ၿမန္မာ႔မီးရထား

မီးရထားအေၾကာင္းမင္းလည္းေရးၿပီၿပီ။ ငါလည္းငါသိတာေလးေတြေရးအုံးမယ္။Burma Railwaysရဲ႕က်ရႈံးခန္းဟာအုပ္ခ်ဳပ္သူစစ္ဗိုလ္ေဟာင္းေတြဘယ္ေလာက္အသုံးမက်သလဲဆိုတာမီးေမာင္းထိုးျပေနသလိုပဲ။

ငါ႔ဘႀကီးအရပ္သားတစ္ေယာက္ရွိတယ္မီးရထားမွာမင္းႀကီးအဆင့္ထိလုပ္ခဲ့ဘူးတယ္။ၿပင္သစ္ကိုမီးရထားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးပညာေတာ္သင္သြားၿပီးျပန္လာတာ။ေနဝင္းနဲ႔ personally သိတယ္

တကၠသိုလ္ေက်ာင္းေနဖက္လားမသိဘူးေက်ာင္းေနစဥ္အခ်ိန္ကတည္းကေစာက္ျမင္ကတ္ေနတာနဲ႔ တူတယ္။ ၁၉၆၂ ေနဝင္းတက္လာၿပီး၃ - ၄ ႏွစ္ေလာက္ၾကာလာေတာ့ ဟ   ဒီေမာင္မီးရထားမွာဘာလုပ္ေနတာလဲလို႔ေမးလိုက္တာနဲ႔သူတပည့္တာဝန္ခံ(ဘယ္သူလဲေမ့ေနၿပီ)
ကပင္စင္ေပးပစ္လိုက္တာပဲ။အင္ဂ်င္နီယာေတာ့မႈတ္ဘူးလုပ္ႏိုင္ကိုင္တဲ့အခ်ိန္မွာပင္စင္ေပး
ခံရတာအဲဒီအခ်ိန္ကလုပ္ငန္းစစ္ဖို႔သြားရင္တြဲျဖဴႀကီးခ်ိတ္သြားႏိုင္တယ္တြဲျဖဴကိုမီးရထား
လမ္းေပါက္တဲ့ခ႐ိုင္ၿမိဳ႕တို႔တိုင္းၿမိဳ႕ေတြကိုေန႔စဥ္ေျပးဆြဲတဲ့ရထားေတြမွာသီးသန္႔တြဲခ်ိတ္ႏိုင္တယ္။အိပ္ရာေတြပါတယ္။chef ထမင္းခ်က္ပါတယ္။မီးရထားဆရာဝန္ရွိတယ္။ေဆး႐ုံရွိတယ္။ မီးရထားရဲရွိတယ္။သီးျခားအုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာရွိတာ။အရင္က ေရႊမန္းေမ တို႔ ဒဂုန္မန္း တို႔ရန္ကုန္ မႏၲေလး ေျပးဆြဲတဲ့ရထားေတြရွိတယ္။

မီးရထားတြဲေတြစက္ေခါင္းေတြကအသစ္ေတြဝယ္သြင္းထားတာ၊အခုလိုတပတ္ရစ္သုံးၿပီး
သားေတြမဟုတ္ဘူး။အခ်ိန္မွန္တယ္။ ႐ိုး႐ိုးတန္း၊ First class, Upper class ရွိတယ္။အေဖဇာတိျဖစ္တဲ့ေတာင္ငူကိုမႏၲေလးကေန ရထားနဲ႔ ခဏခဏသြားလယ္ဘူးတယ္။ restaurant car ပါတယ္။ဒါေပမဲ့အေမကဟင္းေတြခ်က္ခ်ိဳင့္နဲ႔ယူလာတယ္။ upper class အိပ္စဥ္က ၄ ေယာက္စီးဆိုေတာ့ မိသားစုအားလုံးသီးသီးသန္႔သန္႔ေလးစီးလို႔ရတယ္။ ေကာ္ဖီ၊အေအး၊ေရေႏြးၾကမ္းခြက္ေလးစားပြဲေပၚတင္ထား-- အျပည့္သာမထည့္နဲ႔ လုံးဝမဖိတ္ဘူး။အဲေလာက္ရထားကၿငိမ္တာ။ရထားခုတ္တာ ဒီေခတ္ရထားေတြထက္ျမန္တယ္။ ရန္ကုန္ နဲ႔ မႏၲေလး ၁၀နာရီနဲ႔ေရာက္တယ္အခုေခတ္ေတာ့ ၁၄ နာရီခုတ္တယ္နဲ႔တူတယ္။သံလမ္းကို သံလမ္းအင္စပက္တာကေန႔စဥ္ထေရာလီနဲ႔ လိုက္စစ္ေနတယ္။ ပုံမွန္ရထားလာရင္ မၿပီးေဘးခ်ထားလိုက္တယ္။စက္မပါဘူး။mechanismတစ္ခုရွိတယ္လူအားနဲ႔တြန္းသြားတာပဲ။ေနာက္တြဲေတြရဲ႕ ဘရိတ္ေတြ၊ဘိုဂီေတြ၊ကိုအၿမဲစစ္ေဆးလဲေပးေနေတာ့ရထားတြဲဟာ
သတ္မွတ္အရွိန္နဲ႔သြားေနရင္ေဘးဘီအေပၚေအာက္မလႈပ္ဘူး။ေရခြက္မဖိတ္ဘူး။စပ်က္စီးလာတာက mismanagement ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။ေမွာင္ခိုေတြေပၚလာခ်ိန္ကစ ဘာမွကိုမမွန္ေတာ့တာ။ေမာ္လၿမိဳင္ ရန္ကုန္ မီးရထားဆိုရင္ ေမွာင္ခိုရထားႀကီးကိုျဖစ္
လို႔ --လူေတြအကုန္ပ်က္စီးေတာတာပါပဲ။စက္ေတြ ရထားလမ္းေတြလည္းပ်က္စီးေတာ့ တာပါပဲ။ ရန္ကုန္ဘူတာႀကီးအဝင္ ေမွာင္ခိုေတြခုန္ဆင္းႏိုင္ေအာင္ရထားအရွိန္ေလွ်ာ့ေပး
တယ္။

