CJ မွာေရးသင္႔ ေသာ post တစ္ခု

တစ္ေန႔မွာ ဆရာတစ္ေယာက္က ဖန္ခြက္တစ္လံုး လက္မွာကိုင္ထားၿပီး'ဒီဖန္ခြက္က ဘယ္ေလာက္ေလးမယ္ ထင္သလဲ' လို႔ ေက်ာင္းသားေတြကို ေမးတယ္..၅၀ဂရမ္၊ ၁၀၀ ဂရမ္အစရွိသျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးအေျဖေတြကို သူရတယ္ .. ဆရာက ဆက္ေျပာတယ္ ..'ဒီဖန္ခြက္ရဲ႔ တကယ့္ အေလးခ်္ိန္ကိုေတာ့ ဆရာမသိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဆရာေမးခ်င္တာ ဒီဖန္ခြက္ကုိ ဒီအတုိင္းပဲ ဆရာ ခဏေလာက္ ကိိုင္ထားရင္ ဘာျဖစ္မလဲ ဆိုတာပဲ ..'"ဘာမွ မျဖစ္ဘူး" လို႔ ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္က ေျဖေတာ့ "ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာကိုင္ထားရင္ေရာ" လို႔ ဆရာက ဆက္ ေမးတယ္ .."လက္ေတြေညာင္းၿပီး ထံုက်င္လာမယ္" လို႔ ေျဖၾကတယ္ … 'ေကာင္းၿပီ ..တေနကုန္ကိုင္ထား ရင္ ေရာကြာ' လို႔ ဆရာေမးေတာ့ ရႊတ္ေနာက္ေနာက္ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ က "ဆရာလက္ႀကီး ထံုက်င္လာ မယ္၊ ၿပီးေတာ့ လက္ေမာင္းကိုက္ လာမယ္ ၊ ၿပီးေတာ့ ဆရာရဲ႕ ႀကြက္သားေတြအေညာင္းမိ ေလျဖတ္ၿပီး ေဆးရုံ ေရာက္မယ္" လို႔ ေျပာေတာ့ တတန္းလံုး ၀ိုင္းရယ္ၾကတယ္ …ဆရာက 'မင္းေျပာတာမွန္တယ္ ..ဒါဆိုရင္ ဘာလို႔ အဲ့လိုျဖစ္သြားတာလဲ..ငါကိုင္ထားတဲ့အခ်ိန္ အတြင္းမွာ ဖန္ခြက္ရဲ႕ အေလးခ်ိန္ ပိုတုိးလာလို႔လား'လို႔ ဆက္ေမးေတာ့ မတိုးပါဘူးလို႔ တညီတညႊတ္တည္း ေျဖၾကတယ္ …'ဖန္ခြက္ရဲ႕ အေလးခ်ိန္ ေျပာင္းသြားတာလဲ မဟုတ္ပဲနဲ႔ ..ဆရာက ဘာလို႔အဲ့လိုနာက်င္မႈေ၀ဒနာေတြ တိုးၿပီးခံစား ရတာလဲ၊ အဲ့ဒီ ေ၀ဒနာေတြ သက္သာေအာင္ ဆရာဘာလုပ္ရမလဲ' လို႔ေမးေတာ့ ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္က 'Put the Glass Down' ဖန္ခြက္ကို ေအာက္ျပန္ခ်ထားလိုက္ေပါ့' လို႔ ေျဖလုိက္ပါတယ္ …

ဆရာက 'သိပ္မွန္ပါတယ္ ..မင္းတို႔ ဘ၀မွာ ႀကံဳရတဲ့ ျပႆနာေတြကို ေခါင္းထဲမွာခဏေလာက္ထည့္ ထားရင္ ဘာမွမျဖစ္ေသးပါဘူး။ အၾကာႀကီး သိမ္းထားၿပီး စဥ္းစားေနတဲ့အခါ ၾကာလာေတာ့ မင္းတို႔ကို စတင္ၿပီး နာက်င္ မႈေပးလာမယ္ ၊ ေ၀ဒနာျဖစ္ေစလာမယ္။ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းရတာ ဘ၀ရဲ႕ တစိတ္တပိုင္းပါ။ ဒါေပမဲ့ ေန႔တစ္ ေန႔ရဲ႕ အဆံုးမွာေတာ့ တေနကုန္အေျဖရွာမရတဲ့ အဲ့ဒီအေၾကာင္းေတြကို ေမ့ထားခဲ့ပါ။ ေနာက္တေန႔အတြက္ ဒါေတြဆက္ေတြးေတာဖို႔အားအင္ေတြလိုပါတယ္ …လူသစ္ စိတ္သစ္နဲ႔ မနက္ျဖန္ေတြကို ရင္ဆုိင္ဖို႔ ဖန္ခြက္ေတြ ကို ခဏေလာက္ျပန္ခ်ထားခဲ့ပါ ..' လို႔ ဆရာက မွာလိုက္ပါတယ္ ..