ဘိုးဘိုးေၿမးရဲ႔မ်ဳိးဆက္ပုံရိပ္ (၂)

ပါေမာကၡဦးသာထိုကြယ္လြန္သြားတာကိုအင္တာနက္မွာေတြ႔ေတာ႔မွ ရန္ကုန္ အိမ္ကိုအေၿပးအလႊားသြားၿပီးသတင္းေမးရတယ္။ အန္တီေလးကေတာ႔ က်န္းက်န္း မာမာပါပဲ။ ခိုင္ထူးလည္းၿပန္ေရာက္ေနေတာ႔ သူ နဲ႔ပါေတြ႔ ခဲ႔တယ္။ မန္းတကၠသိုလ္ ၀န္းထဲမွာေန တုံးက ခေလးေတြေကာ မိဖေတြေကာခင္ခင္မင္မင္ နဲ႔ႀကီးၿပင္းလာၾကတာေလ။မန္းတကၠသိုလ္ထဲမွာ ပါေမာကၡ ေတြအတြက္ ေဆာက္ထားတဲ႔၂ထပ္ တုိက္အိမ္၁၀လုံး၅တန္းစီ ေဆာက္ထားတာ။ဘိုးဘိုးတို႔အိမ္ေရွ့ကလမ္း ကိုေတာ႔တကၠသိုလ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကအေဖေနတဲ႔လမ္း ၿဖစ္တာေႀကာင္႔ “နတ္ရွင္ေနာင္လမး္“ လို႔အမည္ေပးခဲ႔ တယ္။ အိမ္ေရွ့မွာ တင္းနစ္ကြင္းေတြပဲရွိတယ္။ ေနာက္ မိုးလုံေလလုံ အားကစားရုံ၊ စာတိုက္၊ ေဘာ္လီီေဘာကြင္းေတြရွိပါတယ္။ အိမ္ ၁၀လုံး မွာ နံပါတ္ ၁ က ပါေမာကၡေဒါက္တာခင္ေမာင ္နဲ႔ၿမန္မာစာက ပါေမာကၡေဒၚလွၿမတ္၊ နံပါတ္၂ ကအန္တီပါေမာကၡေဒၚႀကည္ၾကည္လွနဲ႔ ဗိုလ္မႈးမ်ဳိးၿမင္႔ (ဗိုလ္ၿမင္႔အုန္းမိဘ)၊ နံပါတ္၃ ကရူပေဗဒပါေမာကၡဦးေက်ာ္ၿမင္႔၊ သူ႔အရင္က Ford Foundationနဲ႔ လာတဲ႔ Professor Owen နံပါတ္၄ ကပါေမာကၡဦးသာထို၊အန္တီေလး၊ နံပါတ္ ၅ ကပါေမာကၡဦးသိန္းေမာင္နဲ႔ အန္တီသန္း နံပါတ္ ၆ က Professor Ali နဲ႔ မိသားစု ရုပေဗဒဌာနကပဲ။ သူ႔သားေတြထဲကလွေမာင္တို႔ စိုးၿမင္႔ တိုကရန္ကုန္မွာ လုပ္ငန္းရွင္ေတြပဲ။ နံပါတ္ ၇ ကေတာ႔ေမ႔ေနၿပီ။ နံပါတ္ ၈ ကအဂၤလိပ္စာပါေမာကၡ မစၥတာ မူနီ၊ နံပါတ္ ၁၀ ကဘူမိေဗဒပါေမာကၡ မစၥတာ ဆရင္း အိႏၵိယတကၠသိုလ္တစ္ခုက ဧည္႔ပါေမာကၡအေနနဲ႔ လာတာၿဖစ္တယ္။ သူတို႔မိသားစုေတြ အသီးသီးေနၾကတယ္။ သမီး ေလးက ဘြားဘြားကြ်ဲ နဲ႔ ရြယ္တူပဲ။