၁၉၆၆ - ၁၉၇၂ အတြင္းအာအိုင္တီေက်ာင္းတက္တဲ့အခါ ရထားနဲ႔ပဲသြားတာပါပဲ။ အစဥ္အလာေကာင္းေနတဲ့ "မမ" အဲဒီအခ်ိန္က စၿပီး ပ်က္စီးျခင္းငါးပါးတိုင္ခဲ့ ေတာ့ တာပါပဲ။

က်ေနာ္တို႔ ေခတ္က ဆည္ေျမာင္း၊MOC၊ ရထား Burma Railways တို႔ဟာခိုင္မာၿပီး
စီမံအုပ္ခ်ဳပ္မႈေကာင္းတဲ့ institutions ေတြျဖစ္တယ္။Public Works လည္းတူတူပါပဲ။ Public Works မွာ၁၀%ဘယ္အခ်ိန္ကစသလဲေတာ့မသိဘူး။

ဒီလိုခိုင္မာၿပီး management ေကာင္းတဲ့ Burma Railways လိုဌာနမ်ိဳးမွာ ဝင္အလုပ္ လုပ္ခ်င္တဲ့ သူေတြအမ်ားႀကီးရွိတယ္။အခ်ိဳ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြဆို ပို႔ေဆာင္ေရး
အေထြေထြမန္ေနဂ်ာ အဆင့္ထိေတာင္ျဖစ္သြားၾကတယ္။အာအိုင္တီ summer training ဆင္းေတာ့ လည္းျမစ္ငယ္မီးရထားစက္႐ုံ၊ဆင္းဘူးတယ္။၁၉၆၉-၇၀ေလာက္ကထင္တယ္။အဲဒီအခ်ိန္ကအေျခအေနနဲ႔ ဆိုရင္ ႏွစ္ေပါင္း၄၀ ေက်ာ္ၾကာတဲ့အခါရထားတြဲေတြ ေကာင္းေကာင္းထုတ္လုပ္ ႏိုင္တဲ့ potentials ေတြရွိေပမဲ့လားလားေျမာက္ေျမာက္
ၿဖစ္မလာဘူး။ mismanagement ေတြမ်ားလြန္းလို႔--အခုေတာ့ဗ်ာ -- ကမ႓ာေပၚမွာ အလႈပ္ဆုံးရထားစီးခ်င္ရင္ ဘယ္ႏိုင္ငံ မွမသြားနဲ႔ Burma Railways သာလာစီးၾကပါလို႔
ေၾကာ္ျငာရမလိုျဖစ္ေနပါၿပီ။ မမ ရဲ႕ က်ရႈံးခန္း ကေတာ့ ၾသခ်ေလာက္ပါရဲ႕ ဗ်ာ- မမ ကလူႀကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ ေျပာဘူးတယ္။မမ ခုလိုျဖစ္ေနတာ ႏွစ္တိုင္းရႈံး လို႔တဲ့ ႏိုင္ငံတိုင္းမွာ public transport ဆိုတာ အရႈံးခံရတာပဲ မဟုတ္ပါလားဗ်ာ-----

တစ္ခါၿပန္ၿပီးေရာက္ခ်င္ေသးတယ္

က်ေနာ္အေဖကမႏၲေလးတကၠသိုလ္မွာ ပါေမာကၡ--လခ က ၈၀၀ ေက်ာ္ေလာက္ရတယ္။အဲဒီအခ်ိန္ကေရႊ၁က်ပ္သား ၂၀၀ က်ပ္ေလာက္ပဲရွိတာ။၁၉၆၆ - ၁၉၇၂ ႏွစ္ထိ အာအိုင္တီတက္ေတာ့ လစဥ္ ၁၂၀ က်ပ္ပို႔ ေပးတယ္။ေက်ာင္းလခအေဆာင္ခ က ၅၆ က်ပ္ေလာက္ေပးရေတာ့ ေကာင္းေကာင္းေလာက္တာေပါ့။ ေလဟာျပင္ေစ်းမွာ ၁မတ္တန္ဟင္းနဲ႔ စား( ဟင္းခြက္ေသးေသးေလးေတြ ခ်ိဳခ်ဥ္ေၾကာ္၊ အစိမ္းေၾကာ္၊ ဝက္သား ပဲငပိ၊ အစုံ အစုံ)ပေလဒီယံ႐ုံ စေတာ ကၾကည့္ရင္ ၁က်ပ္ခြဲ ဒီစီက ၂က်ပ္ခြဲ ေနာက္သမၼတ႐ုံမွာဒါထပ္ျမင့္တာက ၅ က်ပ္( နံမည္ေမ့ေနၿပီ) စေတာက ၁ က်ပ္ခြဲ ဆိုေတာ့ အာလုံးေပါင္းလိုက္ရင္ ၃ က်ပ္ ၃ က်ပ္ခြဲပဲကုန္တယ္။

အေဖမွာ ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ ဦးဘစန္း တဲ့--ကုန္သြယ္ေရးမွာ အၿမဲတန္းအတြင္းဝန္-အေဖတို႔ အဆင့္ selection grade ေတြ ကားတင္သြင္းခြင့္ လိုင္စင္ေလွ်ာက္လို႔ ရတယ္ဆိုေတာ့ ၁၉၅၆ေလာက္ကထင္တယ္-သူဆီေလွ်ာက္လႊာတင္လိုက္တယ္။အဲဒီအခ်ိန္က အဂၤလိပ္လုပ္တဲ့ကားမွ ကားထင္တာ-- ေဘာက္ေဆာ၊ေအာ္စတင္၊ ဖီးယက္၊ ေကာင္ဆယ္၊ အိုပယ္၊ဟီလ္းမင္း၊မာစီဒီး စတဲ့ ကားေတြ ဟာနံမည္ႀကီး-ဂ်ပန္ကားဘယ္နားေနမွန္းမသိဘူူး--- ဥေရာပက show room ေတြရန္ကုန္မွာအကုန္ရွိတယ္၊ အေဖ ကားလိုင္စင္ရတယ္ လည္းသိေရာ စာတိုက္ကေန ကားကုမၸဏီေတြကကားကတ္တေလာက္ေတြပို႔ လိုက္တာ --လွမွလွ-- အကုန္ေနာက္ဆုံးေပၚ ေမာ္ဒယ္ ေတြခ်ည္းပဲ-- ဂ်ာမဏီကကားသစ္ VW လိပ္ခုံးဆိုရင္ ၅၀၀၀ က်ပ္
ႀကိဳက္တဲ့ အခ်ိန္ဝယ္ လို႔ ရတယ္။ ေနာက္ လင့္ ႐ိုဘာ လည္း ၅၀၀၀ ပဲ။သူက အမတ္ေတြ ကိုေရာင္းေပးတယ္--

