အမ်ားမိုးခါးေရမေသာက္သူ

လူ့ေလာကမွာ စိတ္ရႈပ္စရာေတြအမ်ားႀကီးပါ။ တရားရစရာေတြလည္းေတြ႔ပါရဲ့။တစ္ခါတစ္ရံစာေရးသူေတြးမိတယ္။ ၿမန္မာႏုိင္ငံမွာလူေတြဘာေၾကာင္႔ဒီေလာက္ၿဗမၼာစိုတရား မရွိၾကေတာ့ပဲ အက်င္႔ပ်က္ေနၾကတာလဲ။ ၀န္ထမ္းေလာကမွာဆို ပိုဆိုးေနတယ္။ ကိုယ္တိုင္အစိုးရ
၀န္ထမ္းၿဖစ္ေပမဲ႔ အေၾကာင္းေပၚလို္ ရုံးေတြ ဌာနေတြကိုသြားၿပီး ၀န္ထမ္းေတြ နဲ့ဆက္ဆံရမယ္ဆုိ ရင္ေတာ္ေတာ္္ ေၾကာက္တယ္။ ကိုယ္သြားလိုတဲ႔ရုံး
ရဲ့အၾကီးအကဲဆီ ဖုန္းဆက္ၿပီးသြားရင္ရမယ္ဆိုတာသိပါတယ္။ ဒီလိုမ်ဳိးလုပ္ရတယ္ဆိုတာမ်ဳိးကိုမလုပ္ခ်င္တာပါ။ဒါေပမဲ႔ဒီကေန႔ဒါမ်ဳိးပဲ
လုပ္ေနရတာပဲမဟုတ္လား၊ ရုံးေတြနဲ႔ ဆက္ဆံခ်င္ရင္ အသိအရင္ရွာရတယ္၊ ဒါမွအဆင္ေခ်ာမယ္၊မရွိရင္တစ္ဆင္႔
ၿပီးတစ္ဆင္႔ အသိရွာရတယ္။ ဂ၇၀ ပစၥည္း ေလးတစ္ခုခုလည္းယူသြားရတယ္။
ကိုယ္တို့အလုပ္စ၀င္ခါစကရုံးေတြကိုသြားရင္ေၿပေၿပၿပစ္ၿပစ္ဆက္ဆံတာ
ကိုၾကဳံ ရလို့ ရုံးၿပင္ကႏၷားသြားရတာဟာစိတ္အေႏွာက္အရွက္
မၿဖစ္တာကေတာ့အမွန္ပါပဲ။ကိုယ္႔ဆီလာလည္းေခ်ာေခ်ာေမာေမာပဲလုပ္ေပးလိုက္တာပဲ။
ဒီလိုအက်င့္ပ်က္တာဟာလုပ္ခ လစာေပၚ လုံး၀မူုတည္ပါတယ္လို႔ေၿပာရင္ ၁၀၀ ရာခိုင္ႏွဳန္းမ မွန္ပါဘူး။ လုပ္ခလစာနည္းေပမဲ့ ကိုယ္တာ၀န္ကိုယ္ေက်ၿပြန္ေအာင္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့
၀န္ထမ္းေတြလည္းအမ်ားၾကီးေတြ႔ဘူးပါတယ္။ ကိုယ္က်င့္တရားသိကၡာနဲ႔ ဆိုင္တယ္လို့ထင္ပါတယ္။

တေလာက blog တစ္ခုထဲ ၀င္ၾကည္႔ခဲ႔ပါတယ္။blog ပိုင္ရွင္က သူ အၾကည္ညိဳဆုံး ပုဂၢိဳလ္မ်ားစာရင္း မွာ(၁)ဗုဒၵၿမတ္စြာဘုရားသခင္၊(၂) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊
(၃) အမ်ားမိုးခါးေရမေသာက္သူ လ့ုိေဖၚၿပထားတာကိုဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလး ခါးသီးတဲ႔ အေတြ႔အၾကံဳေတြရွိခဲ့ဘူးတယ္နဲ႔တူပါတယ္။ စာေရးသူစိတ္၀င္စားတာက အမ်ားမိုးခါးေရမေသာက္သူ လို႔ဆိုထားတာကိုပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း
ကဲ့သို့ၾကည္ညိဳတယ္ လို႔ ႏွဳိင္းထား သလိုပါပဲ။ ဘုရား နဲေတာ႔ ဂုိဏ္းသင္႔မွာစိုးလို႔ မႏွဳိင္းသင္႔ပါဘူး။အမ်ားမိုးခါးေရကိုမေသာက္သူေတာ္ေတာ္ရွားပါလိမ့္မယ္ထင္တယ္။
မ်ားမ်ားေသာက္တာနဲ႔ အာစြတ္ရုံေလာက္ေသာက္တာ ေတာ႔ကြာပါမယ္။ ဒါေၾကာင္႔
မင္းေကာမေသာက္ဘူးလားလို႔ ကိုယ္႔ကို ကိုယ္ေတာင္မေမးရဲေလာက္ေအာင္ပါပဲ။
ဒါေပမဲ႔ ေလာကႀကီးမွာရွိလိမ့္မယ္ လို့ယုံၾကည္ပါတယ္။

