ေမာင္တိုုင္ပင္ဘဏ္ခြဲတစ္ခုုမွ၀န္ထမ္းေလးတစ္ေယာက္ကသူလက္ရွိတာ၀န္က်ေနတဲ႔ေနရာမွာမေပ်ာ္
ေတာ႔ေႀကာင္း၊သူကေစတနာထားၿပီးလုုပ္ေသာ္လည္းအခ်င္းခ်င္းကၿဖစ္ေစ၊အထက္လူႀကီးကၿဖစ္ေစ
အၿမင္မႀကည္ႀကေႀကာင္း၊တာေႀကာင္႔သူကိုုဘယ္ဘဏ္ခြဲ ကိုုပဲၿဖစ္ၿဖစ္ေၿပာင္းေရႊ႔တာ၀န္ထမ္းေဆာင္လိုု
ေႀကာင္းလာေၿပာပါတယ္။ ေမာင္တိုုင္ပင္ကသူအေႀကာင္းလည္းမသိေသးေတာ႔ဘာၿဖစ္လိုု႔လဲ လိုု႔
ေမးေတာ႔သူကေစတနာနဲ႔လုုပ္ေပးေပမဲ႔သူ႔ကိုုအေကာင္းဘယ္ေတာ႔မွ မေၿပာႀကဘူး၊သူ႔အေနနဲ႔ခ်ီး
က်ဴးတာကိုုမခံခ်င္ပါဘူး၊သူလုုပ္ေပးတာကိုုအသိအမွတ္ၿပဳတာပဲလိုုခ်င္ပါတယ္လိုု႔ၿပန္ေၿပာပါတယ္။
ေမာင္တိုုင္ပင္သိလိုုက္ပါၿပီ--ဒီလိုုအၿဖစ္အပ်က္မ်ဳိးေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔၀န္ထမ္းသက္ႏုုစဥ္တုုံးကခံစားခဲ႔
ႀကဘူးပါတယ္၊ဒါေပမဲ႔အေလးအနက္မထားေတာ႔ႀကာတဲ႔အခါေမ႔ေပ်ာက္သြားခဲ႔ပါတယ္။ ေမာင္တိုုင္ပင္၀န္
ထမ္းေလးကိုုဘယ္လိုုႏွစ္သိမ္႔ရမလဲဆိုုတာမသိေတာ႔သာမန္ကာရွန္ကာပဲ”ေအးပါကြာ၊ ငါႀကည္႔ လိုုက္ပါအုုံးမယ္”
လိုု႔ပဲေၿပာမိခဲ႔ပါတယ္။ ဒါနဲ႔သူရဲ႔အႀကီးအကဲကိုုေမးႀကည္႔ေတာ႔သူလည္းအံ့ႀသေနပါတယ္။ ခိုုင္းတဲ႔အလုုပ္
ကိုုမညည္းမညဴလုုပ္ေႀကာင္း၊လြဲမွားတဲ႔အခါေတာ႔လုုပ္ငန္းေဆာင္ရြက္ပုုံအမွန္ကိုုၿပေပးၿပီးသာမန္ပဲေၿပာခဲ႔ဆိုု
ခဲ႔ေႀကာင္းေၿပာၿပပါတယ္။သူလည္းယခုုလိုုၿဖစ္ေနတာကိုုမသိေႀကာင္းေၿပာပါတယ္။ဒါနဲ႔ေမာင္တိုုင္ပင္လည္း
နဲနဲဂရုုစိုုက္ဖိုု႔ေၿပာၿပီးေမ႔ေမ႔ေပ်ာက္ေပ်ာက္ပဲထားခဲ႔ပါတယ္။
တစ္ရက္မွာFEELပိုုင္ရွင္ဦးေနာကၿမန္မာထမင္းဟင္းစပယ္ရွယ္ခ်က္လိုု႔ဆိုုင္မွာ လာစားဖိုု႔ေခၚပါတယ္။ေမာင္
တိုုင္ပင္လည္းဒီအုုပ္စုုနဲ႔မေတြ႔တာေတာ္ေတာ္ႀကာရွိေနၿပီးblogမွာေရးစရာကုုန္ႀကမ္းမရွိ လိုု႔ေၿမးအေႀကာင္း
