ေၿမးနဲ႔ အဖိုုးႀကားကသံေယာဇဥ္

ေၿမးေလးရဲ႔ NTUC Day care" my skool"

NTUC Day care ယူနီေဖါင္းနဲ႔ေၿမးေလး

ေမာင္တိုုင္ပင္ရဲ႔ တစ္ဦးတည္းေသာသမီးကေမြးထားတဲ႔ေၿမးေလးကအခုုဆိုုရင္ ၂ ႏွစ္ၿပည္႔ၿပီ။ေၿမးေလးကစင္ကာပူမွာေနေတာ႔ေမာင္တိုုင္ပင္အတြက္ virtually ပဲကြန္ပ်ဴတာစကရင္ေပၚမွာေတြ႔ ႏုိင္တယ္ေလ။ေၿမးေလးက၂ႏွစ္မၿပည္႔ခင္ကတည္းကNTUC Day Care ကိုုသူ႔အေမကပိုု႔လိုုက္တယ္။သူတုုံးက ၈ မိုုင္က ေဒၚရင္၀ိုုင္းေက်ာင္းကိုု ၃ႏွစ္ခြဲၿပည္႔မွ ပိုု႔ခဲ႔တာ၊အဲဒီတုုံးကေမာင္တိုုင္ပင္ဇနီးကထပ္ခ်ပ္မခြာသမီးေနာက္ကအၿမဲလိုုက္တယ္။ ေၿမးေလး ကိုုသနားေတာ႔ ေက်ာင္းေစာေစာ ပိုု႔ ရမလားဆိုုၿပီး သူအေမနဲ႔စကားမ်ားရေသးတယ္။ေနာက္ဆုုံးေတာ႔ စင္ကာပူမွာ ေမြးတဲ႔ခေလး စင္ကာပူပုုံစံနဲ႔ပဲႀကီးၿပင္းရမွာ ပဲေလဆိုုၿပီးစိတ္ ကိုုေၿဖပါတယ္။ေမာင္တိုုင္ပင္ဇနီး ကြယ္လြန္သူ သူ႔အဖြားသာရွိေနရင္ဘယ္ဒီလိုုပစ္ထားမလဲ၊ရွင္ဖါသာေနခ်င္သလိုုေန၊က်ဳပ္ေတာ႔က်ဳပ္ေၿမးကိုုပဲသြားထိန္းေတာ႔မယ္ လိုု႔ ေၿပာမွာ လုုပ္မွာ ေသခ်ာပါတယ္ဗ်ာ။ ေၿမးေလး ကလည္း တကယ္ပါပဲ၊ ပီယေဆးပါတယ္၊ cheerful ၿဖစ္တယ္၊ ကိုုယ္႔ေၿမး မိုု႔လိုု႔ ေၿပာေနတာမဟုုတ္ဘူး။သူ အတြက္ ခေလးထိန္းကတစ္ႏွစ္ပဲထားႏိုုင္တယ္။စင္ကာပူမွာ ခေလးထိန္းထားရတာေတာ္ေတာ္စရိတ္ကုုန္တာပဲကိုုး။ စင္းေဒၚလာ၉၀၀ေလာက္ လစဥ္ကုုန္ေနေတာ႔ သူမိဘေတြကDay care ကိုုပိုုဖိုု႔ပဲစဥ္းစားႀက ေတာ႔တာေပါ႔။ ဒုုတိယအေခါက္ဒီဇင္ဘာလ မွာ ေမာင္တိုုင္ပင္စင္ကာပူေရာက္သြားေတာ႔ေၿမးေလးကေက်ာင္းစေန ေန ၿပီ။အဲဒီအခ်ိန္ကခေလးထိန္းကလည္းရွိေနေတာ႔ ေက်ာင္းကမနက္ ၈နာရီခြဲ ကေနေန႔ လည္ ၁၂နာရီ အထိတစ္ပါတ္ေလာက္ ထား ခိုုင္းတယ္။ေက်ာင္းကအိမ္ေရွ႔မွာ ရွိေတာ႔ေမာင္တိုုင္ပင္မႀကာခဏဆိုုသလိုု (၇)ထပ္ကေနေအာက္ဆင္းၿပီးေက်ာင္းၿပဴတင္းေပါက္ေနေခ်ာင္းေခ်ာင္းႀကည္႔ ရတယ္၊ေက်ာင္းကခေလးေတြကိုုတခါးပိတ္မထားဘူး၊မိဘေတြအဖိုုးအဖြားေတြလာႀကည္႔ လိုု႔ရေအာင္ၿပဴတင္းေပါက္လိုုက္ကာကိုုဖြင္႔ထားတယ္။ေနာက္၈နာရီခြဲကေန ညေန၃နာရီထိ တၿဖည္းၿဖည္းအခ်ိန္ကိုုေနာက္ဆုုတ္ဆုုတ္သြားမယ္လိုု႔ေက်ာင္းကစီစဥ္တယ္ေလ။ ေက်ာင္းမွာေနလည္အိပ္ရတယ္၊ဆရာမေတြကေရခ်ဳိးေပးတယ္၊ ေန႔လည္စာေကြ်းတယ္၊ အိမ္ကအစားအစာယူမလာရဘူး၊ စင္ကာပူတရုုတ္ေလးတစ္ေယာက္ဆိုုအိတ္ထဲမွာ ဘီစကြတ္ေတြထည္႔ထားၿပီး ခိုုးခိုုးစားတယ္။ဆရာမေတြကအတင္းေတာ႔မသိမ္းပါဘူး၊ သူကကုုိယ္ခႏၱာႀကီးေတာ႔ေက်ာင္းကေကြ်းတာနဲ႔မ၀ဘူးနဲတူတယ္။

