ကိုုယ္ေသဖိုု႔ၿပင္ဆင္ၿပီးၿပီလား

ကိုုယ္႔ေရွ႔ေရာက္လာတဲ႔သတင္းစာကိုုလွန္လိုုက္ရင္္ႀကည္႔ၿဖစ္တာကနာေရးေႀကာ္ၿငာေတြပါ။ဒါလိုုအၿဖစ္ မ်ဳိးကကိုုယ္႔ အသက္အရြယ္တန္းေတြ ဒီလိုုပဲၿဖစ္ေနႀကလိမ္႔မယ္ထင္ပါတယ္။ သတင္းစာထဲမွာ ကိုုယ္နဲ႔မသိေပမဲ႔ ကိုုယ္႔ အသက္အရြယ္တန္းေတြ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ရဲ႔နာေရးေတြေတြ႔ေနရေတာ႔မိမိကိုုယ္ကိုေမးခြန္းတစ္ခုုေမးမိပါတယ္။ မင္းေကာေသဖိုု႔ ၿပင္ဆင္ၿပီးၿပီလားလိုု႔ ကိုုယ္႕ကိုုယ္ ကိုုၿပန္ေမးမိပါတယ္။ ကိုုယ္႕က်န္းမာေရး ကိုုဂရုုမစိုုက္မိပဲ ႏွလုုံးေရာဂါလိုုမ်ိဳးကင္ဆာလိုုမ်ဳိး၊ၿဖစ္ၿပီးငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ကြယ္လြန္သြားမိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြလည္းရွိပါတယ္။

တကယ္ေတာ႔ေသဖိုု႔ၿပင္ဆင္ထားၿပီလားဆိုုတာ၀ိပသာနာတရားေတြနာေနႀကၿဖစ္ေနေတာ႔ေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔အတြက္ေတာ႔နားယဥ္ေနပါၿပီ။ သူမ်ားေတြအတြက္ေတာ႔နမိတ္မရွိနမာမရွိေၿပာတယ္လိုု႔ထင္ခ်င္ထင္ေနႏိုုင္ပါတယ္။ ကိုုယ္႔ ခႏၶာ ဟာထာ၀ရမပ်က္ခင္မွာေတာ႔ပ်က္လိုုက္ၿဖစ္လိုုက္ၿဖစ္ေနတာပါ။အင္မတန္မွကိုုၿမန္လြန္းလိုု႔ ၿဖစ္တာပ်က္တာကိုု ကိုုယ္ကမသိႏိုုင္တာပါ။အခုုဒီစာရုုိက္ေနရင္းခႏၶာအတြင္းမွာ ပ်က္သြားတာေတြအမ်ားႀကီးရွိသလိုုအသစ္အသစ္ၿပန္ၿဖစ္လာတာေတြလည္းအမ်ားခ်ည္းပါ၊ ဒါေပမဲ႔ ကိုုယ္ ကေတာ႔ ၿဖစ္ပ်က္တာၿမန္လြန္းေတာ႔မသိႏိုုင္ဘူး။ Science မွာ ေတာ႔ သက္ရွိေတြေကာသက္မဲ႔ေတြေကာ cells ေတြ tissues ဟာ ၿဖစ္လာလိုုက္ ပ်က္သြားလိုုက္ ၿဖစ္ေနတဲ႔သေဘာပါပဲ။

တရားထိုုင္တယ္ဆိုုတာ လြယ္လြယ္ေၿပာရရင္ မိမိကိုုယ္ခႏၶာထဲမွာၿဖစ္တတ္ ပ်က္တတ္တဲ႔သေဘာ ကိုု အာရုုံစူးစိုုက္ ႀကည္႔တာပါပဲ။တရားထိုုင္တယ္ဆိုုတာက်န္းမာေနမွလုုပ္ႏုုိင္မွာပါ။ “အသက္က ၆၃ ႏွစ္ပဲရွိေသးတာပဲ။အမ်ားႀကီးလုုပ္ႏုုိင္ေသးတယ္။သူမ်ားေတြအခုုထိလုုပ္ေနႀကတာပဲ၊ဘာလိုု႔ အလုုပ္ကအနားယူခ်င္ရတာလဲ“လိုု႔ေမာင္တိုုင္ပင္အရြယ္မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကေမးတယ္။ ေမးသူကိုုေမာင္တိုုင္ပင္ကေခတ္လူငယ္ေတြ ေၿပာသလိုုမ်ဳိး--သနားတယ္လိုု႔ေၿပာခ်င္လိုုက္တာ---သူသတိမၿပဳမိတာပဲၿဖစ္လိမ္႔မယ္။၀ိပသနာတရားထိုုင္ႏိုုင္တယ္ဆိုုတာက်န္းမာေနတုုံးမွာအေကာင္းဆုုံးလုုပ္ႏိုုင္တယ္။ ေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔အရြယ္မွာေတာင္ထိုုင္ရထရတာေလးေနၿပီ။ဘုုန္းႀကီးတရားမ်ားနာၿပီးရင္ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မထႏိုုင္ေတာ႔ဘူး။တင္ပလႅင္ေခြၿပီးပုုံစံက်က်တရားထိုုင္ႀကည္႔ပါအုုံး။အာရုုံရဖိုု႔ ကိုုေတာ္ေတာ္အေလ႔အက်င္႔လုုပ္ရအုုံးမွာ ပါ။သူငယ္ခ်င္းေက်ာ္သက္ဆိုုရင္၀ိပသနာတရားစခန္းမွာ ၃ လ ေလာက္သြားေနတယ္။