ဘိုးဘိုးတို႔အိမ္ေရွ႕နတ္ရွင္ေနာင္လမ္း က လူရွင္းတယ္။ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြတကူးတက လာမွပဲေရာက္ တယ္။ အိမ္ေရွ့ တင္းနစ္ကြင္းေက်ာ္ရင္ ေရွႊၿပည္ေအး ေယာက်္ားေလးအေဆာင္၊ အိမ္ေရ႔ွကမ်ား ေဆးရုံသြားတဲ႔ ေက်ာင္းသူေတြ ၿဖတ္ေလွ်ာက္သြားလို႔ကေတာ႔္၀ရံတာကေနေက်ာင္းသားဘာ၀ “မေၿပာမရွိႀကနဲ႔ ” လို႔ေအာ္္ ႀကတယ္ေလ။ေရႊမန္ေဆာင္ဆိုတာနံမည္ႀကီး မိနး္ခေလးေဆာင္၊ေနာက္ေဘးကသစၥာေဆာင္ရွိတယ္။ ေရႊမန္းေဆာင္ ေရွ႔မွာ ၿမင္းလွည္းေတြဂိတ္ထိုးတယ္။ ဘိုးဘိုး တို႔ေမာင္ႏွမေတြ ၿမင္းလွည္းနဲ႔ လေပး စီးၿပီး ေက်ာင္းတက္ရတာ။ ဘိုးဘိုးတို႔ညီအစ္ကို၂ ေယာက္က စိန္ပီတာ၊ ဘြားဘြားကြ်ဲကစိန္ဂ်ဳိးဇက္ကြန္ဗင္႔ ကိုေန႔တုိင္း သြားရတာေလ။ ၿမင္းလွည္ေမာငး္သူက ပုဏ္ဏား လူမ်ဳိး ၿမင္း ၂ေကာင္ရွိတယ္။မနက္ ၁ ေကာင္ ည ၁ ေကာင္ ညွာၿပီး ခိုင္းတယ္။ အဲဒီတုံးကမႏၱေလးက ကားသိပ္မေပါေသးဘူး။ ၿမင္းလွည္း ပဲ စီးၾကတယ္။ႀကီး လာမွ ေက်ာင္းကားနဲ႔ေက်ာင္းတက္ရတာ။ အၿပန္ႀကရင္ ဘိုးဘိုး ကၿမင္းလွည္းေမာင္းသင္တယ္။ နံပါတ္ ၉ နတ္ရွင္ေနာင္လမ္း အိမ္မွာၿခံကလည္းက်ယ္ေတာ႔ အေဖ နဲ႔ အေမ က ႏွင္းဆီေတြစိုက္ၾကတယ္၊ ႏွင္းဆီပန္း ေတြကိို အိမ္ ကထမင္းခ်က္ က ေရႊမန္းေဆာင္ မွာ သြားေရာင္းေပးတယ္။ အေပ်ာ္စိုက္တာေပါ႔။ ေဆာင္းတြင္း ေရာက္ရင္ အေဖ ကစိန္ခ်ယ္၊ေဟာလီေဟာစ္၊ ေပၚပီ၊ ပန္းေတြစိုက္တယ္။ အငွားနဲ႔ေၿမ ကို ၿပဳၿပင္ ခိုင္းတယ္။ေရ ကို ကိုယ္ တိုင္ေလာင္းတယ္။

