ဘဏ္မွာအမ္ဒီတာဝန္ယူစဥ္ကဆိုေတာ့ ၂၀၁၀--၁၁ ကေလာက္ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္--ေနျပည္ေတာ္မွာဘဏ္အသင္းအစည္းအေဝးလာတက္တာပါ။ ၁၂ နာရီေလာက္ၿပီးေတာ့ ဖုန္းတေကာဝင္လာပါတယ္။အမွန္ကေတာ့ဘာမွမစားေတာ့ပဲရန္ကုန္ျပန္မလို႔ပါပဲ--ဖုန္းက ေဇာ္ဝင္းဦးဆီကဝင္လာတာပါ--
ဆရာမ်ိဳး-- " အစည္းအေဝးၿပီးၿပီလား--က်ေနာ္တို႔တူတူျပန္ၾကတာေပါ့--ထမင္းမစားရေသးဘူးမဟုတ္လား-- ျမင့္မိုရ္နန္းဟိုတယ္ေဘးနားကယူနန္စားေသာက္ဆိုင္လာခဲ့ပါ"
ေဇာ္ဝင္းဦးတို႔ကလည္းသူ႔မိတ္ေဆြေတြနဲ႔တူူတူ သတၱဳတြင္းဝန္ႀကီးဌာနကေခၚတဲ့ ေရႊတူးေဖၚေရးတင္ဒါလာသြင္းၾကတာပါ။ ဗလႀကီးတို႔ ရဲျမတ္စိုးတို႔ လည္းပါၾကပါတယ္--ဂ်ီေအာ္ေလာ္ဂ်ီအုပ္စု ေပါ့--
ဒါနဲ႔ယဥ္ေမာင္းျမင့္ဝင္းကိုဘုရားဖက္ေမာင္းခိုင္းလိုက္တယ္-- ေန႔လည္ ၁၂:၃၀ ေလာက္ရွိေနၿပီ--စါးေသာက္ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ ဘယ္သူမွမေရာက္ေသးဘူး။ ေဇာ္ဝင္းဦးနံမည္ေျပာျပလိုက္ေတာ့စားပြဲဝိုင္းတစ္ခုဆီေခၚသြားတယ္။ အမ်ားစားတဲ့ေနရာပဲ-- အခန္းလည္းရွိဟန္မတူဘူး။
ေနပူထဲကလာေတာ့ေရကငတ္ေနၿပီ။ေသာက္ေရသန္႔ တစ္ပုလင္းမွာ လိုက္တယ္။ေရေသာက္ၿပီးစားပြဲထိုးကို toilet ဘယ္မွာလဲေမးလိုက္ေတာ့ အဲဒီေနာက္ကေနဝင္သြားပါဆိုၿပီးၫႊန္ လိုက္တယ္။ေမာင္တိုင္ပင္လည္းသူၫႊန္ျပတဲ့ေကြ႕ေလးကေနဝင္လိုက္ေတာ့၂ခန္းတြဲအိမ္သာတစ္ခု အျပင္ဘက္မွာလက္ေဆးတဲ့ sink တစ္ခုရွိတယ္။ ဝင္ဝင္ျခင္းဘက္ကအိမ္သာကဖြင့္မရဘူး။ဘုေသာ့ပဲ။ ပိတ္ထားတယ္။တစ္ဖက္ကအိမ္သာကဖြင့္ေယာင္ေလးျပဳထားတယ္။အသာေလးလွပ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့လူတစ္ေယာက္ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ၿပီးအိမ္သာကမုတ္ကိုမ်က္ႏွာအပ္ေနတာေတြ႕လိုက္ရတယ္။ပုဆိုးလည္းအကြက္ဝတ္ထားၿပီးအင္းက်ီက checker အကြက္ေရာင္စုံ နဲ႔ေတြ႕ လိုက္ေတာ့ " ဟယ္"ဆိုၿပီးေနာက္ဆုတ္ လိုက္ တယ္--
ေမာင္တိုင္ပင္ထင္တာကလူတစ္ေယာက္ အရက္မူးလြန္ၿပီးလာအန္ေနတယ္လို႔ ထင္တာ-- တစ္ဖက္အိမ္သာကလည္းပိတ္ထားေတာ့ အသာေလးပဲအသံမျပဳပဲ သူထြက္အလာကိုေစာင့္ေနတာေပါ့ -- စကၠန္႔၂၀ေလာက္ၾကေတာ့ အဲဒီညာအိမ္သာဖက္ကို တစ္ခါျပန္ၾကည့္ လိုက္ေတာ့ ေစာန က အန္ေနတယ္လို႔ထင္တဲ့ လူမရွိေတာ့ဘူး။ ေနာက္ဖက္ေဘးဖက္ကလည္းထြက္စရာအေပါက္ မရွိဘူး--ဘယ္ေပ်ာက္သြားပါလိမ့္ဆိုၿပီးအိမ္သာထဲဝင္လိုက္ေတာ့ ထူးျခားတာတစ္ခုျဖစ္တယ္။ၾကက္သီးထသြားတယ္။ေသးအရမ္းေပါက္ခ်င္ေနလို႔ပဲျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ကိုယ္ဟာကိုမွတ္လိုက္ၿပီး ကမုတ္အဖုံးကိုလွန္ေသးေပါက္ပစ္လိုက္တယ္။ေသးေပါက္ခ်င္တာၾကာေနေတာ့ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မကုန္ဘူး။ အျမန္ေရဆြဲၿပီး စိတ္ထဲမွာ သို႔ေလာသို႔ေလာနဲ႔ စားပြဲဝိုင္းရွိရာျပန္ေလွ်ာက္လာခဲ့ရတယ္။ ဘယ္သူမွမေရာက္ၾကေသးဘူး-- ဖန္ခြက္ထဲက်န္တဲ့ေရ ကိုကမန္းကတန္းေသာက္ခ် လိုက္ၿပီး ဆန္းကစ္ အေအးတစ္ဘူးမွာလိုက္တယ္။
အင္း-- ငါကံနိမ့္ေနၿပီ-- ဒါေၾကာင့္သူရဲနဲ႔ေတြ႕ လိုက္တာပဲ လို႔စိတ္ထဲမွာေတြးေနမိတယ္။ ေဇာ္ဝင္းဦးတို႔စုစု တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္းေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ေရာက္လာၾကတယ္။ ေနပူထဲကလာေတာ့ေရပုလင္းမွာေသာက္ၿပီး အိမ္သာကိုတစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ဝင္သြားၾကတယ္။ ဘာမွေျပာသံဆိုသံလည္းမၾကားရဘူး။ ေရႊေလလံ အေတြ႕ အၾကံဳေတြပဲတစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ေျပာၾကေပမဲ့စိတ္မဝင္စားႏိုင္ဘူး။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ငါသူရဲေျခာက္ခံရတာလား ဆိုတာပဲေတြးေနမိေတာ့တယ္။
ေနျပည္ေတာ္က အိမ္အျပန္ လမ္းမွာ ဒ႐ိုင္ဘာျမင့္ဝင္းကို မင္းအိမ္သာဝင္ေသးလားလို႔ေမးေတာ့ သူဝင္တဲ့ အိမ္သာကတျခားတစ္ဖက္မွာရွိေနတာ။ ေမာင္တိုင္ပင္လည္းမေန ႏိုင္ေတာ့ ဘူး။ ငါသူရဲေျခာက္ခံရသလားမသိဘူးဆိုၿပီးေျပာေတာ့ဒီေကာင္လဲဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိဘူး။ညဖက္အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ မေနႏိုင္ဘူး--ေဇာ္ဝင္းဦးဆီဆက္ေျပာေတာ့ သူတို႔ လင္မယား ၂ ေယာက္ကအဲဒီမွာ toilet မဝင္ၾကဘူး။ စုစု ကေတာ့ဒီသတင္းၾကားၿပီးကတည္းကအဲဒီစားေသာက္ဆိုင္ေရွ ့ေယာင္လို႔ေတာင္ျဖတ္မေလွ်ာက္ေတာ့ဘူး။ စုစုကကိုယ္လိမ္မေျပာဘူးဆိုတာယုံတယ္ေလ--ေနာက္ေနျပည္ေတာ္ ခဏခဏေရာက္ေပမဲ့ တစ္ခါမွျပန္မေရာက္ေတာ့ဘူး။ ဆိုင္လည္းမႏၲေလးေျပာင္းသြားၿပီ လို႔ ၾကားတယ္--
အမေလး-- ေၾကာက္ထွာ--
ေမာင္တိုင္ပင္
၁၆-၀၅-၂၀၁၇
၁၆-၀၅-၂၀၁၇
No comments:
Post a Comment