ရီေတာ႔ရီရသား--ကမၻာႀကီးပ်က္မယ္ဆိုုလိုု႔ အေရးအေႀကာင္းရွိရင္ေၿမးကိုုေက်ာင္းမွာေၿပးေခၚလိုု႔ရ
ေအာင္ဘယ္မွမသြားဘူး၊အိမ္မွာပဲေန ေနရတယ္--မေၿပာႏိုုင္ဘူးေလ--နက္ၿဖန္ဆိုုရင္ရန္ကုုန္ၿပန္
အုုံးမယ္ဆိုုေတာ႔လိုုတာေလးေတြကိုုအိမ္နားကေစ်းတန္းမွာေၿပး၀ယ္ရေသးတယ္--ဒီတစ္ေခါက္
ေၿမးေလးကေတာ္ေတာ္သိတတ္လာၿပီ--ဗုုဒၶံသာရနံ ဂစၦာမိ ကိုုလည္းမပီကလာ
ပီကလာေအာ္ႀကီး
ဟစ္က်ယ္ဆိုုသလိုု--ေက်ာင္းကခရစ္စမတ္နားနီးလိုု႔ သင္ေပးတဲ႔ ဂ်င္ကလာဘဲလ္--ဂ်င္ကလာ ဘဲလ္ ကိုုလည္းေအာ္ဆိုုတတ္တယ္--မနက္ဆိုုရင္အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔
နံနက္ ၇နာရီ ၄၅မိနစ္မွာေက်ာင္း
ပိုု႔ရတယ္။အဖိုုးကမ်က္ႏွာသစ္ေပး--သြားတိုုက္ေပးေတာ႔လည္း မ်က္လုုံးမဖြင္႔ဘူး၊
အိပ္ရက္နဲ႔ေအာ္
ေနတတ္တယ္။ ေက်ာင္းေရာက္ရင္ဆရာမ ကခုုံေရွမွာထိုုင္ခိုုင္းေတာ႔မွ
မ်က္ႏွာမဲ႔ရႈပ္ရႈပ္နဲ႔မ်က္လုုံး
ကပြင္႔လာတယ္။ေက်ာင္းမ၀င္ခင္ဆရာမကအဖ်ားတိုုင္းတယ္၊လက္ေၿခေတြကိုု
ဆင္သီစိုုက္ဇာ ၿဖန္း
တယ္။ပါးစပ္ၿဖဲႀကည္႔တယ္။တရုုတ္လိုု ပါးစပ္ဟဆိုုရင္ဟတယ္။လက္ၿဖန္႔ဆိုုရင္ၿဖန္႔တယ္။ေၿမးကတ
ရုုတ္စကားနားလယ္တယ္။ နိေဟာင္မား မ်ားေၿပာရင္တရုုတ္အသံထြက္ ကိုု
မွန္ လိုု႔--အိမ္မွာလည္း
တရုုတ္လိုုေၿပာေပမဲ႔ သူ႔အေမကနားမလယ္ဘူးဆိုုလိုု႔ တခါတရံ အီး လိုုေၿပာတယ္။သူခမ်ာ
ဘာသာ
သုုံးခုုႀကားမွာခ်ာခ်ာလည္ေနတာပါပဲ။
အခုုလကစၿပီးေက်ာင္းေနတာတစ္ႏွစ္ၿပည္႔သြားလိုု႔
နာစရီ တန္းေရာက္သြားၿပီ--အကုုန္ကိုုယ္႔ဖါသာ လုုပ္တတ္ေအာင္သင္ေပးေတာ႔မွာ--အိမ္မွာထမင္းကုုိအေမနဲ႔အေဖကခြံ႔ေပမဲ႔ေက်ာင္းမွာကိုုယ္႔ဖါသာ
ယူစားရတယ္။ တစ္လတစ္ခါမိဘေတြကိုုေက်ာင္းကေခၚေတြ႔ၿပီးခေလးအေၿခအေနကိုုေၿပာၿပတယ္။
ေၿမးေလးကအလုုပ္လုုပ္ရင္သတ္သတ္ရပ္ရပ္လုုပ္တတ္တယ္။ခိုုင္းရင္လုုပ္ခ်င္မွလုုပ္တတ္တယ္၊