အိမ္ေရွ႔မွာ ေရေၿမာင္း ေတြရွိတယ္။ Estate Engineer ကသူ ဂ်စ္ကားေလးနဲ႔ မန္းတကၠသိုလ္တ၀န္း လုံး လိုက္ ႀကည္႔ေနတာ၊ ေၿမာင္းေတြက ေရစီးေရလာအင္မတန္ေကာင္းတယ္။ အဲဒီတုံးက ၿမန္မာၿပည္ႀကီး မပ်က္စီးေသး ဘုူးေလ၊ သူ႔အလုပ္သူတာ၀န္ေက်ေက် လုပ္ၾကတယ္။ ညေနႀကရင္ မိသားစု ပန္းၿခံထဲထြက္ ၿပီး ဘိုးဘိုး တို႔က ေရပုံးေတြဆြဲ မႏုိင္မနင္းနဲ႔ ေရေလာင္းႀက ၿပီ။ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြ လည္း စိုက္ေတာ႔ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ စားရတယ္။ ဦိးေလးေအာင္ထြန္းလူပ်ဳိးတုံးကေအာက္ထပ္မွာ တစ္ခန္းအိပ္တယ္။ အေပၚမွာအိပ္ခန္း က ၃ ခန္း ဆိုေတာ႔ ညီအစ္ကို ၂ ေယာက္ ကတစ္ ခန္းေနၾကတယ္။ ညဆိုရင္ အေဖ ကေက်ာင္း ကယူလာတဲ႔ အလုပ္ေတြ လုပ္တယ္။ စာဖတ္တယ္၊ ဘိုးဘိုး တို႔ ငယ္ငယ္ ကအေဖစာသိပ္မေရးၿဖစ္ဘူး။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းက အလုပ္၊ စာသင္တဲ႔အလုပ္နဲ႔ပဲအလုပ္ရႈပ္ေနတာမ်ားတယ္။ ဘိုးဘိုးတို႔ေမာင္ႏွမတစ္ေတြ ကိုယ္႔ အသိနဲ႔ ကိုယ္ စာဖတ္တယ္၊ homework ရွိ ရင္ လုပ္တယ္၊ အေမနဲ႔အေဖ ကဘာမွ မေၿပာရဘူး။ အခုေခတ္ မိဖေတြ လိုတုတ္တစ္ေခ်ာင္း ကိုင္ၿပီး စာက်က္ဆိုတာ လည္းမေၿပာရဘူး၊အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက အေမ ကေတာ႔ ဦး၀ိမလတရားစာအုပ္ေတြဖတ္ေနၿပီ။

ဘိုးဘိုးတို႔အေဖကရီရတယ္။အကုန္သူ႔ဖါသာလုပ္တယ္။ကားလည္းၿပင္တတ္တယ္။တစ္ခုခုလုပ္ လို႔ေအာင္ၿမင္သြား ရင္သားသမီးေတြကို ဒါ MA ေအာင္ထား လို႔ လုပ္တတ္တာ လို႔ေၿပာတယ္။ နဲနဲ ႀကီး လာေတာ႔ MA နဲ႔ဘာဆိုင္လို႔လဲ ၿပန္ေမးမိတယ္။အမွန္ေတာ႔ သားေတြ သမီးေတြစာႀကိဳးစား ခ်င္ေအာင္ေၿပာတာပါ လားလို႔ ႀကီးလာမွ သေဘာေပါက္တယ္။ အေဖကႀကြား၀ါတတ္တဲ႔သူမွမဟုတ္တာ။ အေမက ေၿပာဘူးတယ္။ ဘိုင္စကုတ္ဂ်ပိုး လုပ္တုံး ကလည္း ရုပ္ရွင္ၿပတဲ႔စက္ပ်က္ရင္သူကလိေသးတယ္တဲ႔။ အေမနဲ႔အေဖ ရေတာ႔ ေတာင္ငူမွာဘိုင္စကုတ္ရုံေထာင္ေသးတယ္ေလ။အဲဒီအလုပ္ ကို အေမ ကဂ်ပိုးအလုပ္ လို႔ေၿပာတာ။ အေဖေတာင္ငူမွာ ေနေတာ႔အလုပ္ကစုံတယ္။ သစ္ကုန္သည္ လည္း လုပ္ လိုက္ေသးတယ္ လို႔ေၿပာတယ္။ သူရုပ္ရွင္ရုံ ကို ရင္စီနီမာ လို႔အမည္ေပးထားတယ္။ အေဖရဲ႔ အေဖ ကဦးဖိုးရင္လို႔ေခၚေတာ႔“ရင္” ကိုယူလိုက္တာ။ ဖဆပလအမတ္ေလာင္းေတြေရြးေတာ႔ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ကိုခ်မ္းၿမ ခင္ဗ်ားေတာင္ငူကေန အေရြးခံ လို႔ေၿပာေတာ႔ အေရြး မခံ ရပါေစနဲ႔ ဆိုၿပီး မနည္းလိုက္ဖ်က္တယ္။ အေဖေၿပာေတာ႔ ငါ ေက်ာင္းဆရာပဲ လုပ္ခ်င္တာ၊ အဲဒီအလုပ္ေတြကစစ္ ၿပီးစမို႔ ေခတၱပဲ လုပ္တာ လို႔ေၿပာတာပဲ။ ဘိုးဘိုး တို႔နည္းနည္းႀကီးလာေတာ႔ ဘာေတြးသလဲ သိ လား၊? ဖဆပလအမတ္သာလုပ္မိရင္ ဒီႏံြထဲကရုန္းမထြက္ႏုိင္ပဲ စစ္တပ္က အာဏာ သိမ္း ေတာ႔ ငါ႔အေဖေထာင္ထဲပါသြားႏိုင္တယ္ လို႔ ဘိုးဘိုးတို႔ေတြးမိႀကတယ္။ အေဖကေထာင္က်ဘူး တယ္၊ ေတာင္ငူကို ကရင္သူပုန္ေတြ သိမ္းေတာ႔အေဖတို႔ ကိုေတာင္ငူရဲ႔ ၿမိဳ႔ မ်က္ႏွာ ဖုံးဆို ၿပီး ေတာင္ငူေထာင္ထဲ ထည္႔ထားတယ္။ အေဖအစ္ကို၀မ္းကြဲတရားသူႀကီးဦး စိိန္ရင္ လည္းပါတယ္။ထြက္ေၿပး လို႔ လည္းမရေတာ႔အဖမ္း ခံ လိုက္ရတာေပါ႔။ အေမ ခမ်ာဦးစိန္ရင္မိန္းမ ႀကီးႀကီးေဒၚႏွုင္းရီနဲ႔ အေဖ တို႔တစ္ေတြလႊြတ္ေပး ဖို႔ အတြက္ ကရင္စစ္ ဗိုလ္ေတြဆီသြားၿပီး မ်က္ေရခံထိုး ေတာင္းပန္ေပမဲ႔ လည္း မရခဲ႔ ဘူး။ ဘယ္ လိုမွ ေၿပာမရေတာ႔ ဘုရားတရားပဲ တေနရတာေပါ႔။ အေဖကိုယ္ တိုင္“ေကာ္သူေလး အက်ဥ္းသမား“ ဆိုၿပီးေဆာင္း ပါးေရးဘူးတယ္။

