လူေတြအေႀကာင္းဆင္ၿခင္မိၿခင္း

ဒီကေန႔တနဂၤေႏြေန႔ (၆-၁၀-၂၀၁၃)နံနက္ ၅နာရီအိပ္ရာမွ ထပါတယ္။ကန္ေတာ္ႀကီးမွာ လမ္းေလွ်ာက္ဖိုု႔ပါ။အမွန္ေတာ႔၄နာရီမတ္တင္းေလာက္ကတည္းကႏွဳိးေနေပမဲ႔အအိပ္ႏွပ္ရင္းနဲ႔ တရားသေဘာကိုုဆင္
ၿခင္ေနမိပါတယ္။မ်က္ႏွာသစ္ကိုုယ္လက္သုုတ္သင္ၿပီးဂ်ာကင္အပါးတစ္ထည္၊စပိုု႔ရွပ္တစ္ထည္ထည္႔ၿပီးယူလာပါတယ္။စလုုံးမွာေတာ႔ ေဘာင္းဘီတိုုနဲ႔ လမ္း
ေလွ်ာက္ေပမဲ႔ ဒီမွာေတာ႔ေဘာင္းဘီရွည္ပါးပါး၀တ္ေလွ်ာက္ပါတယ္။ကားေမာင္းၿပီး ၉  မိုုင္အိမ္ ကထြက္လာ
ေတာ႔ မိုုးစင္စင္လင္းေနပါၿပီ။ ၿပည္လမ္းတစ္ေလ်ာက္ကားကေတာ္ေတာ္ရွင္းေနပါတယ္။ၿဖည္းၿဖည္းမွန္မွန္
ေမာင္းရင္း သရဏဂုုံ ၃ ပါး ကိုု ပါးစပ္ကရြတ္ဆိုုၿပီးေမာင္းလာပါတယ္။ၿပည္လမ္းကေနဦး၀ိစာရလမ္းအဲဒီက
ေနဦးေထာင္ဘိုုလမ္းတစ္ေလွွ်ာက္ေမာင္းလာခဲ႔တာ ၂၀ မိနစ္နဲ႔ကန္ေတာ္ႀကီး Signature Restaurant  ေနာက္ဖက္မွာ ကားဖင္ထိုုးပါတယ္။နာရီႀကည္႔ လိုုက္ေတာ႔ ၆း၃၀ နာရီပါ။ကိုုယ္ေရာက္ခ်င္တဲ႔ အခ်ိန္ပါပဲ။