အခုုဆိုုရင္ေၿမးေလးကသူ႔ကိုုေမေမနဲ႔ေဖေဖ ကဘာေႀကာင္႔တစိမ္းေတြလက္ထဲမွာ ထားခဲ႔ ရတာလဲ လိုု႔သူစိတ္ထဲမွာ ေတြးခ်င္ေတြးမွာ၊ ဒါေႀကာင္႔လားမသိဘူး။ ညေန၆ နာရီအေမ လာႀကိဳခ်ိန္မွာ ငိုုၿပီးေပ်ာ္ၿပီးထြက္လာတာၿဖစ္တယ္။သူမ်ားခေလးေတြရဲ႔အိမ္သားေတြက ၅နာရီေလာက္ဆိုုလာႀကိဳႀကေတာ႔သူစိတ္ထဲမွာေတြးခ်င္ေတြးမယ္ေလ၊ငါကိုုဘာေႀကာင္႔ ေမေမနဲေဖေဖကလာမႀကိဳရေသးတာလဲ? ခေလးကသူပိုုင္ပစၥည္းေတြ ကိုုသိမ္းထားၿပီးအေမအေဖ ကိုုေစာင္႔ေနေတာ႔တာပါပဲ။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ေလ၊ေမာင္တိုုင္ပင္စိတ္ပူေပမဲ႔ ဘာတတ္ႏိုုင္မွာ လဲ၊ ၂ပတ္ေလာက္စင္ကာပူမွာေနၿပီးေတာ႔ေမာင္တိုုင္ပင္အေတြးေပါင္းစုုံနဲ႔ၿမန္မာၿပည္ၿပန္လာရတယ္။