ေရး၊ဌာနေတြကိုုဘာလုုပ္ပါလားညာလုုပ္ပါလားလိုု႔ပဲေရးေနရတယ္။Facebookမွာအဲလိုုမ်ိဳးဆရာႀကီးလုုပ္တဲ႔
သူေတြကိုုေသာက္ၿမင္ကတ္ေႀကာင္းေတာင္ေရးေနၿပီ။တာေႀကာင္႔ေရးရတာေတာင္ဆရာႀကီးလုုပ္ခ်င္လိုု႔ေရး
တာထင္မွာစိုုးေတာ႔မ်က္ေစ႔ထဲအၿမင္မေတာ္ေပမဲ႔လည္းၿမိဳသိပ္ေနရတယ္။ဒါေပမဲ႔လည္းေရးေနႀကပါတယ္။
ေန႔တဓူ၀လ႔ူပတ္၀န္းက်င္မွာၿဖစ္ပ်က္ေနႀကတာကိုုေရးေနႀကပါတယ္။ယဥ္စည္းကမ္း၊လမ္းစည္းကမ္းေတြ၊
လူေတြစည္းကမ္းကိုုလစ္ရင္လစ္သလိုုေဖါက္တာေတြ၊စည္းကမ္းဘယ္ေလာက္ထုုတ္ထုုတ္ေလ်ာ႔ရဲသြားရင္
လူေတြဟာၿပန္စည္းကမ္းေဖါက္ႀကေတာ႔တာပါပဲ။law enforcement လုုပ္ေနသူေတြဘယ္ေလာက္စိတ္
ရွည္မလဲဆိုုတာအကဲစမ္းေနသလိုုပါပဲ။
FEELစားေသာက္ဆိုုင္ဟာရန္ကုုန္မွာ ေမာင္တိုုင္ပင္အႀကိဳက္ဆုုံးဆိုုင္တစ္ဆိုုင္ပါ။ဦးေနာကကိုုယ္တိုုင္လည္း
chef ပါ။ေမာင္တိုုင္ပင္နဲ႔တူပါတယ္။ေမာင္တိုုင္ပင္လည္းအစားအေသာက္ခ်က္ၿပဳတ္ရတာကိုုအေတာ္၀ါသနာ
ပါ ပါတယ္။ေမာင္တိုုင္ပင္ ဘဏ္ အလုုပ္ကအနားယူေတာ႔မယ္ဆိုုေတာ႔အိမ္ကလူေတြကေႀကာက္ေနႀကၿပီ။
ေမာင္တိုုင္ပင္မီးဖိုုေခ်ာင္၀င္ေတာ႔မွာ ကိုုး။စေန တနဂၤေႏြဆိုုရင္ေမာင္တိုုင္ပင္ ကိုုယ္တိုုင္ခ်က္ခ်င္ရင္ခ်က္
တယ္၊ဒါမွမဟုတ္ခ်က္ပုုံခ်က္နည္း စာေရးၿပီးခ်က္ခိုုင္းတယ္။ကိုုယ္႔ ႀကိဳက္တဲ႔ recipies ပါတဲ႔cooking book
ေတြအိမ္မွာအကုုန္ရွိတယ္။ cooking book လက္ေဆာင္ေပးရင္အရမ္းေပ်ာ္တယ္၊အနည္းဆုုံးတစ္ခုုေတာ႔
စာအုုပ္ထဲမွာပါတာကိုု စမ္းခ်က္ၿပဳတ္ႀကည္႔တယ္။ FEEL ကဦးေနာေအာက္မွာ၀န္ထမ္း ၁၀၀၀ ေက်ာ္ရွိတယ္၊
သူဘယ္လိုုအုုပ္ခ်ဳပ္လဲဆိုုတာစိတ္၀င္စားစရာပါ။၀န္ထမ္းေတြအေပၚမွာ လည္းေတာ္ေတာ္ေကာင္းရွာပါ
တယ္၊ဒီလိုုပိုုင္ရွင္မ်ဳိးရွားပါတယ္။ေမာင္တိုုင္ပင္ထုုတ္တဲ႔စီးပြားေရးဂ်ာနယ္ကအယ္ဒီတာကိုုသူ႔အေႀကာင္းေရး