ဘိုးဘိုးကအလြန္ငယ္ေသးတဲ႔အခ်ိန္ေပါ႔။ပုလုံးေလာက္ရွိၿပီထင္တာပဲ။တစ္ႏွစ္ေတာင္မၿပည္႔ေသးဘူးထင္တယ္။အေမ ရဲ႔ အေတြ႔အႀကံဳေတြ ကိုအေမ ကဘိုးဘိုး တို႔ ႀကီး လာမွေၿပာေၿပာၿပ လို႔ဒါေတြသိရတာ။ကရင္ေခတ္က က်ီးလန္႔ စာစာ ေန ေနႀကရတာေလ။ အေမခမ်ာ မႏၱေလး ကလိုက္ လာၿပီးေတာင္ငူမွာ ဒုကၡေတြ ႀကဳံရတာ။ အဲဒီအခ်ိန္တုံးကထဲ က ေရာင္စုံေသာင္း

က်န္းသူေတြထၾကြၾကတာဒီေန႔တိုင္ပဲေနာ္။ ဒီအၿဖစ္အပ်က္ေတြက ဘိုးဘိုး တို႔ အတြက္ ညအိပ္ရာ၀င္ပုံၿပင္ ေတြပဲေလ။မွတ္မွတ္ရရ ေထာင္ထဲက ေစာင္ႀကီးတစ္ခု ကိုအေဖ ကအမွတ္တရယူလာတယ္။ ေဆာင္းတြင္းေရာက္ရင္ေထာင္္ ေစာင္ႀကီး ကေလးေတာ႔ ဂြမ္းေစာင္ေအာက္ကခံ ၿခဳံ ရင္ေတာ္ေတာ္ေႏြးတာပဲ။ ဘိုးဘိုး တို႔တစ္ေတြ လုလုၿခံဳႀကတာ မွတ္မိေသးတယ္။အဲဒီေစာင္ႀကီး က မန္းတကၠသိုလ္ေက်ာင္းထဲထိပါလာတယ္။