သူမလုုပ္ခ်င္ရင္အမ်ားနဲ႔ေပါင္းမလုုပ္ေတာ့ပဲသူဖါသာတစ္ေနရာမွာ သြားေဆာ႔ေနတတ္တယ္။
ခေလးရဲ႔ ကိုုယ္ႏွဳတ္အမူအရာ ေတြကိုုေၿပာၿပတာေပါ႔။ ခေလးကိုု “ေအာ္တီဇင္”
ၿဖစ္သြားမွာစိုုးရိမ္
ႀကတယ္။ ဒါလည္းမိဘနဲ႔ဆိုုင္လိမ္႔မယ္ထင္တယ္--ခေလးေတြဟာမိဘေတြလုုပ္သလိုုလိုုက္လုုပ္
တတ္ႀကတယ္။ ေအာ္တတ္ဟစ္တတ္တဲ႔မိဘဆိုုရင္ခေလးလည္းထြက္ေပါက္ရွာတာလားမသိ--
ေအာ္တယ္၊ဟစ္တယ္၊ “ယူက်ဴ႔“ ႀကည္႔တာလည္းမေကာင္းဘူး၊ခေလးေတြေပါက္ကရလုုပ္တာ
ကိုုမိဘေတြကရုုိက္ထားၿပီးတင္ထားတာကိုုႀကည္႔တယ္-- လိုုက္လုုပ္တယ္၊တခါတေလသူေပါက္
ကရေအာ္တာဘယ္ကတတ္လာပါလိမ္႔လိုု႔ေတြးေနတာ--လားလား-- ယူက်ဴ႔ ကဗီဒီယိုုကလစ္မွာ
သူေအာ္တဲ႔အတိုုင္းပဲ၊ အဲဒီကအတုုခိုုးတာကိုုး--
ေက်ာင္းကၿပန္လာရင္ အဖိုုးေပးထားတဲ႔ အိုုင္ပက္ ၁ နဲ႔ အင္ဂရီးဘတ္
ကိုုေဆာ႔ေတာ႔တာပဲ။သူႏုုိင္
ရင္အဖိုုးဆီေၿပးလာၿပီး ဟိုုင္းဖိုုက္ လုုပ္တတ္တယ္။တစ္ခါတစ္ခါ သူဘယ္လိုုလုုပ္ၿပီး
အမွတ္အမ်ား
ဆုုံးကိုုရေအာင္လုုပ္သလဲမသိဘူး၊အဖိုုးကိုုလာကစားခိုုင္းရင္ သူရထားတဲ႔အမွတ္ဘယ္မီေအာင္က
စားႏိုုင္မလဲ--အခုုလူႀကီးေတြစားတဲ႔အတိုုင္းထမင္းနဲ႔ဟင္းကိုုစေကြ်းေနေတာ႔
အဖိုုးက ေၿမးေလးအ
တြက္ဟင္းကိုု မစပ္ေအာင္အရသာရွိေအာင္ ခ်က္ခ်က္ ေပးရတယ္။ အေဖ့ေၿမးစားလိုုက္တာတစ္
ပုုဂံႀကီးကုုန္ေရာဆိုုၿပီးလာလာၿပႀကတယ္။ အဖိုုးကေတာ႔ခ်က္ေပါ႔--
ရန္ကုုန္ၿပန္သြားရင္အသား
က်ေနတာေတြအကုုန္ၿပန္ ေၿပာင္းရေတာ႔မယ္။ သူ႔အဖြားသာရွိရင္သူလည္းလက္ေပၚကခ်မွာမဟုုတ္
ဘူး၊ အဖိုုးကေၿမးလာထိန္းေပးေပမယ္႔အေကာင္းေတာ႔အေၿပာမခံရဘူးဗ်-- အဖိုုးရွိေနလိုု႔စည္းကမ္း
ပ်က္တယ္ဘာညာလုုပ္ခ်င္ေသးတယ္--စင္ကာပူမွာေမာင္တိုုင္ပင္လိုုပဲေၿမးလာထိန္းေပးေနတဲ႔
ဦး