ဘိနပ္က၀တ္ၿပီးသားဆိုုေတာ႔ ဘာမွ လုုပ္ဖိုု႔ မလိုုေတာ႔ဘူး၊ ရွိစုုမဲ႔စုုကားကိုု steering lock နဲ႔ ေနာက္ထပ္တစ္
ထပ္ခတ္ပါတယ္။လမ္းေလွ်ာက္တာကေတာ႔ေၿခဦးတည္ရရာပါပဲ၊ နာရီ၀က္ၿပည္႔ ရင္ၿပန္လွည္႔ လာလိုုက္ရင္
လမ္းေလွ်ာက္ခ်ိန္ ၁ နာရီပါပဲ။ကန္ေတာ္ႀကီးတစ္ေလွ်ာက္လုုံးလမ္းေလွ်ာက္တဲ႔သူေတြႀကည္႔ လိုုက္ရင္တရုုတ္
ေတြမ်ားပါတယ္။ကားႀကီးကားငယ္ေတြလည္းကား၀င္ခြင္႔ရတဲ႔ေနရာအထိ လမ္းေဘးမွာ ရပ္ထားပါတယ္။
အရင္ကေတာ႔ရန္ကုုန္ေရာက္လာရင္တနဂၤေႏြတစ္ရက္ကားနဲ႔လာၿပီးသူငယ္ခ်င္းနဲ႔ တူတူလမ္းေလွ်ာက္ပါတယ္။ဒီေန႔ေတာ႔သူ
နဲ႔မခ်ိန္းမိလိုုက္ဘူး။ဒါေပမဲ႔ သူကားရပ္တဲ႔ေနရာသိေတာ႔အဲဒီဘက္ကိုုဦးတည္ေလွ်ာက္လိုုက္တယ္။ လမ္းမွာ
မ်က္မွန္တမ္းမိတဲ႔သူေတြကိုုေတြ႔တယ္။ ရင္းႏွီးရင္ေတာ႔ ရပ္ၿပီးႏွဳတ္ဆက္တယ္၊တရုုတ္လူႀကီးတစ္ေယာက္
ေတြ႔တယ္။အရင္ကုုန္သြယ္ေရးမွာလုုပ္တုုံးကေတာ႔ခဏခဏေတြ႔တယ္။ သူခိုုင္းတာလည္းလုုပ္ေပးခဲ႔ဘူး
တယ္။ဒီကေန႔ေတြ႔ေတာ႔ကိုုယ္ကႏွဳတ္ဆက္မလိုု႔ပဲ။ဒါေပမဲ႔ မၿမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္သြားတယ္။လုုပ္ပိုုင္ခြင္႔ရွိ
ခ်ိန္နဲ႔ မရွိ ခ်ိန္ကြာတာေပါ႔ေလ။ဒါေပမဲ႔ စိတ္မေကာင္းမၿဖစ္ပါဘူး၊ လူ႔သဘာ၀ပဲေလ။သက္တမ္းရဲ႔တစ္၀က္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္အလုုပ္ခဲ႔ေတာ႔ဒီအခ်ိန္မွာလြတ္
လြတ္လပ္လပ္ေနခ်င္ပါတယ္။မႏွဳတ္ဆက္ခ်င္ရင္ လည္း ရပါတယ္။ယခင္လုုပ္ေဖၚကိုုင္ဖက္လူႀကီး ကေကာ၊လူမႈေရးလုုပ္ငန္းေတြကမိတ္ေဆြေတြကေကာ၊စီးပြားေရးလုုပ္ငန္းရွင္ေတြက
ေကာသူတိုု႔ဆီမွာလာလုုပ္ေပးဖိုု႔ အကူအညီေတာင္းခံရဘူးပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ မိသားစုုကိုု အခ်ိန္ေပးခ်င္လိုု႔ အကုုန္ ၿငင္းပယ္ခဲ႔ပါတယ္။က်န္းမာေရးကလည္းေကာင္းေနေသးတယ္၊အသက္ကလည္းသူမ်ားႏိုုင္ငံေတြမွာတက္
ႀကြစြာအလုုပ္လုုပ္ေနႀကတုုံးအရြယ္ပဲ။ကိုုယ္လူေလာကကိုုလာတုုံးကတစ္ေယာက္တည္းလာခဲ႔တာေလ။အခုုလူေလာ
ကကိုုစြန္႔ခြာရမယ္ဆိုုေတာ႔ လည္းတစ္ေယာက္တည္းပါပဲ။ ဘာပစၥည္းမွ လည္းယူသြား လိုု႔ မရပါဘူး၊ဘယ္လူမွ လဲေခၚသြားလိုု႔မရပါဘူး။ဘာေႀကာင္႔မ်ားေမာဟ၊ေလာဘ၊ေဒါသေတြ ၿဖစ္ပြားေနသလဲ ?   ဘုုန္းကံ
ဆိုုတာ တက္ေနခ်ိန္ဆိုုရင္ဘယ္လိုုဆြဲခ်ခ် မက် ႏုုိင္ပါဘူး၊ အေဖ ေၿပာဘူးပါတယ္။ဦးေန၀င္း ဘုုန္းကံ ကိုု
ဘယ္သူမွ မယွဥ္ႏိုုင္ဘူးကြ၊ ဘုုရားနဲ႔တရားနဲ႔ေနတဲ႔ ဦးႏုုလည္း သူဘုုန္းကံကိုုမမွီဘူး၊ အဲ--က်ခ်ိန္ႀကရင္ေတာ႔
မင္းႀကည္႔ သူဘာလုုပ္လုုပ္ မရဘူး“ လိုုေၿပာဘူးပါတယ္၊ အေဖ ကေတာ႔ဦးေန၀င္း ဘုုန္းကံ က် ခ်ိန္ကိုုမမီ
လိုုက္ေပမဲ႔ေမာင္တိုုင္ပင္ကေတာ႔ ဦးေန၀င္း ကိုုႀကည္႔ၿပီး ေတာ္ေတာ္တရားရ လိုုက္ပါတယ္။ အေဖေၿပာခဲ႔ ဘူးတာကိုုသတိရလိုုက္ပါတယ္။ဒါေႀကာင္႔ ဘုုန္းကံက်ေနၿပီးၿဖစ္တဲ႔ ဦး ခင္ညႊန္႔ လည္း တစ္ေန႔ေန႔မ်ားမိမိ
ဘုုန္းကံတက္လိမ္႔ အုုံးမလားဆိုုတဲ႔ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္နဲ႔ ဒီကေန႔ဘာလိုုမ်ားအမ်ားၿမင္ကြင္းေနရာကိုုတစ္ခါတစ္ခါေပၚလာရတာလဲ၊ ဘာေတြလုုပ္ေနပါလဲ လိုု႔ေတြးမိပါတယ္။ေရာင္႔
ရဲတင္းတိမ္ၿခင္းဟာအင္မတန္စိတ္ခ်မ္းသာပါတယ္။ ဦးေတဇလည္းႀကည္႔ ပါ။သူဘုုန္းကံနိမ္႔ခ်ိန္မွာ အသက္

ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာပစ္ထားသည္႔ ရွန္ဂရီလာ ဟိုုတယ္ လုုပ္ငန္းစုုအခုုေတာ႔ အၿပိဳင္းၿပိဳင္း
ေပၚထြက္လာပါၿပီ--

ကိုုလိုုနီလက္ထက္က အိုုရီရင္႔ကလပ္ ပါ၊အခုုေတာ႔စိုုက္ပ်ိဳးေရးၿပတိုုက္ၿဖစ္ေန
ပါၿပီ၊ ဦးႏုုလက္ထက္ထိအိုုရီရင္ကလပ္ရွိေနပါေသးတယ္။ကြယ္လြန္သူ
ရုုပ္ရွင္မင္းသား၀င္းညႊန္႔ တြံေတးသိန္းတန္တိုု႔ လည္းအိုုရီယင္႔ ကလပ္ မင္ဘာေတြပါ။

ကန္ေတာ္ႀကီး board walk မွေနေရႊတိဂုုံဘုုရားႀကီးကိုုဖူးေမွ်ာ္ရပုုံ

ေနာက္ဖက္တြင္ က်န္းမာေရးေလ႔က်င္ခန္း တိုုက္က်ိ ကစားေနႀကေသာတရုုတ္
ၿမန္မာမ်ားကိုုေတြ႔ရပုုံ

ကန္ေတာ္ႀကီး board walk ေပၚတြင္ၿပည္သူမ်ား ေအရုုိးဘစ္စုုေပါင္းကစားေနႀကပုုံ

အႏၱရယ္ေတာင္ထိခိုုက္လုု နီးပါးၿဖစ္ခဲ႔တယ္မဟုုတ္လား ?

