဆာင္ဖိုု႔ၿပန္လာတာဆိုုတာေတာင္မရဘူး၊စူပါကပ္စတန္ဆိုုရင္သိမ္းၿပီးေနၿပည္ေတာ္ပိုု႔ပဲ။အဲဒီကိစၥသြားရွင္းရတာ။
ရန္ကုုန္မွာစူပါကပ္စတန္စီးသူေတြဆိုုရင္ရန္ကုုန္၊မႏၱေလး၊ေနၿပည္ေတာ္မွာပဲစိတ္ခ်လက္ခ်စီးႏိုုင္တယ္။ က်ဳိက္ထီးရုုိးကိုုမိသားစုုဘုုရားဖူးသြားဖိုု႔ဘယ္
ေလာက္ေကာင္းသလဲ၊ဒါေပမဲ႔ကားပိုုင္ရွင္ေတြမသြားရဲဘူး၊မရမ္းေခ်ာင္နဲ႔စစ္ေတာင္းမွာ အသိမ္းခံရမွာ စိုုးလိုု႔။”
သူကထပ္ေၿပာၿပတယ္----
”ကုုလားေတြကေတာ႔ ၈ဇ၊ ၈စ် နံပါတ္ေတြခပ္တည္တည္တပ္ၿပီးနယ္စပ္ကေနာ္အမ်ဳိးမ်ဳိးၿဖတ္ေက်ာ္လႊားၿပီးမရမ္းေခ်ာင္အထိေမာင္းလာ
ရဲႀကတယ္။မရမ္းေခ်ာင္မွာဖမ္းသိမ္းမယ္ဆိုုတာသိတယ္။မရမ္းေခ်ာင္ေရာက္ေတာ႔သက္ဆိုုင္ရာကိုုေသခ်ာေသာ႔အပ္ၿပီးသူတိုု႔၀င္ရမဲ႔လိုုင္းအသီးသီးေတြကိုု၀င္ေတာ႔႔တာပဲ။ ၈သိန္းတစ္ႀကိ္မ္၊ ၁၀သိန္းတစ္ႀကိမ္၀င္လိုုက္ရင္ၿပီးေရာပဲ။loop holesေတြကအမ်ားႀကီးပဲ။”
အခုုကားေတြတင္သြင္းခြင္႔ေပးမယ္ဆိုုတဲ႔သတင္းေတြႀကားေနေတာ႔ၿပင္ပမွာဘယ္လိုုလုုပ္ေနႀကလဲ လိုု႔ေမးေတာ႔ --
”အစိုုးရကဘာလုုပ္လုုပ္
ခဏေစာင္႔ႀကည္႔ၿပီး loop holesေတြရွာ လုုပ္သြားမွာပဲ။အခုုဦးစိုုးသိန္းကကားထုုတ္တဲ႔သူေတြဒဏ္ေႀကးေပးရမယ္ဆိုုေပမဲ႔ဘယ္သူ
မွေပးမွာမဟုုတ္ဘူး၊က်ေနာ္ေၿပာတာမယုုံရင္ေစာင္႔ႀကည္႔ေနပါ။ဦးစိုုးသိန္းလုုပ္သင္႔တာကသူတိုု႔အားလုုံးအစည္းအေ၀းဘိတ္၊ၿပီးတာနဲ႔အခ်ဳပ္
ကားေပၚတင္ၿပီးေထာင္တခါတည္းေခၚသြားမွပဲရမယ္။သူတိုု႔ကိုုလႊတ္ထားၿပီးဖမ္းမယ္ လိုု႔ေၿပာရင္အကုုန္လုုံးက ပတ္စ္ပိုု႔ လက္ထဲမွာရွိၿပီး
သားအကုုန္ႏိုုင္ငံၿခားထြက္ေၿပးမွာပဲ။အမ်ားစုုက ကုုလားခ်ည္းပဲေလ”
ဦးစိုုးသိန္းကဘန္ဒါပင္ေအာက္မွာဒီကားေတြထုုတ္လုုပ္တာၿဖစ္လိုု႔ရွက္မိပါတယ္လိုု႔ေၿပာတယ္လိုု႔ဂ်ာနယ္မွာဖတ္ရတယ္။အဲဒါဟုုတ္သလား-
”ကားေတြထုုတ္ေနပါတယ္ဆိုုတဲ႔ပိုုင္ရွင္ေတြအိမ္က်ေနာ္ေရာက္ဘူးပါတယ္။အိမ္ေတြက