အိမ္ၿပန္ေနရင္လည္း တစ္ လေလာက္ပဲေနတယ္၊စုုံစမ္း လိုုက္ရင္သြားၿပန္ၿပီတရားစခန္း---သူ႔အတြက္ကေတာ႔တရားထိုုင္ရတာကိုုႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေနၿပီ။သူငယ္ခ်င္းၿမင္႔ေဖကေၿပာတယ္။ေသေလာက္တဲ႔ေရာဂါရလာေတာ႔ေသမွာကိုုေႀကာက္ၿပီး၀ိပသာနာတရားကိုုမရမကထိုုင္လိုုက္တာအခုုေန႔စဥ္တရားထိုုင္ၿဖစ္ေနၿပီ။၀င္းထိန္ဦးတ႔ိုုသူငယ္ခ်င္းအုုပ္စုုတစ္စုု၁၀ရက္စခန္း၀င္လိုုက္တာၿပန္ထြက္လာေတာ႔ WHO အရက္ မေသာက္ေတာ႔ဘူး။ စိန္အုုန္း၊Christopher တိုု႔လည္း၀ိပသာနာတရားမွန္မွန္ထိုုင္ၿဖစ္ႀကတယ္။ခင္ေမာင္တိုုးဆိုုရင္ ၀ိပသာနာတရားၿပဆရာအဆင္႔ေရာက္ေနၿပီ။ငယ္တုုံးကေတခဲ႔တဲ႔ေကာင္ေတြႀကီးလာေတာ႔တရားဓမၼလိုုက္စားၾကတာႀကားရတာမုုဒိတာပြားမိတယ္။ ေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔ကေတာ႔ေရာေက်ာ္ေတြေ၀ေလေလေတြၿဖစ္ေနပါလား။ေတာ္ေသးရဲ့တရားေခြေတြမွန္မွန္နားေထာင္ၿဖစ္ၿပီးခႏၶာရဲ႔သေဘာကိုုသိေနရတာ။ႏုုိ႔မိုုရင္ဟိုုေယာင္ေယာင္ဒီေယာင္ေယာင္ၿဖစ္ေနမွာ။

တရားထိုုင္တာ၀ီရိယေကာင္းမွေကာင္းတယ္ထင္တယ္။အားထုုတ္မႈမရွိရင္ပ်က္ပ်က္သြားေရာ။လုုပ္ဖိုု႔ပဲလိုုတယ္၊လုုပ္မိရင္တစ္ဆက္တစ္စပ္တည္းလုုပ္ၿဖစ္သြားေရာ။ဆက္တိုုက္မွန္မွန္လုုပ္ၿဖစ္သြားတယ္။ဘယ္အရာမဆိုုပါ။အမႈကိစၥမ်ားၿပားလွတဲ႔လူတိုု႔ေဘာင္မွာမိမိတရားထိုုင္ခ်င္တာကိုုဖ်က္လိုုဖ်က္ဆီးလုုပ္ခ်င္တဲ႔အေႀကာင္းတရားေတြအမ်ားႀကီးပါ။မိမိကိုုယ္ကိုု excuse လိုု႔ေခၚတဲ႔ဆင္ေၿခေတြေပးေလ႔ရွိပါတယ္။ ဒါေတြကိုုေက်ာ္လႊားႏိုုင္ဖိုု႔အင္အားတစ္ရပ္လိုုပါတယ္။