ဘာပဲေၿပာေၿပာကန္ေတာ္ႀကီးမွာလမ္းေလွ်ာက္တဲ႔
အခါမိတ္ေဟာင္းေဆြေဟာင္းေတြေတြ႔ ၿပီး ေမာင္တိုုင္ပင္ကိုု ဘာမွ မေၿပာင္းလဲဘူး၊ ဆရာက အရင္အတိုုင္းပဲ
တဲ႔၊ ေသဖိုု႔ တစ္ရက္တစ္ရက္ နီးလာၿပီဆိုုတာေတာ႔မသိဘူး၊ ကိုုယ္႔ကိုုေၿပာတဲ႔အဲဒီလူေတြလည္းဘယ္ေၿပာႏိုုင္
မလဲ၊ေကြးေသာလက္မဆန္႔ မီ ဆန္႔ေသာလက္ မေကြးမီ အကုုန္ၿဖစ္ႏိုုင္တာပဲ။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ပဲႏိုု႔ လႈထားတာလည္းေတြ႔တယ္။အခ်င္းခ်င္းအုုပ္စုုေလးေတြနဲ႔ အုုန္းႏိုု႔ေခါက္ဆြဲ တိုု႔ မုုံဟင္းခါးတိုု႔ ၀ယ္လာၿပီး စုု
ေပါင္းစားေနႀကတာလည္းေတြ႔တယ္၊ ေပ်ာ္စရာႀကီးပါပဲ။ တနဂၤေႏြၿဖစ္ေနေတာ႔ အခ်ိန္အေတာ္ေပးၿပီး လာႀကတာပဲ။ တရုုတ္ကုုန္သည္ေတြ လည္းစီးပြားေရးအေႀကာင္းေတြအာေဘာင္အာရင္းသန္သန္နဲ႔ေၿပာေန
ႀကတာလည္းနားစြန္နားဖ်ားႀကား လိုုက္မိပါတယ္။ တစ္ေနရာမွာ ေမာင္တိုုင္ပင္ကအေႀကာေလွ်ာ႔ ေလ႔က်င္႔
ခန္းလုုပ္ေနတုုံးေဘးနားက တရုုတ္အမ်ိဳးသမီးအုုပ္စုု တစ္စုုက မိုုးစက္၀ိုုင္ အေႀကာင္းေၿပာေနတာကိုုႀကားမိ လိုုက္တယ္။မိုုးစက္၀ိုုင္ က
ၿမန္မာေဖ်ာ္ရည္လုုပ္ငန္းႀကီးႀကီးတစ္ခုုရဲ႔ ပိုုင္ရွင္သမီး ကိုုး။သူကပညာတတ္ရုုပ္ကလည္းေခ်ာဆိုုေတာ႔ အမ်ားအခ်စ္ေတာ္ကိုုယ္ေတာ္
ေလးနဲ႔တြဲမိတာကိုု၀ိုုင္းႏွေမ်ာေနႀကတယ္။ အားလုုံး ေမတၱာပ်က္ေစမဲ႔ အလုုပ္မလုုပ္သင္႔ဘူးေပါ႔။ၿမန္မာၿပည္
ဖြား တရုုတ္မေလးဆိုုေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ဂုုဏ္ယူေနႀကပုုံပဲ။ တစ္နာရီေလာက္လမ္းေလွ်ာက္လိုုက္တာသတင္း
ေတြအကုုန္ႀကားခဲ႔ ရတယ္။ဥပေဒ အြန္လိုုင္း ဒီပလိုုမာ မွာ ဂုုဏ္ထူး ၇ ခုုထြက္တဲ႔ သတင္းေကာႀကားၿပီး ႀက
ၿပီလား ? ေမာင္တိုုင္ပင္ႀကားခဲ႔ ရတယ္ဗ်။


၇နာရီခြဲ မွာ Signature ေနာက္ေရာက္ရမွာ ၿဖစ္ေတာ႔သတင္းပလင္းအစုုံကိုုႀကားခ်င္ေပမဲ႔ ခပ္ၿမန္ၿမန္သုုတ္
ေခ်တင္ေလွ်ာက္ခဲ႔ ရတယ္။ အခ်ိန္ကိုုက္ပါပဲ။ ေခြ်းေတြနဲ႔ ရႊဲေနတဲ႔ စပိုု႔ရွပ္ ကိုုအၿမန္လဲၿပီး Siganture  ထဲကား
ေမာင္း၀င္ခဲ႔ပါတယ္။အားလုုံးကေရာက္ေနပါၿပီ။ ေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔အင္ဂ်င္နီယာအုုပ္စုုရဲ႔ ပုုံမွန္ gathering
ၿဖစ္ပါတယ္။ကုုန္သြယ္လယ္ယာမွာ BSc Engg အင္ဂ်င္နီယာႀကီးေတြရွိပါတယ္။ ဆန္စက္နဲ႔ပတ္သက္ လိုု႔
ကြ်မ္းက်င္တဲ႔ပုုဂၢိဳလ္ေတြၿဖစ္ပါတယ္။သူတိုု႔နဲ႔ ေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔ေနာက္၀င္တဲ႔အုုပ္စုုကအင္ဂ်င္နီယာေတြက
နံနက္စာနဲ႔အၿမဲတန္းဆုုံၿပီး ၿပဳစုုႀကတာပါ။ က်ိဳကၠဆံလမ္း က SS မွာ လုုပ္သလိုု Signature    မွာ လည္းလုုပ္
ပါတယ္။စားရင္းေသာက္ရင္းနဲ႔ အေႀကာင္းစုုံေၿပာႀကတာေပါ႔၊ အကုုန္ အသက္ ၇၀ေက်ာ္ေနႀကၿပီး ၈၀ နား
နီးေနပါၿပီ။စလုုံးမွာ ကတည္း က ဒီကေန႔ ပြဲေလးလုုပ္ခ်င္တယ္ဆိုုၿပီး ၀င္းၿမင္႔ သိန္းဆီ ႀကိဳအေႀကာင္းႀကား
ထားတာပါ။