က်ေနာ္တို႔တေတြ ကားကတ္တေလာက္ေတြၿကည့္ၿပီး ေရြးၾကတာေပါ့ -- က်ေနာ္တို႔ ကငယ္
ေသးေတာ့ ဘာမွ မသိဘူး-- အီတလီ က ဖီးယက္ ဆိုရင္ ရဲကားေတြ ဝါယာလက္ကားကအစခန္႔ခန္႔ညားညားပဲ--အိုပယ္၊ေကာင္ဆယ္၊ နဲ႔ ေဗါက္ေဆာ တို႔ထဲကေရြးေတာ့ ေဗါက္ေဆာဗစ္တာေလးကလွမွလွ -- harvest yellow အဝါ
ေရာင္ေလး ေရြးလိုက္တယ္၊ WHO ေျပာတဲ့ Auto Cars ကေပါ့-- အခု Park Royal Hotel ေနရာမွာ--မွတ္မိတာေတာ့ CIF 12000 MMK ေလာက္က်တယ္။ service ေကာင္းပုံမ်ားကေတာ့ အိမ္တိုင္ရာေရာက္ Auto Cars ကအင္ဂ်င္နီယာ ကိုယ္ တိုင္ေမာင္းၿပီးလိုက္ပို႔တယ္--မွတ္မိတာ ကေတာ့ Steel Bros လည္းရွိတယ္-- အဂၤလိပ္ကုမၸဏီပဲ။

အဲဒီအခ်ိန္က ပါေမာကၡတစ္ေယာက္ဟာ အိမ္စရိတ္ ၃၀၀-၃၅၀ေလာက္ဆို ရင္ မိသားစု ၅ ေယာက္ ေကာင္းေကာင္းေလာက္တယ္။ ေရႊ ၁ က်ပ္သားေလာက္စု ႏိုင္တယ္။ ဘဏ္ကေငြေခ်းေပးေပမဲ့ အေဖကအတိုးေပးရတယ္ကြာဆိုၿပီးခ်က္ခ်င္းခ်က္လက္မွတ္ နဲ႔ ေငြေခ်ဝယ္တယ္။ ဘဏ္ဆိုတာ Standard Chartered Bank ကိုေျပာတာ။ အေဖ တို႔လက္ထပ္ က Thomas Cook တို႔ Chartered Bank တို႔ ေလာက္မွ ဘဏ္ထင္တာ၊ အဲဒီအခ်ိန္က တည္းက အေဖ ကဘဏ္မွာပဲေငြထားတယ္။ အစိုးရဘဏ္ေပါ့--လခလည္း cheque နဲ႔ ပဲထုတ္တယ္။

ေဗါက္ေဆာဗစ္တာေလးကို ၃ ႏွစ္ေလာက္စီးျပီး ျပန္ေရာင္းလိုက္တယ္။ ကတ္တေလာက္ေတြေရာက္လာတုံးက Morris Minor ေလးလဲပါတယ္။ အခု Mini Cooper မိခင္ကုမၸဏီ လို႔ ေျပာႏိုင္တယ္။ တစ္ခုလြတ္သြားတာက ေဗါက္ေဆာဗစ္တာ မွာၿပီးမွ Morris Minor ကားကတ္တေလာက္ကေရာက္လာတာ-- အေဖ ကMorris Minor ကားေလးကိုေတာ္ေတာ္ႀကိဳက္သြားတာေလ--၁၉၅၉ေလာက္မွာ ေဗါက္ေဆာကားေရာင္းၿပီး အဲဒီ ေမာရစ္ မိုင္နာ ေလးဝယ္စီးတာ ႏွစ္ ၃၀ ေက်ာ္ျကာတယ္။ ႐ို႐ိုေသေသစီးတာ ကားမေမာင္းႏိုင္ေတာ့မွ ေရာင္းပစ္တာ--

အဲဒီေခတ္ေလးေတြကမၾကာလိုက္ပါဘူးဗ်ာ စစ္အာဏာရွင္ေနဝင္းတက္လာၿပီၚတိုင္းျပည္ဝ႐ုံးသုန္းကားျဖစ္ေတာ့တာပါပဲ--အဲဒီအရွိန္က ၃ - ၄ ႏွစ္ေလာက္ေတာ့ ခံသဗ်-- သိပ္မဆင္းရဲသြားေသးဘူး--အဲဒီအခ်ိန္ေလး တစ္ဖန္ ျပန္ၿပီးေရာက္ခ်င္ေသးတယ္ဗ်ာ ဒီမိုကေရစီေခတ္ စစ္စစ္ေလးဗ်-.