အဲဒီအင္အားရဖိုု႔ဆိုုတာကိုုယ္ကိုယ္္ကိုုေရာင္႔ရဲတင္းတိမ္တတ္ေအာင္ေလ႔က်င္႔ဖိုု႔၊အသက္အရြယ္အရသူတပါးအေပၚမွာမုုဒိတာပြားႏိုုင္တဲ႔စိတ္ရင္းလိုုပါတယ္၊ဥေပကၡာၿပဳႏိုုင္ရပါမယ္။တတ္ႏုုိင္မယ္၊ၿဖစ္ႏုုိင္မယ္ဆိုုရင္သံေယာဇဥ္ၿဖတ္ႏုုိင္ရမွာၿဖစ္ပါတယ္။ဗုုဒၶဘာသာတရားဟာတကိုုယ္ေကာင္းဆန္တဲ႔တရားလိုုလိုုေၿပာႀကပါတယ္၊မဟုုတ္ပါ၊သတၱ၀ါေတြအားလုုံးအေပၚမွာေမတၱာထားတတ္ေအာင္က်ိဳးစားတာၿဖစ္္ပါတယ္။လူရယ္နတ္ရယ္၊ၿဗဟၼာရယ္လ႔ိုုၿဖစ္လာလိုု႔ရွိရင္ခႏၶာတစ္ခုုရလာတာပါပဲ။ ခႏၶာထဲဥာဏ္ေရာက္ေအာင္ကိုုယ္ကက်င္႔ရမွာပါ။ေမာင္တိုုင္ပင္အားလုုံးကိုုစြန္႔လႊတ္ႏိုုင္ေအာင္က်ိဳးစားေနတာရဲ႔ အဓိကအခ်က္ကေတာ႔ ၀ိပသာနာတရားကိုု ေလ႔လာလိုုက္စားႀကည္႔ႏုုိင္ေအာင္အေၿခအေနကိုုဖန္တီးယူတာပဲၿဖစ္တယ္။ ေရာင္႔ရဲတင္းတိမ္ႏုုိင္မႈကိုုေတာ႔အတိုုင္းအတာတစ္ရပ္အထိ ရေအာင္ေလ႔က်င္႔ႀကည္႔ၿပီးပါၿပီ။ ေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာဟ၊ ေတြဟာဘာလဲဆိုုတာသိေအာင္လုုပ္ၿပီးကိုုယ္ထဲကိုုေရာက္မလာေအာင္ႀကိဳးစားႀကည္႔တာပါပဲ။

တစ္စုုံတစ္ခုုေသာအတိုုင္းအတာအထိေတာ႔ထိန္းထားႏုုိင္ၿပီထင္ပါတယ္။အတၱအက်ဳိးစီးပြားကိုုစဥ္းစာမဲ႔အစား ပရ အက်ဳိးစီးပြားကိုုစဥ္းစားမိေအာင္အားထုုတ္ ပါတယ္။ ထာ၀ရ ကေတာ႔ဘယ္ရအုုံးမလဲ၊အဲဒီလိုုစဥ္းစားလိုုက္ေတာ႔ကိုုယ္စိတ္အတြင္းမွာေတာ္ေတာ္ေအးခ်မ္းပါတယ္။ပူေလာင္မႈေတာ႔ေလ်ာ႔သြားပါတယ္။ဘာပဲေၿပာေၿပာကိုုယ္ဘယ္ေလာက္လုုပ္ႏုုိင္မလဲဆိုုတာအခ်ိန္ကစကားေၿပာပါလိမ္႔မယ္------

ေၿမးနဲ႔ အဖိုုးႀကားကသံေယာဇဥ္

ေၿမးေလးရဲ႔ NTUC Day care" my skool"