ၿမန္မာၿပည္ၿပန္ ေရာက္တာနဲ႔နဖူးေပၚလက္တင္ေခါင္းပူေအာင္ကိုုပဲစဥ္းစားၿပီးေတာ႔ဆုုံးၿဖတ္ခ်က္တစ္ခုုခ် လိုုက္တယ္။အေမမရွိေတာ႔တဲ႔သမီး သူ႔ကိုုငါကူညီရမဲ႔အခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီ။ကူညီရေတာ႔မယ္ လိုု႔ဆုုံးၿဖတ္ လိုုက္တယ္။သမီးကိုုခ်စ္တာတစ္ခုုတည္းတင္မဟုုတ္ဘူးေလ၊ေၿမးအႏွစ္ဆိုုတာ လည္္းပါတာေပါ႔ေလ၊သူအတြက္ကိုုအဓိကစဥ္းစားတာပါ။ ဆုုံးၿဖတ္ၿပီးခ်က္ခ်င္းလုုပ္လိုု႔မရေသးဘူး။ ပထမဆုုံးစင္ကာပူမွာႀကာႀကာေနႏိုုင္ဖိုု႔ long term pass ေလ ွ်ာက္ရမယ္။သမီးက PR ၿဖစ္ေနေတာ႔သူကေခၚလိုု႔ရတယ္။ သမီး ကိုုေဖေဖလာေနမယ္၊ lon term pass ေလ ွ်ာက္ေပးလိုု႔ ေၿပာ လိုုက္ေတာ႔ သူလည္း၀မ္းသာအားရနဲ႔ on line ကေနေလ ွ်ာက္ေပးတယ္။ ၂ပါတ္ေလာက္အတြင္းရတယ္၊ကိုုယ္တိုု္င္လာထုုတ္ရမယ္ဆိုုၿပီး ဖုုံးဆက္လာတယ္။ခိုုင္ခိုုင္မာမာဆုုံးၿဖတ္ၿပီးသားၿဖစ္ေနေတာ႔ ေမာင္တိုုင္ပင္ေနၿပည္ေတာ္ေၿပး----အလုုပ္ကေနထြက္ခြင္႔ၿပဳဖိုု႔ ႏွဳတ္ထြက္လႊာကိုုလူႀကီးဆီတင္----လူႀကီးနဲ႔ေတြ႔အခက္အခဲကိုုေၿပာၿပရတာေပါ႔။ သူတိုု႔လည္းေတာ္ေတာ္ဗ်ာမ်ားသြားပုုံ ရတယ္၊ေမာင္တိုုင္ပင္ေနရာအတြကလူစားကေတာ္ေတာ္နဲ႔မရဘူး။ေမာင္တိုုင္ပင္ကလည္းဆုုံးၿဖတ္ထားၿပီးၿပီေလ၊ပင္စင္ယူထားၿပီး ၿဖစ္ေပမဲ႔ ဒီအလုုပ္မွာေတာ႔ ၿပန္ လုုပ္ပါဆိုု လိုု႔ၿပန္လုုပ္ရတာေလ။ ပင္စင္ယူခဲ႔တဲ႔ ေနာက္ ၃ႏွစ္ေလာက္လုုပ္ၿပီးၿပီဆိုုေတာ႔ လူစားကိုု သူတိုု႔ရွာရေတာ႔တာေပါ႔။ေမာင္တိုုင္ပင္ အတြက္စဥ္းစားေပးပါတယ္။ မတ္လ ကုုန္ထိ လုုပ္ေပးဖိုု႔ေမတၱာရပ္ခံလာတယ္။ ေမာင္တိုုင္ပင္လည္းမတတ္ႏိုုင္ဘူး၊ ၿငင္း လိုု႔မွာ မရတာ၊ဒါနဲ႔ေနာက္တစ္ေခါက္စင္ကာပူၿပန္ long term pass သြားထုုတ္ၿပီး ေၿမးေလး ကိုုစိတ္မခ်တခ်နဲ႔ ပဲထားၿပီး ၿပန္လာရတယ္။