Vaxhall Victor 1957 model (Harvest yellow)

စနစ္ဆိုုတာေလးေၿပာပါရေစ

ကြ်န္ေတာ္စဥ္းစားမိတာေလးေျပာပါရေစ။

NLD ကမဲဆြယ္တဲ့အခါမွာ ျမန္မာျပည္ရဲ့ စနစ္ျကီးကိုေျပာင္းလဲပစ္မယ္လို့ ေျပ ာျကတယ္။
က်ေနာ္တို့တိုင္းျပည္မွာစနစ္ မရွိဘူးလား? စနစ္ေကာင္းေတြရွိပါတယ္။ ျပဳျပင္ဖို့ လိုတဲ့စနစ္ေတြရွိသလိုေခတ္ နဲ့ အညီေျပာင္းလဲပစ္ဖို့ လိုတဲ့စနစ္ေကာင္းေတြရွိပါတယ္။ micro level ေကာ macro level အားလုံးမွာ လုပ္နည္းစနစ္ေတြရွိပါတယ္။အဂၤလိပ္ကိုလိုနီေအာက္ကရုန္းကန္ထြက္လာ ခဲ့တဲ့ ျမန္မာျပည္ပဲဗ်ာ။ အဂၤလိပ္တည္ေဆာက္ခဲ့ တဲ့ စနစ္ေတြရွိေနဆဲပါ။ ေခတ္အဆက္ဆက္ အာဏာရယူ ထားတဲ့အာဏာရွင္ေတြကအဲဒီစနစ္ေကာင္းေတြကိုဖ်က္ဆီး
လိုက္ျကတာပါလို့ က်ေနာ္ေျပာရင္ မွားသလားဗ်ာ--
စစ္အာဏာရွင္ဦးေနဝင္းလက္ထက္ကစလို့ စနစ္ေကာင္းေတြနဲ့ အသားက်ေနတဲ့ ျမန္မာျပည္ ကိုဖ်က္ဆီးခဲ့တာ
ပါ။သူ့အစဥ္အဆက္ ဆက္ခံလာတဲ့အာဏာရွင္ေတြဟာသူတို့ စိတ္ကူးထဲမွာေပၚလာတဲ့ အတိုင္းစနစ္ေတြမည္
မွ်ပင္ေကာင္းေစကာမူ သူတို့ လုပ္ခ်င္သလိုလုပ္ခဲ့ ျကေတာ့ ဒီတိုင္းျပည္မွ မပ်က္ဘယ္တိုင္းျပည္ပ်က္ပါေတာ့မလဲ--

ကဲစနစ္ေတြအေျကာင္းေျပာျပီးျပီ။ စနစ္ေတြကရွိေနပါျပီ။ စနစ္ေတြအတိုင္းလိုက္မလုပ္ရင္အေရးယူေဆာင္ရြက္
မဲ့ enforcement ေတြေကာရွိသလား-- Rule of Law ေပါ့ဗ်ာ--စနစ္ေတြဘယ္လိုေကာင္းေအာင္ျပင္ပါေစ--
Rule of law မရွိရင္လည္းအလကားပဲဗ်။ အျမန္လမ္းမွာ ကားကိုခဲနဲ့ ထုတဲ့ေကာင္ေတြဖမ္းမိလို့ ျပည္သူ့ရဲ
Website မွာေအာက္ကတစ္ေယာက္ကမန့္ ထားတယ္။ခဲ နဲ့ပစ္တဲ့ ပစ္မႈတင္မကဘူး။ လူေသေစရန္ုျကိဳတင္
ျကံစည္မႈအပါအဝင္ပုဒ္မေပါင္းတတ္လို့ ရသမွ်တတ္ျပီးအေရးယူသင့္ေျကာင္း လူျမင္ကြင္းမွာကရိန္းနဲ့ ဆဲြျပီး
ျကိဳးေပးသတ္ဖို့အထိပါတယ္။ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမန့္ထားတာက ျပန္လႊတ္လိုက္မွာပါတဲ့ --

မျကာေသးခင္ကပဲတရားစီရင္ေရးအာဏာကိုအုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာကဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ျပီးအထိမ္းအမွတ္
လည္းမရွိ တရုတ္ကိုလႊတ္ေပးခ်င္တာနဲ့ ရာဇဝတ္သားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလႊတ္ေပးခဲ့တယ္။လႊတ္ေပးခဲ့သူ
ေတြကပဲ ရက္မဆိုင္းဘူး။ ျပစ္မႈအသီးသီး ျပန္လည္က်ဴးလြန္ျကတယ္ လို့ သတင္းေတြထြက္လာတယ္။ ကဲ
အဲေတာ့ စနစ္ရွိေနတာကိုမေလးစားဘူး။Rule of Law မရွိဘူး။ ဥပေဒအျကံေပးေတြနဲ့ လည္းမတိုင္ပင္ဘူး။
တရားစီရင္ေရးအာဏာပိုင္ေတြနဲ့ လည္းမညွိႏိုင္းဘူး။ရွိျပီးသားစနစ္ေတာင္ ဥပေဒအတိုင္းမလုပ္ႏိုင္ေတာ့
စနစ္ကိုျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို့ျကိုးစားမဲ့အစားတစ္ဖက္မွာလည္း စနစ္အတိုင္းမေဆာင္ရြက္သူေတြကို အျပစ္ေပး ႏိုင္
ဖို့ Rule of Law လႊမ္းမိုး ႏိုင္ေအာင္ျကိဳးစားမွ တန္ယုံျကမယ္ထင္ပါတယ္။ ၁၉၆၅ တစ္ဝိုက္က မစၥတာ လီ
ကြမ္းယူလည္းစနစ္ေတြတည္ေဆာက္ျပီး မလိုက္နာသူေတြကိုေက်ာသားရင္သားမခြဲျခားပဲ အျပတ္ ႏိွမ္ႏွင္း
ခဲ့ လို့ ဒီေန့ စင္ကာပူ ဟာFirst World Country အဆင့္ေရာက္ေနတာပါ။ ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရကို ေနာက္ပိုင္းလူ
ျကိုက္နည္းလာရတာကလည္း စနစ္အတိုင္းမလုပ္ႏိုင္တဲ့သူေတြကို ႏွိမ္ႏွုင္းမႈအပိုင္းမွာ အားနည္းခဲ့ လို့ပါ။
အခု ၃ လ နီးပါးေလာက္သက္တမ္းက်န္ပါေသးတယ္။ စနစ္အတိုင္းမလုပ္ႏိုင္တဲ့ သူေတြကို ဘယ္ လိုျပင္းျပင္း
ထန္ထန္အေရးယူ လိုက္တယ္ဆိုတာ လူသိရွင္ျကားသာ ေျပာႏိုင္လို့ ကေတာ့ opinion poll မွာေတာင္ မဲေတြ
တက္လာႏိုင္စရာရွိပါတယ္--