ညာဖက္မွ ဦးေက်ာ္ေသာင္း၊ဦးေအာင္ၿမင္႔၊ဦးထြန္းႀကည္၊ဦး၀င္းေဖ၊ေမာင္တိုုင္ပင္၊
ဦးခ်စ္ေသာင္း၊ဦးလွရီ၊ ဦးသန္းထြန္းေအာင္နဲ႔ ဇနီးေဒၚခင္မမ (ဓါတ္ပုုံရုုိက္သူ၀င္းၿမင္႔သိန္းကသူ
ဇနီးေစာကိုုပါေအာင္မရိုုက္ပါ)

ဆရာဦး၀င္းေဖ ဘာေတြညႊန္ႀကားေနပါ လိမ္႔--FAO Project Director,စစ္ကိုုင္းတိုုင္းအင္ဂ်င္နီယာ
လုုပ္ခဲ႔သူပါ။ ဆရာဦးထြန္းႀကည္ကေတာ႔ ရခိုုင္၊ရန္ကုုန္အင္ဂ်င္နီယာစက္ရုုံတာ၀န္ယူပါတယ္

ဆရာခ်စ္ေသာင္းကေတာ႔ဖြဘုုတ္အဖြဲ၀င္ပါ OECF Project Director ပါ၊ဧရာ၀တီ
ကိုုတာ၀န္ယူခဲ႔ပါတယ္။ဆရာဦးလွရီကေတာ႔ ADB Project Director ပဲခူးတိုုင္း
တာ၀န္ယူခဲ႔ပါတယ္

ဆရာေက်ာ္ေသာင္းကေတာ႔ရုုံးခ်ဳပ္ကအင္ဂ်င္နီယာႀကီးပါ၊ဆရာဦးေအာင္ၿမင္႔လည္း
ရုုံးခ်ဳပ္အင္ဂ်င္နီယာပါ၊ေက်ာက္တခါးဆန္စက္ကိုုကိုုင္တြယ္ခဲ႔ပါတယ္

ဒီအင္ဂ်င္နီယာေတြဟာဆန္စက္ႀကီးေတြေခတ္မီသိုုေလွာင္ရုုံႀကီးေတြကိုုတည္ေဆာက္လည္ပတ္ခဲ႔
ဘူးတဲ႔သူေတြၿဖစ္ပါတယ္။အခုုေတာ႔ လည္းသူတိုုအားလုုံး၀ိပသာနာတရားအေႀကာင္းေဆြးေႏြးတဲ႔
အရြယ္ေရာက္ေနပါၿပီ။  Signature ကအၿပန္ဆရာဦးေက်ာ္ေသာင္းကိုု အိမ္ လိုုက္ပိုု႔ ပါတယ္။သူက
ကားရွိေပမဲ႔ ေရႊဂုုန္တိုုင္ ကိုုေက်ာ္ၿပီး မေမာင္ဘူး။ လမ္းမွာ ၀ိပသာနာအေႀကာင္းေဆြးေႏြးသြားႀက
တာေရာက္မွန္းမသိေရာက္သြားေရာ။ဒါနဲ႔ ႏွုုတ္ဆက္ၿပီး ၿပန္လာခဲ႔တယ္။

ယခုုတေလာသံေ၀ဂေတြေတာ္ေတာ္ရေနတယ္။လူေတြအေႀကာင္းတစ္ေယာက္ခ်င္းကိုုၿပန္အေတြး
နယ္ခ်ဲ႔ေနမိတယ္။ဖြဘုုတ္ကလည္းအခုုတေလာစိတ္ပ်က္စရာသတင္းေတြနဲ႔ဆိုုေတာ႔ အခ်ိန္ အားရ
ေနရင္တရားစာအုုပ္ေတြပဲဖတ္မိတယ္။ သူငယ္ခ်င္း၀င္းၿမင္႔ကေတာင္ဒီေကာင္ဘာၿဖစ္ေနလဲ လိုု႔
ဖြဘုုတ္မွာေမးလာပါတယ္။ပုုံမွန္ပါပဲ၊ ဘာမွ မၿဖစ္ပါဘူး၊ လူေလာကနဲ႔ လူေတြအေႀကာင္းကိုု ဆင္ၿခင္ေန
မိတာပါ။ ဘ၀ဆိုုတာတိုုတိုုေလး မဟုုတ္ပါလား--ဘာ လိုု႔မ်ား ႀကီးက်ယ္ေနခ်င္ႀကတာလဲ   ????