ေထာင္ထဲမွာသူကိုေစာင္႔ေရွာက္တဲ႔ ဦးမာဒင္ႀကီး ကို လည္း မန္းတကၠသိုလ္ ထိလိုက္ လာအလုပ္ေတာင္းေတာ႔ အိမ္ေနာက္က အလုပ္သမားတန္းလ်ားမွာေန ခိုင္းၿပီး မန္းတကၠသိုလ္ၿမန္မာစာဌာနမွာ ရုံးအကူ ခန္႔ေပးခဲ႔တယ္။ အေဖ အေပၚမွာ အလြန္သစၥာရွိေသာလူမ်ားၿဖစ္တယ္။ အေဖကအလုပ္လုပ္တဲ႔အခါ အေတာ္စနစ္က် တယ္။ အိမ္မွာ အေဖရဲ႔ slogan ေတြကအမ်ားႀကီးပဲ။ မွတ္ေတာင္မမွတ္မိဘူး။ အေမမ်ားစိတ္မ်ား လို႔ တစ္ခုတေလမ်ား ခ်ဳိ႔ယြင္းသြား လို႕ေတာ႔ သူစာၾကည္႕ခန္းမွာ slogan တစ္ခုေရာက္သြားပါေလေရာ။ အမ်ားသူ ငါနဲ႔ဆက္ဆံ လို႔တစ္ခုခုလိုသြား ခဲ႔ ရင္လည္းသူ႔ကိုယ္သူသတိေပးတဲ႔အေနနဲ႔ slogan တင္ေတာ႔တာပဲ။

သားသမီးေတြက slogan ေတြမ်ားေတာ႔ ရွက္တာေပါ႔ေလ။ အဲဒီ လိုပဲဦးသာဓုႀကီး လုပ္တတ္တယ္ လို႔ သုေမာင္စာေတြထဲမွာ ဖတ္ လိုက္ရတယ္။ ေၿမးေလးဘြားကြ်ဲ ငယ္ငယ္ကမႏၱေလးေဆးရုံမွာ အလုပ္သင္ဆရာ၀န္ လုပ္ေတာ႔ အိမ္ၿပန္ေရာက္လာရင္ ေမြးခန္းက နပ္စ္မေတြ အပါးခိုလို႔ဆူရတဲ႔ အေႀကာင္း အေဖနဲ႔အေမ ကိုေၿပာၿပတဲအခါ အေဖက“ သမီးလူေတြကိုေအာက္ႀကိဳ႔ လို႔ဘာမွ မၿဖစ္ဘူး။ဒါေပမဲ႔ ကိုယ္မွာ ပညာေတြအမ်ားႀကီးတတ္လာတဲ႔အခါ ကိုယ္ကို ကိုယ္ ႏွိမ္႔ခ်ၿပီး ဆက္ဆံေၿပာဆိုရ တယ္။” လို႔ဆုံးမတယ္။ အေမကေတာ႔ ”သမီး ရယ္ သမီး ခိုင္းရင္အဆင္ေၿပေအာင္လူေတြကို ေကြ်း ခ်ိန္တန္ေကြ်း သာသာခ်ုိဳခ်ဳိနဲ႔ ခိုင္းေပါ”႔ လိုေၿပာတယ္။ အေမက မႏၱေလးစိုက္ပ်ဳိးေရးတကၠသိုလ္ကRector ဦးသန္းထြန္း (မန္းေဆးတကၠသိုလ္က ပါေမာကၡခ်ဳပ္ေဒါက္တာသန္း၀င္းဖခင္) ရဲ႔ေယာကၡမႀကီးကို စံနမူနာယူခိုင္းတယ္။ သူအိမ္မွာ လုပ္တဲ႔ ယဥ္ေမာင္းက အဖြားႀကီး ကတစ္ခုခုခိုင္းရင္ အင္မတန္မွ စကားေၿပာခ်ဳိသာတာပဲတဲ႔။ သားေရ အဘြား ကို ဘာလုပ္ေပးပါအုံးနဲ႔ သူေၿပာတာႀကားတာနဲ႔ပင္လုပ္ ဖို႔ထိုင္ရာကထေနၿပီတဲ႔။ အေမကိုသူတို႔ယဥ္ေမာင္းကၿပန္ေၿပာၿပ လို႔ အေမ ကမွတ္ထားၿပီး ဘိုးဘိုး တို႔ ကိုအၿမဲေၿပာၿပတာ။ လူေတြနဲ႔ဆက္ဆံတဲ႔အခါ အထက္စီး ကမေနမိ ဖို႔ ကို ေၿပာတာ။ဘြားကြ်ဲ လည္းအေမ ေၿပာသလို လုပ္ လိုက္ေတာ႔ တစ္ လအတြက္း နပ္စ္ေတြက မမ၊မမ နဲ႔ေနေတာ႔တာပါပဲတဲ႔။