IQ နဲ႔ EQ ဘယ္ဟာပိုုအေရးႀကီးသလဲ

မိဘေတြကိုုယ္႔ခေလးေတြကိုုစာသင္ေနတာၿမင္ရႀကားရေတာ႔ကိုယ့္အယူအဆေလးတစ္ခုကိုတင္ျပပါ
ရေစ။ဒါကလည္းအဆင့္၂၃ ဆိုတဲ့Facebook ပိုစ့္ေလးကိုဖတ္မိရင္းေခါင္းထဲမွာေပၚလာတာပါ--

ျမန္မာမိဘေတြ၊ကမ႓ာအရပ္ရပ္မွာရွိတဲ့မိဘ ေတြဟာသားသမီးေတြကိုပညာေတာ္တဲ့ခေလးေတြျဖစ္ေစခ်င္ၾကပါတယ္။ မိဘ
မ်ားဟာခေလးနဲ႔အတူစာလိုက္လုပ္ၿပီးခေလးေတြကိုစာသင္ၾကဖို႔က်ိဳးစားၾကပါတယ္။ခေလးေတြထူးခြ်န္ထက္ျမက္

လာေအာင္က်ဴရွင္ေတြေပးၾကတယ္။study guide ေတြထားၿပီးၾကပ္ၾကပ္မတ္မတ္စာသင္ေပးၾကတယ္။

ေမာင္တိုင္ပင္ ၁၀ တန္းမေျဖခင္ မွတ္မွတ္ရရသူငယ္ခ်င္းခ်ာလီသက္ရွည္အိမ္မွာလာၿပီးစာတူတူက်က္တယ္။၂ေယာက္သား

စာေဆြးေႏြးၾကတယ္။ေမာင္တိုင္ပင္မိဘ ၂ ပါးစလုံးစာသင္တာ၊စာက်က္ဖို႔တိုက္တြန္းတာ၊ homework စစ္တာ
ေတာင္မလုပ္ခဲ့ပါ။ ၁၀ တန္းေအာင္ၿပီးအမွတ္ထြက္လာေတာ့ခ်ာလီသက္ရွည္အိမ္မွာလာတည္းၿပီးအမွတ္ထုတ္တယ္။ ၂ေယာက္လုံးေဆးေက်ာင္းမီတယ္။သူကေဆးေက်ာင္းေလွ်ာက္မယ္၊ ေမာင္တိုင္ပင္ကေတာ့ ဝါသနာမပါ
ဘူး၊စက္မႈတကၠသိုလ္ေလွ်ာက္တယ္။ အိမ္ကအေမအေဖကလည္းဘာေလွ်ာက္ပါ ညာေလွ်ာက္ပါ ဘာမွမေျပာဘူးဒီလိုနဲ႔ပဲအင္ဂ်င္နီယာၿဖစ္လာတာပါပဲ။

အသက္ ၂၇ ႏွစ္ကစၿပီးအင္ဂ်င္နီယာအလုပ္စလုပ္တယ္။အလုပ္ထဲမွာ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးညက္ေတာ့ အထက္ေအာက္ေဘးဘီအကုန္အဆင္ေျပေျပနဲ႔လုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။အဆင့္ ၂၃ ဆိုတဲ့ ပိုစ္
ေလးမွာ သူ႔သမီးေလးဟာစာသိပ္မေတာ္ေပမဲ့သူ႔သူငယ္ခ်င္းအတန္းေဖၚေတြကသူ႔ကိုခ်စ္ၾကတယ္ ႀကိဳက္ၾကတာ
ကိုသူ႔ဆရာမကသြားေတြ႕တယ္ဒီေနရာမွာစဥ္းစားဖို႔ေကာင္းတာကခေလးဟာစာမွာထူးခြ်န္တာထက္လူမႈဘဝပတ္ဝန္းက်င္မွာ ဝင္ဆန္႔ တာကခေလးဘဝတေလွ်ာက္လုံးအတြက္ပိုမိုေကာင္းမြန္ျပည့္စုံလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။

ေမာင္တိုင္ပင္လည္းအလုပ္လုပ္ရင္းတျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ထိပ္ကိုေရာက္လာခဲ့တာပါပဲ။ ယုံၾကမလားေတာ့ မသိဘူး-- ေမာင္တိုင္ပင္အလုပ္မွာ ဘယ္သူကိုမွမဖါးခဲ့ဘူးပါ။ ယုတ္စြအဆုံး ဘယ္ဆရာသမားမွ သီတင္းကြ်တ္မ
ကန္ေတာ့ဘူးပါဘူး။ကိုယ့္ဖါသာပဲအလုပ္ကိုစနစ္တက်လုပ္တယ္--အလုပ္နဲ႔ပတ္သက္ဆက္ဆံရသူတိုင္းနဲ႔ ေပါင္း
သင္းဆက္ဆံေရးေျပျပစ္ေအာင္ေနတယ္။ဒါေတြဟာအခုျပန္သုံးသပ္ၾကည့္တဲ့ အခါ ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခုပါပဲ။ လူတစ္ေယာက္
ရဲ႕ဘဝမွာ IQ အေရးႀကီးသလို EQ လည္းအေရးႀကီးတယ္ဆိုတာေမာင္တိုင္ပင္ ဘဝ နဲ႔ယွဥ္ၿပီးသုံးသပ္ၾကည့္တာပါ။

