ပုလုံးေလး ၁ ႏွစ္ၿပည္႔ ၿပီ

မေန႔ညက႔ ဘိုးဘိုးေလ ၿမန္မာ MRTV4 5 movies ကလာတဲ႔ ကုလားကားကိုၾကည္႔ေနတာ။ ၁၂နာရီေက်ာ္ သြားၿပီးပုလုံးေမြးေန႔ ရက္ ကို ကူးသြား တာမသိလိုက္ဘူး။ ဒါနဲ႔ ေၿမးေလးအထိမ္းအမွတ္ blog ေရးအုံးမွေလ ဆိုၿပီ ေရးတာပါ။ မနက္ ၂ နာရီမွ အိပ္ရာ၀င္ရတယ္။ဘိုးဘိုး ကကုလားကားကို ႀကည္႔ ေလ႔ မရွိဘူး။ ဒါေပမဲ႔ဇာတ္ ကဆြဲေဆာင္သြားေတာ႔ အဆုံးထိၾကည္႔ၿဖစ္ သြားတယ္။ ဇာတ္ လမ္း ကေတာ႔ ၉ႏွစ္ရြယ္ သြားေခါေလးနဲ႔ ကုလားေလး အီရွန္အေၾကာင္းပါ။ ခေလး ကလည္း သရုပ္ေဆာင္တာပီ ၿပင္ သလိုမင္းသားကလည္း သရုပ္ ေဆာင္ေကာင္းတယ္။ ခေလး မိဘက သား၂ေယာက္ ရွိတယ္။ သားအႀကီး ကစာေတာ္တယ္၊ အားကစားမွာ ထူးခြ်န္တယ္။ သားအငယ္ အီရွန္ handicap ၿဖစ္ေနတာ မိဘေတြကမသိဘူး။ ေက်ာင္းမွာ ဆရာေတြကလည္း ခေလး စာမ လိုက္ ႏုိင္တာ အေႀကာင္း ရင္း ကိုမရွာဘူး။ ခေလး ကို ပဲဖိဆူ ဖိေၿပာေနေတာ႔ ႀကာေတာ႔ ခေလး ကေႀကာင္ ေနပါ ေရာ။ ေက်ာင္း အုပ္ ႀကီး ကအစ ခေလး စာမ လိုက္ ႏုိင္ရင္ေက်ာင္း ထုတ္ပစ္မယ္လို႔မိဘ ေတြကိုေခၚေၿပာေတာ႔ အေဖ ကသားအငယ္ ကို ဆိုင္းမဆင္႔ ေဘာ္ဒါ ေက်ာင္း ကို ႏွစ္၀က္မွာပဲေၿပာင္း ပို႔ လိုက္တယ္။ ေဘာ္ဒါေက်ာင္းမွာ စည္းကမ္း ကပို တင္းႀကပ္ေတာ႔ခေလးမွာပို ဆိုးဆိုးလာတယ္။ ဒါနဲ႔ ေဘာ္ဒါေက်ာင္းကပန္းခ်ီသင္တဲ႔ဆရာေၿပာင္းသြားေတာ႔ အနီးအနား ကhandicap ခေလးေတြေနတဲ႔ ေက်ာင္း ကပန္းခ်ီဆရာတစ္ေယာက္ အစားထိုး ေခတၱလာသင္တယ္။သူကမင္းသားေပါ႔။ အဲဒီမွာ ဆရာက အီ ရွန္ ကို သတိိၿပဳမိၿပီး ခေလးဘာေႀကာင္႔ handicap ၿဖစ္ေနရသလဲဆိုတာစိတ္၀င္စားခဲ႔တယ္။ ဒါနဲ႔ မိဘေတြ အိမ္ အထိလိုက္သြားၿပီး အီရွန္ အေၿခအေန ကိုစုံစမ္း ခဲ႔တယ္။ အီ ရွန္ ဟာပန္းခ်ီ ဆြဲ အင္မတန္ေတာ္တာ ကိုသိလာရၿပီး အိမ္မွာ အီရွန္ဆြဲတဲ႔ ပန္းခ်ီကားအခ်ဳိ႔ ကို ယူလာခဲ႔တယ္။သူရဲ႔ အေတြးအေခၚဟာခေလး တစ္ေယာက္နဲ႔ မတူတာ ကို သတိၿပဳ မိလာ တယ္။အီရွန္ ရဲ႔ အခက္အခဲကစာလုံးေတြကိုခ်က္ခ်င္းမမွတ္မိတာပဲ။ တခါတေလမွန္ထဲမွာ ၿမင္ရသလိုမ်ဳိးေၿပာင္းၿပန္ေတာင္ ေရးမိ တယ္။ ပန္းခ်ီဆရာက စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ခေလး ကို ၿပဳၿပင္ေပးတယ္။

ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးနဲ႔ တၿခား ဆရာေတြကိုလည္းကူညီဖို႔ ေၿပာတယ္။ေနာက္ ဆုံးေတာ႔ခေလး ကတိုး တက္မႈေတြရွိ လာတယ္။ေနာက္ဆုံးေဘာ္ဒါေက်ာင္းမွာဆရာေတြေကာ၊ေက်ာင္းသားေတြေကာ ပန္းခ်ီဆြဲ ၿပိဳင္ပြဲ ကိုဆရာႀကီး က ဦးစီးက်င္းပေပးတယ္။ ၿပိဳင္ပြဲ မွာ အီရွန္ ကပထမ၊ ပန္းခ်ီဆရာက အီရွန္ပုံတူ ကို ဆြဲတာက ဒုတိယ ရတယ္။ ပထမရသူ အီရွန္ ကိုေခၚေတာ႔ေက်ာင္းသားေတြႀကားထဲမွာ ပုန္းေနေသးတယ္။ ေနာက္မွ ထြက္ လာၿပီး ဆုယူတယ္၊ သူပန္းခ်ီသင္ေပးတဲ႔ ဆရာကိုေၿပးဖက္တယ္။ဇာတ္လမ္းေလးကေတာ႔မဆန္္း ပါ။ ဒါေပမဲ႔ ဒီကုလားကား ကို ႀကည္႔ ရင္းေၿမးေလးပုလုံး ကိုသတိရလာတယ္။ တေန႔က Nge - Naing ရဲ႔ blog မွာ သူသားဘာေႀကာင္႔အဂၤလိပ္လုိပဲေၿပာေၿပာေနရသလဲဆိုတာကိုေရးထားတာဖတ္ရတယ္။ အေတြးအေခၚ၊အေရး အသား ေကာင္းတယ္။ အခု သူမရဲ႔ blog ကို မႀကာခဏ ၀င္ႀကည္႔ ၿဖစ္တယ္။ ခေလး ကို ဆုံးမတဲ႔ အခါ သူတို႔ ကို နား လည္ေအာင္ ကိုယ္ကအရင္ လုပ္ၿပီးမွ ဆုံးမသင္႔ေၾကာင္း အဓိကေရးထားတာပါ။ ပုလုံးအေမ ဆီ forward လုပ္ လိုက္ ေတာ႔ဖတ္ၿပီး ၿပီ တဲ႔။ ေတာ္ပါေသးတယ္၊ ဒီလို အဖိုုးတန္တဲ႔ စာေကာင္းေပမြန္ရွိ တဲ႔ blog ေတြကို ၀င္ဆတ္ ေလ႔ ရွိ လို႔။ ဒါေပမဲ႔ ပုလုံးသာ blog ထဲကခေလး လိုဆိုးရင္ တီးပစ္ လိုက္မယ္ လို႔ေၿပာေသးရဲ႔။ ဘိုးဘိုးေၿပာခ်င္တာကခေလး ကိုဆုံးမရင္ ခေလးကိုအရင္နားလည္ေအာင္လုပ္ၿပီးမွဆုံးမ လို႔ ေၿပာခ်င္တာ။

အခုဆို ပုလုံးကလမ္းေလွ်ာက္တတ္ၿပီဆိုေတာ႔ေတာက္ေတာက္နဲ႔ေဆာ႔ေတာ႔တာပဲ။က်န္းမာတဲ႔ခေလးေဆာ႔တာ
မဆန္းပါ။ အမူအရာကလည္းလုပ္တတ္ေသးတယ္။ အင္း ငါ လည္းေ၀းေနေသးလို့သာ။ နီးနီးေနရင္ လည္း မ်က္ေစ႔ေနာက္မွာပဲ။ကုလားကားမွာ လည္းမိဘေတြ၊ဆရာေတြခေလးေတြအေပၚမွာ သူတို႔ၿဖစ္ေစခ်င္သလိုဆႏၵ မေစာမိၾကဖို႔ ပညာေပးထားတာပါ။ အုိင္းစတိုင္းတို႔၊ လီယုိနာဒါဗင္ခ်ီ တို႔ဟာ လည္းငယ္ငယ္ကေက်ာင္းစာ ကိုေကာင္းေကာင္း မ လိုက္ႏိုင္ႀကပါဘူး။ အခုေခတ္မိဘေတြကသားသမီး ေတြ ကိုေက်ာင္းစာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး
ႀကပ္ႀကပ္မတ္မတ္လုပ္ႀကတာေကာင္းပါတယ္။ဒါေပမဲ႔ မိဘေတြကခေလးကိုနားလည္းခံစားတတ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ခေလး ဆိုတာ သူအက်ိဳးေပးနဲ႔ သူလာႀကတာပါ။

ပုလုံးေလးတစ္နွစ္ၿပည္႔ ၿပီ၊ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ လုံးက်န္းမာသန္စြမ္းၿပီးဥာဏ္ရည္ ထက္ပါေစ။