ဘာမွလုပ္ဖို႔မရွိရင္မုံဟင္းခါးေရာင္းမယ္

ဒီတစ္ေခါက္ရန္ကုန္ျပန္သြားေတာ့ဆရာသမားတစ္ေယာက္ကစကားေျပာျကရေအာင္ဆိုျပီးထမင္းစား
ဖိတ္ပါတယ္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းမာေျကာင္းသာေျကာင္းႏွဳတ္ဆက္ျကျပီးဆရာသမားက " ခင္ဗ်ားတို ့မုံ ့ဟင္းခါးမေရာင္ရေသးပါဘူးဗ်ာ " လို ့ေျပာလိုက္ေတာ့အားလုံးကဝိုင္းရီျကတယ္။ ဒီစကားကေတာ့က်ေနာ္တို ့အခ်င္းခ်င္းျကားမွာေျပာစမွတ္တစ္ခုအျဖစ္ရွိေနပါတယ္။က်ေနာ္တို ့အစိုးရအလုပ္ကပင္စင္ယူျပီးကတည္းကစိတ္တူကိုယ္တူေတြဝန္ထမ္းေတြစုျပီး Trade in Service လုပ္ငန္းလုပ္ျကမယ္ဗ်ာဆိုျပီးကုမၸဏီေလးတစ္ခုေထာင္ခဲ့ပါတယ္။စမ္းတဝါးဝါးနဲ ့ပထမပိုင္းမွာေကာင္းႏိုးရာရာေတြလုပ္ခဲ့ျကတာေအာင္ျမင္တာလည္းရွိသလိုရႈံးတာေတြလည္းရွိပါတယ္။

ေနာက္ဆုံးေတာ့ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံဖို ့လာတဲ့ႏိုင္ငံျခားကုမၸဏီေတြကိုျပည္တြင္းမွာကုမၸဏီေထာင္တဲ့ကိစၥေတြ၊ဖက္စပ္လုပ္လိုတဲ့ကုမၸဏီေတြ၊အဆိုပါကုမၸဏီေတြကMIC ကိုရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံဖို့အတြက္အဆိုျပဳလႊာတင္တဲ့ကိစၥေတြမွာပါဝင္ေဆာင္ရြက္ေပးတဲ့ business consultant ဝန္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္းကိုေဇာက္ခ်လုပ္ကိုင္ခဲ့ပါတယ္။အဲဒီလိုလုပ္ကိုင္တဲ့အခါ ႏိုင္ငံျခားကုမၸဏီမေျပာနဲ ့ဝန္ေဆာင္မွဳလုပ္ေပးတဲ့ ေမာင္တိုင္ပင္တို ့ကုမၸဏီမွာလည္းအခက္အခဲေတြအမ်ားျကီးျကံဳေတြ ့ခဲ့ရပါတယ္။အဲေတာ့ ကမၻာဘဏ္ doing business rating မွာျမန္မာ က အဆင့္၁၇၆မွာရွိေနေတာ့ အကယ္၍မ်ား အဆင့္ ၆ ေလာက္မ်ား မေလးရွားလိုေရာက္သြားရင္ေမာင္တိုင္ပင္တို ့ကုမၸဏီခမ်ာ မွာလုပ္စားစရာလုပ္ကြက္မရွိေတာ့မွာ မိုလို ့အလုပ္ေျပာင္းျပီး မုံဟင္းခါးဆိုင္ဖြင့္မယ္ဆိုျပီး MIC အတြင္းေရးမွဳး ဒီဂ်ီ ျကီးကိုေနာက္ေျပာင္ေနျကပါ။ သူလည္းအဆင့္တက္လာေအာင္လုပ္ေတာ့လုပ္တာပါပဲ။ဒါေပမဲ့ျဖစ္မလာေသးေတာ့ ဆရာသမားကေတြ ့ေတြ ့ခ်င္းမုံ ့ဟင္းခါးမေရာင္းရေသးပါဘူးဗ်ာ လို့ ့ေနာက္ လိုက္တာပါ။

တကယ္ေတာ့က်ေနာ္တို ့ဟာအစိုးရအေျပာင္းအလဲမွာ မုံ ့ဟင္းခါးေရာင္းျကဖို ့တကယ္ျပင္ဆင္ခဲ့ျကပါတယ္။တကယ္ပဲ investment environment ဟာသိသိသာသာျကီးေျပာင္းလဲတိုးတက္သြားလိမ့္မယ္လို ့ထင္ထားခဲ့ျကပါတယ္။ဒါေပမဲ့ ထင္သလိုမျဖစ္လာေတာ့ကိုယ့္အတြက္တင္မကေတာ့ဘူးႏိုင္ငံအတြက္ပါစိုးရိမ္လာခဲ့ပါတယ္။ဒီေန ့စီးပြားရွင္ ဆိုတဲ့ website တစ္ခုမွာရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမွဳနဲ ့ပတ္သက္ျပီး ဦးသန္းလြင္ဆိုသူက ပိုစ့္တစ္ခုတင္လာပါတယ္။