ရေအာင္အင္တာဗ်ဴးၿပီးေရးခိုုင္းဘူးေသးတယ္။ေမာင္တိုုင္ပင္လိုုခ်င္သလိုုေတာ႔ၿဖစ္မလာဘူး။သူက၀န္ထမ္း
ေတြေနတဲ႔ရြာေတြအထိအေရာက္သြားၿပီးသူတိုု႔ဘယ္လိုုေနႀကထိုုင္ႀကသလဲဆိုုတာေလ႔လာစူးစမ္းတယ္။
အခုုရန္ကုုန္ ကလူေတြကားေတြအသစ္သြင္းလာႀကေတာ႔ ဦးေနာကသူ႔အစီအစဥ္ကိုုေၿပာၿပတယ္။” က်ေနာ္၀န္
ထမ္းေတြအတြက္ရည္ရြယ္ၿပီးေရႊငါးတစ္စီးမွာထားတယ္။၀န္ထမ္းေတြတစ္ပတ္မွာတစ္ရက္အနားရတဲ႔အခ်ိန္
ေရႊတိဂုုံကိုုေရႊငါးကားနဲ႔သူေဌးလိုုဇိမ္ခံၿပီးသြားႏုုိင္ေအာင္အလွည္႔က်ပိုု႔ေပးမယ္”၀န္ထမ္းေတြအထဲမွာေၿပာစ
မွတ္တစ္ခုုရွိေနတယ္။“ ဦးေနာဆီကဘယ္ေတာ႔မွမခိုုးဘူး။ဘာေႀကာင္႔လဲဆိုုေတာ႔ ဦးေနာေပးတာက ခိုုးတာ
ထက္ ပိုု ရတယ္”ဦးေနာက၀န္ထမ္းေတြအတြက္ဆိုုရင္ သူတိုု႔အခြင္႔အေရးေတြသာမကဘူး၊အၿမဲလိုုလိုု
ေပးကမ္းေနေတာ႔၀န္ထမ္းေတြအေနနဲ႔ FEEL အုုပ္စုုအေပၚမွာသစၥာရွိေနတာမဆန္းပါဘူး။ဦးေနာကသူ၀န္
ထမ္းေတြကိုုေၿပာဖိုု႔အတြက္ဆုုံးမဖိုု႔အတြက္စာေကာင္းေပေကာင္းေတြကိုုအၿမဲဖတ္တယ္။ ၿပီးရင္ၿပန္ေၿပာၿပ
ေလ႔ရွိတယ္။အဲဒီေန႔ကသူေၿပာတာေလးတစ္ခုုရွိတယ္။ “က်ေနာ႔ ရဲ႔ရန္ကုုန္ က FEEL ဆိုုင္မွာမန္ေနဂ်ာ
မေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္၊သူကဘာေၿပာသလဲဆိုုရင္သူဘယ္ေလာက္ပဲေစတနာထားလုုပ္ေပးကိုုင္
ေပးေပမဲ႔သူ႔ကိုုအေကာင္းဘယ္သူမွမေၿပာႀကဘူးလိုု႔သူကိုုလာညည္းပါတယ္၊ဒီလိုုပဲ ရန္ကုုန္FEELဆိုုင္ကစားပြဲထိုုး
ေလးတစ္ေယာက္က သူ႔ကိုုလာေၿပာတယ္၊ သူလုုပ္ေဖၚကိုုင္ဖက္ေတြကသူဘာေၿပာေၿပာဘယ္ေတာ႔မွ
အေကာင္းမထင္ဘူး၊ဒါေႀကာင္႔သူ႔ကိုုမိထၳိလာဆိုုင္ေၿပာင္းေပးပါ လိုု႔လာေၿပာပါတယ္၊ဒါနဲ႔သူတိုု႔ ၂ ေယာက္လုုံး
ကိုုပုုံၿပင္ကေလးတစ္ခုုေၿပာၿပ လိုုက္တယ္၊က်ီးေလးတစ္ေကာင္ဟာရန္ကုုန္ၿမိဳ႔ ကသစ္ပင္တစ္ပင္္မွာခိုုေလး