အလယ္အလတ္လူတန္းစား ပညာတတ္လူငယ္ေတြအတြက္ capacity building ကို ၿမွင္႔တင္ရာမွာ ေနရာတစ္ခုကပါေနတဲ႔ ရန္ကုန္က Egress အဖြဲ့ အစည္းဟာ ‌ေအာင္ေအာင္ၿမင္ၿမင္ သင္တန္း ေတြေပးေနတာကိုေတြ႔ ရပါတယ္။ က်ေနာ္ထင္တယ္၊လူငယ္ေတြရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာတိုးတက္မႈရွိေအာင္ေလ႔က်င္႔ေပးတာ ေတြအၿပင္စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အရည္အေသြးတိုးတက္လာေအာင္ လုပ္္
ဖို့ ေလ႔က်င့္ေပးမႈ အစီအမံတစ္္ခုမ်ားလိုေနၿပီလား မသိပါ။ အမ်ားမိုးခါးေရမေသာက္ပဲ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းကိုၾက့ံၾကံ့ခံႏိုင္ဖို႔ေလ။ ကိုယ္လုပ္ေပးလိုက္လို႔တစ္ဖက္သား
စိတ္ခ်မ္းသာသြားတာကိုၿမင္ေတြ႔ရၿပီး ကိုယ္႔စိတ္ထဲမွာ ပီတိၿဖစ္ရတဲ႔ခံစားခ်က္မ်ဳိးခံစားနားလည္
တတ္ဖို႔ပါ။ ကိုရီးယား ဒရာမာဇာတ္လမ္းတခ်ိဳ႔ မွာေတာင္တစ္ခါတစ္ရံၾကည္႔မိလိုက္သလိုပါပဲ။

ဒါေပမဲ႔ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းကလည္းတားလို႔မရဘူးဗ်။ လူေတြကလည္းရုံးၿပင္ကႏၷားက၀န္ထမ္းေတြကို္ုခ်ဥ္းကပ္ၿပီဆိုရင္ ဂ၇၀ ေလးေတာ႔ယူလာၾကတာပဲ။ အထက္ကလူေတြကလည္း မင္းတို႔မရစ္ၾကနဲ႔ လုပ္ေပးကိုင္ေပးလိုက္၊ ၿမန္မာပီပီ သဒၵါတရားေၾကာင္႔ သူတိုကသဒၵါလို႔ေပးရင္ေတာ႔ယူ လို႔
ဆိုေတာ႔ ဒါက အက်င္႔ပါလာၿပီး လူတုိင္းစိတ္ထဲမွာ သူေတာ႔ တစ္ခုခုေတာ႔ေပးရမွာပဲလို႔ ယူဆၿပီး ေပးတဲ႔ အက်င္႔ ယူတဲ႔ အက်င္႔ေတြကိုေဖ်ာက္မ ရႏိုင္ၿဖစ္ေနၾကေတာ႔တာပါပဲ။

ေဟ့ေကာင္- ပီတိကထမင္းစားသလိုစားလို႔ရတာမဟုတ္ဘူးကြ - လို႔ေတာင္ၿပန္ေၿပာခံရမလား
မသိဘူး။ဘာအလုပ္ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ကိုယ္႔အလုပ္ကိုဂုဏ္ယူတတ္ဖို႔လိုပါတယ္။အမ်ားမိုးခါးေရ
မေသာက္ဖို႔ လုပ္ၾကပါ။ ဒီကေန႔လူငယ္ေတြအဖို႔ ၿပင္မယ္ ေလ႔က်င္႔မယ္ ဆိုရင္ရပါေသးတယ္။
ဒီကေန႔ ကိုယ္႔ႏိုင္ငံ ကလူငယ္ေတြစိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာအေတြးအေခၚေတြတိုးတက္မွ ေနာင္အႏွစ္ ၂၀ ၃၀ ၾကရင္ corruption free ႏုိင္ငံအၿဖစ္ေရာက္မွာပါ။