သာမန္လက္လုုပ္လက္စားေတြေနတဲ႔အိမ္မ်ဳိးေတြပါပဲ။ဘာမွအထင္ႀကီးစရာမရွိဘူး၊ဒါေပမဲ႔ ----ေမာ္ေတာ္ကားထုုတ္လုုပ္ေရးကုုမၺဏီ ဆိုုၿပီးခပ္တည္တည္နဲ႔လုုပ္ေနႀကတာ။ အမွန္ပါပဲ။စက္ရုုံဆိုုတာေၿမငွားထားၿပီးကုုကၠိဳပင္၊ဗန္ဒါပင္ေအာက္မွာဂေဟေဆာ္စက္၊
ကိရိယာတန္ဆာပလာေတြနဲ႔ပဲနယ္စပ္က၊ဆိပ္ကမ္းကခိုုးသြားလာတဲ႔ကားေတြကိုုေဖါက္ဆက္၊ၿဖတ္ဆက္လုုပ္ႀကတာပါ။ ေဖါက္တယ္ၿဖတ္တယ္ဆိုုတာခ်ဲဆီနံပါတ္၊ေဘာ္ဒီနံပါတ္ေတြကိုုပါ။မွန္မွန္ကန္ကန္လုုပ္ေနတယ္ဆိုုတဲ႔စက္ရုုံဆိုုတာလက္ခ်ိဳးေရလိုု႔ ရပါတယ္။တရုုတ္၊ဗမာကုုမၼဏီေတြလည္းရွိပါတယ္။က်ေနာ္ကေတာ႔ခိုုင္ခိုုင္မာမာရွိတဲ႔ဗမာကုုမၼဏီကပဲ၀ယ္တယ္။ရန္ကုုန္မွာ ၀စ္ေသာက္ကား(စူပါကပ္စ္တန္)ဆိုုရင္သိန္း၁၀၀ေက်ာ္ေလာက္ေပးရတယ္။နယ္စပ္ကကုုလားေတြရန္ကုုန္အေရာက္ပိုု႔လာတဲ႔ကားေတြထဲကစိတ္ခ်ရတဲ႔သူဆီက၀ယ္ရတယ္။၀ယ္ၿပီးရင္ကားထုုတ္လုုပ္တဲ႔ကုုမၼဏီဆီကလိုုင္စင္သိန္း၁၀၀ေက်ာ္ေပး၀ယ္ရတယ္။ကညနတိုု႔အၿခားဌာ ဆိုုင္ရာေတြေပးကမ္းရတာပါေပါင္းရင္က်ေနာ္ သိန္း၃၂၀-၃၃၀ေလာက္သုုံးရတယ္။စာရြက္စာတမ္းအၿပည္႔အစုုံနဲ႔အခြန္
ပါေဆာင္ၿပီးရင္ကားက ရက(ယာယီ)နံပါတ္ရေနၿပီ၊ေရာင္းရင္က်ေနာ္အတြက္ ၁၀ သိန္းေလာက္ေတာ႔က်န္ပါတယ္။”
အခုု၀စ္ေသာက္ကားေတြကိုု၈၅%အခြန္ေဆာင္ရင္တရား၀င္ၿဖစ္မယ္လိုု႔သတင္းေတြထြက္ေနေတာ႔၀စ္ေသာက္ကားေတြရန္ကုုန္မွာေတာ္
ေတာ္မ်ားမ်ားေရာက္ေနၿပီလိုု႔ႀကားတယ္။ဟုုတ္သလား------
”ၿဖစ္ႏိုုင္ပါတယ္။ ခုုကက်ေနာ္ေၿပာသလိုုတရုုတ္နယ္စပ္၊ယိုုးဒယားနယ္စပ္ကကားေတြရန္ကုုန္
မွာအမ်ားအၿပား၀င္ေနေလာက္ပါတယ္။ ေမာ္ေတာ္ကားေတြကသိတ္စုုတ္ၿပတ္ေနၿပီဗ်ာ၊ ယဥ္တိုုက္မႈၿဖစ္တာကိုုႀကည္႔လိုုက္ရင္ တက္စီ၊
ဒိုုင္နာ၊ဟိုုင္းလပ္စ္အစုုတ္ေတြပဲ။ဒရုုိင္ဘာေတြကလည္းအုုံနာခေက်ေအာင္နဲ႔သူတိုု႔အတြက္က်န္ေအာင္ေမာင္းသလားမေမးနဲ႔၊လမ္းစည္းကမ္း
ဆိုုတာေဘးခ်ိတ္ေငြမ်က္ႏွာပဲလိုုက္ေနႀကတာ။ယဥ္တိုုက္မႈၿဖစ္ရင္ထြက္ေၿပးမယ္၊မိရင္ႏိုုင္ငံေတာ္စရိတ္နဲ႔ေထာင္ထဲသြားမယ္။ေတာ္ေတာ္ကိုု
စိုုးရိမ္စရာေကာင္းတယ္။ကားအေဟာင္းေတြနဲ႔အသစ္(တပတ္ရစ္)လဲေပး၊ကားအေဟာင္းကိုုသံရည္ႀကိဳစက္ပိုု႔၊ဒါဆိုုရင္အေဟာင္းေတြ