NTUC Day care ယူနီေဖါင္းနဲ႔ေၿမးေလး

ေမာင္တိုုင္ပင္ရဲ႔ တစ္ဦးတည္းေသာသမီးကေမြးထားတဲ႔ေၿမးေလးကအခုုဆိုုရင္ ၂ ႏွစ္ၿပည္႔ၿပီ။ေၿမးေလးကစင္ကာပူမွာေနေတာ႔ေမာင္တိုုင္ပင္အတြက္ virtually ပဲကြန္ပ်ဴတာစကရင္ေပၚမွာေတြ႔ ႏုိင္တယ္ေလ။ေၿမးေလးက၂ႏွစ္မၿပည္႔ခင္ကတည္းကNTUC Day Care ကိုုသူ႔အေမကပိုု႔လိုုက္တယ္။သူတုုံးက ၈ မိုုင္က ေဒၚရင္၀ိုုင္းေက်ာင္းကိုု ၃ႏွစ္ခြဲၿပည္႔မွ ပိုု႔ခဲ႔တာ၊အဲဒီတုုံးကေမာင္တိုုင္ပင္ဇနီးကထပ္ခ်ပ္မခြာသမီးေနာက္ကအၿမဲလိုုက္တယ္။ ေၿမးေလး ကိုုသနားေတာ႔ ေက်ာင္းေစာေစာ ပိုု႔ ရမလားဆိုုၿပီး သူအေမနဲ႔စကားမ်ားရေသးတယ္။ေနာက္ဆုုံးေတာ႔ စင္ကာပူမွာ ေမြးတဲ႔ခေလး စင္ကာပူပုုံစံနဲ႔ပဲႀကီးၿပင္းရမွာ ပဲေလဆိုုၿပီးစိတ္ ကိုုေၿဖပါတယ္။ေမာင္တိုုင္ပင္ဇနီး ကြယ္လြန္သူ သူ႔အဖြားသာရွိေနရင္ဘယ္ဒီလိုုပစ္ထားမလဲ၊ရွင္ဖါသာေနခ်င္သလိုုေန၊က်ဳပ္ေတာ႔က်ဳပ္ေၿမးကိုုပဲသြားထိန္းေတာ႔မယ္ လိုု႔ ေၿပာမွာ လုုပ္မွာ ေသခ်ာပါတယ္ဗ်ာ။ ေၿမးေလး ကလည္း တကယ္ပါပဲ၊ ပီယေဆးပါတယ္၊ cheerful ၿဖစ္တယ္၊ ကိုုယ္႔ေၿမး မိုု႔လိုု႔ ေၿပာေနတာမဟုုတ္ဘူး။သူ အတြက္ ခေလးထိန္းကတစ္ႏွစ္ပဲထားႏိုုင္တယ္။စင္ကာပူမွာ ခေလးထိန္းထားရတာေတာ္ေတာ္စရိတ္ကုုန္တာပဲကိုုး။ စင္းေဒၚလာ၉၀၀ေလာက္ လစဥ္ကုုန္ေနေတာ႔ သူမိဘေတြကDay care ကိုုပိုုဖိုု႔ပဲစဥ္းစားႀက ေတာ႔တာေပါ႔။ ဒုုတိယအေခါက္ဒီဇင္ဘာလ မွာ ေမာင္တိုုင္ပင္စင္ကာပူေရာက္သြားေတာ႔ေၿမးေလးကေက်ာင္းစေန ေန ၿပီ။အဲဒီအခ်ိန္ကခေလးထိန္းကလည္းရွိေနေတာ႔ ေက်ာင္းကမနက္ ၈နာရီခြဲ ကေနေန႔ လည္ ၁၂နာရီ အထိတစ္ပါတ္ေလာက္ ထား ခိုုင္းတယ္။ေက်ာင္းကအိမ္ေရွ႔မွာ ရွိေတာ႔ေမာင္တိုုင္ပင္မႀကာခဏဆိုုသလိုု (၇)ထပ္ကေနေအာက္ဆင္းၿပီးေက်ာင္းၿပဴတင္းေပါက္ေနေခ်ာင္းေခ်ာင္းႀကည္႔ ရတယ္၊ေက်ာင္းကခေလးေတြကိုုတခါးပိတ္မထားဘူး၊မိဘေတြအဖိုုးအဖြားေတြလာႀကည္႔ လိုု႔ရေအာင္ၿပဴတင္းေပါက္လိုုက္ကာကိုုဖြင္႔ထားတယ္။ေနာက္၈နာရီခြဲကေန ညေန၃နာရီထိ တၿဖည္းၿဖည္းအခ်ိန္ကိုုေနာက္ဆုုတ္ဆုုတ္သြားမယ္လိုု႔ေက်ာင္းကစီစဥ္တယ္ေလ။ ေက်ာင္းမွာေနလည္အိပ္ရတယ္၊ဆရာမေတြကေရခ်ဳိးေပးတယ္၊ ေန႔လည္စာေကြ်းတယ္၊ အိမ္ကအစားအစာယူမလာရဘူး၊ စင္ကာပူတရုုတ္ေလးတစ္ေယာက္ဆိုုအိတ္ထဲမွာ ဘီစကြတ္ေတြထည္႔ထားၿပီး ခိုုးခိုုးစားတယ္။ဆရာမေတြကအတင္းေတာ႔မသိမ္းပါဘူး၊ သူကကုုိယ္ခႏၱာႀကီးေတာ႔ေက်ာင္းကေကြ်းတာနဲ႔မ၀ဘူးနဲတူတယ္။

အခုုဆိုုရင္ေၿမးေလးကသူ႔ကိုုေမေမနဲ႔ေဖေဖ ကဘာေႀကာင္႔တစိမ္းေတြလက္ထဲမွာ ထားခဲ႔ ရတာလဲ လိုု႔သူစိတ္ထဲမွာ ေတြးခ်င္ေတြးမွာ၊ ဒါေႀကာင္႔လားမသိဘူး။ ညေန၆ နာရီအေမ လာႀကိဳခ်ိန္မွာ ငိုုၿပီးေပ်ာ္ၿပီးထြက္လာတာၿဖစ္တယ္။သူမ်ားခေလးေတြရဲ႔အိမ္သားေတြက ၅နာရီေလာက္ဆိုုလာႀကိဳႀကေတာ႔သူစိတ္ထဲမွာေတြးခ်င္ေတြးမယ္ေလ၊ငါကိုုဘာေႀကာင္႔ ေမေမနဲေဖေဖကလာမႀကိဳရေသးတာလဲ? ခေလးကသူပိုုင္ပစၥည္းေတြ ကိုုသိမ္းထားၿပီးအေမအေဖ ကိုုေစာင္႔ေနေတာ႔တာပါပဲ။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ေလ၊ေမာင္တိုုင္ပင္စိတ္ပူေပမဲ႔ ဘာတတ္ႏိုုင္မွာ လဲ၊ ၂ပတ္ေလာက္စင္ကာပူမွာေနၿပီးေတာ႔ေမာင္တိုုင္ပင္အေတြးေပါင္းစုုံနဲ႔ၿမန္မာၿပည္ၿပန္လာရတယ္။