တစ္ေကာင္နဲ႔အတူနားမိတယ္။ခိုုေလးကေမးတယ္၊အေဆြက်ီးေမာႀကီးပန္းႀကီးနဲ႔ဘယ္ကလာလိုု႔ဘယ္ကို
သြားမွာလဲလိုု႔ေမးေတာ႔ေရႊက်ီးကမေၿပာခ်င္ေတာ႔ပါဘူးဗ်ာ၊သူပဲခူးကလာတာၿဖစ္တယ္၊
အဲဒီမွာအေဖၚက်ီးေတြကေကာအၿခားငွက္ေတြကေကာသူေအာ္တာကိုုနားညည္းတယ္လိုု႔ေၿပာႀကတယ္၊
အဲဒီမတိုုင္ခင္ဒိုုက္ဦးတုုံးကလည္းအဲဒီလိုုပဲေၿပာခံရတယ္။ေရႊက်ီးအသံဟာနား၀င္ပီယံမၿဖစ္ဘူးဆိုုၿပီးေၿပာ
လိုု႔တစ္ၿမိဳ႔နယ္ၿပီးတစ္ၿမိဳ႔နယ္ေၿပာင္းလာတာအခုုရန္ကုုန္ကိုုေရာက္လာတာပဲလိုု႔ေၿပာလိုုက္တယ္။
အဲေတာ႔ခိုုေလးက ေရႊက်ီးကိုု”ခင္ဗ်ားအသံကိုုေတြ႔သူတိုုင္းကလက္မခံရင္ခင္ဗ်ားအသံကိုုေၿပာင္းဖိုု႔လိုုတယ္”
လိုု႔ေၿပာလိုုက္တယ္။အဲဒီပုုံၿပင္ဥပေဒသကေတာ႔ကိုုယ္ကသူမ်ားကိုုေၿပာင္းဖိုု႔မက်ဳိးစားနဲ႔ကိုုယ္႔ကိုုပဲအရင္ေၿပာင္း
ရမယ္ လိုု႔ဆိုုလိုုတာၿဖစ္တယ္။အဲေတာ႔မန္ေနဂ်ာမေလးနဲ႔စားပြဲထိုုးေလးကိုုအဲဒီပုုံၿပင္ဥပေဒသ
ေလးကိုုေၿပာၿပလိုုက္တယ္။”
သူတိုု႔ႏွစ္ေယာက္သာမကဘူး။ညေနတိုုင္း ၅ နာရီႀကရင္သူ႔၀န္ထမ္းေတြကိုုေတြ႔ၿပီးစကားေၿပာတဲ႔အခါအဲ
ဒီပုုံၿပင္ေလးကိုုထည္႔ေၿပာလိုုက္တယ္။ဒီလိုုအသုုံး၀င္တဲ႔စာစုုေတြကိုုဘယ္ကရသလဲဆိုုေတာ႔ ႏိုုင္းႏိုုင္းစေန
စာအုုပ္ထဲကရတာၿဖစ္တယ္၊စာအုုပ္၂၀၀ေလာက္၀ယ္ၿပီးမိတ္ေဆြေတြကိုု လက္ေဆာင္ေပးတယ္။အခုု
လည္းဆရာမ်ဳိးကိုုလက္ေဆာင္ေပးမယ္ဆိုုၿပီးစာအုုပ္ကုုိေအာက္ကိုုလွမ္းမွာၿပီးလက္ေဆာင္ေပးပါတယ္။
ေမာင္တိုုင္ပင္စိတ္ထဲမွာေတာ႔သူေၿပာေနတာႀကားတစ္ခ်က္ မႀကားတစ္ခ်က္ပဲ။ဘာေႀကာင္႔ လဲဆိုုေတာ႔
ေမာင္တိုုင္ပင္ဘဏ္ကေၿပာင္းေပးပါလိုု႔လာေၿပာတဲ႔ေကာင္ေလးကိုုဘယ္လိုုေၿပာရမလဲဆိုုၿပီးစကားလုုံး
ေတြကိုုစီေနလိုု႔ပဲၿဖစ္ပါတယ္။
ေက်းဇူးပါပဲ၊ဦးေနာေရ--လိုု႔စိတ္ထဲမွာပဲေရရြတ္လိုုက္မိပါေတာ႔တယ္။-------