ေမာင္တိုုင္ပင္စင္ကာပူေရာက္ေနတုုံးေၿမးေလးေက်ာင္း ကိုု လိုုက္သြားတယ္။ေက်ာင္းေနစဆိုုေတာ႔အမ်ားနဲ႔လိုုက္မလုုပ္တတ္ေသးဘူး၊ဆရာမေတြကခိုုင္းရင္လုုပ္ခ်င္မွ လုုပ္တယ္။တာေပမဲ႔ အခုု၁လခြဲေလာက္ႀကာေတာ႔ ဟုုတ္ေနပါၿပီ။သူေက်ာင္း ကေက်ာင္းအုုပ္ဆရာမႀကီး ကမိဘေတြဆီကိုုေက်ာင္းမွာ ဘယ္ လိုုေနတယ္ထိုုင္တယ္ဆိုုတာ ရီပိုု႔ လုုပ္ပါတယ္။ရီပိုု႔ ကိုု အေမ လုုပ္သူ က facebook တင္ေတာ႔ဖတ္ရပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာကေတာ႔ေတာ္ေတာ္ ကိုုပူပန္မိ ပါတယ္။ရင္ဖြင္႔စရာအိမ္သူကလည္းမရွိေတာ႔ညီမဆီသြားသြားရင္ဖြင္႔ ရတယ္။ အၿမဲတန္း ေၿမးေလးေက်ာင္းမွာ အဆင္ေၿပေနသလားဆိုုတာေတြးေတြးေနတတ္တယ္။ ကိုုယ္ဟာကိုု လည္းသိပါတယ္။ေအာ္ ငါ ဒီအရြယ္မွာ ၀ိပသာနာတရား အားထုုတ္ေနရမွာ ငါ႔ေၿမး ငါ႔ေၿမးဆိုုၿပီး ငါစြဲနဲ႔ သကၠာရဒိဌိ ၀င္ေနၿပီ လိုုေတာ႔သတိထားမိပါတယ္။ တာေပမဲ႔ ကိုုယ္ ကပုုထုုဇဥ္ေလ၊အခုုေတာ႔ အခ်ိန္ကကုုစားၿပီးၿဖစ္ေနေပမဲ႔ ေၿမးေလး ဆီသြားေနဖိုု႔ပဲစိတ္ကေရာက္ေနေတာ႔တယ္။ ကိုုယ္အိမ္မွာ အေခြ်အရံသင္းပင္းနဲ႔ ဇိမ္နဲ႔ေနႏိုုင္ေပမဲ႔ စင္ကာပူ ကိုုသြားၿပီး ငါ ဘာ လိုု႔မ်ားဒုုကၡ ခံေန ရမွာ လဲလိုု႔ကုုိယ္႔ကိုုကိုုယ္ ေမးမိတယ္။ ရန္ကုုန္ကအိမ္ကိုုလည္းေစာင္႔ေရွာက္ရေအာင္အေဒၚႀကီးေတြနဲ႔ ညွိ ရတာေပါ႔။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာေနလာေတာ႔အိမ္သားလိုုၿဖစ္ေနေတာ႔ပူပန္စရာေတာ႔မရွိဘူးေပါ႔ေလ။

ေအာ္ -- ေၿမး အဖိုုး ႀကားကသံေယာဇဥ္ဆိုုတာ မေသးလွပါလားေနာ္---ေမာင္တိုုင္ပင္တိုု႔ႏိုုင္ငံမွာအင္တာနက္ကလည္းေႏွးေနေတာ႔ေကာင္းတဲ႔အခ်ိန္ေစာင္႔ၿပီး ေၿမးနဲ႔ အဖိုုး skype မွာ ေန႔တိုုင္း ေတြ႔ႀကတယ္။ညဆိုု ၉ နာရီ ေလာက္ေပါ႔။သားမက္နဲ႔ viber ခ်ိတ္ထားေတာ႔သူဆီလွမ္းသတိေပးရတယ္။ ေၿမး ကအဲဒီအခ်ိန္ဆိုု ဖိုုးဖိုုး၊ဖိုုးဖိုုး ဆိုုၿပီး အေဖ ကိုုကြန္ပ်ဴတာဖြင္႔ ခိုုင္းေနၿပီ။ ကြန္နက္ရွင္ေကာင္း လိုု႔ skype ရရင္ ေၿမးကခုုန္ေပါက္ၿပီးေပ်ာ္ေနၿပီ။ ဖိုုးဖိုုးကိုု လာၿပီးအာဘြားလာေပးတယ္၊ ကြန္ပ်ဴတာ စကရင္ ကိုုေပါ႔၊ ေက်ာင္းမွာဆရာမေတြနဲ႔ လုုပ္တဲ႔ Hi5 ကိုုလည္းလာလုုပ္တတ္တယ္။လက္၀ါးခ်င္းရုုိက္ႀကတာေလ။ အဖိုုးနဲ႔ေတြ႔ ရရင္ကြန္ပ်ဴတာေရွ့မွာ ဂြ်မ္းထိုုးေတာ႔တာပဲ။ ဘယ္ကတတ္လာတာလဲမသိဘူး၊ဂြ်မ္းေကာင္းေကာင္း ထိုုးတတ္တယ္။ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႔မွာ ေၿပးမယ္၊ခုုန္မယ္၊ေပါက္မယ္၊ခေလးဘာ၀ေပါ႔။ သူ႔ ကိုုဂရုုစိုုက္ေအာင္လိုု႔---ညပိုုင္းမွာစားစရာတစ္ခုုခုု ကိုုစားတတ္တာကေတာ႔အဖိုုး ကိုု တူတာနဲ႔တူတယ္။