ၿမန္မာၿပည္ၿပန္ ေရာက္တာနဲ႔နဖူးေပၚလက္တင္ေခါင္းပူေအာင္ကိုုပဲစဥ္းစားၿပီးေတာ႔ဆုုံးၿဖတ္ခ်က္တစ္ခုုခ် လိုုက္တယ္။အေမမရွိေတာ႔တဲ႔သမီး သူ႔ကိုုငါကူညီရမဲ႔အခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီ။ကူညီရေတာ႔မယ္ လိုု႔ဆုုံးၿဖတ္ လိုုက္တယ္။သမီးကိုုခ်စ္တာတစ္ခုုတည္းတင္မဟုုတ္ဘူးေလ၊ေၿမးအႏွစ္ဆိုုတာ လည္္းပါတာေပါ႔ေလ၊သူအတြက္ကိုုအဓိကစဥ္းစားတာပါ။ ဆုုံးၿဖတ္ၿပီးခ်က္ခ်င္းလုုပ္လိုု႔မရေသးဘူး။ ပထမဆုုံးစင္ကာပူမွာႀကာႀကာေနႏိုုင္ဖိုု႔ long term pass ေလ ွ်ာက္ရမယ္။သမီးက PR ၿဖစ္ေနေတာ႔သူကေခၚလိုု႔ရတယ္။ သမီး ကိုုေဖေဖလာေနမယ္၊ lon term pass ေလ ွ်ာက္ေပးလိုု႔ ေၿပာ လိုုက္ေတာ႔ သူလည္း၀မ္းသာအားရနဲ႔ on line ကေနေလ ွ်ာက္ေပးတယ္။ ၂ပါတ္ေလာက္အတြင္းရတယ္၊ကိုုယ္တိုု္င္လာထုုတ္ရမယ္ဆိုုၿပီး ဖုုံးဆက္လာတယ္။ခိုုင္ခိုုင္မာမာဆုုံးၿဖတ္ၿပီးသားၿဖစ္ေနေတာ႔ ေမာင္တိုုင္ပင္ေနၿပည္ေတာ္ေၿပး----အလုုပ္ကေနထြက္ခြင္႔ၿပဳဖိုု႔ ႏွဳတ္ထြက္လႊာကိုုလူႀကီးဆီတင္----လူႀကီးနဲ႔ေတြ႔အခက္အခဲကိုုေၿပာၿပရတာေပါ႔။ သူတိုု႔လည္းေတာ္ေတာ္ဗ်ာမ်ားသြားပုုံ ရတယ္၊ေမာင္တိုုင္ပင္ေနရာအတြကလူစားကေတာ္ေတာ္နဲ႔မရဘူး။ေမာင္တိုုင္ပင္ကလည္းဆုုံးၿဖတ္ထားၿပီးၿပီေလ၊ပင္စင္ယူထားၿပီး ၿဖစ္ေပမဲ႔ ဒီအလုုပ္မွာေတာ႔ ၿပန္ လုုပ္ပါဆိုု လိုု႔ၿပန္လုုပ္ရတာေလ။ ပင္စင္ယူခဲ႔တဲ႔ ေနာက္ ၃ႏွစ္ေလာက္လုုပ္ၿပီးၿပီဆိုုေတာ႔ လူစားကိုု သူတိုု႔ရွာရေတာ႔တာေပါ႔။ေမာင္တိုုင္ပင္ အတြက္စဥ္းစားေပးပါတယ္။ မတ္လ ကုုန္ထိ လုုပ္ေပးဖိုု႔ေမတၱာရပ္ခံလာတယ္။ ေမာင္တိုုင္ပင္လည္းမတတ္ႏိုုင္ဘူး၊ ၿငင္း လိုု႔မွာ မရတာ၊ဒါနဲ႔ေနာက္တစ္ေခါက္စင္ကာပူၿပန္ long term pass သြားထုုတ္ၿပီး ေၿမးေလး ကိုုစိတ္မခ်တခ်နဲ႔ ပဲထားၿပီး ၿပန္လာရတယ္။