ေဇာ္၀င္း နဲ႔ေတြ႔ေတာ႔ ဒီအတိုုင္းပဲေၿပာတယ္။“အေကာင္းအေၿပာမခံရဘူး“တဲ႔--
စင္ကာပူမွာေနရတာကိုုယ္႔က်န္းမာေရးကိုု ကိုုယ္ဂရုုစိုုက္ၿပီးေနရတယ္။တစ္ခုုခုုမ်ားၿဖစ္ရင္ကုုန္က်
စရိတ္ကမ်ားလြန္းလိုု႔ ---ေနာက္တစ္ေခါက္ၿပန္လာမွ ေဆးစစ္ႀကည္႔ရမယ္။
ပင္စင္ယူတာတစ္ႏွစ္
ၿပည္႔ခါနီးၿပီ--ဒီမိုုကေရစီရတဲ႔အခ်ိန္ နဲ႔ ပင္စင္ယူ တဲ႔အခ်ိန္နဲ႔
ကိုုက္ေနတယ္လုုိ႔ဆိုုရမယ္--ႏိုုင္ငံၿခား
နဲ႔အလုုပ္လုုပ္ဖိုု႔ၿပည္တြင္းကခေလးေတြအမ်ားစုုမွာအဂၤလိပ္စာဟာေတာ္ေတာ္အားနည္းေနတုုံးပဲ။
အလုုပ္တစ္ခုုလုုပ္ရာမွာစနစ္နဲ႔မလုုပ္တတ္ႀကေသးဘူး။ ရုုံးလုုပ္ငန္းစနစ္ဟာ
ကိုုလိုုနီေခတ္ကပုုံစံ
အတိုုင္းပဲရွိေသးတယ္။ ေခတ္မီ လုုပ္ငန္းအုုပ္ခ်ဳပ္မႈစနစ္ ကိုုလုုပ္ရေကာင္းမွန္း၊ၿပင္ရေကာင္မွန္း၊မ
သိႀကေသးဘူး၊စင္ကာပူ၊ထိုုင္း၊မေလးရွားကအစိုုးရရုုံးေကာပုုဂၢလိကရုုံးေတြေကာအုုပ္ခ်ဳပ္မႈစနစ္
ကႏုုိင္ငံတကာမွာသုုံးေနတဲ႔ပုုံစံမ်ိဳးပဲ။ ကြန္ပ်ဴတာေပၚမွာပဲအလုုပ္လုုပ္ႀကေတာ႔တဲ႔ရုုံးလုုပ္ငန္းစနစ္
ၿဖစ္ေနႀကၿပီ။
အၿကီးအကဲကကြန္ပ်ဴတာစကရင္ေပၚမွာပဲ အီးေမးလ္ ဘယ္သူဆီကလာလဲ၊ ဘာၿပသာနာၿဖစ္ေန
တယ္၊ဘယ္လိုုေၿဖရွင္းထားသလဲ၊ လိုုအပ္ရင္ကြန္ပ်ဴတာစကရင္ေပၚမွာပဲ ဘာလုုပ္
ဘာလုုပ္ဆိုုၿပီးေၿပာ
လိုုက္တာပဲ။လူခ်င္းေတြ႔တာတခ်ိဳ႔ဌာနေတြ မွာ နံနက္ပိုုင္း ဘရီဖင္း
ေလာက္ပဲရွိမယ္။ရုုံးဆင္းလိုု႔အိမ္
မၿပန္ခင္ဒီကေန႔ ဘာလုုပ္ခဲ႔တယ္၊ ဘာလုုပ္ထားတယ္ ဆိုုတာကိုု အီးေမးလ္
နဲ႔အစီရင္ခံလိုုက္ယုုံပဲ။
ၿပည္သူနဲ႔ေန႔တိုုင္းထိေတြ႔ေနရရင္ သိသာထင္သာၿမင္သာတဲ႔စနစ္ တစ္ခုုကိုုဖန္တီးထားရမယ္၊
အၿပင္က သတင္းေတြနားေထာင္ေနၿပီး ၿပင္ဖိုု႔ လိုုရင္ၿပင္ရမယ္၊ ကနဦးေငြေႀကးကုုန္က်မႈကိုုႏွေမ်ာ
ေနလိုု႔မရဘူး၊ မိမိရဲ႔စနစ္ထဲမွာ ဘာေတြမ်ားေအာက္ကလိကာ အာကလိေအာက္ၿဖစ္ေနသလဲဆိုု