ဒါေၾကာင့္ခေလးေတြကိုပညာထူးခြ်န္ေအာင္မိဘေတြကအခ်ိန္ျပည့္လုပ္ေနၾကတာအေရးပါသလို ခေလးေတြရဲေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးအပိုင္းမွာေကာင္းဖို႔ ေျပျပစ္ေနဖို႔ လမ္းၫႊန္ျပသ ေပးဖို႔အေရးႀကီး ပါတယ္။ေက်ာင္းမွာဆရာ၊ဆရာမေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေရး၊ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူအခ်င္းခ်င္းဆက္ဆံေရး၊ ျပင္ပေလာကေရာက္လာရင္ ႀကီးႀကီးငယ္ငယ္ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးေတြကိုဘယ္လိုလုပ္သင့္တယ္၊ဘယ္လို
ေျပာသင့္တယ္၊ဘယ္လိုျပဳမူသင့္တယ္၊ဆိုတာေတြ သင္ေပးဖို႔ကအဓိကအေရးႀကီးတယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ဒီခေလးႀကီးလာတဲ့
အခါ လူမႈပတ္ဝန္းက်င္ေလာကႀကီးထဲမွာ ဝင္ဆန္႔တဲ့ သူျဖစ္လာၿပီးဘဝမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနသြားႏိုင္ဖို႔ လိုပါတယ္။IQ ျမင့္လာဖို႔ ထက္ EQ ျမင့္လာေအာင္လုပ္ေပးႏိုင္ရင္ခေလးဘဝတေလွ်ာက္လုံးအေပါင္းအသင္း

ဝင္ဆန္႔ကာေအာင္ျမင္မႈလမ္းေၾကာင္းေပၚေရာက္ ႏိုင္လိမ့္မယ္ဆိုတာသတိျပဳမိေစခ်င္ပါတယ္။

လြတ္လပ္စြာသေဘာကြဲႏိုင္ပါတယ္---

သူရဲစတိုုရီ နဲ႔ ဟႏိြဳင္းပ်ိဳၿဖဴ

ဒီကေန႔ high tea မွာစတိုရီ တယ္လား တိန္းေၾကာင္ ကစတိုရီ ၂ ပုဒ္ ေျပ ာျပတယ္။ တစ္ပုဒ္ကေတာ့သူ႔အေဖ ဆင္ဆရာႀကီး အေရးပိုင္မင္းကိုယ္ေတြ႕ ၾကံဳတာ။ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ညစ္ပတ္ေပမဲ့ ေနာက္အပတ္ထဲ ဟႏြိဳင္းသြားလည္မဲ့ ဘတ္ခြ ကိုၫႊန္းတာျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္ ေရးကိုေရးရမယ္။ဂ်ာမဏီခဏခဏသြားရတဲ့ တိန္းေၾကာင္ကိုဂ်ာမန္မိတ္ေဆြေတြကေျပာျပတာ။

ဆင္ဆရာႀကီးအေရးပိုင္မင္းဦလွေက်ာ္ရဲ႕ ကိုယ္ေတြ႕နာနာဘာဝေတြနဲ႔ဆိုင္တယ္။အဂၤလိပ္လက္ထက္ၿမိဳ႕ပိုင္ဘဝ--စစ္ကိုင္းတိုင္းပင္လယ္ဘူးၿမိဳ႕ မွာရွိတဲ့ ဗိုလ္တဲ ဟာသူရဲအရမ္းေျခာက္တယ္လို႔နံမည္ႀကီးတယ္

ၿမိဳ႕ပိုင္ဘဝလွည့္လည္စစ္ေဆးရင္ဗိုလ္တဲမွာဘယ္ေတာ့မွမအိပ္ဘူး။ေနာက္ဖက္ကအေစာင့္တဲမွာအိပ္တယ္။
တစ္ခါေတာ့ ခ႐ိုင္ဝန္မင္း မစၥတာဆေလာ့စ္ ပါပင္လယ္ဘူးၿမိဳ႕ကိုေရာက္လာပါတယ္။အလုပ္ေတြၿပီးေတာ့ ဦးလွေက်ာ္တို႔ဆရာတျပည့္ ၂ ေယာက္သားအေရးပိုင္မင္းကို အိပ္ရာခမ္းနားေတြေသခ်ာျပင္ဆင္ေပးၿပီးသူတို႔ ၂ ေယာက္ကေတာ့ ေနာက္ဖက္ကအေစာင့္အိမ္ေလးမွာအိပ္မဲ့ အေၾကာင္းေျပာျပၿပီး ခပ္ျမန္ျမန္ပဲဗိုလ္တဲ
ေပၚကဆင္းလာခဲ့တယ္။ညဥ့္ၾကေတာ့ ဗိုလ္တဲေပၚမွာ ဝုန္းဒိုင္းက်ဲၿပီးသူရဲေျခာက္ေနတာကိုအေစာင့္အိမ္ကေနျမင္ေနၾကားေနရေတာ့ဘယ္အခ်ိန္ငါတို႔ေခၚမလဲဆိုၿပီးတထင့္ထင့္နဲ႔ အိပ္ၾကရတာေပါ့။

နံနက္ၾကေတာ့အေရးပိုင္မင္းမစၥတာဆေလာစ္ကို ေကာ္ဖီဘာညာနံနက္စာလုပ္ေပးေတာ့ ဆေလာစ္က"လူကေလးေမာင္လွေက်ာ္မင္းတို႔စီစဥ္ေပးတဲ့ magician အရမ္းေတာ္တယ္ကြာ။ ငါ့ကိုအမ်ိဳးမ်ိဳး လုပ္ျပတာငါ့ မွာအိပ္ လို႔ေတာင္မရဘူး။ မနက္လင္းခါနီးမွအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ ေရာ့ -- ေငြ ၅ က်ပ္-- အဲဒီ magician ကိုဆုခ်လိုက္ကြာ" လို႔ေျပာေတာ့ ဦးလွေက်ာ္က သူရဲေျခာက္တာပါ လို႔ လည္းမေျပာရဲဘူး။အသာေလး ၅ က်ပ္တန္
ေလးအိပ္ထဲထည့္ၿပီးခပ္ကုတ္ကုတ္ နဲ႔ ဗိုလ္တဲေပၚကဆင္းလာတယ္။

ဦးလွေက်ာ္ကသူ႔သားတိန္းေၾကာင္ကိုေျပာျပတာကေတာ့ " သူရဲက ဘုန္းႀကီးသူရဲ နဲ႔ တူတယ္ကြ။အေရးပိုင္ကိုေျခာက္တာအေရးပိုင္ကေျခာက္မွန္းမသိေတာ့ သူရဲလည္းစိတ္ပ်က္သြားၿပီး ေနာက္ပင္လယ္ဘူးၿမိဳ႕ ကဗိုလ္တဲ သူရဲေျခာက္တယ္ လို႔ မၾကားေတာ့ ဘူး" လို႔ျပန္ေျပာျပတယ္။