စားစရာဆိုုတာကြာေစ႔လိုု snack မ်ဳိးေပါ႔။ သူအေမ က ဓါတ္ပုုံ၀ါသနာပါေတာ႔ SLR ကင္မရာေကာင္းေကာင္း၀ယ္ထားတယ္။ အေမကဓါတ္ပုုံဆရာ၊ သားကေမာ္ဒယ္ဘြိဳင္း---- အိုုင္တင္ကေကာင္းေကာင္းလုုပ္တတ္ေတာ႔သူ ပုုံထြက္ေတြကေတာ္ေတာ္ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္။ အဖိုုးရဲ႔ i pad2 ထဲမွာ ေၿမးေလးပုုံေတြခ်ည္းပဲ။ကင္မရာဆရာကေတာ႔ သူ႔ အေမ---သူ႔အေမက လစဥ္ ၁၇ ရက္တိုုင္း မိသားစုုပုုံ ကိုုရုုိက္တယ္၊ သူ႔ ပုုံ ကိုုရုုိက္တယ္၊ ေဖ႔ဘြတ္မွာ တင္တယ္၊ ေဖေဖၚ၀ါရီ လ၁၇ရက္ေန႔ မွာ သူကိုုေမြးတာေလ။ From birth to date ေၿမးေလး ဖြံၿဖိဳးတိုုးတက္မႈမွတ္တမ္းေတြရွိတယ္။

ေမာင္တိုုင္ပင္ေၿမးအတြက္ယခုုလိုုဆုုံးၿဖတ္ခဲ႔တာကိုုဘယ္လိုုအေႀကာင္းအခ်က္နဲ႔မွ ေနာက္ၿပန္မဆုုတ္ႏိုုင္ေတာ႔ပါ၊ ေမာင္တိုုင္ပင္ အလုုပ္လုုပ္ခဲ႔တာ လုုပ္သက္ က ၃၇ ႏွစ္ပါ။အခုုထိအလုုပ္ကိုုလုုပ္ႏုုိင္ဖိုု႔ က်န္းမာေနတုုံးပါ။ ေမာင္တိုုင္ပင္လိုုလူအတြက္ ယခုုလိုုအခ်ိန္မွာ opportunities ေတြအမ်ားႀကီးရွိေနပါတယ္။ ဟိုုလူေခၚဒီလူေခၚနဲ႔-ေမာင္တိုုင္ပင္အၿမဲၿငင္းေနရပါတယ္။ဒါေပမဲ႔မိသားစုုအတြက္ဒီအခ်ိန္မွာ ရာႏွဳန္းၿပည္႔ ေပးရမဲ႔အခ်ိန္ လိုု႔ေမာင္တိုုင္ပင္ယူဆပါတယ္။

သင္ေကာဒီလိုုမ်ဳိးအၿဖစ္နဲ႔ ႀကဳံရရင္ဘယ္လိုုဆုုံးၿဖတ္ပါမလဲ ?