တာအသံၿပန္နားေထာင္ရမယ္။ဥပမာ ရဲစခန္းကအက်င္႔စာရိတၱေကာင္းမြန္ေႀကာင္းေထာက္ခံစာလိုု
မ်ိဳးပါရမယ္လိုု႔ေရးထားသလား၊ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအရုုိးစြဲေနတဲ႔ အက်င္႔စရုုိက္ေတြအတိုုင္း
တစ္ထပ္
တည္းေဖၚ လိုု လုုပ္ေနတာလား၊ ဒါကိုုအႀကီးအကဲက ေလ႔လာေနရမယ္။ ေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔
ရုုံးေတြ
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ရာထူးႀကီး လာရင္အစည္းအေ၀းေတြနဲ႔အခ်ိန္ကုုန္ရတာမ်ားပါတယ္။
အစိုုးရဌာနေတြရဲ႔အစည္းအေ၀းေတြဟာ ေသေဘာ္ညွိတာမ်ိဳး၊ ကိုုယ္႔ဆီကိုုတစ္ခ်ိန္ႀကရင္ဘက္
ၿပန္္ကန္လာမွာစိုုးရိမ္တာမ်ိဳး၊အလုုပ္လုုပ္ေနတယ္လိုုလူအထင္ႀကီးေအာင္လုုပ္တာမ်ိဳး
ေတြၿဖစ္ေနတယ္၊ ညႊန္ခ်ဳပ္တစ္ေယာက္က တာ၀န္ယူၿပီး တၿခားဌာနကညႊန္ခ်ဳပ္ဆီ ကိုုဖုုံးတိုုက္
ရုုိက္ဆက္ၿပီးလုုပ္ငန္းညွိလိုုက္တာမ်ိဳး လုုပ္လိုု႔မရဘူးလား---
ရပါတယ္၊အစည္းအေ၀းေခၚေနတာ
အခ်ိန္ကုုန္ပါတယ္။ ေမာင္တိုုင္ပင္အလုုပ္လုုပ္တုုံးက အလုုပ္လုုပ္တဲ႔၀န္ႀကီးေတြဆိုုခ်က္ခ်င္းဖုုံး
ေကာက္ဆက္ညွိတာပဲ၊အေပၚမွာ ေတာ႔ၿပီးသြားေရာ၊ေအာက္ေရာက္ေတာ႔၀န္ႀကီးမသိလိုု႔
မလုုပ္ရဲ
ေသးဘူး၊ ၀န္ႀကီးကညွိၿပီးေနၿပီ၊ ညႊန္ခ်ဳပ္အဆင္႔မွာ ဘာမွစလုုံးေရမစရေသးေတာ႔ေအာက္ေၿခၿပည္
သူေတြမွာေစာင္႔ၿပီးရင္းေစာင္႔ေပါ႔၊ ဘာတတ္ႏိုုင္မွာ လဲ၊ ၿမန္မာၿပည္သူေတြရဲ႔သည္းညည္းခံႏိုုင္မႈအ
တိုုင္းအတာကိုု မက္ဂနီက်ဴ႔ နဲ႔သာတိုုင္းႀကည္႔ ရင္စံခ်ိန္တင္ေလာက္မယ္ထင္တယ္။
ရန္ကုုန္ၿပန္ခါနီးေရာက္တတ္ရာရာေတြေလ ွ်ာက္ေရးေနတာဟိုုေရာက္ဒီေရာက္ပဲ။
ၿမန္မာၿပည္မွာ
စီးပြားေရးလုုပ္ဖိုု႔ ေငြအရင္းအႏွီးေလာက္ေလာက္ငွငွ မရွိဘူး၊ ဘဏ္ေတြကလည္းအေပါင္မရွိရင္