ေနာက္စတိုရီေလးကေတာ့တိန္းေၾကာင္ဂ်ာမဏီသြားေတာ့သူ႔လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ဂ်ာမန္တစ္ေယာက္ကေျပ ာျပတာ--ဟဲရစ္စ္ လို႔ေခၚတဲ့ဂ်ာမန္တစ္ေယာက္သူတို႔ အလုပ္႐ုံမွာရွိတယ္။အသက္ ၂၅ ႏွစ္ေလာက္မွာ ျပင္သစ္ ပဲရစ္ကိုတစ္ပတ္ေလာက္သြားလည္တာေပါ့။႐ုပ္ကလည္းေခ်ာ စကားေျပာကလည္းေကာင္းေတာ့ျပင္သစ္မေလးေတြနဲ႔ တ႐ုန္း႐ုန္းေပါ့-- တ႐ုန္း႐ုန္းဆိုတာနားလယ္တယ္မႈတ္လား--ျပင္သစ္ကျပန္လာ
ေတာ့ စက္႐ုံ pub မွာ'Paris' is 'Paris' man .. 'Harris' is 'Harris' and 'Penis' is 'Penis' ... ျပင္သစ္မွာ ဘယ္လိုေပ်ာ္ခဲ့သလဲဆိုတာ အပ္ေၾကာင္းထပ္ေအာင္ကိုေျပ ာျပတာေပါ့။ေနာက္ ႏွစ္ ၂၅ ေလာက္ၾကာေတာ့ ဟဲရစ္စ္တစ္ေယာက္အသက္ ၅၀ ရွိလာပါေကာ။အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဟဲရစ္စ္ လည္း ျပင္သစ္ ကိုတစ္ေခါက္ထြက္ခဲ့ပါေရာ။တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ျပန္ေရာက္လာတယ္။ အလုပ္႐ုံက pub မွာ မစၥတာ ဟဲရစ္စ္ တစ္ေယာက္က ဂလိုညည္းညဴပါေလေရာ။'Paris' is 'Paris' man .. 'Harris' is no 'Harris' and 'Penis' is no more 'Penis' ... လို႔ ညည္းျပပါေလေရာ။ 

ဒါက ဘတ္ခြ ဟႏြိဳင္းသြားလည္မယ္ လုပ္ေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ အစိတ္ေလာက္ က ဗီယက္နမ္ ရီျဖဴဂ်ီ ကမ့္ ကိုေရာက္ဘူးတယ္။ ဗီယက္နမ္သူေတြက ျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာပိန္ပိန္ေလးေတြအရမ္းကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္လွေၾကာင္းေျပာေတာ့ စတိုရီတယ္လာ တိန္းေၾကာင္ က အထက္ကပုံျပင္ကိုေျပာျပၿပီး-- Hanoi is Hanoi .. 'Butgwa' is no 'Butgwa ' and 'Penis' is no more 'Penis' ... ျဖစ္လာလိမ့္မယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း ျပန္လာရင္အေတြ႕ အၾကံဳကို ေဖါက္သည္ခ်ရမယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းနဲ႔ ဘတိခြ ကို ဂုဏ္ျပဳ လိုက္ပါတယ္။

27 L

သူရဲရွိတဲ႔ဘန္ေကာက္ကဟိုုတယ္

ယုုံခ်င္ယုုံ-မယုုံခ်င္ေန-ကိုုယ္ေတြ႔ေတာ႔မဟုုတ္ဘူး။ သူေတြ႔ဒါေပမဲ႔အဲဒီမိတ္ေဆြကအပိုုေၿပာတတ္တဲ႔သူမဟုုတ္ဘူးဆိုုတာကိုုယ္ကသိေနေတာ႔ကိုုယ္လည္း 

ဘန္ေကာက္သြားရမွာ ယေန႔ထိ ေႀကာက္မိသား--

ကိုုယ္႔မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ဆိုုပါစိုု႔--၂၀၁၄ ကထိုုင္းႏိုုင္ငံ- ဘန္ေကာက္ မွာၿမန္မာႏိုုင္ငံ ရဲ႔ လက္ရွိစီးပြားေရးေၿခအေနေတြ အေႀကာင္းထိုုင္းလုုပ္ငန္းရွင္ေတြကိုု presentation လုုပ္ဖိုု႔
ဘိတ္ႀကားခံရတယ္။ ဒီပုုဂၢိဳလ္ကလည္းဘုုရားတရားႀကည္ညိဳတတ္တဲ႔သူ--မနက္တိုုင္းပရိတ္ရြတ္--ပဌါန္းရြတ္--တတ္တဲ႔သူပါ။

ဘန္ေကာက္ကိုုေန႔လည္မွထြက္လာရေတာ႔မနက္ကရန္ကုုန္အိမ္မွာ ဘုုရားတရားလုုပ္စရာရွိတာေတြအကုုန္လုုပ္ၿပီးမွေလဆိပ္ဆင္းလာခဲ႔တာ။ ဖိုုရမ္ က်င္းပမဲ႔ေနရာက ဘန္ေကာက္ မွာရွိတဲ႔ နံမည္ႀကီး 5 stars hotel ပါပဲ။ နံမည္ေတာ႔မေၿပာပါရေစနဲ႔။ သူတိုု႔ဖက္ ကဘိတ္ႀကားတာဆိုုေတာ႔ junior suite အခန္းမွာထားေပးထားတယ္။ hotel facilitiesေတြ လိုုေလေသးမရွိ အကုုန္ထားေပးတဲ႔အၿပင္ အခန္းကလည္းအက်ယ္ႀကီးပဲ။ ကိုုယ္႔ မိတ္ေဆြကလည္း ဘယ္မွမသြားေတာ႔ပဲ နက္ၿဖန္ presentation လုုပ္မဲ႔ power point ကိုုပဲ လိုုအပ္တာေတြထပ္ၿဖည္႔ တာေတြဘာေတြလုုပ္ေနခဲ႔တယ္။ယုုတ္စြအဆုုံး ထမင္းေတာင္ဆင္းမစားေတာ႔ပဲ အခန္းထဲကေနမွာ စား လိုုက္ေတာ႔တယ္။ဒီ လိုုနဲ႔ ည ၁၂ နာရီထိုုးေတာ႔အားလုုံးလုုပ္စရာရွိတာလုုပ္ၿပီး မနက္အတြက္ကုြန္ပ်ဴတာကိုုအဆင္သင္႔လုုပ္ထားခဲ႔ပါတယ္။ 