ေမာင္တိုုင္ပင္စင္ကာပူေရာက္ေနတုုံးေၿမးေလးေက်ာင္း ကိုု လိုုက္သြားတယ္။ေက်ာင္းေနစဆိုုေတာ႔အမ်ားနဲ႔လိုုက္မလုုပ္တတ္ေသးဘူး၊ဆရာမေတြကခိုုင္းရင္လုုပ္ခ်င္မွ လုုပ္တယ္။တာေပမဲ႔ အခုု၁လခြဲေလာက္ႀကာေတာ႔ ဟုုတ္ေနပါၿပီ။သူေက်ာင္း ကေက်ာင္းအုုပ္ဆရာမႀကီး ကမိဘေတြဆီကိုုေက်ာင္းမွာ ဘယ္ လိုုေနတယ္ထိုုင္တယ္ဆိုုတာ ရီပိုု႔ လုုပ္ပါတယ္။ရီပိုု႔ ကိုု အေမ လုုပ္သူ က facebook တင္ေတာ႔ဖတ္ရပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာကေတာ႔ေတာ္ေတာ္ ကိုုပူပန္မိ ပါတယ္။ရင္ဖြင္႔စရာအိမ္သူကလည္းမရွိေတာ႔ညီမဆီသြားသြားရင္ဖြင္႔ ရတယ္။ အၿမဲတန္း ေၿမးေလးေက်ာင္းမွာ အဆင္ေၿပေနသလားဆိုုတာေတြးေတြးေနတတ္တယ္။ ကိုုယ္ဟာကိုု လည္းသိပါတယ္။ေအာ္ ငါ ဒီအရြယ္မွာ ၀ိပသာနာတရား အားထုုတ္ေနရမွာ ငါ႔ေၿမး ငါ႔ေၿမးဆိုုၿပီး ငါစြဲနဲ႔ သကၠာရဒိဌိ ၀င္ေနၿပီ လိုုေတာ႔သတိထားမိပါတယ္။ တာေပမဲ႔ ကိုုယ္ ကပုုထုုဇဥ္ေလ၊အခုုေတာ႔ အခ်ိန္ကကုုစားၿပီးၿဖစ္ေနေပမဲ႔ ေၿမးေလး ဆီသြားေနဖိုု႔ပဲစိတ္ကေရာက္ေနေတာ႔တယ္။ ကိုုယ္အိမ္မွာ အေခြ်အရံသင္းပင္းနဲ႔ ဇိမ္နဲ႔ေနႏိုုင္ေပမဲ႔ စင္ကာပူ ကိုုသြားၿပီး ငါ ဘာ လိုု႔မ်ားဒုုကၡ ခံေန ရမွာ လဲလိုု႔ကုုိယ္႔ကိုုကိုုယ္ ေမးမိတယ္။ ရန္ကုုန္ကအိမ္ကိုုလည္းေစာင္႔ေရွာက္ရေအာင္အေဒၚႀကီးေတြနဲ႔ ညွိ ရတာေပါ႔။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာေနလာေတာ႔အိမ္သားလိုုၿဖစ္ေနေတာ႔ပူပန္စရာေတာ႔မရွိဘူးေပါ႔ေလ။

ေအာ္ -- ေၿမး အဖိုုး ႀကားကသံေယာဇဥ္ဆိုုတာ မေသးလွပါလားေနာ္---ေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔ႏိုုင္ငံမွာအင္တာနက္ကလည္းေႏွးေနေတာ႔ေကာင္းတဲ႔အခ်ိန္ေစာင္႔ၿပီး ေၿမးနဲ႔ အဖိုုး skype မွာ ေန႔တိုုင္း ေတြ႔ႀကတယ္။ညဆိုု ၉ နာရီ ေလာက္ေပါ႔။သားမက္နဲ႔ viber ခ်ိတ္ထားေတာ႔သူဆီလွမ္းသတိေပးရတယ္။ ေၿမး ကအဲဒီအခ်ိန္ဆိုု ဖိုုးဖိုုး၊ဖိုုးဖိုုး ဆိုုၿပီး အေဖ ကိုုကြန္ပ်ဴတာဖြင္႔ ခိုုင္းေနၿပီ။ ကြန္နက္ရွင္ေကာင္း လိုု႔ skype ရရင္ ေၿမးကခုုန္ေပါက္ၿပီးေပ်ာ္ေနၿပီ။ ဖိုုးဖိုုးကိုု လာၿပီးအာဘြားလာေပးတယ္၊ ကြန္ပ်ဴတာ စကရင္ ကိုုေပါ႔၊ ေက်ာင္းမွာဆရာမေတြနဲ႔ လုုပ္တဲ႔ Hi5 ကိုုလည္းလာလုုပ္တတ္တယ္။လက္၀ါးခ်င္းရုုိက္ႀကတာေလ။ အဖိုုးနဲ႔ေတြ႔ ရရင္ကြန္ပ်ဴတာေရွ့မွာ ဂြ်မ္းထိုုးေတာ႔တာပဲ။ ဘယ္ကတတ္လာတာလဲမသိဘူး၊ဂြ်မ္းေကာင္းေကာင္း ထိုုးတတ္တယ္။ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႔မွာ ေၿပးမယ္၊ခုုန္မယ္၊ေပါက္မယ္၊ခေလးဘာ၀ေပါ႔။ သူ႔ ကိုုဂရုုစိုုက္ေအာင္လိုု႔---ညပိုုင္းမွာစားစရာတစ္ခုုခုု ကိုုစားတတ္တာကေတာ႔အဖိုုး ကိုု တူတာနဲ႔တူတယ္။