ေပ်ာက္ၿပီးလမ္းေပၚမွာအသစ္ေတြေတြ႔ေနရမယ္။ဒါကက်ေနာ္ဥာဏ္မီသေလာက္ေလးေၿပာၿပေနရတာပါ။က်ေနာ္လည္းဒီလိုုင္းလုုပ္ရတာအလြန္riskမ်ားပါတယ္။လုုပ္စရာမရွိလိုု႔လုုပ္ေနရတာပါ။”
အခုုတေလာကားေတြတင္သြင္းခြင္႔လိုုင္စင္ေပးေတာ႔မယ္ဆိုုတဲ႔သတင္းေတြသိုုးသိုုးသန္႔သန္႔ထြက္လာပါတယ္။အခ်ိဳ႔ကလည္းအမ်ားၿပည္သူ
အက်ိဳးအတြက္ေလသံေတြပစ္ၿပီးကိုုယ္က်ိုဳးစီးပြားေတြေရွ႔တန္းတင္ေအာ္ဟစ္ေၿပာဆိုုေနႀကပါတယ္။ၿပည္ေထာင္စုု၀န္ႀကီးတစ္ဦးကေတာင္
ခရုုိနီေတြကိုုေပးသြင္းတာက္ုုေထာက္ၿပေၿပာဆိုုတာႀကားရပါတယ္။အခုုလည္းexportersေတြရႈံးႀကလိုု႔most exportersေတြကိုုshow roomေတြဖြင္႔ေရာင္းဖိုု႔အတြက္ကားေတြေပးသြင္းခြင္႔ေပးမယ္လိုု႔သတင္းေတြထြက္လာေတာ႔ ကိုုယ္႔ကုုမၼဏီဘယ္positionေရာက္ေနတယ္ဆိုုတာႀကည္႔ရတာအေမာ။ကားတင္သြင္းခြင္႕ကိုုဘယ္တုုံးမွမပိတ္ပါဘူး၊ပိတ္တားတဲ႔ကုုန္ပစၥည္းထဲမွာ ေမာ္ေတာ္ယဥ္မပါပါဘူး၊အစိုုးရကေတာ႔ဘတ္စ္ကားေတြ၊ထရပ္ကားေတြ၊ေဘာက္ထရပ္ေတြ၊အႀကီးစားယဥ္ေတြ၊သြင္းခြင္႔ေပးေနတာပဲ။ဘယ္မွာပိတ္လိုုလဲတဲ႔။ဒါေပမဲလူေတြစိတ္၀င္စားေနတာကဆလြန္းကားေတြ၊ဗင္ကားေတြ၊ပစ္ကပ္ကားေတြ၊စတဲ႔ဇိမ္ခံကားေတြပါ။အခြင္႔ထူးခံကုုမၼဏီေတြကေတာ႔နည္းမ်ဳိးစုုံသုုံးၿပီးကားတင္သြင္းခြင္႔ရေနႀကပါတယ္။တံဆိပ္ကအစိမ္းေရာင္နဲ႔ကုုမၺဏီဆိုုရင္ ကားစုုတ္တစ္စီးမွမရွိဘူး။သာမန္ၿပည္သူေတြကေတာ႔ဘတ္စ္ကားကိုုတစ္ပတ္ရစ္ပဲစီးရတယ္၊အသစ္ေလးမ်ားသြင္းပါလားလိုု႔၊ ကားတင္သြင္းခြင္႔ လုုံး၀transparencyမရွိပါ။ တင္သြင္းလာတဲ႔ကားအေပၚ
မွာအခြန္ေကာက္ခံမႈကလည္းစာအုုပ္ထဲမွာၿပဌါန္းသတ္မွတ္ထားသလိုုမဟုုတ္ပါ။ကဲဒီမိုုကေရစီအစိုုးရၿဖစ္ေနၿပီ။လူတိုုင္းသည္းေခ်ႀကိဳက္ၿဖစ္တဲ႔ ကား တင္သြင္းခြင္႔ကိုုဘယ္လိုုလုုပ္ႀကမလဲ၊ ပိုုေနၿမဲႀကားေနၿမဲလား၊သူႀကြယ္ေတြ၊သူေဌးေတြ၊ခရုုိနီေတြအႀကိဳက္လား ?
ေစာင္႔ႀကည္႔ရေတာ႔မယ္။ ၿပည္သူအမ်ားစုုအႀကိဳက္လား လိုု႔၊ သိတယ္မဟုုတ္လားအမ်ားအႀကိဳက္ဆိုုရင္----
Subscribe to:
Posts (Atom)