https://www.facebook.com/seebwarshin/posts/812392198896552:0

သူတင္ျပခ်က္ကေတာ့ MIC မွာတင္ျပျကတဲ့အခါလုပ္ရတဲ့အလုပ္ေတြဟာအင္မတန္မွလက္ေပါက္စိပ္
ျပီးတြက္ရခ်က္ရတာေတြ လိုလည္းမလိုလည္း တင္ျပရတာေတြမ်ားတဲ့အေျကာင္း အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေျပာလို ့
ရပါတယ္။ ေမာင္တိုင္ပင္တို ့ရုံးေတြရဲ  ့အကူအညီသာမရွိရင္ ပဏာမစီစစ္တဲ့ အဆင့္ေတာင္ေရာက္ဖို ့
မလြယ္ပါဘူး။ တခ်ိဳ   ့ေသာကုမၸဏီဆိုရင္ ၆ လေလာက္လုံးလည္ပတ္လည္ လိုက္ျပီးမွေမာင္တိုင္ပင္တို ့ဆီေရာက္လာပါတယ္။ MIC မင္ဘာအသစ္တစ္ေယာက္ကိုေတာင္ ခင္ဗ်ားေလ့လာခ်င္ရင္အခု operate လုပ္ေနျပီျဖစ္တဲ့ ကုမၸဏီ case file ကိုလာျကည့္ပါ-- ဖိုင္ပဲ ျပမွာေနာ္-- အတြင္းဖြင့္ျကည့္လို ့မရဘူး။က်ဳပ္ တို ့မွာ ethic ရွိေသးတယ္ လို ့ေျပာရတယ္။ လာေတာ့ မျကည့္ပါဘူး။သူလည္းသတင္းေတြေတာ့ ျကားေလာက္ျပီေပါ့--

စင္ကာပူ EDB တို ့မွာလုပ္ျကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ တကယ့္ top brass လူငယ္ေတြ--ႏိုင္ငံတကာနဲ ့ယွဥ္
ႏုိင္ျကတယ္။ outward looking ပဲ။ အင္တာေနရွင္နယ္မွာ ကိုယ္ႏိုင္ငံထဲ လာေစခ်င္တဲ့ သူကိုထြက္
ေခၚတယ္၊မက္လုံးေတြေပးတယ္၊ဆြဲေဆာင္ျကတယ္။အရင္အစိုးရလက္ထက္ကအားလုံးျကားလိုက္ျကမွာပါ။ ဗီယက္နမ္ေရာက္သြားတဲ့ က ျကီးကုမၸဏီတစ္ခု သတင္း-- အားလုံးလာပါလာပါ လုပ္ခ်င္ေနတဲ့ ကုမၸဏီ--infrastructure ေတြအားလုံးလုပ္ေပးမယ္--လာကြာဆိုျပီး ဖင္မ  ေခၚရင္ေရာက္လာျပီေပါ့-- သူလာတဲ့ အတြက္ ဘာ pros and cons ေတြရွိသလဲ-- ဘယ္သူမွ မသုံးသပ္ျကဘူး။ သိတယ္။ မလုပ္ျကတာ၊ မလုပ္ရဲျကတာ။

ျကားေနရတာကေတာ့ အရင္ေလးလပါတ္က investment ပမာဏ က ဇီးရုိးေလာက္ နီးနီးပဲ တဲ့ ။အခုလည္း မျပန္လာခင္ကပဏာမစီစစ္ခ်က္ အစည္းအေဝးမွာတင္စရာ proposal မရွိဘူး တဲ့--စိုးရိမ္စရာအမွတ္တစ္ခုပါပဲ။ ဘာေျကာင့္ဒီလိုျဖစ္လဲဆိုတာ လုပ္ငန္းပရုိစီဂ်ာ ကိုျပန္လည္သုံးသပ္ဖို ့ေတာ့ လိုျပီဗ်ေနာ္- အခုထိုင္း၊စင္ကာပူ စတဲ့ ႏိုင္ငံေတြက လုပ္ငန္းရွင္က စိတ္ဝင္စားမွဳကိုျပျကတယ္။ သူတို ့ လုပ္ခ်င္တာကို ရံဖန္ရံခါ ယတိျပတ္ ရမယ္ကြာ လို့ မေျပာရဲ ဘူး။ ဝန္ျကီးဌာန အဆင့္အထိ စနည္းနာျကည့္ရတယ္။ ေသခ်ာမွ အလုပ္လက္ခံရဲတယ္။  ရံဖန္ရံခါ ဝန္ျကီးဌာနေရာက္မွ ေပၚလစီေျပာင္းသြားလို့ မရေတာ့ ရင္ quotation အတိုင္းျပန္အမ္းရတယ္။ ႏိုင္ငံျခားသားလုပ္ငန္းရွင္က အခ်ိန္ကုန္တာ ႏွေမ်ာတယ္။ ျမန္မာမွာ မလုပ္ရလည္း အျခားႏိုင္ငံသြားလုပ္လို ့ရတာပဲ။ အခုတိုင္းေဒသျကီး အစိုးရေတြအေနနဲ ့သူတို ့တိုင္းေဒသျကီးထဲမွာရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံႏိုင္တဲ့အခြင့္အလန္းေတြကိုျပဳစုထားဖို ့ေကာင္းပါတယ္။ အခုစီးပြားေရးမူဝါဒ ၁၂ ရပ္လည္းထြက္လာျပီ။ မူဝါဒအလိုက္ tactics ေတြ strategies  ေတြ plan of action ေတြ ကို မိမိ တိုင္းေဒသျကီးေတြအလိုက္အေသးစိပ္ျပန္လည္ ျပဳစုေရးဆြဲထားႏိုင္ရင္အဆင္သင့္ေလးျဖစ္ေနေတာ့ ခူးခပ္စားယုံပဲေလ--ျမင္တာေတြ ့တာ ေလးေတြေျပာျပတာပါ။ ဆရာျကီးလုပ္ခ်င္စိတ္မရွိပါဘူး။