စင္ကာပူေရာက္လာတဲ့ျမန္မာတစ္ေယာက္ဟာေလဆိပ္ကေနတက္စီ ငွားစီးပါတယ္။ သူဟာစင္ကာပူ မွာအရင္ကေနထိုင္ အလုပ္လုပ္ခဲ့ၿပီး ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအၾကာမွာပထမဆုံးအႀကိမ္ျပန္ေရာက္လာခဲ့တာပါ။ အရင္က Tampines မွာ အလုပ္လုပ္ခဲ့ဘူးေတာ့ ဒီလမ္းဒီခရီးဟာသူ ့အတြက္ဟိုတုံးကသူသြားေနၾကလမ္းေတြဆိုေတာ့သတိရစရာေလးေတြ ျပန္စဥ္းစားမိတာေၾကာင့္ ႏွဳတ္ဆိတ္ေနမိလိုက္ပါတယ္။ ရန္ကုန္ကညေလပ်ံစီးလာေတာ့ စလုံးစံေတာ္ခ်ိန္ဆို ၁၁:၃၀ ေလာက္ရွိေနပါၿပီ။ ေရာက္ တဲ့အခ်ိန္ကလည္းစင္ကာပူမွာတေစၥႀကီးကန္ေတာ့တဲ့အခ်ိန္ကာလ-- မိုးကနည္းနည္းေစြေစြေလးရြာေနတယ္ေလ---ျမန္မာကအဂၤလိပ္လိုေကာင္းေကာင္းေျပာႏိုင္ေပမဲ့East Coast တစ္ေလ်ာက္ေဘးဘီဝဲယာရႈခင္းလွပသာယာမႈေတြကိုခံစားရင္းေတြးေတာေငးေမာလိုက္လာတာေပါ့။
တက္စီဒ႐ိုင္ဘာဟာသူ႔တက္စီကိုမွန္မွန္ေမာင္းေနေပမဲ့ ခရီးသည္ကိုလုံးဝစကားမေျပာမိပါဘူး။၂ ေယာက္သားအေတြးကိုယ္စီရွိေနခ်ိန္မွာ ျမန္မာခရီးသည္ကရင္းႏွီးမႈကိုျပသလိုတာနဲ႔တက္စီဒ႐ိုင္ဘာရဲ႕ ပုခုံးကို႐ုတ္တရက္ပုတ္လိုက္ၿပီး " How long have you been driving taxi? " ဆိုၿပီးေမးလိုက္ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာတက္စီယဥ္ေမာင္းဟာထိပ္လန္႔ တုန္လႈပ္သြားၿပီးအစြန္းဖက္ဆုံးေမာင္းေနရာကေနလမ္းအလယ္ lane ဖက္စီကို႐ုတ္တရက္ဆြဲခ်သြားလိုက္ပါတယ္။ ကံအင္မတန္ေကာင္းလို႔သာပါပဲဗ်ာ--မိုးကလည္းခ်ဳပ္ေနေတာ့ ေနာက္ကားကအေဝးႀကီးမွာ မို႔--အင္မတန္မွကိုကံေကာင္းပါတယ္။ရန္ကုန္မွာခါးပတ္ ပတ္တဲ့အက်င့္ရေနတဲ့ ျမန္မာဟာလည္းေနာက္ကထိုင္ေပမဲ့ safety first ေလ။ ခါးပတ္ ပတ္ထားေတာ့ ကိုယ့္ ကိုကိုယ္ ထိန္းႏိုင္သြားတယ္။ ဟိုဘက္အစြန္မွာေမာင္းေနတဲ့ lite truck ကားဒ႐ိုင္ဘာကလည္းဟြန္းေတြတီးတ႐ုတ္ လိုဆဲတာေပါ့ဗ်ာ။အရွိန္ကို ထိန္းႏိုင္သြားေတာ့ မွ တက္စီဒ႐ိုင္ဘာကေခြ်းေတြသုတ္ရင္းေနာက္ကခရီးသည္ကိုျပံဳးျပလိုက္ပါတယ္။
ျမန္မာခရီးသည္ကလည္းစိတ္ကိုၿငိမ္ေအာင္ထိန္းလိုက္ၿပီး " မင္းပုခုံးကိုပုတ္ လိုက္တာနဲ႔ မင္ဒါေလာက္တုန္လႈပ္သြားလိမ့္မယ္ လို႔ ငါမထင္မိဘူး။ ငါေတာင္းပန္ ပါတယ္ကြာ " လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။
အဲေတာ့ တက္စီဒ႐ိုင္ဘာက လက္ကာျပလိုက္ရင္း " Sorry, it's not really your fault. Today is my first day as taxi driver. I've been driving a funeral van for the last 25 years." လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။
စါဖတ္ေနသူမိတ္ေဆြ-- တစ္ခုထူးျခားတာ ျမန္မာခရီးသည္ဟာ ေက်ာ္ တို႔ ရဲ႕မိတ္ေဆြ ၾဆာဂ်ီး ျဖစ္ေနပါတယ္။ သူ႔ျပန္ေျပာျပ လို႔သူ႔အေတြ႕အၾကံဳ ကိုျပန္ လည္ေဖါက္သည္ခ်လိုက္တာပါ။
ေလပါတယ္ဗ်ာ -- ဒီလိုမဟုတ္တာေတြေရးေနတာပဲေကာင္းပါတယ္ ေနာ္--
ေမာင္တိုင္ပင္
၂၅-၀၄-၂၀၁၇
၂၅-၀၄-၂၀၁၇
No comments:
Post a Comment