သြားတိုုက္မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး Queen Size အိပ္ရာေပၚအိပ္မယ္လည္း လုုပ္ေရာရြတ္ေနႀကပရိတ္ နဲ႔ ပဌါန္းကိုုမရြတ္ ရေသးေႀကာင္း သတိရလာပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ မနက္ က ရန္ကုုန္အိမ္မွာ ရြတ္ဖတ္ၿပီး ၿပီေလဆိုုၿပီးအိပ္ခ်င္စိတ္ေႀကာင္႔အိပ္ရာေပၚလွဲ ခ် လိုုက္မိပါတယ္။ အိပ္ေတာ႔တေစာင္းေလးပဲအိပ္မိတယ္။နာရီ၀က္ေလာက္ႀကတဲ႔ေနာက္အိပ္ေပ်ာ္သြားသလိုုလိုု အိမ္မက္မက္္ေနသလိုုမ်ိဳးၿဖစ္လာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အိပ္ရာတစ္ဖက္က လြတ္ေနတဲ႔ အပိုုင္းမွာ လူတစ္ေယာက္ေယာက္္အိပ္ခ်လုုိက္သလိုုမ်ိဳးခံစားရတယ္။ ေမြ႔ယာနိမ္႔ဆင္းသြားတာမ်ိဳးေပါ႔--သူကမေႀကာက္တတ္ေတာ႔ တစ္ဖက္ကိုုလွည္႔ ႀကည္႔ လိုုက္တာ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္အိပ္ေနတာကိုုေတြ႔ လိုုက္ရပါေတာ႔တယ္။ သူလည္းေခါင္းနပမ္းႀကီးသြားၿပီးအိမ္မက္မက္ေနသလား အိပ္ခ်င္မူးတူးၿဖစ္ေနသလား နဲ႔မိတ္ေဆြက ကဗ်ာကရာ လူးလဲထၿပီး ” ဟဲ႔ ငါ႔အိပ္ရာေပၚဘာလာလုုပ္ေနတာလဲ” ဆိုုၿပီးေအာ္ေငါက္လိုုက္ေတာ႔ အဲဒီေယာက္်ားႀကီး ကမ်က္ႏွာညွိဳးငယ္စြာနဲ႔ လူးလဲထလာတယ္၊ မိတ္ေဆြက မေႀကာက္တတ္ ပဲ အခန္းထဲႀကည္႔ လိုုက္တဲ႔အခါ အားလုုံးမ်က္ႏွာေတြညိွဳးငယ္စြာနဲ႔ တၿခားေယာက္်ား၊မိန္းမ၊ခေလး ၁၅ ေယာက္ေလာက္ အခန္းနရံ ကိုုမွီထိုုင္ေနႀကတာကိုုေတြ႔ လိုုက္ရပါတယ္။ မိတ္ေဆြလည္း ႀကက္သီးထၿပီး ” အားလုုံးကိုု ငါ႔ အခန္းထဲကထြက္သြားႀက ” ဆိုုၿပီးေမာင္းထုုတ္ပါတယ္။ အခန္းတံခါးကိုုလည္းဖြင္႔ေပးလိုုက္တယ္၊သူတိုု႔အားလုုံး ဘာမွ ၿပန္မေၿပာပဲ အခန္းတံခါးကထြက္သြား ႀကပါတယ္။ ေ၀းေ၀းေတာ႔မသြားဘူး၊ အဲဒီ ေကာ္ရစ္ဒါ မွာ ပဲ မ်က္ႏွာ ညွိဳးငယ္စြာနဲ႔ ထိုုင္ေနႀကတယ္။ မိတ္ေဆြလည္း မီးေတြဖြင္႔ တီဗီဖြင္႔ ၿပီး တစ္ညလုုံးမအိပ္ေတာ႔ပဲ ရြက္ေနႀက ပရိတ္ နဲ႔ ပဌါန္း ကိုု ဆက္ရြက္ၿပီး မိုုးလင္းခဲ႔ရပါတယ္။ ကဲ ဘယ္ေလာက္ႀကက္သီးထစရာေကာင္းလဲ-- မိတ္ေဆြ သူ႔ေနရာက စဥ္းစားႀကည္႔ပါလား--

မယုုံမရွိ နဲ႔မိတ္ေဆြ--ထိုုင္းႏိုုင္ငံမွာဒါမ်ိဳးက ရုုိးေနၿပီတဲ႔--လြန္ခဲ႔ေသာ၁၀ႏွစ္ေလာက္ကေမာင္တိုုင္ပင္ မေလးရွားဘားနပ္စ္္ က မိတ္ေဆြ ေတြ လာတုုံး-- ရန္ကုုန္ၿမိဳ ႔ ကဟိုုတယ္တစ္ခုုမွာ ကုုတင္ေပၚကေနေၿခေထာက္ဆြဲခ်ခံ ရလိုု႔ အခန္းကိုုခ်က္ခ်င္းေၿပာင္းေပးခိုုင္း လိုုက္ရတယ္။ ကဲ ကဲ မဲဆြယ္တာေတြရန္ကုုန္ၿမိဳ ႔ႀကီး စိတ္ မခ်ရေတာ႔ တာေတြေႀကာင္႔ စိတ္ရႈပ္ေနႀကတဲ႔ မိတ္ေဆြေတြအတြက္သူရဲ တေစၥ အေႀကာင္း ႀကက္သီးထစရာေလး ကိုု ေဖါက္သည္ခ် လိုုက္ရပါတယ္။