မေခ်းႏိုု္င္ဘူး၊ဘဏ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္းအေပါင္မပါပဲ ပရုုိဂ်က္
တင္ၿပယုုံနဲ႔ ေခ်းရဲတဲ႔အစဥ္
အလာလည္းမရွိဘူး၊ေခ်းခြင္႔ လည္းၿပဳမထားဘူး၊ ၿမန္မာမွာအႀကီးဆုုံးဘဏ္ေတာင္ႏုုိင္ငံၿခားကအ
လတ္စားဘဏ္ေလာက္ေတာင္အရင္းအႏွီးမရွိဘူး။ တကယ္နင္လား ငါလားလုုပ္မယ္ဆိုုရင္ ေငြအရင္းအႏွီး ကဘယ္မွာ
လဲ--အခုုၿဖစ္ေနတာကအစိုုးရကအသုုံးစရိတ္နည္းေနတာပဲ။ အေၿခ
ခံအေဆာင္အဦေတြေဆာက္ဖိုု႔ေငြဘယ္ကရမလဲ--ႏုုိင္ငံတကာဘဏ္ေတြကေခ်းေငြေတြကအလုုံး
အရင္းနဲ႔၀င္မလာႏိုုင္ေသး--ရန္ကုုန္၊ေနၿပည္ေတာ္၊မႏၱေလးလမ္းပဲႀကည္႔---ၿပဳၿပင္စရာေတြက်န္ေသး
တယ္၊ေလဆိပ္၊ရထားလမ္း၊ဆိပ္ကမ္း၊ၿမိဳ႔ၿပစီမံကိန္း၊ဆက္သြယ္ေရးစနစ္၊လူထုုက်န္းမာေရး၊ပညာ
ေရး ဒီလုုပ္ငန္းအားလုုံးအတြက္လွည္႔ပတ္ရင္းႏွီးေငြလိုုတယ္။ကမၻာဘဏ္၊ေအဒီဘီ၊စသည္႔ဘဏ္
ေတြကလည္းေငြေခ်းဖိုု႔ ဟန္ၿပင္ေနႀကတုုံးပါ။ ႀကက္ နဲ႔ ႀကက္ဥအစဘယ္လိုုရွာရမလဲ
ၿဖစ္ေနသလိုု
ၿမန္မာစီးပြားေရး အီ ေနတာလည္းဒီသေဘာမ်ိဳးပါ။ၿပင္ပကႏိုုင္ငံၿခားေငြေႀကးေတြၿပည္တြင္းကိုုဒလ
ေဟာမ၀င္လာသေရြ႔ ေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔စီးပြားေရးဟာလႈပ္လႈပ္ပဲရွိေနအုုံးမွာ
ပါ။ ဘာေႀကာင္႔ မ၀င္
လာေသးတာလဲ၊ ဒါကလည္း ႏိုုင္ငံေရးစနစ္ အေပၚအမ်ားႀကီး မွီေနပါတယ္။
အိမ္နီးခ်င္းေပါက္ေဖၚ
ႀကီးကိုုအားကိုုးေနရာက အေ၀းတစ္ေနရာကအန္ကယ္ဆမ္ႀကီးကပဲ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း
ၿမန္မာစီးပြား
ေရးကိုုအာခ်ေလာင္ ဆိုုၿပီးလုုပ္ေတာ႔မလိုုလိုု--အရင္ကအေပါင္းအသင္းၿဖစ္ခဲ႔ၿပီး
သူ႔အေဖႀကီးက
မေပါင္းနဲ႔ဆိုုတာနဲ႔ လာခ်င္ကပ္ခ်င္ေသာ္လည္းပဲ ခ်ိဳခ်ဥ္ေလးေပးလိုုက္
ေၿမပဲယိုုေလးေပးလိုုက္နဲ႔
အကဲစမ္းေနတဲ႔ ဂ်ပန္ႀကီးကပဲစက္မႈဇုုန္ေတြအကုုန္လာလုုပ္ေတာ႔မလိုုလိုု၊