စားစရာဆိုုတာကြာေစ႔လိုု snack မ်ဳိးေပါ႔။ သူအေမ က ဓါတ္ပုုံ၀ါသနာပါေတာ႔ SLR ကင္မရာေကာင္းေကာင္း၀ယ္ထားတယ္။ အေမကဓါတ္ပုုံဆရာ၊ သားကေမာ္ဒယ္ဘြိဳင္း---- အိုုင္တင္ကေကာင္းေကာင္းလုုပ္တတ္ေတာ႔သူ ပုုံထြက္ေတြကေတာ္ေတာ္ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္။ အဖိုုးရဲ႔ i pad2 ထဲမွာ ေၿမးေလးပုုံေတြခ်ည္းပဲ။ကင္မရာဆရာကေတာ႔ သူ႔ အေမ---သူ႔အေမက လစဥ္ ၁၇ ရက္တိုုင္း မိသားစုုပုုံ ကိုုရုုိက္တယ္၊ သူ႔ ပုုံ ကိုုရုုိက္တယ္၊ ေဖ႔ဘြတ္မွာ တင္တယ္၊ ေဖေဖၚ၀ါရီ လ၁၇ရက္ေန႔ မွာ သူကိုုေမြးတာေလ။ From birth to date ေၿမးေလး ဖြံၿဖိဳးတိုုးတက္မႈမွတ္တမ္းေတြရွိတယ္။

ေမာင္တိုုင္ပင္ေၿမးအတြက္ယခုုလိုုဆုုံးၿဖတ္ခဲ႔တာကိုုဘယ္လိုုအေႀကာင္းအခ်က္နဲ႔မွ ေနာက္ၿပန္မဆုုတ္ႏိုုင္ေတာ႔ပါ၊ ေမာင္တိုုင္ပင္ အလုုပ္လုုပ္ခဲ႔တာ လုုပ္သက္ က ၃၇ ႏွစ္ပါ။အခုုထိအလုုပ္ကိုုလုုပ္ႏုုိင္ဖိုု႔ က်န္းမာေနတုုံးပါ။ ေမာင္တိုုင္ပင္လိုုလူအတြက္ ယခုုလိုုအခ်ိန္မွာ opportunities ေတြအမ်ားႀကီးရွိေနပါတယ္။ ဟိုုလူေခၚဒီလူေခၚနဲ႔-ေမာင္တိုုင္ပင္အၿမဲၿငင္းေနရပါတယ္။ဒါေပမဲ႔မိသားစုုအတြက္ဒီအခ်ိန္မွာ ရာႏွဳန္းၿပည္႔ ေပးရမဲ႔အခ်ိန္ လိုု႔ေမာင္တိုုင္ပင္ယူဆပါတယ္။

သင္ေကာဒီလိုုမ်ဳိးအၿဖစ္နဲ႔ ႀကဳံရရင္ဘယ္လိုုဆုုံးၿဖတ္ပါမလဲ ?

ေဒၚလာဆိုရင္အသစ္မွ ႀကိဳက္တယ္

အခုေမာင္တိုင္ပင္တို႔ဘဏ္ေတြဘာၿဖစ္ေနလဲသိလား၊ေဒၚလာေတြလာလဲႀကပါတယ္။ဒါေပမဲ႔ moneychanger ေတြကေဒၚလာ၁၀၀ တန္ ကို စိန္ႀကည္႔သလိုႀကည္႔ႀကတယ္။ပြတ္၊တယ္၊ေထာင္ႀကည္႔တယ္၊အၿပစ္ရွာလိုမရမွ အိုေကဆိုၿပီးလဲေပးတယ္။အၿပင္မွာေၿပာေနတာကတိုးရစ္တစ္ဦးဆိုရင္ေဒၚလာ၁၀၀၀ယူလာတယ္။

တစ္ရက္၂ရက္သုံးရင္သုံးရင္းကုန္လာတာေနာက္ဆုံး၃ရြက္ႀကေတာ႔မန္နီးခ်ိန္ဂ်ာေတြမွာလဲမရေတာ႔ဘူး။

ေဒၚလာ ကအၿပစ္အနာအဆာရွိလို႔တဲ႔။ဒါနဲ႔၄ ရက္ေစာၿပီးၿပန္သြားတယ္။ၿမန္မာ မွာ ကတ္မန္းနီး ကလည္း

သုံးမရေတာ႔ၿပန္သြားရတာေပါ႔။ကဲတိုင္းၿပည္ အင္ေမဂ်္ က် မသြားဘူးလား။ မန္းနီ ခ်ိန္ဂ်ာ ေတြ ကေဒၚလာ

မွာအၿပစ္အနာအဆာရွိေနရင္ဗဟိုဘဏ္ကလက္မခံမွာစိုး လို႔တဲ႔၊စုံစမ္းႀကည္႔ေတာ႔ ဗဟိုဘဏ္ကစည္းမ်ဥ္း

စည္းကမ္းလည္းဘာမွ ထုတ္မထာဘူး။ ၿမန္မာ က်ပ္ဆိုရင္ မစ္မက္ခ်္တို႔အတုတုိ႔ နံပါတ္မတူတာတို႔ေတာ႔