အဲဒီ လိုပဲ ဘိုးဘိုး တို႔ကဒီ လိုအဆုံးအမေအာက္မွာ ႀကီး ၿပင္း လာရတာ။

ဘိုးဘိုးတို႔ကေတာ႔ယုံၾကည္တယ္ေလ။ အေဖနဲ႔အေမ ဆုံးမသြန္သင္မႈေအာက္မွာ ႀကီးၿပင္း လာရလို႔ သားသမီး ေတြအားလုံး ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔ၾကတယ္ထင္တာပဲ။ ဒါေၾကာင္႔သားသားေမေမ ကို လည္း ဘိုး ဘိုး ကအဲဒီနမူနာ ေတြယူၿပီးသြန္သင္ဆုံးမေနရတာေပါ႔။ ပညာေတြတတ္လာရင္ ပညာမာနမတက္ရဘူး။ ပိုၿပီးေတာ႔ ေတာင္ ကိုယ္ကိုကိုယ္ႏိွမ့္ခ်ဆက္ဆံရတယ္။ ဘိုးဘိုးကစက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းပိတ္ လို႔အိမ္ၿပန္ရင္ အေဖရဲ႔ စာအုပ္စဥ္ကစာအုပ္ေတြဖတ္တာပဲ။သိပၸံေမာင္၀ရဲစာေတြကိုႀကိဳက္တယ္။ေအာက္စဖို႔တကၠသိုလ္မွတ္တမ္းစာအုပ္ဆိုအႀကိမ္ႀကိမ္ဖတ္တယ္။ အဲဒီတကၠသိုလ္ႀကီးကို သြားတက္ခ်င္တဲ႔စိတ္ေတြတဖြားဖြားေပၚလာခဲ႔တာေပါ႔။ အလုပ္၀င္ေတာ႔ ကံေကာင္း ေထာက္မစြာ အဂၤလန္ကိုပညာေတာ္သင္ ၂ ႏွစ္သြားခြင္႔ ရတယ္ေလ။ ေအာက္စ္ဖို႔ေတာ႔မဟုတ္ဘူး။ Cranfield University Silsoe College မွာ ပညာသင္ရတာ။ ေႏြရာသီေက်ာင္း ၃ လပိတ္ေတာ႔ OxfordUniversity ရွိတဲ႔ Oxford ၿမိဳ႔ မွာ သြားေနၿပီး အနားမွာ ရွိတဲ Culham မွာ ေႏြရာသီ trainingသြားတက္တယ္။ အဲေတာ႔ စေန၊တနဂၤေႏြဆိုရင္ Oxford University တစ္ခုလုံးၿပဲၿပဲစင္ေအာင္လည္ခြင္႔ ရခဲ႔တယ္ေလ။ အဲဒါဘိုးဘိုးရဲ႔ဆႏၵၿပည္႔ခဲ႔ ရတာပဲ။

ကဲပုလုံးေရ-- ၾကီး လာရင္ဘိုးဘိုးတို႔မ်ဳိးဆက္ပုံရိပ္ ကိုဖတ္ေနာ္။