ေနာက္မွာ အသစ္ေပၚ
လာတဲ႔ ဂ်င္ေစာ တိုု႔ကလည္းေအာက္ေစ်း ၀င္ႏွဳိက္ေနတာမ်ိဳး လိုုလိုု
နဲ႔ အားလုုံးမစားရ ၀မခန္း
ၿမန္မာ႔စီးပြားေရးကိုုလာကလိေနႀကပါတယ္။
ႏွစ္ေပါင္းႀကာလွစြာခ်ိနဲ႔ေနတဲ႔ၿမန္မာစီးပြားေရးကလည္းအေမရိကန္ပါေမာကၡေၿပာသလိုုၿမန္မာေတြ
စီးပြားေရးဆိုုတာမလုုပ္တတ္ေသးဘူး၊ အရင္ကလုုပ္ဖိုု႔အခြင္႔အလန္းလည္းမရွိခဲ႔ဘူးေလ--ခရုုိနီ
လုုပ္
ရင္လုုပ္မလုုပ္ရင္ဘယ္ေလာက္ေတာ္ေတာ္ၿမန္မာ တိုုင္ကြန္း ဘယ္ေတာ႔မွ
ၿဖစ္လာမွာ မဟုုတ္ဘူး၊
အရင္ကဆရာႀကီးေတြကိုု ဖရီးရွယ္ယာ ေပးရတယ္၊သားသမီး ေတြကိုု တတ္တာမတတ္တာ
ေနာက္ထား အေထြေထြမန္ေနဂ်ာေလာက္ စီအီးအိုု ေလာက္ေပးထားရတယ္၊ အမ်ိဳးေတြရယ္၊
မႏိုုင္
ရင္ကာလူႀကီးေဆြမ်ိဳးေတြ နဲ႔ စီမံခန္႔ခဲြတဲ႔ ခရုုိနီ စီးပြားေရး ဘယ္ကလာၿပီး အဆင္႔မီ စီးပြားေရး
ၿဖစ္လာမွာလဲ--အဲေတာ႔ေၿပာလည္းေၿပာခ်င္စရာေပါ႔၊ ၂၀၁၅ႀကရင္အက္ဖ္တာလာမယ္၊အဲဒီအခ်ိန္
ႀကရင္ၿမန္မာ႔ စီးပြားေရးပိုုလုုပ္ရကိုုင္ရႀကပ္မယ္နဲ႔ လူေတြစိုုးရိမ္ႀက၊ၿပင္ဆင္ႀက၊
ဖိုုရမ္ေတြလုုပ္ၿပီးရႊီး
ႀက၊နဲ႔ --- ၂၀၁၅ေရာက္လာေတာ႔ေကာ-- ??နဂိုုကတည္းကပုုံပ်က္ပန္းပ်က္
(ဒစ္စေတာ႔တစ္)ၿဖစ္
ေနတဲ႔ ၿမန္မာ႔စီးပြားေရး ကဘယ္မႈလိမ္႔မလဲ၊ ပုုံစံက်က် စနစ္တက်လာ
၀င္လာတဲ႔ ၿပည္ပကလာ
တဲ႔စီးပြားေရးေတြကိုု ဒစ္စေတာ႔တစ္ စီးပြားေရးပုုံစံ နဲ႔ ၿပန္တိုုက္လိုုက္ရင္
ဘာခံႏိုုင္မွာ လိုုက္ လိုု႔-စီးပြားေရးကိုုစနစ္တက်လုုပ္တတ္တဲ႔ႏိုုင္ငံကေန ရန္ကုုန္မၿပန္ခင္ၿမန္မာ႔စီးပြားေရးကိုု၀င္က
ေညာ႔ႀကည္႕တာပါ၊ စာေရးေနတုုံး မိုုးကလည္းခ်ိန္းလိုုက္ အသံအက်ယ္ႀကီးပဲ၊ကမၻာပ်က္တယ္ဆို
တာဒါမ်ားလားလိုု႔----
(ေဒါက္တာစိုုးမင္းအေရးအသားမ်ိဳးကိုုသေဘာက်လိုု႔ေရးႀကည္႔တာ--သူေလာက္ေတာ႔ဘယ္ထိမိမလဲေလ)