ၿပန္လဲေပးရတယ္။ဒါ ကို ဘဏ္တိုင္းသိပါတယ္။ေဒၚလာ၁၀၀တန္ေခါက္ရုိးက်ိဳးေနရင္လည္းလက္မခံဘူး။

ေမာင္တိုင္ပင္ႏွမ၀မ္းကြဲ သူခင္ပြန္း ကသေဘၤာကဆရာ၀န္၊ခြင္႔နဲ႔ ခဏၿပန္လာတုံးေဒၚလာ ၂၀၀၀ ကို

အက္ဖ္အီးဒီနဲ႔ထားသြားတယ္။သူမိန္းမေမာင္တိုုင္ပင္ႏွမကသိမ္ၿဖဴမွာ သြားလဲေရာ( ေမာင္တိုင္ပင္ ဘဏ္မလာဘူး၊ကားရပ္ရတာအဆင္မေၿပ လို႔) ေဒၚလာ ၇ရြက္ လဲမေပးဘူး။အၿပစ္အနာအဆာရွိလို႔ တဲ႔၊

ဒါနဲ႔ ဘဏ္မွာ လဲေပးဆိုၿပီးလာ ၈်ီ က် ေရာ။ေမာင္တိုင္ပင္ ဘဏ္ကခေလးမေလးေတြကလဲမေပးရဲမွာ

စိုး လို႔ေမာင္တိုင္ပင္ ကိုင္ထားတဲ႔ေဒၚလာထဲကအသစ္လြင္ဆုံးအစား၇ရြက္ ကိုလဲေပးလိုက္ၿပီး ကိုယ္ဘဏ္မွာ ပဲလဲေပးလိုက္ရတယ္။ေနာက္မႀကာပါဘူး။ေမာင္တိုင္ပင္စင္ကာပူထြက္သြားေတာ႔မူစတာဖါေငြလဲေကာင္တာမွာ

အဲဒီ ၇ ရြက္ ကိုေပးလိုက္တယ္။ကုလားကေရယုံပဲေရတယ္၊ပြတ္ေတာင္မႀကည္႔ဘူး။ ခ်က္ခ်င္းစင္ကာပူေဒၚလာ

လဲေပးလိုက္တယ္။ကဲဘယ္ လိုေၿပာမလဲ။ နြားတစ္ေကာင္အသစ္၀ယ္တာတို႔ ကားအသစ္၀ယ္တာတို႔

လိုၿဖစ္ေနၿပီ။ သြားၿဖဲႀကည္႔ ရတာနဲ႔ ၊ စက္ဖုံးဖြင္႔ႀကည္႔ ရတာနဲ႔ ေဒၚလာ ကိုအခုမွ ၿမင္ဘူးသလို ကိုင္ဘူး သလိုၿဖစ္ေနႀက လုပ္ေန႕တာဟာတိုင္းၿပည္ အင္ေမဂ်္ ကိုမ်ား ထိခိုက္ မွာစိုးမိပါတယ္။ တစ္ေန က ေမာင္တိုင္ပင္ မန္းနီး ခ်ိန္ဂ်ာေကာင္တာေနာက္မွာ ထိုင္ၿပီးေနတုံး အီးယူကငနဲတစ္ေကာင္ဘယ္ဂ်ီယမ္လားၿပင္သစ္လား မသိ၊ခေလးမေလး က ယူူရုိ၁၀၀ ကို ဖင္ၿပန္ေခါင္းၿပန္ႀကည္႔ ၿပီး လဲေပးလို႔ မရဘူးဆိုေတာ႔ေနာက္တစ္ရြက္ ထုတ္

ေပးတယ္။ နား မလည္တဲ႔ မ်က္ႏွာနဲ႔ အရင္ ယူရုိ ၁၀၀ကို ဘာ လိုလဲလို႔ မရတာလဲ လို႔ေမးတယ္။ ခေလးမ ေလး ကေမာင္တိုင္ပင္ ေနာက္မွာ ရွိေနေတာ႔ၿပန္မေၿဖဘူး။ ဒါနဲ႔ေမာင္တိုင္ပင္ လည္းမေနႏိုင္ေတာ႔ဘာ လုိ႔ လဲမေပး

တာလဲ လို႔ေမးႀကည္႔ လိုက္တယ္။ စတစ္ပလာ အရာ၂ေပါက္ ရွိေန လို႔တဲ႔။ ေသလိုက္ပါေတာ႔ ေမာင္တိုင္ပင္ရယ္ မင္းေတာ္ေတာ္ ညံ႔ေနပါ လား၊ ခေလးေတြကို ဒီလိုမေတြးမိ ဖို႔ဘာ လို႔ မသင္ေပးမိပါ လိမ္ ႔ လို႕ကိုယ္႔ ကို ကိုယ္ ပဲအၿပစ္တင္လိုက္မိပါေတာ႔တယ္။